Chen Rong rose and lifted her curta

Chen Rong rose and lifted her curtain, showing her delicate face as she angrily said, “General Sun is a descendant of Sun Zhongmou in Jiangdong; he is an honorable man. His family has been killed by the barbarians on their way south. There is an irreconcilable enmity between him and the barbarians. How can you ridicule such a man, sir?”

Here, she flapped her long sleeves and censured him: “Hmph, I have no desire to speak to people like you.”

And then she actually turned around and stalked away.

They didn’t expect her to be so quick tempered. The scholar swiftly rose to his feet and bowed deeply toward her, saying: “I am ashamed. I’ve misspoken. Please do not be offended, miss.”

They were very sincere words.

Chen Rong’s face remained hardened. She gave him no reply and continued to head straight out.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รองเฉินโรส และยกเธอม่าน แสดงใบหน้าของเธออ่อนเธอกล่าวด้วยความโกรธ, "ทั่วไปดวงอาทิตย์เป็นลูกหลานของ Sun Zhongmou ในเจียงตง เขาเป็นคนมีเกียรติ ครอบครัวของเขาที่ถูกฆ่า โดยป่าเถื่อนทางใต้ มีความเป็นปฏิปักษ์ irreconcilable ระหว่างเขาและความป่าเถื่อน วิธีสามารถคุณเย้ยคน ที่รัก"ที่นี่ เธอ flapped แขนยาวของเธอ และ censured เขา: "Hmph ฉันมีไม่ปรารถนาที่จะพูดกับคนเช่นคุณ"แล้วเธอจริงหันไปรอบ ๆ และเดินออกไปพวกเขาไม่ได้คาดหวังเธอจะให้อารมณ์อย่างรวดเร็ว นักวิชาการยังเท้าของเขาอย่างรวดเร็ว และโค้งคำนับอย่างลึกซึ้งต่อเธอ พูดว่า: "ฉันละอายใจ ผมได้ misspoken กรุณาไม่ขุ่นเคือง พลาด"พวกเขามีคำพูดที่จริงใจมากหน้าเฉินร่องยังคงแข็ง เธอให้เขาไม่ตอบ และต่อตรงออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉินร่องเพิ่มขึ้นและยกม่านของเธอแสดงให้เห็นใบหน้าที่ละเอียดอ่อนเธอขณะที่เธอโกรธกล่าวว่า "นายพลดวงอาทิตย์เป็นลูกหลานของดวงอาทิตย์ใน Zhongmou Jiangdong; เขาเป็นคนมีเกียรติ ครอบครัวของเขาถูกฆ่าตายโดยป่าเถื่อนของพวกเขาในทางทิศใต้ มีความเป็นศัตรูกันไม่ได้ระหว่างเขาและป่าเถื่อนเป็น วิธีที่คุณสามารถเยาะเย้ยคนดังกล่าวครับ? " นี่เธอกระพือแขนยาวของเธอและด่าเขา:". ฮึ่มผมมีความปรารถนาที่จะพูดคุยกับคนที่ชอบคุณไม่ " . แล้วเธอจริงหันไปรอบ ๆ และเดินออกไปพวกเขา didn ' T คาดหวังให้เธอเป็นอย่างรวดเร็วอารมณ์ นักวิชาการอย่างรวดเร็วเพิ่มขึ้นไปที่เท้าของเขาและโค้งคำนับอย่างลึกซึ้งต่อเธอกล่าวว่า "ฉันละอายใจ ผมเคย misspoken กรุณาอย่าโกรธเคืองพลาด. " พวกเขาเป็นคำพูดที่จริงใจมาก. ใบหน้าร่องเฉินยังคงแข็ง เธอทำให้เขาไม่มีคำตอบและยังคงมุ่งหน้าตรงออก