According to this conceptualization

According to this conceptualization, CBT groups, as a form of structured
group, are distinct from process groups; thus, it is not a surprise that process
factors have been neglected in studies done within a cognitive-behavioral
framework.
Others would argue that where there is a group, there is process, regardless
of the type of group. According to this view, unique features associated
with a group format are theoretically or empirically associated with patient
outcome. Moreover, these “process” factors have an influence on group members,
over and above the influence of a specific theoretical approach to treatment
(Burlingame et al., 2004).
One way that group process may play a role in CBT groups is through
facilitation of self-disclosure. As Rose et al. (1985) noted, self-disclosure is
necessary for the group to gain access to covert cognitive processes that represent
potential treatment targets. In addition, feedback from the group, as well
as the therapists, plays a role in helping to shift distorted cognition and reinforce
more realistic appraisals. Thus, group process is likely to have a significant
impact on CBT group outcome.
Consider the following example. William completed a 12-session group
for panic disorder with agoraphobia at a specialized anxiety clinic. Upon completion
of treatment, his panic attacks were reduced; however, he still experienced
significant agoraphobic avoidance and anticipatory anxiety. His family
physician referred him to a different anxiety clinic a year later, when William
took a leave of absence from work because of his anxiety symptoms. During
the assessment at the new anxiety clinic, William was asked about his previous
treatment experience and what components he found helpful or not helpful.
William reported that he was not able to benefit from the group, because
he was never able to disclose his true fears. He indicated that everyone in his
group was worried about passing out, vomiting, or having a heart attack. His
concern was about losing control of his bowels and soiling himself. He stated
that he was so embarrassed about the nature of his fears that he was never
able to disclose them in either the initial assessment or the group. Not until
the therapist assessed him a second time and reviewed a list of common fears
of people with panic was William was able to share his concerns. It is clear in
this case that his lack of disclosure in the group prevented the therapists from
addressing William’s core fears. In addition, his lack of disclosure stemmed in
part from process factors within the group. Most likely, William lacked a
strong sense of belonging, trust that this “novel” fear would be properly
acknowledged by others, and encouragement from group leaders, who failed
to recognize the extent to which William was withholding such critical information.
These issues are rooted far more in process than in technique.
Although the empirical evidence examining process factors and treatment
outcome in CBT is scant, available data indicate that group process factors in
