HistoryAccording to the historian N

History
According to the historian N. D. A. Kemp, the origin of the contemporary debate on euthanasia started in 1870.[28] Euthanasia is known to have been debated and practiced long before that date. Euthanasia was practiced in Ancient Greece and Rome: for example, hemlock was employed as a means of hastening death on the island of Kea, a technique also employed in Marseilles and by Socrates in Athens. Euthanasia, in the sense of the deliberate hastening of a person's death, was supported by Socrates, Plato and Seneca the Elder in the ancient world, although Hippocrates appears to have spoken against the practice, writing "I will not prescribe a deadly drug to please someone, nor give advice that may cause his death" (noting there is some debate in the literature about whether or not this was intended to encompass euthanasia).[29][30][31]

Early modern period
The term "euthanasia" in the earlier sense of supporting someone as they died was used for the first time by Francis Bacon (1561-1626). In his work, Euthanasia medica, he chose this ancient Greek word and, in doing so, distinguished between euthanasia interior, the preparation of the soul for death, and euthanasia exterior, which was intended to make the end of life easier and painless, in exceptional circumstances by shortening life. That the ancient meaning of an easy death came to the fore again in the early modern period can be seen from its definition in the 18th century Zedlers Universallexikon:

Euthanasia: a very gentle and quiet death, which happens without painful convulsions. The word comes from ευ, bene, well, and θανατος, mors, death.[32]
The concept of euthanasia in the sense of alleviating the process of death goes back to the medical historian, Karl Friedrich Heinrich Marx, who drew on Bacon's philosophical ideas. According to Marx, a doctor had a moral duty, to ease the suffering of death through encouragement, support and mitigation using medication. Such an "alleviation of death" reflected the contemporary Zeitgeist, but was brought into the medical canon of responsibility for the first time by Marx. Marx also stressed the distinction between the theological care of the soul of sick people from the physical care and medical treatment by doctors.[33][34]

Euthanasia in its modern sense has always been strongly opposed in the Judeo-Christian tradition. Thomas Aquinas opposed both and argued that the practice of euthanasia contradicted our natural human instincts of survival,[35] as did Francois Ranchin (1565–1641), a French physician and professor of medicine, and Michael Boudewijns (1601–1681), a physician and teacher.[30]:208[36] Other voices argued for euthanasia, such as John Donne in 1624,[37] and euthanasia continued to be practised. In 1678, the publication of Caspar Questel's De pulvinari morientibus non subtrahend, ("On the pillow of which the dying should not be deprived"), initiated debate on the topic. Questel described various customs which were employed at the time to hasten the death of the dying, (including the sudden removal of a pillow, which was believed to accelerate death), and argued against their use, as doing so was "against the laws of God and Nature".[30]:209–211 This view was shared by many who followed, including Philipp Jakob Spener, Veit Riedlin and Johann Georg Krünitz.[30]:211 Despite opposition, euthanasia continued to be practised, involving techniques such as bleeding, suffocation, and removing people from their beds to be placed on the cold ground.[30]:211–214

Suicide and euthanasia became more accepted during the Age of Enlightenment.[36] Thomas More wrote of euthanasia in Utopia, although it is not clear if More was intending to endorse the practice.[30]:208–209 Other cultures have taken different approaches: for example, in Japan suicide has not traditionally been viewed as a sin, as it is used in cases of honor, and accordingly, the perceptions of euthanasia are different from those in other parts of the world.[38]

Beginnings of the contemporary euthanasia debate
In the mid-1800s, the use of morphine to treat "the pains of death" emerged, with John Warren recommending its use in 1848. A similar use of chloroform was revealed by Joseph Bullar in 1866. However, in neither case was it recommended that the use should be to hasten death. In 1870 Samuel Williams, a schoolteacher, initiated the contemporary euthanasia debate through a speech given at the Birmingham Speculative Club in England, which was subsequently published in a one-off publication entitled Essays of the Birmingham Speculative Club, the collected works of a number of members of an amateur philosophical society.[39]:794 Williams' proposal was to use chloroform to deliberately hasten the death of terminally ill patients:

That in all cases of hopeless and painful illness, it should be the recognized duty of the medical attendant, whenever so desired by the patient, to administer choloroform or such other anaesthetic as may by-and-bye supersede chloroform – so as to destroy consciousness at once, and put the sufferer to a quick and painless death; all needful precautions being adopted to prevent any possible abuse of such duty; and means being taken to establish, beyond the possibility of doubt or question, that the remedy was applied at the express wish of the patient.

