I’ve reached the opinionThat proble

I’ve reached the opinion
That problem that seems to have hit us out of nowhere, one that seems like it was planned out on purpose, actually
Just pushed past my limits
I don’t know anymore
Yeah, it’s crap, I’ve given up on it
I scream and scream that it’s incorrect
I don’t know the right answer to the right answer
No matter how much we talk about what’s real
Nothing will change, probably
Because we’re scared of change
Just forget everything already
Just forget
Just forget
Just forget and laugh with me
They told me
Not to take life so lightly
But I’m no adult
I can’t force myself to smile and all
I know
But now that I think about it, everyone around me is so dull
They’re pretending to be all grown-up
But they’re just holding their tongues
It makes me so frustrated
I’m supposed to just put up with it somehow
I’d rather go out of my damn way to scream than be called adultic
I want to believe in my own voice that says I was laughed at for being a child

I’m required to be wiser?
I took care of that a long time ago
Ever since I tried to start running
I’d much rather look forward
Look forward
Look forward
Look you in the eye
And put the feelings I’ve carried on my shoulders
Into song
Instead of throwing them out
So listen up
I’m no adult
I can’t force myself to smile and all
I know
But now that I think about it, everyone around me is so dull
They’re pretending to be all grown-up
But they’re just holding their tongues
It makes me so frustrated
I choose words
That make
My head itch, what’s so bad about that?
Isn’t being hated something to be proud of?
Don’t feel like you’re on trial
I’m no adult
I can’t force myself to smile and all
I know
But now that I think about it, everyone around me is so dull
Stop holding your tongue
Until you’re an adult
If you thought it was frustrating
Try carrying that burden

