This study evaluated the effect of

This study evaluated the effect of oral glucosamine and intramuscular injection (IM) of snail mucin on the progression
of experimental osteoarthritis (OA) in dogs. Twenty adult mongrels with mean body weight (12.4±1.8 kg) were used. Experimental OA
was induced surgically using the groove model. The dogs were randomly divided into three groups following radiographic evidence of
OA. Group one (control) comprised of ten dogs treated with normal saline twice weekly for four weeks following OA. Group two
comprised of five dogs treated with 10mg/kg of oral glucosamine daily for four weeks. Group three comprised of five dogs treated with
5mg/kg intramuscular injection of 5% solution of snail mucin twice weekly for four weeks. Blood was obtained from the cephalic vein
before surgical arthrotomy, after surgical arthrotomy, immediately after radiographic confirmation of OA (Week 0) and at two weeks
interval up to 4 weeks of treatment. Efficacy of the drugs was assessed by changes in plasma IL-6 and MMP-3, while safety was
determined using the changes in packed cell volume (PCV), total white blood cell counts (WBC) and observable adverse reactions
associated with the administration of the drugs. In this study, the PCV and WBC did not differ significantly (P> 0.05) from the control
group. Plasma IL-6 and MMP-3 were significantly (P< 0.05) lower both in glucosamine-treated and snail mucin-treated dogs up to week
4 of treatment when compared with the control group. However, there were no significant (P > 0.05) differences in IL-6 and MMP-3
between the two treatment groups. In addition, painful swelling at the site of injection was observed in dogs treated with snail mucin,
while no adverse reaction was observed in dogs treated with oral glucosamine. It was therefore concluded that both oral glucosamine and
IM injection of snail mucin comparably modified the progression of OA. However, owing to the adverse reaction noted with IM injection
of snail mucin, further study is required to determine the most appropriate route of administration.
KEY WORDS: Osteoarthritis; Snail mucin; Glucosamine; Interleukin; Matrix metalloproteinase; Dogs

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษานี้ประเมินผลความก้าวหน้าของ glucosamine ทางปากและฉีดเข้ากล้ามเนื้อ (IM) ของหอยทากช่วยเร่งการทดลองข้อเข่าเสื่อม (OA) ในสุนัข Mongrels ผู้ใหญ่ยี่สิบด้วยหมายความว่า ใช้น้ำหนักร่างกาย (12.4±1.8 กิโลกรัม) โอเอทดลองถูกเหนี่ยวนำให้เกิดการผ่าตัดโดยใช้รูปแบบร่อง สุนัขถูกสุ่มแบ่งออกเป็นสามกลุ่มตามหลักฐานเจริญโอเอ กลุ่มหนึ่ง (ควบคุม) ประกอบด้วยสิบสุนัขรักษา ด้วยน้ำเกลือปกติสองสัปดาห์สี่สัปดาห์ต่อโอเอ กลุ่มสองประกอบด้วยรักษา ด้วย 10 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัมของ glucosamine ปากทุกวันสี่สัปดาห์ห้าสุนัขด้วย กลุ่มที่สามประกอบด้วยห้าสุนัขด้วย5 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัมฉีดแก้ปัญหา 5% ของหอยทากช่วยเร่งสองสัปดาห์สี่สัปดาห์ รับเลือดจากหลอดเลือดดำเซฟาลิคก่อนผ่าตัด arthrotomy หลังผ่าตัด arthrotomy ทันทีหลังจากยืนยันการเจริญ ของ OA (สัปดาห์ที่ 0) และ ในสองสัปดาห์ช่วง 4 สัปดาห์ของการรักษา รับการประเมินประสิทธิภาพของยาเสพติด