What… it can’t be…"Watching the man

What… it can’t be…"


Watching the man whose life would disappear like fly, Lefille had no words. To her, Suimei regretfully added on.


"No matter how much he is treated, nothing can be done about another person’s soul."


"...Is it really impossible?"


"Under the proper conditions, there might be a one in ten thousand chance that it can be done. However, we have no time for that. Even if we were to prepare for it right now, his body wouldn’t be able to last."


"...Tch"


After hearing Suimei’s diagnosis, Lefille bit her lips, her neck and shoulders slouched. No matter who it was, it was disheartening to see someone who was about to die. If the Mazoku was the cause of this, the feeling would be more intense and suffocating for the girl who swore to fight the Mazoku.


… The two of them fell into sadness. The man then turned towards Lefille.


“T-The others… Are under attack, by the Mazoku.”


“There are survivors!?”


“Don’t… Know. But, maybe…”


“There might be someone who is still alive!?”


But there wasn’t any response to the girl’s query.


To get as much air into his lungs as possible, the adventurer dressed man gasped his lips desperately, and couldn’t even make a sound. Seeing him like this, Lefille seemed to have thought of something and asked quietly:


“... Are the others on the mountain?”


Was there any meaning to this question? The girl sounded too calm, it might even cause others to misunderstand that she was being cold. In reply to this question that might give others the chill, the man nodded slowly.


The next instant, the man stopped breathing.


“— Tch.”


“......”


Lefille made an inhuman noise when the man died, while Suimei lowered his face.


… And finally, the kneeling Lefille stood and turned her back towards Suimei. The direction she was facing—


“... Hey, Lefille?”


Suimei asked, but Lefille kept her back towards him for some reason, and uttered words of apology.


“I am sorry, Suimei-kun.”


“Sorry about what, what are you going to do? Why are you facing that way?”
“Do you even need to ask…”


Isn’t that obvious— No, it was indeed something anyone could work out. Because right now, she was facing in a direction of a road they had never taken before.


In the end, Lefille seemed to have made up her mind. She turned towards Suimei, and stated her resolve with determination.


“Suimei-kun, I will be rescuing the people from the caravan.”


“Rescue them? Are you serious?”


“Yes, I have no plans on making jokes.”


“You are going even though you don’t even know where exactly the caravan is!?”


“They are probably along the mountain path. Even if they deviate from the route, it wouldn’t be for too far.”


“But there was no way of telling if they are still alive!”


“That’s right. But someone might still be alive. That’s why—”


That’s why she was going, in order help them, and performed a rescue that could only be said to be reckless. However, she mustn’t, she absolutely mustn’t go there, because—

