This dull murmuring, had a hard-to-

This dull murmuring, had a hard-to-suppress sorrow.

This time, he was clearly informed that he was insignificant in her heart.

All those great efforts he made in wooing her, seemed absurd and laughable.

Nangong Liuyun’s heart was unprecedentedly tranquil, like the tranquility before the approach of a tempest.

Nangong Liuyun indifferently looked at Su Luo’s delicate, refined and exquisite features, in the next moment, he turned and left.

His pace was fast and urgent.

His rear view was determined and firm.

Seeing Nangong Liuyun’s determined leaving back, Su Luo stared blankly, afterwards, she foolishly watched as his figure became indistinct.

He actually walked away? Just like that, leaving her behind here?

Su Luo’s heart suddenly welled up with a kind of indescribable feeling of being wronged.

Moreover, her heart had a faint and very bad premonition.

“Nangong Liuyun, you stop there.”

She yelled loudly towards his back, Su Luo had an urge to impulsively tell him everything.

Su Luo told herself: As long as he stops, she will tell him.

However, Nangong Liuyun didn’t stop his footsteps the slightest bit, his pace became even faster.

How could he stop, also, how could he dare to stop?

He clearly knew his own temperament, if he didn’t go right now, he didn’t know what excessive things he would do to her.

Nangong Liuyun’s walking away figure, in an instant, had vanished, only leaving Su Luo alone, standing inside the wide hall.

The ice-cold night wind, in a flash, poured in. Su Luo only felt her back hair tremble from the cold. Her entire body felt chilled.

Su Luo didn’t know, in the end, how she returned to Su Manor.

She only remembered that last time, there was a huge rainstorm.

The howling wind and torrential rain poured down, the entire night was filled with the sound of rain falling to the ground. It was so noisy that she couldn’t get a good night’s sleep.

It also made her heart jittery for the entire night.

Having two huge, black circles around her eyes, Su Luo listlessly sat at the dining table.

Ever since Su Luo defeated Su Qing, revealing her talent, and after Nangong Liuyun, because of her, had a falling out with Jade Lake’s Li family, Su Luo’s days at Su Manor became increasingly easier.

Didn’t know if it was because Su Zian’s heart felt guilty or was trying to curry favor, in short, now, Su Luo could be considered the number one favored person in Su Manor.

As long as there were good stuff, it would absolutely first be delivered to her Wisteria Courtyard. Moreover, there weren’t any servants that hadn’t grown eyes to dare bully them.

“Miss, have a taste of this snow lotus fruit, it was rushed here from the north about one hundred fifty kilometers away. It’s really fresh.”

Lu Luo sliced the snow pear-sized snow lotus fruit neatly into smaller pieces. Every piece had a thin bamboo stick stuck in it, making it convenient for Su Luo to eat.

The snow lotus fruit shone with a lovely flavor, the most important thing was that it could strengthen a person’s physique, raising the efficiency of a person’s cultivation. Every single snow lotus fruit was worth thousands in gold, and could only be found by chance.

This time, it was bestowed by the emperor. Su Zian only had two of them, he heroically gave one of them to Su Luo. Su Luo’s current favored position could clearly be seen.

“Miss, quickly try a taste, before, we couldn’t even sniff it.” The current living conditions, Lu Luo was very satisfied with.

But Su Luo sat in front of the dining table with her chin rested on both hands, both eyes blank, her entire person listless. She seemed to be declining to the point of decay.

She was often lost in thought in a daze, didn’t know what she was thinking.

“Miss….” Lu Luo sensed that the Miss, since returning last night, afterwards, her entire person seemed strange.

The original her, although didn’t have smiles of exaltation, she was still bursting with life and full of vitality. But the her from last night was like a frosted over eggplant, her entire person was withered and listless.

Su Luo waved her hand: “You eat it, don’t worry about me.”

Su Luo’s pair of eyes was empty, staring at the rain outside the window, lost in thought.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้บ่นหมองคล้ำมีความเศร้าโศก. ที่ยากต่อการปราบปราม

ครั้งนี้เขาได้รับแจ้งอย่างชัดเจนว่าเขาเป็นคนที่ไม่มีนัยสำคัญในหัวใจของเธอ.

ทุกความพยายามที่ยอดเยี่ยมที่เขาทำในการแสวงหาของเธอดูเหมือนไร้สาระและน่าหัวเราะ.

หัวใจ Nangong Liuyun เป็นที่เงียบสงบไม่เคยมี, ชอบความเงียบสงบก่อนที่วิธีการของพายุได้.

Nangong Liuyun เอาใจใส่มองที่ละเอียดอ่อนคุณสมบัติกลั่นและประณีตซู Luo ของในช่วงเวลาถัดไปเขาหันซ้ายและ.

ก้าวของเขาได้อย่างรวดเร็วและเร่งด่วน.

มุมมองด้านหลังของเขาถูกกำหนดและ บริษัท .