โดยการเปลี่ยนแปลงในพลาสม่า IL-6 และ MMP-3 ในขณะที่ความปลอดภัยกำหนดใช้การเปลี่ยนแปลงในปริมาณบรรจุเซลล์ (PCV), ตรวจนับเม็ดเลือดขาวทั้งหมด (WBC) และอาการ observableเกี่ยวข้องกับการบริหารของยาเสพติด ในการศึกษานี้ ยืดหยุ่นดีและ WBC ได้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (P > 0.05) จากการควบคุมกลุ่ม พลาสม่า IL-6 และ MMP 3 ได้อย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) ลดทั้งถือว่า glucosamine และหอยทากช่วยเร่งรักษาสุนัขไม่เกินสัปดาห์4 การรักษาเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม อย่างไรก็ตาม มีไม่มีนัยสำคัญ (P > 0.05) ความแตกต่างใน IL-6 และ MMP 3ระหว่างกลุ่มสองรักษา เจ็บปวดบวมที่ฉีดถูกตรวจสอบในสุนัขด้วยหอยทากช่วยเร่งในขณะที่ไม่มีปฏิกิริยาไม่พึงประสงค์ถูกพบใน สุนัขรักษา ด้วย glucosamine ปาก มันเป็นดังนั้นจึงสรุปว่า glucosamine ทั้งช่องปาก และฉีด IM ของหอยทากช่วยเร่งปานแก้ไขความก้าวหน้าของ OA อย่างไรก็ตาม เนื่องจากปฏิกิริยาไม่พึงประสงค์ที่ระบุไว้กับฉีด IMของหอยทากช่วยเร่ง การศึกษาจะต้องกำหนดกระบวนการผลิตที่เหมาะสมของการจัดการคำสำคัญ: ข้อเข่าเสื่อม หอยทากช่วยเร่ง Glucosamine Interleukin เมตริกซ์ metalloproteinase สุนัข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้ได้รับการประเมินผลของกลูโคซาในช่องปากและฉีดเข้ากล้ามเนื้อ (IM) ของหอยทาก mucin ในความก้าวหน้า
ของโรคข้อเข่าเสื่อมทดลอง (OA) ในสุนัข ยี่สิบ mongrels ผู้ใหญ่ที่มีน้ำหนักตัวเฉลี่ย (12.4 ± 1.8 กิโลกรัม) ถูกนำมาใช้ ทดลอง OA
ถูกเหนี่ยวนำให้เกิดการผ่าตัดโดยใช้แบบจำลองร่อง สุนัขถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่มดังต่อไปนี้หลักฐานภาพรังสีของ
โอเอ กลุ่มหนึ่ง (Control) ประกอบด้วยสุนัขสิบรับการรักษาด้วยน้ำเกลือสัปดาห์ละสองครั้งเป็นเวลาสี่สัปดาห์ต่อไปนี้โอเอ กลุ่มที่สอง
ประกอบด้วยสุนัขห้ารับการรักษาด้วย 10mg / kg ของกลูโคซาในช่องปากทุกวันเป็นเวลาสี่สัปดาห์ กลุ่มที่สามประกอบด้วยสุนัขห้ารับการรักษาด้วย
5mg / kg ฉีดเข้ากล้ามเนื้อของการแก้ปัญหา 5% ของหอยทาก mucin สัปดาห์ละสองครั้งเป็นเวลาสี่สัปดาห์ เลือดที่ได้รับจากหลอดเลือดดำศีรษะ
ก่อน arthrotomy ผ่าตัดหลังจาก arthrotomy ผ่าตัดทันทีหลังจากที่ยืนยันการเอ็กซ์เรย์ของโอเอ (สัปดาห์ที่ 0) และในสองสัปดาห์ที่ผ่าน
ช่วงเวลาถึง 4 สัปดาห์ของการรักษา การศึกษาประสิทธิภาพของยาเสพติดได้รับการประเมินจากการเปลี่ยนแปลงในพลาสม่า IL-6 และ MMP-3 ในขณะที่ความปลอดภัยได้รับ
การพิจารณาโดยใช้การเปลี่ยนแปลงในปริมาณเซลล์บรรจุ (PCV) รวมจำนวนเซลล์เม็ดเลือดขาว (WBC) และอาการไม่พึงประสงค์ที่สังเกตได้
เกี่ยวข้องกับการบริหารงานของ ยาเสพติด ในการศึกษาครั้งนี้ PCV และ WBC ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (p> 0.05) จากการควบคุม
กลุ่ม พลาสม่า IL-6 และ MMP-3 อย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) ลดลงทั้งในสุนัข mucin รับการรักษากลูโคซาได้รับการรักษาและหอยทากถึงสัปดาห์
ที่ 4 ของการรักษาเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม แต่ไม่มีนัยสำคัญ (p> 0.05) ความแตกต่างใน IL-6 และ MMP-3
ระหว่างสองกลุ่มการรักษา นอกจากนี้เจ็บปวดบวมบริเวณที่ฉีดได้สังเกตในสุนัขรับการรักษาด้วยหอยทาก mucin,
ในขณะที่ไม่มีอาการข้างเคียงที่ถูกพบในสุนัขรับการรักษาด้วยกลูโคซาในช่องปาก ดังนั้นเขาจึงสรุปได้ว่าทั้งกลูโคซาในช่องปากและ
ฉีด IM ของหอยทากปรับเปลี่ยน mucin ปานก้าวหน้าของโอเอ อย่างไรก็ตามเนื่องจากการตั้งข้อสังเกตอาการข้างเคียงด้วยการฉีด IM
ของเมือกหอยทากศึกษาต่อไปจะต้องมีการตรวจสอบเส้นทางที่เหมาะสมที่สุดของการบริหาร.
