(องค์หญิงร้องไห้คร่ำครวญ มาเลฟินเซนจึงเข้ามาปลอบ)
มาเลฟิเซน : ข้าช่างสงสารเจ้าเสียจริง ข้าขอโทษ (มาเลฟิเซนจูบหน้าผากองค์หญิง องค์หญิงจึงหายจากการเป็นเอ๋อ)
** ทันใดนั้น องค์หญิงก็หายเป็นเอ๋อเพราะรักแท้จากมาเลฟิเซน และมาเลฟิเซนก็ยกเมืองพระโขนงซิตี้ให้องค์หญิงปกครองสืบต่อไป
******* จบบริบูรณ์ *******