The main objective of sustainable f

The main objective of sustainable forest management is to meet the needs and aspirations of the current generation without damaging future generations. Preventing local people from overutilizing forests has proven unsuccessful in top-down type governmental forest policies due to the difficulties of monitoring and enforcement

Thus, forest management policies have shifted toward people-oriented management
and the provision of a continuous flow of multiple benefits.This trend has been supported by scientists



discusses incentive structures in social forestry programs through field observation and
interviews with members of such programs and finds that the transfer of rights from the state to community members is a useful approach to establish an effective incentive structure. However, the degree of community participation depends on the incentive
structure and the existing social capital. In summary, past works have focused primarily on analyzing socio-economic factors affecting people's motivation for community participation; the results appear to reach a consensus that relations between members and management authorities, the incentive structure of sharing benefits, and social capital are important determinants

However, most of these works do not evaluate and compare the effectiveness of different forestry policies implemented by the government and do not consider the different degrees of participation in community forest management. “Practical” participation is necessary for the success of community forest management, and more detailed analysis must be valuable from a policy perspective. Because no systematic work has focused on analyzing the impact of several different forest policies and on different degrees of participation within a single framework, this paper seeks to tackle this absence. More specifically, we characterize (1) what types of governmental policies and (2) what socio-economic factors induce more participation in community forest management from entry to managerial levels by utilizing the example of the community forest program in Indonesia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์หลักของการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืนคือการ ตอบสนองความต้องการและความปรารถนาของคนรุ่นปัจจุบันโดยไม่ทำลายคนรุ่นอนาคต ป้องกันไม่ให้คนท้องถิ่น overutilizing ป่าได้พิสูจน์ความสำเร็จในนโยบายรัฐบาลป่าชนิดบนลงเนื่องจากความยากลำบากในการตรวจสอบและการบังคับใช้ดังนั้น นโยบายการจัดการป่าได้เลื่อนขึ้นไปสู่การจัดการที่มุ่งเน้นคนและของไหลต่อเนื่องของผลประโยชน์หลาย แนวโน้มนี้ได้รับการสนับสนุน โดยนักวิทยาศาสตร์อธิบายโครงสร้างแรงจูงใจในโปรแกรมสังคมป่าไม้ผ่านฟิลด์สังเกต และสัมภาษณ์กับสมาชิกของโปรแกรมดังกล่าว และพบว่า การโอนสิทธิจากรัฐสมาชิกในชุมชนเป็นวิธีการมีประโยชน์ในการสร้างโครงสร้างแรงจูงใจมีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม ระดับของการมีส่วนร่วมขึ้นอยู่กับแรงจูงใจโครงสร้างและทุนทางสังคมมีอยู่ ในสรุป ผลงานที่ผ่านมาได้มุ่งเน้นในการวิเคราะห์ปัจจัยเศรษฐกิจที่มีผลต่อแรงจูงใจของผู้มีส่วนร่วมของชุมชน ผลลัพธ์ปรากฏถึงฉันทามติที่ความสัมพันธ์ระหว่างสมาชิกและเจ้าหน้าที่บริหาร โครงสร้างแรงจูงใจของการแบ่งปันผลประโยชน์ และทุนทางสังคมสำคัญดีเทอร์มิแนนต์อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ของผลงานเหล่านี้ไม่ได้ประเมิน และเปรียบเทียบประสิทธิภาพของป่าไม้แตกต่างกันนโยบายดำเนินการ โดยรัฐบาล และพิจารณาแตกต่างกันมีส่วนร่วมในการจัดการป่าชุมชน เข้าร่วม "ทำงานเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับความสำเร็จของการจัดการป่าชุมชน และต้องมีคุณค่าจากมุมมองของนโยบายการวิเคราะห์เพิ่มเติม เพราะทำงานไม่เป็นระบบมีความมุ่งมั่น ในการวิเคราะห์ผลกระทบของนโยบายป่าแตกต่างกันหลาย และแตกต่างกันมีส่วนร่วมภายในกรอบเดียวกัน กระดาษนี้พยายามแก้ไขปัญหาการขาดงานนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เราลักษณะ (1) ประเภทของนโยบายของรัฐบาลและ (2) สิ่งที่ปัจจัยเศรษฐกิจก่อให้เกิดการมีส่วนร่วมมากขึ้นในการจัดการป่าชุมชนจากรายการการบริหารจัดการระดับ โดยใช้ตัวอย่างโปรแกรมของป่าชุมชนในประเทศอินโดนีเซีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์หลักของการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืนคือการตอบสนองความต้องการและแรงบันดาลใจของคนรุ่นปัจจุบันโดยไม่ทำลายลูกหลานในอนาคต ป้องกันไม่ให้คนในท้องถิ่นจาก overutilizing ป่าได้พิสูจน์แล้วว่าประสบความสำเร็จในด้านบนลงประเภทป่านโยบายของรัฐบาลเนื่องจากความยากลำบากของการตรวจสอบและการบังคับใช้

ดังนั้นนโยบายการจัดการป่าไม้ได้เปลี่ยนไปสู่การบริหารจัดการคนที่มุ่งเน้น
และการไหลอย่างต่อเนื่องของแนวโน้ม benefits.This หลาย ได้รับการสนับสนุนโดยนักวิทยาศาสตร์



