In March–April 1964, a fissure erup

In March–April 1964, a fissure eruption at Westdahl
produced a lava flow that descended the northeast flank of
the volcano (Wood & Kienle, 1990). Avolcanian eruption in
1978 through glacial ice produced a crater, about 1.5 km in
diameter and 0.5 km deep, near the source vent of the 1964
eruption and is now mostly filled with snow and ice (Global
Volcanism Network, 1978). During the 1978 eruption, ash
was reported to have reached altitudes of 10 km, and ash
deposits with an estimated thickness of 18 cm were observed
about 15 km southwest of the summit (Global
Volcanism Network, 1978). The eruption also produced a
lahar that traveled down the southwest flank of the volcano
to the sea. The thickness of the lahar deposit ranged from
about 50 cm on the upper slopes of the volcano to 1–3 m
near the coast (Global Volcanism Network, 1978).
The most recent eruption of Westdahl was first reported
by pilots, who observed a fissure erupting through ice on
November 29, 1991. The fissure extended 8 km eastward
from a point near Westdahl Peak (Fig. 1), and ash venting
occurred discontinuously along most of the fissure length.
Lava fountaining was observed along the lower portion of
the fissure and fed lava flows that descended the volcano’s
eastern flank. During the course of the eruption, dramatic
lava fountaining and phreatic activity produced ash plumes
that rose to an altitude of 7 km, prompting the US Federal
Aviation Agency to divert air traffic (Dean et al., 2002).
Activity declined in mid-December and ceased by mid-
January 1992 (Miller et al., 1998).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีนาคมถึงเดือนเมษายน 1964 การระเบิดรอยแยกที่ westdahl
ผลิตลาวาไหลลงมาที่ด้านข้างตะวันออกเฉียงเหนือของภูเขาไฟ
(ไม้& Kienle, 1990) การปะทุใน avolcanian
1978 ผ่านเกล็ดน้ำแข็งที่ผลิตจากปล่องภูเขาไฟ, ประมาณ 1.5 กิโลเมตรมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง
และ 0.5 กิโลเมตรลึกใกล้กับช่องระบายอากาศที่มาของการปะทุ 1964
และตอนนี้กำลังเต็มไปด้วยส่วนใหญ่เป็นหิมะและน้ำแข็ง (ทั่วโลกเครือข่ายภูเขาไฟ
, 1978)ในช่วง 1978 ปะทุเถ้า
มีรายงานว่าจะมีรายได้ถึงระดับความสูง 10 กิโลเมตรและเถ้าเงินฝาก
มีความหนาประมาณ 18 ซม. พบทางตะวันตกเฉียงใต้ประมาณ 15
จากการประชุมสุดยอด (ทั่วโลกเครือข่ายภูเขาไฟ
, 1978) การระเบิดยังผลิต lahar
ที่เดินทางลงทางด้านตะวันตกเฉียงใต้ของภูเขาไฟ
ไปในทะเล ความหนาของฝาก lahar ตั้งแต่
ประมาณ 50 ซม. บนเนินเขาของภูเขาไฟไป
1-3 เมตรใกล้ชายฝั่ง (เครือข่ายทั่วโลกภูเขาไฟ, 1978).
ปะทุล่าสุดของ westdahl มีรายงานครั้งแรก
โดยนักบินที่พบรอยแยกปะทุผ่านน้ำแข็ง
พฤศจิกายน 29, 1991 รอยแยกขยาย 8 กิโลเมตรไปทางทิศตะวันออก
จากจุดใกล้ westdahl สูงสุด (รูปที่ 1) และเถ้าระบาย
ที่เกิดขึ้นต่อเนื่องพร้อมมากที่สุดของระยะเวลาในร่อง.
fountaining ลาวาสังเกตเห็นเป็นไปตามส่วนล่างของ
รอยแยกและที่เลี้ยงด้วยลาวาที่ไหลลงมาของภูเขาไฟ
ปีกตะวันออก ในระหว่างการปะทุละคร
fountaining ลาวาและกิจกรรม phreatic ผลิตขนนกเถ้า
ที่ปรับตัวเพิ่มขึ้นไปสูงถึง 7 กม. กระตุ้นให้เรา
รัฐบาลกลางหน่วยงานการบินเพื่อเบี่ยงเบนการจราจรทางอากาศ (คณบดี et al. 2002).
กิจกรรมที่ปรับตัวลดลงในช่วงกลางเดือนธันวาคมและหยุดกลาง
มกราคม 1992 (มิลเลอร์, et al., 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1964 March–April ปะทุ fissure ที่ Westdahl
ผลิตกระแสลาวาที่สืบเชื้อสาย flank ตะวันออกเฉียงเหนือของ
ภูเขาไฟ (ไม้& Kienle, 1990) Avolcanian ปะทุใน
1978 ผ่านน้ำแข็งน้ำแข็งผลิตปล่อง ประมาณ 1.5 กิโลเมตรใน
เส้นผ่าศูนย์กลางและลึก 0.5 km ใกล้ปล่องฉบับ 1964
ปะทุ และตอนนี้ส่วนใหญ่เต็มไป ด้วยหิมะและน้ำแข็ง (Global
Volcanism เครือข่าย 1978) ในระหว่างการปะทุ 1978 เถ้า
รายงานถึงระดับความสูง 10 กิโลเมตร และเถ้า
ฝากเงิน มีความหนาที่ประมาณ 18 ซม.ของสุภัค
ประมาณ 15 กม.ตะวันตกเฉียงใต้ของการประชุมสุดยอด (Global
Volcanism เครือข่าย 1978) การระเบิดยังผลิตเป็น
lahar ที่เดินทางลง flank ตะวันตกเฉียงใต้ของภูเขาไฟ
ไปทะเล ความหนาของฝาก lahar อยู่ในช่วงจาก
ประมาณ 50 ซม.บนลาดด้านบนของภูเขาไฟ 1–3 เมตร
ใกล้ชายฝั่ง (สากล Volcanism เครือข่าย 1978) .