—Samuel Williams (1872), Euthanasia Williams and Northgate: London.[39]:794
The essay was favourably reviewed in The Saturday Review, but an editorial against the essay appeared in The Spectator.[28] From there it proved to be influential, and other writers came out in support of such views: Lionel Tollemache wrote in favour of euthanasia, as did Annie Besant, the essayist and reformer who later became involved with the National Secular Society, considering it a duty to society to "die voluntarily and painlessly" when one reaches the point of becoming a 'burden'.[28][40] Popular Science analyzed the issue in May 1873, assessing both sides of the argument.[41] Kemp notes that at the time, medical doctors did not participate in the discussion; it was "essentially a philosophical enterprise ... tied inextricably to a number of objections to the Christian doctrine of the sanctity of human life".[28]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติตามที่นักประวัติศาสตร์ N. D. A. Kemp ต้นกำเนิดของการอภิปรายร่วมสมัยกับการุณยฆาตเริ่มในค.ศ. 1870 [28] การุณยฆาตที่รู้จักยังคง และฝึกฝนนานก่อนวันที่ การุณยฆาตถูกฝึกฝนในกรีซโบราณและโรม: ตัวอย่าง hemlock ถูกจ้างงานว่า hastening เสียชีวิตบนเกาะเกีย เทคนิคงาน ใน Marseilles และโสกราตีสในเอเธนส์ การุณยฆาต ในแง่ของ hastening โดยเจตนาของคนตาย ได้รับการสนับสนุน โดยโสกราตีส เพลโต และผู้อาวุโสในโลกโบราณ ซีนีก้าแม้ Hippocrates เหมือน ได้พูดกับแบบฝึกหัด เขียน "ฉันจะไม่สั่งยายาเสพติดร้ายแรงเพื่อโปรดคน หรือให้คำแนะนำที่อาจทำให้ตาย" (สังเกตมีบางอภิปรายวรรณคดีเกี่ยวกับหรือไม่นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อรอบการุณยฆาต) [29] [30] [31]ยุคแรก ๆคำว่า "การุณยฆาต" ในแง่ที่ก่อนหน้านี้สนับสนุนคนพวกเขาตายถูกใช้ครั้งแรก โดยเบคอน Francis (1561-1626) ในงานของเขา การุณยฆาต medica เขาเลือกคำกรีกโบราณ แล้ว ในการทำที่แตกต่างระหว่างกายการุณยฆาต การเตรียมจิตวิญญาณการตาย และการุณยฆาต ดังนั้น ซึ่งสร้างขึ้นเพื่อทำให้สิ้นชีวิตง่าย และเจ็บ ปวด ในสถานการณ์โดยลดชีวิต ว่า โบราณความหมายของความตายที่กลายมาลำเลียงสาที่อีกครั้งในยุคแรก ๆ สามารถดูได้จากคำจำกัดความของมันในศตวรรษที่ 18 Zedlers Universallexikon:การุณยฆาต: ความอ่อนโยน และสงบตาย ซึ่งเกิดขึ้นโดยไม่เจ็บปวด convulsions คำที่มาจากความตายευ bene ดี และ θανατος mors [32]แนวคิดของการุณยฆาตในแง่ของการบรรเทาอาการการตายจะกลับไปนักประวัติศาสตร์ทางการแพทย์ คาร์ลฟรีดริชไฮน์ริช Marx ที่ดึงความคิดปรัชญาของเบคอน ตาม Marx แพทย์มีหน้าที่ทางศีลธรรม บรรเทาทุกข์ตายให้กำลังใจ สนับสนุน และลดการใช้ยา ดังกล่าวเป็น "บรรเทาความตาย" ผล Zeitgeist ร่วมสมัย แต่ถูกนำมาลงในสารบบความรับผิดชอบครั้งแรกแพทย์ โดย Marx นอกจากนี้ Marx ยังเน้นความแตกต่างระหว่างศาสนศาสตร์ดูแลจิตวิญญาณของผู้ป่วยจากการดูแลทางกายภาพและการรักษาพยาบาล โดยแพทย์ [33] [34]การุณยฆาตในสมัยนั้นได้ขอ opposed ในประเพณียิวคริสเตียนเสมอ อไควนัส Thomas ข้ามทั้งสอง และโต้เถียงว่า การปฏิบัติของการุณยฆาต contradicted สัญชาตญาณมนุษย์ของธรรมชาติของการอยู่รอด, [35] เป็นได้ Ranchin รีสฟรนคอยส์ (1565-1641), แพทย์และอาจารย์แพทย์ และ Michael Boudewijns (1601-1681), แพทย์และอาจารย์ [30]: 208 [36] เสียงอื่นโต้เถียงสำหรับการุณยฆาต เช่น Donne จอห์นใน 1624, [37] และการุณยฆาตจะปฏิบัติ ใน 1678, Caspar Questel เด pulvinari morientibus ไม่ใช่ subtrahend, ("บนหมอนซึ่งการตายควรไม่จะปราศจาก"), การประกาศเริ่มอภิปรายในหัวข้อ Questel กล่าวถึงประเพณีต่าง ๆ ที่ถูกจ้างในเวลาเร่งการตายของตาย, (รวมการเอาหมอน ที่ว่าเร่งความตายฉับพลัน), และโต้เถียงกับใช้ ทำการ "เทียบกับกฎหมายของพระเจ้าและธรรมชาติ" [30]: 209-211 นี้มุมมองถูกใช้ร่วมกันหลายคนตาม Spener จาค็อบ Philipp, Veit Riedlin และโยฮันน์จอร์จ Krünitz [30]: 211 แม้ฝ่ายค้าน การุณยฆาตที่จะปฏิบัติต่อ เกี่ยวข้องกับเทคนิคเช่นมีเลือดออก suffocation และเอาคนจากเตียงของพวกเขาจะถูกวางบนพื้นดินเย็น [30]: 211-214ฆ่าตัวตายและการุณยฆาตกลายเป็นยิ่งยอมรับในระหว่างอายุของธรรม [36] เพิ่มเติม Thomas เขียนของการุณยฆาตในยูโทเปีย แม้ว่าไม่ชัดเจนมากกว่าที่ประสงค์จะสนับสนุนการปฏิบัติ [30]: 208 – 209 อังกฤษได้นำแนวทางที่แตกต่างกัน: ตัวอย่าง ในญี่ปุ่น ฆ่าตัวตายมีไม่ดั้งเดิมถูกดูเป็นบาป เป็นการใช้ในกรณีของเกียรติ และ ตาม แนวของการุณยฆาตนั้นแตกต่างจากในส่วนอื่น ๆ ของโลก [38]จุดเริ่มต้นของการอภิปรายการุณยฆาตร่วมสมัยในตัวกลางเพราะ การใช้มอร์ฟีนเพื่อรักษา "ปวดตาย" ชุมนุม กับวอร์เรนจอห์นแนะนำใช้ในปี 1848 แห่ง ใช้เหมือนของคลอโรฟอร์มถูกเปิดเผย โดยโจเซฟ Bullar ใน 1866 อย่างไรก็ตาม ในกรณีไม่ ถูกมันแนะนำว่า ควรจะใช้การ เร่งความตาย ในค.