CBT groups are recognized by patients as important to the therapeutic experience
(Glass & Arnkoff, 2000). Furthermore, these factors are predictive of
patient improvement (Castonguay, Pincus, Agras, & Hines, 1998).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามนี้ conceptualization กลุ่มชุมชน รูปแบบของโครงสร้างกลุ่ม ไม่แตกต่างจากกระบวนการกลุ่ม ดังนั้น จึงไม่แปลกใจที่ประมวลผลปัจจัยที่ได้รับที่ไม่มีกิจกรรมในการศึกษาทำได้ในการรับรู้พฤติกรรมกรอบคนอื่นจะโต้แย้งว่า ไม่ มีกลุ่ม มีการ โดยไม่คำนึงถึงชนิดของกลุ่ม ตามมุมมอง คุณลักษณะเฉพาะที่เกี่ยวข้องด้วยรูปแบบกลุ่มได้ตามหลักวิชา หรือ empirically เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยผลที่ได้ของ นอกจากนี้ "กระบวนการ" ปัจจัยเหล่านี้มีผลต่อการที่สมาชิกกลุ่มover and above อิทธิพลของวิธีการทฤษฎีเฉพาะการรักษา(เบอร์ลินเกม et al., 2004)คือวิธีหนึ่งที่กระบวนการของกลุ่มอาจมีบทบาทในกลุ่มชุมชนอำนวยความสะดวกเปิดเผยตนเอง ระบุไว้เป็นโรส et al. (1985) การเปิดเผยตนเองเป็นจำเป็นสำหรับการเข้าถึงแปลงรับรู้กระบวนการซึ่งแทนเป้าหมายการรักษา ความคิดเห็นจากกลุ่ม เช่น นอกจากนี้เป็นนักบำบัด มีบทบาทในการช่วยเลื่อนประชานเพี้ยน และเสริมสร้างยิ่งการประเมินผล ดังนั้น กระบวนการกลุ่มจะให้ความสำคัญส่งผลกระทบต่อในชุมชนกลุ่มผลพิจารณาตัวอย่างต่อไปนี้ William เสร็จกลุ่มเซสชัน 12สำหรับโรคตื่นตระหนกกับโรคกลัวที่ชุมชนคลินิกเฉพาะความวิตกกังวล เมื่อเสร็จสมบูรณ์รักษา โจมตีของเขาหวาดกลัวถูกลด อย่างไรก็ตาม เขายังมีหลีกเลี่ยงการ agoraphobic อย่างมีนัยสำคัญและความวิตกกังวล anticipatory ครอบครัวของเขาแพทย์เรียกว่าเขาวิตกกังวลต่าง ๆ คลินิกปีต่อ เมื่อ Williamเอาลางานเนื่องจากอาการวิตกกังวลของเขา ในระหว่างการการประเมินความวิตกกังวลคลินิกใหม่ William ถูกถามเกี่ยวกับของเขาก่อนหน้านี้ประสบการณ์การรักษาและประกอบสิ่งที่เขาพบเป็นประโยชน์ หรือไม่เป็นประโยชน์William รายงานว่า เขาไม่สามารถได้รับประโยชน์จากกลุ่ม เนื่องจากเขาไม่สามารถความกลัวความจริงเปิดเผย เขาระบุที่ทุกคนในของเขากลุ่มเป็นห่วงส่งออก อาเจียน หรือมีหัวใจวาย ของเขาความกังวล เกี่ยวกับการสูญเสียการควบคุมของส่วนพระองค์จำนวนมากตัวเองได้ เขาระบุไว้ว่า เป็นอายดังนั้นธรรมชาติของความกลัวของเขาที่เขาไม่สามารถเปิดเผยได้ในการประเมินผลขั้นต้นหรือกลุ่ม ไม่จนผู้บำบัดประเมินเขาเป็นครั้งที่สอง และตรวจทานรายการของความกลัวทั่วไปผู้คนที่ตื่นตระหนกได้ William ได้ร่วมความกังวลของเขา มีการล้างกรณีนี้ที่ขาดการเปิดเผยในกลุ่มป้องกันบำบัดจากจัดการกับความกลัวของ William หลัก นอกจากนี้ ขาดการเปิดเผยดังในส่วนหนึ่งจากปัจจัยกระบวนการภายในกลุ่ม คล้าย William ขาดการความรู้สึกที่แข็งแกร่งของการเป็นสมาชิก ความน่าเชื่อถือที่นี้ "นวนิยาย" กลัวจะถูกต้องยอมรับผู้อื่น และการสนับสนุนจากกลุ่มผู้นำ ผู้ล้มเหลวการรับรู้ขอบเขตที่ William ถูกหักณที่จ่ายดังกล่าวข้อมูลที่สำคัญปัญหาเหล่านี้จะใช้มากในกระบวนการมากกว่าเทคนิคแม้ว่าการตรวจสอบหลักฐานประจักษ์กระบวนการปัจจัยและการรักษาผลที่ได้ในชุมชนเป็นพลัง มีข้อมูลบ่งชี้ว่า กระบวนการกลุ่มปัจจัยในกลุ่มชุมชนได้รู้จักผู้ป่วยเป็นสำคัญประสบการณ์รักษา(แก้ว & Arnkoff, 2000) นอกจากนี้ ปัจจัยเหล่านี้มีการคาดการณ์ของพัฒนาผู้ป่วย (Castonguay, Pincus, Agras และวอน ไฮนส์ 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามแนวความคิดนี้กลุ่ม CBT, เป็นรูปแบบของโครงสร้าง
กลุ่มมีความแตกต่างจากกลุ่มกระบวนการ จึงไม่แปลกใจว่ากระบวนการ
ปัจจัยได้ถูกละเลยในการศึกษากระทำภายในความรู้ความเข้าใจพฤติกรรม
กรอบ.