กล่าวถึงโครงสร้างแรงจูงใจในโปรแกรมป่าไม้ทางสังคมผ่านการสังเกตภาคสนามและ
การสัมภาษณ์กับสมาชิกของโปรแกรมดังกล่าวและพบว่าการโอนสิทธิจากรัฐเพื่อให้สมาชิกในชุมชนเป็นวิธีที่มีประโยชน์ในการสร้างโครงสร้างของแรงจูงใจที่มีประสิทธิภาพ แต่ระดับของการมีส่วนร่วมของชุมชนขึ้นอยู่กับแรงจูงใจ
โครงสร้างและทุนทางสังคมที่มีอยู่ ในการสรุปผลงานที่ผ่านมาได้เน้นหลักในการวิเคราะห์ปัจจัยทางเศรษฐกิจและสังคมที่มีผลต่อแรงจูงใจของผู้คนการมีส่วนร่วมของชุมชน ผลปรากฏว่าถึงมติที่ความสัมพันธ์ระหว่างสมาชิกและหน่วยงานการจัดการโครงสร้างของแรงจูงใจของผลประโยชน์ร่วมกันและทุนทางสังคมเป็นปัจจัยที่สำคัญ

แต่ส่วนใหญ่ของผลงานเหล่านี้ไม่ได้ประเมินและเปรียบเทียบประสิทธิผลของนโยบายป่าไม้ที่แตกต่างกันดำเนินการโดยรัฐบาลและ ไม่ได้พิจารณาองศาที่แตกต่างกันของการมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการป่าชุมชน "การปฏิบัติ" การมีส่วนร่วมเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับความสำเร็จของการจัดการป่าชุมชนและการวิเคราะห์รายละเอียดเพิ่มเติมจะต้องมีคุณค่าจากมุมมองของนโยบาย เพราะไม่มีระบบการทำงานได้มุ่งเน้นในการวิเคราะห์ผลกระทบของนโยบายป่าแตกต่างกันและในองศาที่แตกต่างของการมีส่วนร่วมในกรอบเดียวบทความนี้พยายามที่จะแก้ไขปัญหาการขาดนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเราให้ลักษณะ (1) สิ่งที่ประเภทของนโยบายภาครัฐและ (2) สิ่งที่ทางเศรษฐกิจและสังคมปัจจัยก่อให้เกิดการมีส่วนร่วมมากขึ้นในการจัดการป่าชุมชนจากการเข้าระดับการบริหารจัดการโดยใช้ตัวอย่างของโครงการป่าชุมชนในประเทศอินโดนีเซีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์หลักของการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืน คือ การตอบสนองความต้องการและแรงบันดาลใจของคนรุ่นปัจจุบันโดยไม่ทำให้คนรุ่นอนาคต ป้องกันประชาชนจาก overutilizing ป่าได้พิสูจน์แล้วว่าไม่ประสบความสำเร็จในประเภทของนโยบายจากบนลงล่าง ป่าไม้ เนื่องจากความยากในการตรวจสอบ และการบังคับใช้ดังนั้น นโยบายการจัดการป่าไม้ต้องเลื่อนต่อการจัดการคนมุ่งเน้นและการให้การไหลอย่างต่อเนื่องของผลประโยชน์หลาย แนวโน้มนี้ได้รับการสนับสนุนโดยนักวิทยาศาสตร์กล่าวถึงโครงสร้างสิ่งจูงใจในโครงการวนศาสตร์ชุมชนภาคสนาม โดยการสังเกตและสัมภาษณ์สมาชิกของโปรแกรมดังกล่าว และพบว่า การโอนสิทธิจากรัฐสมาชิกในชุมชนเป็นวิธีที่มีประโยชน์เพื่อสร้างโครงสร้างของแรงจูงใจที่มีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม ระดับการมีส่วนร่วมของชุมชนขึ้นอยู่กับแรงจูงใจโครงสร้างและสภาพสังคมทุน ในการสรุป , ผลงานที่ผ่านมาจะเน้นหลักในการวิเคราะห์ปัจจัยทางเศรษฐกิจและสังคมที่มีผลต่อแรงจูงใจของประชาชนเพื่อการมีส่วนร่วมของชุมชน ผลปรากฏถึงฉันทามติความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าหน้าที่สมาชิกและการจัดการ , แรงจูงใจโครงสร้างการแบ่งผลประโยชน์และต้นทุนทางสังคมเป็นปัจจัยสำคัญอย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ของงานเหล่านี้ไม่ได้ประเมิน และเปรียบเทียบประสิทธิภาพของนโยบายป่าไม้ที่แตกต่างกันดำเนินการโดยรัฐบาลและไม่พิจารณาต่างกัน มีส่วนร่วมในการจัดการป่าชุมชน " ปฏิบัติ " การมีส่วนร่วมเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับความสำเร็จของการจัดการป่าชุมชน และการวิเคราะห์รายละเอียดเพิ่มเติมต้องมีคุณค่าจากนโยบายมุมมอง เพราะไม่มีงานที่เป็นระบบ ได้มุ่งเน้นในการวิเคราะห์ผลกระทบของนโยบายป่าไม้ที่แตกต่างกันหลายและองศาที่แตกต่างของการมีส่วนร่วมอยู่ในกรอบเดียว บทความนี้มุ่งที่จะแก้ไขปัญหาการขาดนี้ มากขึ้นโดยเฉพาะ เราจัด ( 1 ) ชนิดของนโยบายรัฐบาลและ ( 2 ) มีปัจจัยให้เกิดการมีส่วนร่วมมากขึ้นในการจัดการป่าชุมชนจากรายการระดับบริหารโดยการใช้ตัวอย่างของชุมชนป่าโปรแกรมในอินโดนีเซีย