ศ. 1870 Samuel วิลเลียมส์ การ schoolteacher เริ่มต้นการอภิปรายการุณยฆาตร่วมสมัยผ่านคำพูดที่ให้คลับเก็งเบอร์มิงแฮมในอังกฤษ ซึ่งในเวลาต่อมามีการเผยแพร่ในสิ่งพิมพ์ที่ใช้ครั้งเดียวได้รับบทความของเบอร์มิงแฮมเก็งสโมสร งานรวบรวมจำนวนสมาชิกของสังคมปรัชญาการสมัครเล่น [39]: ข้อเสนอของวิลเลียมส์ 794 ถูกใช้คลอโรฟอร์มโดยเจตนาเร่งการตายของผู้ป่วยที่ป่วยพฤติกรรม:That in all cases of hopeless and painful illness, it should be the recognized duty of the medical attendant, whenever so desired by the patient, to administer choloroform or such other anaesthetic as may by-and-bye supersede chloroform – so as to destroy consciousness at once, and put the sufferer to a quick and painless death; all needful precautions being adopted to prevent any possible abuse of such duty; and means being taken to establish, beyond the possibility of doubt or question, that the remedy was applied at the express wish of the patient.—Samuel Williams (1872), Euthanasia Williams and Northgate: London.[39]:794The essay was favourably reviewed in The Saturday Review, but an editorial against the essay appeared in The Spectator.[28] From there it proved to be influential, and other writers came out in support of such views: Lionel Tollemache wrote in favour of euthanasia, as did Annie Besant, the essayist and reformer who later became involved with the National Secular Society, considering it a duty to society to "die voluntarily and painlessly" when one reaches the point of becoming a 'burden'.[28][40] Popular Science analyzed the issue in May 1873, assessing both sides of the argument.[41] Kemp notes that at the time, medical doctors did not participate in the discussion; it was "essentially a philosophical enterprise ... tied inextricably to a number of objections to the Christian doctrine of the sanctity of human life".[28]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมา
ตามประวัติศาสตร์ NDA เคมพ์ที่มาของการอภิปรายร่วมสมัยในนาเซียเริ่มต้นในปี 1870 [28] นาเซียเป็นที่รู้จักกันจะได้รับการถกเถียงกันและได้รับการฝึกฝนนานก่อนวันที่ นาเซียได้รับการฝึกฝนในกรีกโบราณและโรม: ยกตัวอย่างเช่นก้าวล่วงเข้าไปถูกจ้างมาเป็นวิธีการเร่งการตายบนเกาะ Kea, เทคนิคยังลูกจ้างในมาร์เซย์และโสกราตีสในกรุงเอเธนส์ นาเซียในความรู้สึกของการเร่งเจตนาของการเสียชีวิตของบุคคลที่ได้รับการสนับสนุนจากโสกราตีสเพลโตและเซเนกาผู้สูงอายุในโลกยุคโบราณแม้ว่า Hippocrates ดูเหมือนจะพูดกับการปฏิบัติเขียน "ฉันจะไม่กำหนดยาเสพติดร้ายแรงที่จะโปรด ใครบางคนหรือให้คำแนะนำที่อาจทำให้เกิดการตายของเขา "(สังเกตมีการอภิปรายในวรรณคดีหรือไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้ครอบคลุมบางเซีย). [29] [30] [31] ในช่วงเวลาสมัยก่อนคำว่า "นาเซีย" ในการ ความรู้สึกของการสนับสนุนก่อนหน้านี้มีคนที่พวกเขาเสียชีวิตถูกนำมาใช้เป็นครั้งแรกโดยฟรานซิสเบคอน (1561-1626) ในการทำงานของเมดินาเซียเขาเลือกคำภาษากรีกโบราณและในการทำเช่นนั้นที่แตกต่างระหว่างนาเซียตกแต่งภายใน, การเตรียมความพร้อมของจิตวิญญาณของการเสียชีวิตและภายนอกนาเซียซึ่งตั้งใจที่จะทำให้จุดสิ้นสุดของชีวิตง่ายขึ้นและไม่เจ็บปวดใน กรณีพิเศษโดยการร่นระยะชีวิต นั่นหมายโบราณของตายง่ายมาก่อนอีกครั้งในช่วงต้นยุคใหม่สามารถเห็นได้จากความหมายในศตวรรษที่ 18 Zedlers Universallexikon: นาเซีย: ตายมากอ่อนโยนและเงียบสงบที่เกิดขึ้นโดยไม่ต้องชักเจ็บปวด คำที่มาจากευ, ประโยชน์ที่ดีและθανατος, Mors ตาย. [32] แนวคิดของนาเซียในความรู้สึกของการบรรเทากระบวนการของการเสียชีวิตกลับไปถึงประวัติศาสตร์ทางการแพทย์คาร์ลฟรีดริชเฮ็นมาร์กซ์ที่ดึงเบคอนปรัชญา ความคิด ตามที่มาร์กซ์, แพทย์มีหน้าที่ทางศีลธรรมที่จะบรรเทาความทุกข์ทรมานของการเสียชีวิตผ่านการให้กำลังใจสนับสนุนและการลดการใช้ยา ดังกล่าว "บรรเทาความตาย" สะท้อนให้เห็นถึงจิตวิญญาณร่วมสมัย แต่ถูกนำเข้ามาในหลักการของความรับผิดชอบทางการแพทย์เป็นครั้งแรกโดยมาร์กซ์ มาร์กซ์ยังเน้นความแตกต่างระหว่างการดูแลศาสนศาสตร์ของจิตวิญญาณของผู้ป่วยจากการดูแลทางกายภาพและการรักษาทางการแพทย์โดยแพทย์. [33] [34] นาเซียในความรู้สึกที่ทันสมัยที่ได้รับการต่อต้านอย่างรุนแรงเสมอในประเพณีกิจกรรมคริสเตียน โทมัสควีนาไม่เห็นด้วยและเป็นที่ถกเถียงกันว่าการปฏิบัติของนาเซียขัดแย้งสัญชาตญาณของมนุษย์ธรรมชาติของเราของการอยู่รอด [35] เช่นเดียวกับฟรองซัว Ranchin (1565-1641) ซึ่งเป็นแพทย์ชาวฝรั่งเศสและศาสตราจารย์ด้านการแพทย์และไมเคิล Boudewijns (1601-1681) . แพทย์และครูผู้สอน [30]: 208 [36] เสียงอื่น ๆ เถียงนาเซียเช่นจอห์นดอนน์ใน 1624 [37] และนาเซียยังคงได้รับการฝึกฝน ใน 1678, การประกาศของสเปอร์ส Questel เดอ pulvinari morientibus ไม่ใช่ตัวลบ ("บนหมอนที่กำลังจะตายไม่ควรจะถูกลิดรอน") เริ่มต้นการอภิปรายในหัวข้อ Questel อธิบายศุลกากรต่างๆที่มีการใช้ในเวลาเร่งการตายของตาย (รวมถึงการกำจัดอย่างฉับพลันของหมอนซึ่งเชื่อว่าจะช่วยเร่งการตาย) และแย้งกับการใช้งานของพวกเขาเช่นการทำเช่นนั้นก็คือ "ขัดกับกฎหมายของ พระเจ้าและธรรมชาติ "[30]:. 