อื่น ๆ จะยืนยันว่าที่มีกลุ่มที่มีกระบวนการโดยไม่คำนึง
ถึงประเภทของกลุ่ม ตามมุมมองนี้คุณสมบัติที่เป็นเอกลักษณ์ที่เกี่ยวข้อง
กับรูปแบบของกลุ่มหรือในทางทฤษฎีจะสังเกตุที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วย
ผล นอกจากนี้ "กระบวนการ" ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อสมาชิกในกลุ่ม,
และเหนือกว่าอิทธิพลของทฤษฎีวิธีการเฉพาะการรักษา
(เบอร์ลิน et al., 2004).
วิธีหนึ่งที่ใช้กระบวนการกลุ่มอาจมีบทบาทสำคัญในกลุ่ม CBT คือผ่าน
การอำนวยความสะดวก ของการเปิดเผยตนเอง ในฐานะที่เป็นดอกกุหลาบและคณะ (1985) ตั้งข้อสังเกตการเปิดเผยตัวเองเป็น
สิ่งที่จำเป็นสำหรับกลุ่มที่จะได้รับการเข้าถึงกระบวนการทางปัญญาที่เป็นความลับที่เป็นตัวแทนของ
เป้าหมายการรักษาที่มีศักยภาพ นอกจากนี้การตอบรับจากกลุ่มได้เป็นอย่างดี
ในฐานะนักบำบัดที่มีบทบาทในการให้ความช่วยเหลือที่จะเปลี่ยนความรู้ความเข้าใจที่บิดเบี้ยวและเสริมสร้าง
การประเมินผลที่สมจริงมากขึ้น ดังนั้นกระบวนการกลุ่มน่าจะมีนัยสำคัญ
ส่งผลกระทบต่อผลกลุ่ม CBT.
พิจารณาตัวอย่างต่อไปนี้ วิลเลียมเสร็จกลุ่ม 12 เซสชั่น
สำหรับความผิดปกติของความตื่นตระหนกด้วยอาทิเช่นที่คลินิกเฉพาะความวิตกกังวล เมื่อเสร็จสิ้น
การรักษา, การโจมตีเสียขวัญของเขาถูกลดลง แต่เขาก็ยังคงมีประสบการณ์
การหลีกเลี่ยง agoraphobic อย่างมีนัยสำคัญและความวิตกกังวลที่มุ่งหวัง ครอบครัวของเขา
แพทย์เรียกเขาไปที่คลินิกความวิตกกังวลที่แตกต่างกันในปีต่อมาเมื่อวิลเลียม
เอาลางานเนื่องจากอาการวิตกกังวลของเขา ในระหว่าง
การประเมินที่คลินิกความวิตกกังวลใหม่วิลเลียมถูกถามเกี่ยวกับเขาก่อนหน้านี้
ประสบการณ์การรักษาและสิ่งที่เขาพบว่าส่วนประกอบที่เป็นประโยชน์หรือไม่เป็นประโยชน์.