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ว่า...มันไม่เป็น..."ดูคนที่มีชีวิตจะหายไปเช่นบิน Lefille มีคำไม่ เธอ Suimei เพราะฉะนั้นถูก"ไม่ว่าเขาจะถือว่า อะไรสามารถทำได้เกี่ยวกับจิตวิญญาณของบุคคลอื่น""... คือมันเป็นไปไม่ได้จริง ๆ"ภายใต้เงื่อนไขที่เหมาะสม อาจมีโอกาสหนึ่งในหมื่นที่มันสามารถทำ อย่างไรก็ตาม เราไม่มีเวลาที่ แม้ถ้าเราเตรียมมัน! ร่างกายของเขาจะไม่สามารถล่าสุด""... สำนักหักบัญชี"หลังจากได้ยินการวินิจฉัยของ Suimei, Lefille บิตปาก ลำคอและไหล่ของเธอ slouched ไม่ว่าใครที่มันเป็น มันเป็น disheartening จะเห็นคนที่กำลังจะตาย หาก Mazoku ของ สาเหตุนี้ ความรู้สึกจะยิ่งรุนแรง และสำลักสำหรับเด็กสาวที่สาบานว่า จะต่อสู้ Mazoku ของ… ทั้งสองได้ตกลงไปในความโศกเศร้า ชายคนนั้นก็หันไปทาง Lefille" T อื่น ๆ... อยู่ภายใต้การโจมตี การ Mazoku""มีผู้รอดชีวิต?""ไม่... รู้ว่า แต่ บางที...""อาจมีคนที่ยังมีชีวิตอยู่?"แต่ไม่มีการตอบสนองใด ๆ แบบสอบถามของเด็กหญิงรับลมเข้าปอดของเขาเป็นไปได้ คนผจญภัยแต่งตัว gasped ริมฝีปากของเขาหมด และไม่ทำเสียง Lefille เห็นเขาเช่นนี้ ดูเหมือนจะ มีความคิดบางสิ่งบางอย่าง และขอเงียบ ๆ:“... บ้างคนอื่น ๆ บนภูเขา"มีความหมายใด ๆ คำถามนี้ หญิงสาวฟังความสงบเกินไป มันอาจจะทำให้ผู้อื่นหลงผิดว่า เธอถูกเย็น ในการตอบกลับคำถามนี้ที่อาจทำให้คนอื่นเย็น ผู้ชายเลยต้องค่อย ๆทันทีถัดไป คนที่หยุดหายใจ" — Tch "“......”Lefille ทำเสียงรบกวนผิดมนุษยธรรมเมื่อคนตาย ในขณะที่ Suimei ลดลงใบหน้าของเขา… และในที่สุด Lefille เข่ายืนเปิด และเธอกลับต่อ Suimei ทิศทางเธอเสร็จ —“... เฮ้ Lefille ? "ถาม Suimei แต่ Lefille เก็บเธอกลับต่อเขาด้วยเหตุผลบางอย่าง และพูดคำขออภัย"ฉันขอโทษ Suimei kun. ""ขออภัยเกี่ยวกับอะไร สิ่งคุณจะทำ ทำไมคุณกำลังวิธี""คุณจะต้องถาม..."ไม่ชัดเจนว่า — ไม่ มันเป็นจริงสิ่งที่ทุกคนสามารถทำงานออก เนื่องจากตอนนี้ เธอได้หันไปในทิศทางของถนนที่พวกเขาไม่ได้ดำเนินการก่อนในสุด Lefille ดูเหมือนจะ มีผู้ที่ขึ้นใจของเธอ เธอหันไปทาง Suimei และแก้ไขของเธอมุ่งมั่นที่ระบุไว้"Suimei-kun ฉันจะได้ช่วยคนจากคาราวาน""ช่วยเหลือพวกเขา ท่านจริงจัง""ใช่ ฉันมีแผนการที่ทำให้เรื่องตลก""คุณกำลังแม้ว่าคุณไม่รู้ว่าคาราวานอยู่?""ได้คงไปตามเส้นทางภูเขา แม้ว่าพวกเขาแตกต่างจากกระบวนการผลิต มันจะไม่เป็นสำหรับห่างกัน""แต่ก็ไม่มีทางบอกว่า พวกเขาจะยังมีชีวิตอยู่""ถูกต้อง แต่บางคนอาจยังมีชีวิต จึง — "ให้เธอไป ในสั่งช่วยเหลือพวกเขา และดำเนินการกู้ภัยที่อาจจะกล่าวจะประมาท เธอจะอย่างไรก็ตาม เธอแน่นอนต้องไม่ไปที่นั่น เพราะ —