209-211 มุมมองนี้จะใช้ร่วมกันโดยหลายคนที่ตามมารวมทั้งฟิลิปป์ Spener จาคอบ, ซังต์ Riedlin และโยฮันน์เฟรดริกKrünitz [30]. 211 แม้จะมีฝ่ายค้านนาเซียยังคงได้รับการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับเทคนิคดังกล่าว เป็นเลือดหายใจไม่ออกและเอาผู้คนจากเตียงของพวกเขาที่จะอยู่บนพื้นดินเย็น [30]:. 211-214 . การฆ่าตัวตายและนาเซียกลายเป็นที่ได้รับการยอมรับมากขึ้นในช่วงอายุของการตรัสรู้ [36] โทมัสอีกเขียนของนาเซียในยูโทเปียแม้ว่า มันจะไม่ชัดเจนถ้าเพิ่มเติมตั้งใจที่จะรับรองการปฏิบัติ [30]:. 208-209 วัฒนธรรมอื่น ๆ ได้นำวิธีการที่แตกต่างกันตัวอย่างเช่นในประเทศญี่ปุ่นฆ่าตัวตายยังไม่ได้รับการมองว่าเป็นประเพณีบาปขณะที่มันถูกนำมาใช้ในกรณีที่มีเกียรติ และตามการรับรู้ของนาเซียจะแตกต่างจากผู้ที่อยู่ในส่วนอื่น ๆ ของโลก. [38] จุดเริ่มต้นของการอภิปรายนาเซียร่วมสมัยในช่วงกลางปี ​​1800 การใช้มอร์ฟีนในการรักษา "ความเจ็บปวดของการเสียชีวิต" โผล่ออกมากับจอห์น วอร์เรนแนะนำการใช้งานในปี 1848 การใช้งานที่คล้ายกันของคลอโรฟอร์มถูกเปิดเผยโดยโจเซฟ Bullar ใน 1866 แต่ในกรณีที่ไม่เป็นมันแนะนำว่าการใช้ควรจะเร่งการตาย ในปี 1870 ซามูเอลวิลเลียมส์, ครูริเริ่มการอภิปรายนาเซียร่วมสมัยผ่านสุนทรพจน์ที่สโมสรเบอร์มิงแฮมเก็งกำไรในประเทศอังกฤษซึ่งได้รับการตีพิมพ์ในสิ่งพิมพ์ one-off สิทธิบทความของสโมสรเบอร์มิงแฮมเก็งกำไรที่รวบรวมผลงานของจำนวนของ สมาชิกของสังคมปรัชญามือสมัครเล่น [39]. 794 ข้อเสนอของวิลเลียมส์คือการใช้คลอโรฟอร์มจงใจเร่งการตายของผู้ป่วยที่ป่วยหนัก: ที่ในทุกกรณีของการเจ็บป่วยที่สิ้นหวังและเจ็บปวดก็ควรจะได้รับการยอมรับการปฏิบัติหน้าที่ของผู้ดูแลทางการแพทย์ เมื่อใดก็ตามที่ต้องการได้โดยผู้ป่วยที่จะจัดการ choloroform หรือยาชาอื่น ๆ เช่นอาจโดยและลาก่อนแทนที่คลอโรฟอร์ม - เพื่อให้เป็นไปทำลายจิตสำนึกในครั้งเดียวและนำผู้ประสบภัยที่จะตายอย่างรวดเร็วและไม่เจ็บปวด; ข้อควรระวังที่จำเป็นทั้งหมดจะถูกนำมาใช้เพื่อป้องกันการละเมิดที่เป็นไปได้ของการปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าว และวิธีการที่จะถูกนำมาใช้เพื่อสร้างเกินกว่าความเป็นไปได้ที่มีข้อสงสัยหรือคำถามที่ว่าวิธีการรักษาที่ถูกนำมาใช้ที่แสดงความต้องการของผู้ป่วย. -Samuel วิลเลียมส์ (1872), นาเซียวิลเลียมส์และ Northgate. ลอนดอน [39]: 794 การเขียนเรียงความเป็น . การตรวจสอบในเกณฑ์ดีในวันเสาร์รีวิว แต่บทบรรณาธิการกับบทความที่ปรากฏในชม [28] จากนั้นมันก็พิสูจน์แล้วว่าเป็นผู้มีอิทธิพลและนักเขียนคนอื่นออกมาในการสนับสนุนของมุมมองดังกล่าวไลโอเนล Tollemache เขียนไว้ในความโปรดปรานของนาเซียเป็นได้ แอนนี่ Besant, ทดสอบและการปฏิรูปที่ต่อมากลายเป็นที่เกี่ยวข้องกับสังคมโลกแห่งชาติพิจารณาว่ามันเป็นหน้าที่ต่อสังคมที่จะ "ตายด้วยความสมัครใจและไม่เจ็บปวด" เมื่อถึงจุดหนึ่งของการเป็น 'ภาระ'. [28] [40] นิยมวิทยา วิเคราะห์ปัญหาในเดือนพฤษภาคม 1873 การประเมินทั้งสองด้านของการโต้แย้ง [41] เคมพ์ตั้งข้อสังเกตว่าในขณะที่แพทย์ไม่ได้มีส่วนร่วมในการอภิปราย. มันเป็น "หลักปรัชญาขององค์กร ... เชื่อมโยงความสัมพันธุ์เป็นจำนวนมากคัดค้านศาสนาคริสต์ของความศักดิ์สิทธิ์ของชีวิตมนุษย์". [28]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติศาสตร์
ตามนักประวัติศาสตร์ . . . Kemp , ที่มาของข้อถกเถียงร่วมสมัยในเซียสเริ่มในปี 1870 [ 28 ] การุณยฆาตเป็นที่รู้จักกันจะได้รับการถกเถียงกันมานาน ก่อนวันที่ การุณยฆาตได้ปฏิบัติในกรีกโบราณและโรม : ตัวอย่างเช่นชนิดหนึ่งถูกนำมาใช้เป็นวิธีการของการเร่งความตายบนเกาะเกีย ,เทคนิคที่ใช้ในมาร์เซลและ Socrates ในเอเธนส์ เซียสในความรู้สึกของการไปเร่งตายของคน ได้รับการสนับสนุนจาก โสเครติส เพลโต และ Seneca , ผู้เฒ่าในโลกโบราณ แต่ Hippocrates ปรากฏที่จะมีการพูดกับการปฏิบัติ การเขียน " ผมจะไม่สั่งยาร้ายแรงเพื่อโปรดคนหรือให้คำแนะนำที่อาจก่อให้เกิดความตาย " ( ซึ่งมีการอภิปรายในวรรณกรรมเกี่ยวกับหรือไม่นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ครอบคลุมการุณยฆาต ) . [ 29 ] [ 30 ] [ 31 ]