วิลเลียมรายงานว่าเขาไม่สามารถที่จะได้รับประโยชน์จากกลุ่มเพราะ
เขาก็ไม่สามารถที่จะเปิดเผยความกลัวที่แท้จริงของเขา . เขาชี้ให้เห็นว่าทุกคนในของเขา
กลุ่มเป็นห่วงเกี่ยวกับการผ่านออกอาเจียนหรือมีอาการหัวใจวาย เขา
กังวลเกี่ยวกับการสูญเสียการควบคุมของบาดาลของเขาและความสกปรกของตัวเอง เขาบอก
ว่าเขาเป็นอายมากเกี่ยวกับธรรมชาติของความกลัวของเขาว่าเขาก็ไม่เคย
สามารถที่จะเปิดเผยพวกเขาในทั้งประเมินเบื้องต้นหรือกลุ่ม ไม่ได้จนกว่า
นักบำบัดการประเมินเขาเป็นครั้งที่สองและมีการทบทวนรายชื่อของความกลัวเรื่องธรรมดา
ของคนที่มีความตื่นตระหนกคือวิลเลียมก็สามารถที่จะแบ่งปันความกังวลของเขา เป็นที่ชัดเจนใน
กรณีนี้ว่าการขาดของเขาเปิดเผยในกลุ่มป้องกันบำบัดจาก
ความกลัวที่อยู่หลักของวิลเลียม นอกจากนี้การขาดของเขาเปิดเผยเกิดใน
ส่วนหนึ่งมาจากปัจจัยกระบวนการภายในกลุ่ม ส่วนใหญ่แล้ววิลเลียมขาด
ความรู้สึกที่แข็งแกร่งของการเป็นเจ้าของไว้วางใจว่า "นวนิยาย" กลัวจะได้รับอย่างถูกต้อง
รับการยอมรับจากคนอื่น ๆ และให้กำลังใจจากกลุ่มผู้นำที่ล้มเหลว
ในการรับรู้ขอบเขตที่วิลเลียมถูกหัก ณ ที่จ่ายข้อมูลที่สำคัญเช่น.
ปัญหาเหล่านี้จะฝังราก ห่างไกลมากขึ้นในกระบวนการกว่าในเทคนิค.
แม้ว่าหลักฐานเชิงประจักษ์การตรวจสอบปัจจัยกระบวนการและการรักษา
ผลใน CBT คือขาดแคลนข้อมูลที่มีอยู่แสดงให้เห็นว่าปัจจัยกระบวนการกลุ่มใน
กลุ่ม CBT เป็นที่ยอมรับจากผู้ป่วยเป็นสิ่งสำคัญที่จะได้รับประสบการณ์ในการรักษา
(แก้วและ Arnkoff, 2000) . นอกจากนี้ปัจจัยเหล่านี้มีการคาดการณ์ของ
การปรับปรุงของผู้ป่วย (Castonguay, พินคัส Agras และไฮนส์, 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามแนวความคิดนี้ CBT กลุ่ม เป็นรูปแบบของกลุ่มโครงสร้าง
จะแตกต่างจากกลุ่มกระบวนการ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่ปัจจัยกระบวนการ
ถูกละเลยในการศึกษาเสร็จภายในกรอบของการรู้คิด
.
คนอื่นจะโต้เถียงว่า มีกลุ่ม มีกระบวนการ ไม่ว่า
ของ ประเภทของกลุ่ม จากมุมมองนี้ , คุณลักษณะที่เกี่ยวข้อง
เฉพาะด้วยกลุ่มรูปแบบเป็นทฤษฎี หรือใช้กับผู้ป่วยที่ผล

นอกจากนี้ " กระบวนการ " ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อสมาชิกในกลุ่ม
เหนือกว่าและอิทธิพลของวิธีการทางทฤษฎีเฉพาะการรักษา
( Burlingame et al . , 2004 ) .