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อะไร ... ก็ไม่สามารถ ... " ดูผู้ชายคนหนึ่งที่มีชีวิตจะหายไปเหมือนบิน Lefille ไม่มีคำ. เพื่อเธอ Suimei เศร้าเพิ่ม. " ไม่ว่าเขาจะถือว่าไม่มีอะไรสามารถทำได้เกี่ยวกับจิตวิญญาณของบุคคลอื่น " " ... มันเป็นไปไม่ได้จริงๆ? " " ภายใต้เงื่อนไขที่เหมาะสมอาจจะมีหนึ่งในหมื่นโอกาสที่จะสามารถทำได้ แต่เรามีเวลาสำหรับการว่าไม่มี แม้ว่าเราจะมีการเตรียมความพร้อมสำหรับมันตอนนี้ร่างกายของเขาจะไม่สามารถที่จะมีอายุ. " " ... ชิ " หลังจากที่ได้ยินวินิจฉัย Suimei ของ Lefille กัดริมฝีปากของเธอคอและไหล่ของเธอ slouched. ไม่ว่าใครที่มันเป็น มันก็ทำให้หมดกำลังใจที่จะเห็นคนที่กำลังจะตาย. ถ้า Mazoku เป็นสาเหตุของการนี้, ความรู้สึกที่จะรุนแรงมากขึ้นและหอบสำหรับสาวที่สาบานว่าจะต่อสู้กับ Mazoku. ... สองของพวกเขาตกอยู่ในความโศกเศร้า. ชายคนนั้น แล้วหันไปทาง Lefille. "T-คนอื่น ๆ ... อยู่ภายใต้การโจมตีโดย Mazoku." "มีผู้รอดชีวิตอยู่ !?" "อย่า ... รู้. แต่อาจจะ ... " "อาจจะมีใครบางคนที่ยังมีชีวิตอยู่ !? " แต่ไม่มีการตอบสนองใด ๆ กับการค้นหาของหญิงสาว. เพื่อให้ได้มากที่สุดเท่าที่อากาศเข้าไปในปอดของเขาในฐานะที่เป็นไปได้ที่ชายผจญภัยแต่งตัวอ้าปากค้างริมฝีปากของเขาหมดและไม่สามารถที่จะทำให้เสียง. เห็นเขาเช่นนี้ดูเหมือนจะ Lefille มีความคิดของบางสิ่งบางอย่างเงียบ ๆ และถาม: "? ... คนอื่น ๆ บนภูเขา" ? ได้มีความหมายใด ๆ กับคำถามนี้หญิงสาวที่ฟังดูสงบเกินไปก็อาจจะทำให้เกิดความเข้าใจผิดให้คนอื่นว่าเธอถูกเย็น ในการตอบคำถามนี้ว่าอาจจะให้คนอื่น ๆ ชิลล์ ๆ ที่มนุษย์พยักหน้าช้า. ทันทีต่อไปคนที่หยุดหายใจ. "- ชิ." " ...... " Lefille ทำเสียงทารุณเมื่อชายคนนั้นเสียชีวิตในขณะที่ Suimei ลดลงใบหน้าของเขา. ... และในที่สุดก็คุกเข่า Lefille ยืนและหันกลับมาของเธอที่มีต่อ Suimei ทิศทางเธอเป็น facing- " ... เฮ้ Lefille?" Suimei ถาม แต่ Lefille ทำให้เธอกลับไปกับเขาด้วยเหตุผลบางอย่างและเอ่ยคำขอโทษ. "ผมขอโทษ Suimei คุง." "ขออภัยเกี่ยวกับสิ่งที่ สิ่งที่คุณจะทำอย่างไร ทำไมคุณกำลังเผชิญกับวิธีการที่? " " คุณไม่จำเป็นต้องถาม ... " ไม่ว่า obvious- ไม่มีมันเป็นจริงสิ่งที่ทุกคนสามารถทำงานออก เพราะตอนนี้เธอก็หันหน้าไปในทิศทางของถนนที่พวกเขาไม่เคยมาก่อนได้. ในท้ายที่สุด Lefille ดูเหมือนจะได้ขึ้นใจของเธอ เธอหันไปทาง Suimei และระบุเธอแก้ปัญหาด้วยความมุ่งมั่น. "Suimei-kun ผมจะช่วยคนที่มาจากกองคาราวาน." "ช่วยพวกเขา? คุณจริงจัง? " " ใช่ฉันมีไม่มีแผนในการทำเรื่องตลก. " " คุณจะไปถึงแม้ว่าคุณไม่ได้รู้ว่าที่ว่ากองคาราวานเป็น !? " " พวกเขาอาจจะไปตามเส้นทางภูเขา แม้ว่าพวกเขาจะเบี่ยงเบนไปจากเส้นทางมันจะไม่ไกลเกินไป. " " แต่มีวิธีการบอกว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ไม่ได้! " " ที่เหมาะสม แต่บางคนอาจจะยังคงมีชีวิตอยู่ นั่นเป็น why- " นั่นเป็นเหตุผลที่เธอกำลังเพื่อช่วยให้พวกเขาและดำเนินการช่วยเหลือที่อาจได้รับการกล่าวว่าเป็นประมาท แต่เธอไม่ต้องเธออย่างจะต้องไม่ไปที่นั่น because-