สมัยก่อนเวลาคำว่า " การุณยฆาต " ในความรู้สึกของคนก่อนหน้านี้สนับสนุนเช่นที่พวกเขาตายถูกใช้สำหรับ ครั้งแรกโดยฟรานซิส เบคอน ( 1561-1626 ) ในงาน เมดิการุณยฆาต เขาเลือกคำภาษากรีกโบราณนี้และในการทำเช่นนั้น ที่แตกต่างระหว่างภายในการุณยฆาต การเตรียมการของวิญญาณตายและการุณยฆาต ภายนอก ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ปลายของชีวิตได้ง่ายและไม่เจ็บปวด ในสถานการณ์พิเศษ โดยการทำให้ชีวิตที่ความหมายโบราณของตายง่ายมาก่อนอีกครั้งในช่วงต้นยุคใหม่ที่สามารถเห็นได้จากคำนิยามของศตวรรษที่ 18 zedlers universallexikon :

การุณยฆาต : ความตายมากนุ่มและเงียบ ซึ่งเกิดขึ้นโดยไม่มีการชักที่เจ็บปวด คำที่มาจากευ , ดี , ดีและθανατοςมอส , ความตาย [ 32 ]
แนวคิดของเซียสในความรู้สึกของการบรรเทากระบวนการตาย กลับไปที่นักประวัติศาสตร์การแพทย์ , คาร์ล ไฮน์ริชมาร์กซที่วาดบนเบคอนเป็นปรัชญาความคิด ตามที่มาร์กซ์ , แพทย์ มี หน้าที่ทางศีลธรรม บรรเทาความทุกข์ของความตายผ่านทางให้กำลังใจ สนับสนุน และลดการใช้ยา เรื่อง " การบรรเทาของความตาย " สะท้อนให้เห็นถึง zeitgeist ร่วมสมัยแต่มาเป็น Canon แพทย์รับผิดชอบเป็นครั้งแรก โดย มาร์ค มาร์กซ์ยังเน้นความแตกต่างระหว่างการดูแลทางเทววิทยาของจิตวิญญาณของผู้คนที่ป่วยจากการดูแลทางกายภาพและการรักษาทางการแพทย์โดยแพทย์ [ 33 ] [ 34 ]