ก่อนมีรายงานการปะทุล่าสุดของ Westdahl
โดยนักบิน ผู้สังเกต fissure erupting ผ่านน้ำแข็งบน
29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1991 Fissure ที่ขยาย 8 กิโลเมตร eastward
จากจุดใกล้ Westdahl ค (Fig. 1), และระบายอากาศเถ้า
เกิดขึ้น discontinuously ตลอดทั้งความยาว fissure
Fountaining ลาวาถูกสังเกตบริเวณส่วนล่างของ
fissure และขั้นตอนการเลี้ยงดูลาวาที่สืบเชื้อสายของภูเขาไฟ
flank ตะวันออก ในระหว่างการปะทุ ละคร
ลาวากิจกรรม fountaining และ phreatic ผลิตเถ้าเบิ้ลพลูม
ที่โรสกับระดับความสูง 7 กม. พร้อมท์เรากลาง
หน่วยบินเพื่อสำราญการจราจรทางอากาศ (คณบดีและ al., 2002) .
กิจกรรมปฏิเสธในกลางเดือนธันวาคม และได้หยุด โดยกลาง-
1992 มกราคม (มิลเลอร์และ al., 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมษายน 1964 ในการปะทุตัวการแยกของปรมาณูที่ผลิต westdahl
ซึ่งจะช่วยการไหลของลาวาที่ลงไป ภาค ตะวันออกเฉียงเหนือที่สีข้างของ ภูเขา ไฟ
(ไม้& kienle 1990 )
ซึ่งจะช่วยในการประทุ avolcanian 1978 ผ่านน้ำแข็งในธารน้ำแข็งปากปล่อง ภูเขา ไฟที่ผลิตได้ประมาณ 1.5 กิโลเมตรใน
เส้นผ่านศูนย์กลาง 0.5 กิโลเมตรอยู่ห่างและลึกใกล้กับแหล่งที่มาที่ช่องระบายอากาศของการประทุตัว 1964
และส่วนใหญ่จะเป็นไปด้วยหิมะและน้ำแข็งในขณะนี้(เครือข่ายทั่วโลก
volcanism 1978 )ในระหว่างปี 1978 ที่เขี่ยบุหรี่
ซึ่งจะช่วยการปะทุตัวที่มีการรายงานการได้มาถึงระดับความสูงของ 10 กิโลเมตรและเงินฝากที่เขี่ยบุหรี่
มีความหนาประมาณ 18 ซม.เป็น
ประมาณ 15 กิโลเมตรอยู่ห่างจากด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ของยอด(เครือข่ายทั่วโลก
volcanism 1978 ) การปะทุตัวที่ยังได้สร้าง
lahar ที่เดินทางไปลงพื้นที่ด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ที่สีข้างของ ภูเขา ไฟที่
ซึ่งจะช่วยให้ทะเล ความหนาของตู้ฝากเงิน lahar Fixed Ranged Discount Promotion จาก
ตามมาตรฐานประมาณ 50 ซม.อยู่บนเนินลาดเทของ ภูเขา ไฟที่ยัง 1-3 1-3 1-3 ม.
อยู่ใกล้ชายฝั่ง( volcanism เครือข่าย 1978 ). N ประทุตัวล่าสุดของ westdahl เป็นครั้งแรกรายงาน
โดยนักบินที่เห็นการแยกของปรมาณูที่พุ่งผ่านก้อนน้ำแข็งบน
วันที่ 29 พฤศจิกายน 1991 การแยกของปรมาณูที่ขยาย 8 กิโลเมตรไปทางทิศตะวันออก
จากจุดที่ใกล้กับ westdahl สูงสุด(รูปที่ 1 )และช่องระบายอากาศที่เขี่ยบุหรี่
เกิดขึ้นไม่ตลอดเรื่อยไปตามความยาวการแยกของปรมาณูที่มากที่สุด.
fountaining ลาวาพบว่าไปตามส่วนล่างของการแยกของปรมาณู
และจะไหลลาวากินที่ลงไป' svolcano ที่
สีข้างด้านทิศตะวันออก ในระหว่างการประทุของ
ลาวา fountaining phreatic ที่งดงามและผลิตที่เขี่ยบุหรี่ปัก
ซึ่งจะช่วยเพิ่มขึ้นเป็นระดับความสูงของ 7 กิโลเมตรเพื่อขอให้องค์กรองค์กรของรัฐบาลกลาง
ซึ่งจะช่วยการบินที่จะโอนสาย( Divert )การจราจรทางอากาศ(คณบดี et al . 2002 )..
กิจกรรมลดลงในช่วงกลางเดือนธันวาคมและหยุดในช่วงกลาง -
เดือนมกราคม 1992 (มิลเลอร์ et al . 1998 )