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อะไร . . . . . . . มันไม่ควร . . . . . . . "เห็นชายที่มีชีวิตจะหายไปเหมือนบิน lefille ไม่มีคำ นาง suimei น่าเสียดายเพิ่มใน" ไม่ว่าเขาจะถือว่า ไม่มีอะไรสามารถทำได้เกี่ยวกับจิตวิญญาณของบุคคลอื่น "" . . . . . . . มันเป็นไปไม่ได้จริงๆเหรอ ? "" ภายใต้เงื่อนไขที่เหมาะสม อาจเป็นหนึ่งในหมื่น โอกาสที่สามารถกระทำได้ แต่เราไม่มีเวลาแล้ว ถ้าเราเตรียมตัวตอนนี้ร่างกายของเขาจะไม่สุดท้าย ." . . . . . . . ชิ "หลังจากได้ยิน suimei คือการวินิจฉัย lefille กัดริมฝีปากของเธอ คอ และไหล่ โก่ง ไม่ว่ามันเป็นใคร มันน่าท้อแท้จริงๆที่เห็นคนที่กำลังจะตาย ถ้ามาโซคุ ทำให้เกิดสิ่งนี้ ความรู้สึกจะรุนแรงมากขึ้นและอึดอัดสำหรับผู้หญิงที่สาบานที่จะต่อสู้มาโซคุ .. . . . . . . สองของพวกเขาตกอยู่ในความเศร้า ชายคนนั้นหันไปทาง lefille ." ส - คนอื่น . . . . . . . อยู่ภายใต้การโจมตีโดยมาโซคุ ." มีผู้รอดชีวิต ! ? "" . . . ไม่รู้สิ แต่บางที . . . . . . . "" ก็อาจจะมีใครบางคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ? "แต่ไม่มีการตอบสนองใด ๆเพื่อสาวของแบบสอบถามเพื่อรับอากาศเข้าปอดให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ นักผจญภัยแต่งตัวผู้ชายอ้าปากค้าง ริมฝีปากของเขาหมด และไม่สามารถแม้แต่จะส่งเสียง เห็นเขาแบบนี้ lefille ดูเหมือนจะคิดอะไรสักอย่าง และถามเบา ๆ" . . . . . . . มีคนอื่น ๆบนภูเขา "มันก็ไม่มีความหมายอะไรกับคำถามนี้ ผู้หญิงที่ดูนิ่งเกินไป มันอาจจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดว่าเธอเย็นชา ตอบคำถามที่อาจทำให้คนอื่นรู้สึกหนาวสั่น ชายหนุ่มพยักหน้าช้าๆทันที ต่อมา ชายหนุ่มหยุดหายใจ" ชิส์ "" . . . . . . . "lefille ทำเสียงไร้มนุษยธรรม เมื่อ คน เสียชีวิต ขณะที่ suimei ลดลงใบหน้าของเขา. . . . . . . และสุดท้าย คุกเข่า lefille ยืนหันหลังต่อ suimei . ทิศทางที่เธอมุ่งหน้าไป" . . . . . . . เฮ้ lefille ? "suimei ถาม แต่ lefille เก็บเธอกลับมากับเขาด้วยเหตุผลบางอย่าง และกล่าวคำขอโทษ" ฉันขอโทษ suimei คุง "" ขอโทษเรื่องอะไร คุณจะทำอะไร ? ทำไมคุณหันไปทางนั้น "" ทำไมต้องถาม . . . . . . . "ยังไม่ชัด - ไม่ มันแน่นอนสิ่งที่ทุกคนสามารถทำงานออก เพราะตอนนี้ เธอหันหน้าไปในทิศทางของถนนที่พวกเขาไม่เคยได้รับมาก่อนในที่สุด lefille ดูเหมือนจะทำใจได้แล้ว เธอหันไปมอง suimei และระบุแก้ปัญหาของเธอด้วยความมุ่งมั่น" suimei คุง ผมจะช่วยเหลือผู้คนจากกองคาราวาน”" ช่วยพวกเขา ? คุณพูดจริงเหรอ ? "" ใช่ ฉันยังไม่มีแผนในการทำเรื่องตลก ." คุณไปทั้งๆที่ไม่รู้ว่าตรงไหนของคาราวาน ! ? "" พวกเขาอาจจะตามเส้นทางเป็นภูเขา แม้ว่าพวกเขาจะเบี่ยงเบนจากเส้นทาง มันไม่ได้อยู่ไกลเกินไป "" แต่ไม่มีทางบอก ถ้าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ "" ใช่แล้ว แต่บางคนอาจจะยังมีชีวิตอยู่ นั่นทำไม "นั่นคือเหตุผลที่เธอจะไป เพื่อช่วยให้พวกเขา และได้ทำการช่วยชีวิตที่สามารถจะกล่าวว่าเป็นประมาท แต่เธอไม่ เธอต้องไม่ไปที่นั่น เพราะว่า