เซียสในความรู้สึกที่ทันสมัยได้เสมอถูกต่อต้านอย่างรุนแรงใน judeo คริสเตียนประเพณีโทมัส อควีนาสตรงข้ามทั้งสอง และแย้งว่า การปฏิบัติของเซียสแย้งสัญชาตญาณธรรมชาติของมนุษย์ของการอยู่รอด [ 35 ] ทำไมฟร ranchin ( 1565 – 1641 ) แพทย์ชาวฝรั่งเศสและศาสตราจารย์ของยา และ ไมเคิล boudewijns ( 1601 ) 1545 ) , แพทย์ และอาจารย์ [ 30 ] : 208 [ 36 ] เสียงอื่น ๆ เป็นที่ถกเถียงกันสำหรับเซียส เช่นจอห์นดอนน์ใน 1624 [ 37 ] และการุณยฆาตต่อไปจะฝึก .ในรายได้ , สิ่งพิมพ์ของคาสปาร์ questel de pulvinari morientibus ไม่ subtrahend ( " บนหมอนที่ตายไม่ควรกีดกัน " ) , เริ่มต้นการอภิปรายในหัวข้อ questel อธิบายศุลกากรต่างๆ ซึ่งใช้ในเวลาเร่งความตายของ ( รวมถึงการกำจัดอย่างฉับพลันของหมอน ซึ่งเชื่อกันว่าเร่งความตาย ) และโต้เถียงกับการใช้ของพวกเขาเป็นทำเพื่อ " ต่อต้านกฎหมายของพระเจ้าและธรรมชาติ " [ 30 ] : 209 – 211 มุมมองนี้ถูกใช้ร่วมกันโดยหลายคนที่ตามมา รวมถึง ฟิลิปป์ จาคอบ spener ไฟท์ riedlin โยฮันน์ จอร์จ เคอา , และคณะ nitz [ 30 ] : 211 แม้ฝ่ายค้านเซียสยังคงเป็นวิทยาที่เกี่ยวข้องกับเทคนิค เช่น เลือดออก , หายใจไม่ออก และเอาคนออกจากเตียงถูกวางไว้บนพื้นเย็น [ 30 ] : 211 – 214