วิธีหนึ่งว่า กระบวนการกลุ่ม อาจมีบทบาทในกลุ่ม CBT ผ่าน
การเปิดเผยตนเอง เป็นกุหลาบ et al . ( 1985 ) ตั้งข้อสังเกตการเปิดเผยตนเอง
จำเป็นสำหรับกลุ่มที่จะได้รับการเข้าถึงกระบวนการที่เป็นตัวแทนของการแอบแฝง
เป้าหมายการรักษาที่มีศักยภาพ นอกจากนี้ ผลตอบรับจากกลุ่มเช่นกัน
เป็น therapists เล่นบทบาทในการช่วยเปลี่ยนบิดเบือนความเข้าใจและเสริมสร้าง
การประเมินที่เหมือนจริงมากขึ้น ดังนั้น กระบวนการกลุ่ม มีแนวโน้มที่จะมีผลกระทบต่อผล

การท่องเที่ยวกลุ่มลองพิจารณาตัวอย่างต่อไปนี้ วิลเลียมจบ 12 เซสชันกลุ่ม
สำหรับโรคตื่นตระหนกกับเซรุ่มที่เฉพาะความกังวลของคลินิก เมื่อเสร็จสิ้น
รักษา , การโจมตีเสียขวัญของเขาลดลง อย่างไรก็ตาม เขายังคงมีประสบการณ์
) agoraphobic เว้นข้างประตูและความกังวล แพทย์ครอบครัว
ของเขาแนะนำเขาให้คลินิกความวิตกกังวลต่าง ๆ ปีต่อมา เมื่อวิลเลียม
ก็หายตัวไปจากงาน เพราะอาการความกังวลของเขา ระหว่าง
ประเมินที่คลินิกความกังวลใหม่ วิลเลี่ยม ถูกถามเกี่ยวกับประสบการณ์การรักษาของเขาก่อนหน้านี้และส่วนประกอบ
สิ่งที่เขาพบเป็นประโยชน์หรือเป็นประโยชน์ไม่
วิลเลียม รายงานว่าเขาไม่สามารถได้รับประโยชน์จากกลุ่มเพราะ
เขาไม่เคยสามารถที่จะเปิดเผยความกลัวที่แท้จริงของเขา เขาพบว่าเขา
ทุกคนในกลุ่มเป็นห่วงเป็นลม อาเจียน หรือหัวใจวาย เขากังวล
กำลังสูญเสียการควบคุมจิตใจของเขาและสกปรกเอง เขากล่าวว่าเขาอาย
เกี่ยวกับธรรมชาติของความกลัวของเขาที่เขาไม่เคยสามารถที่จะเปิดเผยพวกเขา
ทั้งประเมินเบื้องต้น หรือกลุ่ม ไม่จนกว่า
จิตแพทย์ประเมินเขาอีกเป็นครั้งที่สอง และตรวจสอบรายการของทั่วไปความกลัว
มีคนตกใจ วิลเลียมก็สามารถที่จะแบ่งปันความกังวลของเขา มันเป็นที่ชัดเจนใน
คดีนี้เขาไม่มีการเปิดเผยข้อมูลในกลุ่มป้องกันบำบัดจาก
เรียกความกลัวหลักของวิลเลี่ยม นอกจากนี้ ยังขาดในส่วนของการเปิดเผยของเขาเกิด
จากปัจจัยกระบวนการภายในกลุ่ม ส่วนใหญ่ , วิลเลียม ขาด
ความรู้สึกผูกพัน ไว้ใจว่า " นวนิยาย " กลัวจะถูก
ได้รับการยอมรับจากผู้อื่น และกำลังใจจากกลุ่มผู้นำที่ล้มเหลว
รู้จักขอบเขตที่วิลเลียมถูกหัก ณที่จ่ายข้อมูลที่สำคัญ เช่น ปัญหาเหล่านี้มีราก
ไกลมากขึ้นในกระบวนการมากกว่าเทคนิค
ถึงแม้ว่าหลักฐานเชิงประจักษ์การตรวจสอบปัจจัยกระบวนการและผลลัพธ์การรักษา
ใน CBT อยู่ไม่ไกล ข้อมูลที่มีอยู่พบว่า ปัจจัยในกระบวนการกลุ่ม
CBT กลุ่มได้รับการยอมรับโดยผู้ป่วยเป็นสำคัญเพื่อประสบการณ์การรักษา
( แก้ว& arnkoff , 2000 ) นอกจากนี้ ปัจจัยเหล่านี้มีเพื่อการพัฒนา ( เคิสตันเกย์ 11 , ผู้ป่วย , agras &ไฮนส์ , 1998 )