คำสำคัญ: โรคข้อเข่าเสื่อม; หอยทาก mucin; กลูโคซา; interleukin; metalloproteinase เมทริกซ์ สุนัข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาผลของการใช้กลูโคซามีน และฉีด ( IM ) ของหอยทากเยื่อเมือกในการก้าวหน้าโรคข้อเข่าเสื่อม ( OA ) ทดลองในสุนัข ยี่สิบผู้ใหญ่ลูกครึ่งกับหมายถึงน้ำหนัก ( 12.4 ± 1.8 กิโลกรัม ) สถิติที่ใช้ ทดลอง โอเอการผ่าตัดโดยใช้ร่องแบบ สุนัขถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่มตามด้วยหลักฐานOA กลุ่มหนึ่ง ( ควบคุม ) ประกอบด้วย หมาสิบได้รับน้ำเกลือสองสัปดาห์ 4 สัปดาห์ต่อไปนี้ OA กลุ่มสองประกอบด้วยห้าสุนัขที่ได้รับการรักษาด้วย 10 มก. / กก. รับประทานกลูโคซามีนทุกวัน เป็นเวลา 4 สัปดาห์ กลุ่มที่ 3 ประกอบด้วยห้าสุนัขถือว่า5 mg / kg ฉีดสารละลาย 5% ของหอยทากเยื่อเมือกสองสัปดาห์ เป็นเวลา 4 สัปดาห์ เลือดที่ได้จากหลอดเลือดดำเรเดียลก่อนผ่าตัด เจ้าของภัตตาคาร หลังจากผ่าตัด เจ้าของภัตตาคาร ทันทีหลังจากการยืนยันทางรังสีของ OA ( สัปดาห์ที่ 0 ) และ ใน 2 สัปดาห์ช่วงขึ้นถึง 4 สัปดาห์ของการรักษา ประสิทธิภาพของยาในพลาสมาและการสร้างความปลอดภัย และ mmp-3 ในขณะที่การพิจารณาในการจัดปริมาณเซลล์ ( PCV ) รวมนับเม็ดเลือดขาว ( WBC ) อาการไม่พึงประสงค์ที่สังเกตและที่เกี่ยวข้องกับการบริหารยา ในการศึกษานี้ , PCV และ WBC ไม่แตกต่างกันทางสถิติ ( P > 0.05 ) จากการควบคุมกลุ่ม สร้างพลาสม่าและ mmp-3 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ลดทั้งในการรักษาและการรักษาสุนัข Glucosamine หอยทากเยื่อเมือกถึงสัปดาห์ที่ 4 ของการรักษาเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม อย่างไรก็ตาม , มีไม่แตกต่างกัน ( P > 0.05 ) และสร้างความแตกต่างใน mmp-3ระหว่างสองกลุ่ม นอกจากนี้ ปวดบวมบริเวณที่ฉีด พบว่าในสุนัขที่ได้รับการรักษาด้วยเยื่อเมือกหอยทาก ,ในขณะที่ไม่พึงประสงค์ปฏิกิริยาพบว่าในสุนัขที่ได้รับการรักษาด้วยปากเปล่ากลู ดังนั้นจึงสรุปได้ว่าทั้งในช่องปากและกลูโคซามีนมฉีดของหอยทากเยื่อเมือกปานกันแก้ไขความก้าวหน้าของ OA อย่างไรก็ตาม เนื่องจากปฏิกิริยาไม่พึงประสงค์ไว้ด้วย IM ฉีดของหอยทากเยื่อเมือก ศึกษาเพิ่มเติม จะต้องกำหนดเส้นทางที่เหมาะสมที่สุดของการบริหารงานคำสำคัญ : โรคเยื่อเมือก ; หอย ; กลู ; อินเตอร์ลูคิน ; เมทริกซ์เปปไทด์ฮอร์โมน สุนัข