การุณยฆาตและฆ่าตัวตายก็ยิ่งได้รับการยอมรับในระหว่างอายุของการตรัสรู้ [ 36 ] โทมัส มอร์เขียนของเซียสใน Utopia , แม้ว่าจะไม่ชัดเจน ถ้าตั้งใจที่จะสนับสนุนการปฏิบัติ [ 30 ] : 208 - 209 วัฒนธรรมอื่น ๆ มีวิธีการที่แตกต่างกัน เช่น ในญี่ปุ่นฆ่าตัวตายไม่ได้มักจะมองว่าเป็น บาป มันใช้ในกรณีของเกียรติ และตามการรับรู้ของขนาดที่แตกต่างจากผู้ที่อยู่ในส่วนอื่น ๆของโลก . [ 38 ]

เริ่มต้นที่ร่วมสมัยการุณยฆาตอภิปราย
ในกลาง - 1800 , การใช้มอร์ฟีนเพื่อรักษา " ความเจ็บปวดของความตาย " เกิด ขึ้น กับ จอห์น วอร์เรน แนะนำการใช้ใน 1848 . การใช้งานที่คล้ายกันของคลอโรฟอร์ม ถูกเปิดเผยโดย โจเซฟ bullar ในปี 1866 . อย่างไรก็ตามไม่ใช่กรณีมันแนะนำให้ใช้ควรรีบตาย ในปี 1870 ซามูเอล วิลเลี่ยม คุณครูเริ่มอภิปรายการุณยฆาตร่วมสมัยผ่านคำพูดจากเบอร์มิงแฮมเก็งสโมสรในอังกฤษซึ่งต่อมาได้ตีพิมพ์ในสิ่งพิมพ์ทั้งเรื่องบทความของคลับเก็งเบอร์มิงแฮมรวบรวมผลงานของสมาชิกของสมาคมปรัชญาสมัครเล่น [ 39 ] : ข้อเสนอ 794 Williams ' คือใช้คลอโรฟอร์มจงใจเร่งตายของผู้ป่วยระยะสุดท้าย :