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันได้มาถึงความเห็น
ว่าปัญหาที่ดูเหมือนว่าจะมีการตีเราจากที่ไหนเลยหนึ่งที่ดูเหมือนว่ามันถูกวางแผนออกในวัตถุประสงค์จริง
เพียงแค่ผลักดันขีด จำกัด ที่ผ่านมาของฉัน
ฉันไม่ทราบอีกต่อไป
ใช่มันอึฉันได้รับ มันขึ้นมา
ฉันกรีดร้องและเสียงกรีดร้องว่ามันไม่ถูกต้อง
ผมไม่ทราบว่าคำตอบที่เหมาะสมเพื่อคำตอบที่ถูก
ไม่ว่าเราพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่จริง
ไม่มีอะไรจะเปลี่ยนอาจจะเป็น
เพราะเรากลัวการเปลี่ยนแปลง
เพียงแค่ลืมทุกอย่างแล้ว
เพียงแค่ลืม
เพียง ลืม
ลืมและหัวเราะกับฉัน
พวกเขาบอกฉัน
ไม่ได้ที่จะใช้ชีวิตเพื่อให้เบา ๆ
แต่ฉันไม่มีผู้ใหญ่
ฉันไม่สามารถบังคับตัวเองให้รอยยิ้มและทั้งหมด
ที่ผมรู้
แต่ตอนนี้ที่ฉันคิดเกี่ยวกับมันทุกคนรอบ ๆ ตัวผมจึงเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ
พวกเขา ' เรื่องทำท่าจะโตขึ้น
แต่พวกเขากำลังเพียงถือลิ้นของพวกเขา
มันทำให้ฉันผิดหวังดังนั้น
ฉันควรจะเพียงแค่ใส่กับมันอย่างใด
ฉันอยากจะออกจากทางแช่งของฉันไปกรี๊ดกว่าจะเรียกว่า adultic
ฉันต้องการ ที่จะเชื่อในเสียงของตัวเองที่บอกว่าฉันถูกหัวเราะเยาะสำหรับการเป็นเด็กฉันจำเป็นต้องฉลาด? ผมเอาดูแลเป็นเวลานานแล้วนับตั้งแต่ผมพยายามที่จะเริ่มต้นทำงานผมค่อนข้างมากมองไปข้างหน้ามองไปข้างหน้าดู ไปข้างหน้ามองคุณในตาและใส่ความรู้สึกที่ฉันได้ดำเนินการบนไหล่ของฉันเป็นเพลงแทนการขว้างปาพวกเขาออกดังนั้นฟังขึ้นฉันผู้ใหญ่ที่ไม่มีฉันไม่สามารถบังคับตัวเองให้รอยยิ้มและทั้งหมดที่ผมรู้แต่ตอนนี้ที่ฉันคิดเกี่ยวกับ มันทุกคนรอบ ๆ ตัวผมคือโง่ดังนั้นพวกเขากำลังทำท่าจะโตขึ้นแต่พวกเขากำลังเพียงถือลิ้นของพวกเขามันทำให้ผมผิดหวังที่ฉันเลือกคำพูดที่ทำให้คันหัวของฉันสิ่งที่เลวร้ายเกี่ยวกับที่? ไม่ได้ถูก เกลียดบางสิ่งบางอย่างที่จะเป็นความภาคภูมิใจของ? ไม่รู้สึกเหมือนคุณอยู่ในการพิจารณาคดีฉันผู้ใหญ่ที่ไม่มีฉันไม่สามารถบังคับตัวเองให้รอยยิ้มและทั้งหมดที่ผมรู้แต่ตอนนี้ที่ฉันคิดเกี่ยวกับมันทุกคนรอบ ๆ ตัวผมคือโง่ดังนั้นโฮลดิ้งหยุด ลิ้นของคุณจนกว่าคุณจะเป็นผู้ใหญ่ถ้าคุณคิดว่ามันเป็นที่น่าผิดหวังลองแบกภาระที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมถึงความคิดเห็นปัญหาที่ดูเหมือนจะตีเราออกจากไม่มีที่ไหนเลยที่ดูเหมือนว่ามันถูกวางแผนไว้ เพราะจริง ๆแค่ผลักผ่านขีดจำกัดฉันไม่รู้อีกต่อไปแล้วใช่ มันแย่ ผมแพ้มันฉันกรีดร้องและตะโกนว่ามันไม่ถูกต้องไม่รู้ว่าตอบถูกตอบถูกไม่ว่าเราจะพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่จริงไม่มีอะไรจะเปลี่ยนแปลง อาจเพราะว่าเรากลัวการเปลี่ยนแปลงลืมทุกอย่างแล้วแค่ลืมแค่ลืมลืม และหัวเราะกับผมพวกเขาบอกฉันว่าไม่ต้องใช้ชีวิตให้เบา ๆแต่ผมไม่ได้เป็นผู้ใหญ่ฉันไม่สามารถบังคับตัวเองให้ยิ้มและผมรู้แต่ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน ทุกคนรอบตัวผมมันทึบพวกเขาแกล้งทำเป็นผู้ใหญ่แต่พวกเขาแค่ถือลิ้นตนเองมันทำให้ฉันท้อแท้ฉันควรจะวางมันยังไงฉันอยากจะออกไปจากทางฉันกรี๊ด กว่าจะเรียก adulticฉันต้องการที่จะเชื่อในตัวของผมเอง เสียงที่บอกว่าผมถูกหัวเราะเยาะสำหรับเด็กถูกฉันต้องฉลาด ?ฉันจัดการเรื่องนั้นมานานแล้วตั้งแต่ฉันพยายามที่จะเริ่มต้นวิ่งฉันจะมองไปข้างหน้ามากมองไปข้างหน้ามองไปข้างหน้ามองไปในตาของเธอเอาความรู้สึกผมแบกบนไหล่ของฉันในเพลงแทนที่จะโยนพวกเขาออกดังนั้นฟังนะผมไม่ใช่ผู้ใหญ่ฉันไม่สามารถบังคับตัวเองให้ยิ้มและผมรู้แต่ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน ทุกคนรอบตัวผมมันทึบพวกเขาแกล้งทำเป็นผู้ใหญ่แต่พวกเขาแค่ถือลิ้นตนเองมันทำให้ฉันท้อแท้ผมเลือกคำที่ทำให้คันหัวของฉันมันแย่ยังไงก็ไม่ได้เกลียดอะไรให้ภูมิใจ ?อย่ารู้สึกเหมือนคุณอยู่ในการทดลองผมไม่ใช่ผู้ใหญ่ฉันไม่สามารถบังคับตัวเองให้ยิ้มและผมรู้แต่ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน ทุกคนรอบตัวผมมันทึบหยุดจับลิ้นของคุณจนกว่าเธอจะโตเป็นผู้ใหญ่ถ้าคุณคิดว่ามันเป็นเรื่องน่าผิดหวังลองแบกรับภาระ