ว่าในทุกกรณีของการสิ้นหวังและเจ็บปวด มันควรเป็นหน้าที่ของผู้ช่วยทางการแพทย์ได้รับการยอมรับ เมื่อใดก็ตามที่ปรารถนาจริงๆโดย คนไข้ด้วยคลอโรฟอร์มหรืออื่น ๆเช่นยาชาเป็นอาจและบายแทนที่วินโดวส์มี–เพื่อทำลายสติทันที และนำผู้บาดเจ็บจะตายอย่างรวดเร็วและไม่เจ็บปวด ทั้งหมดที่จำเป็นเพื่อป้องกันการละเมิดการใช้มาตรการป้องกันที่เป็นไปได้ เช่น หน้าที่ และวิธีการที่ถูกสร้าง นอกเหนือจากความเป็นไปได้ของข้อสงสัยหรือคำถามที่แก้คือใช้ที่แสดงความต้องการของผู้ป่วย

- ซามูเอล วิลเลี่ยมส์ ( 1872 ) เซียสวิลเลียมส์และ Northgate : ลอนดอน [ 39 ] : 794
ข้อเขียนที่ชื่นชอบดูในวันเสาร์ทบทวน แต่บรรณาธิการกับข้อเขียนที่ปรากฏใน The Spectator . [ 28 ] จากนั้นก็พิสูจน์ให้เห็นว่า เป็นผู้มีอิทธิพล และนักเขียนอื่น ๆที่ออกมาในการสนับสนุนของความคิดเห็นดังกล่าวไลโอเนล tollemache เขียนในความโปรดปรานของการุณยฆาตเป็นแอนนี่ besant , นักเขียนและนักปฏิรูปที่ภายหลังกลายเป็นที่เกี่ยวข้องกับสังคมโลกแห่งชาติ พิจารณาหน้าที่ต่อสังคม " ตายโดยสมัครใจและไม่เจ็บปวด " เมื่อถึงจุดของการเป็น ' ภาระ ' . [ 28 ] [ 40 ] วิทยาศาสตร์วิเคราะห์ปัญหาใน พฤษภาคม 1873 , การประเมินทั้งสองด้านของการโต้แย้ง[ 41 ] Kemp บันทึกว่าในเวลาที่แพทย์ไม่ได้มีส่วนร่วมในการอภิปราย เรื่อง " หลักปรัชญาขององค์กร . . . . . . . ผูก inextricably ไปยังหมายเลขของการคัดค้านศาสนาคริสต์ของความศักดิ์สิทธิ์ของชีวิต " มนุษย์ [ 28 ]