เห็น Nangong Liuyun ของกำหนดออกหลังซู Luo จ้อง blankly หลังจากนั้นเธอโง่เขลาดูเป็นรูปของเขากลายเป็นไม่ชัด.

อันที่จริงเขาเดินออกไป? เช่นเดียวกับที่ปล่อยให้เธออยู่เบื้องหลังที่นี่?

หัวใจซู Luo ของจู่ ๆ ซึมขึ้นกับชนิดของความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้จากการถูกอธรรมได้.

นอกจากนี้หัวใจของเธอมีลางสังหรณ์ลมและไม่ดีมาก.

"Nangong Liuyun คุณหยุดเพียงแค่นั้น."

เธอตะโกนเสียงดังต่อ หลังของเขาซู Luo มีการกระตุ้นให้คึกบอกเขาทุกอย่าง.

ซู Luo บอกตัวเอง:. ตราบใดที่เขาจะหยุดเธอจะบอกเขา

แต่ Nangong Liuyun ไม่หยุดรอยเท้าของเขานิดก้าวของเขากลายเป็นได้เร็วยิ่งขึ้น

วิธีการที่เขาสามารถหยุดยังได้อย่างไรที่เขากล้าที่จะหยุด?

เขารู้ดีว่าอารมณ์ของเขาเองถ้าเขาไม่ได้ไปตอนนี้เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่มากเกินไปเขาจะทำกับเธอ.

เดินออกไปร่าง Nangong Liuyun ของ ในทันทีได้หายไปเพียงออกจากซู Luo คนเดียวที่ยืนอยู่ภายในห้องโถงกว้าง.

ลมคืนเย็นในแฟลชเทใน. ซู Luo เพียงรู้สึกสั่นผมของเธอกลับมาจากความหนาวเย็น ทั้งร่างกายเธอรู้สึกแช่เย็น.

ซู Luo ไม่ทราบว่าในท้ายที่สุดว่าเธอกลับไปซู Manor.

เธอจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่มีพายุฝนขนาดใหญ่.

ลมและฝนกระหน่ำยิ่งใหญ่เทลงทั้งคืนเป็น ที่เต็มไปด้วยเสียงของฝนที่ตกลงมาสู่พื้นดิน มันเป็นที่มีเสียงดังเพื่อที่เธอไม่สามารถได้รับการนอนหลับสบายตลอดคืน.

นอกจากนี้ยังทำให้หัวใจของเธอกระวนกระวายใจทั้งคืน.

มีสองขนาดใหญ่วงกลมสีดำรอบดวงตาของเธอซู Luo แกร่วนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร.

นับตั้งแต่ซู Luo แพ้ ซูชิงเผยให้เห็นความสามารถของเธอและหลังจาก Nangong Liuyun เพราะเธอมีความตกลงกับหยกทะเลสาบครอบครัวของหลี่วันซู Luo ที่ซู Manor กลายเป็นเรื่องง่ายมากขึ้น.

ไม่ทราบว่ามันเป็นเพราะหัวใจซูเซียนรู้สึกผิดหรือ ได้พยายามที่จะประจบในระยะสั้นตอนนี้ซู Luo อาจจะพิจารณาจำนวนของคนคนหนึ่งที่ชื่นชอบในซู Manor.

ตราบใดที่มีสิ่งที่ดีก็จะอย่างแรกที่ถูกส่งไปยัง Wisteria คอร์ทยาร์ดของเธอ นอกจากนี้ยังมีข้าราชการใด ๆ ที่ไม่ได้เติบโตขึ้นตากล้ารังแกพวกเขา.

"มิสมีรสชาติของผลไม้บัวหิมะนี้มันก็รีบวิ่งมาจากทางทิศเหนือห่างออกไปประมาณ 150 กิโลเมตร มันสดจริงๆ. "

ลูลูหั่นหิมะลูกแพร์ขนาดหิมะผลไม้บัวเรียบร้อยเป็นชิ้นเล็ก ๆ ทุกชิ้นมีไม้ไผ่บาง ๆ ติดอยู่ในนั้นทำให้สะดวกสำหรับซู Luo จะกิน.

ผลไม้บัวหิมะส่องด้วยรสชาติที่น่ารักสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการที่มันสามารถเสริมสร้างร่างกายของบุคคลเพิ่มประสิทธิภาพของการเพาะปลูกของบุคคล . ทุกผลไม้บัวหิมะเดียวเป็นมูลค่าหลายพันคนในทองและสามารถพบได้โดยบังเอิญ.

เวลานี้มันก็พระราชทานจากสมเด็จพระจักรพรรดิ ซูเซียนมีเพียงสองของพวกเขาเขาอย่างกล้าหาญให้หนึ่งของพวกเขาที่จะ Su Luo ตำแหน่งที่ได้รับการสนับสนุนซู Luo ในปัจจุบันจะเห็นได้ชัดว่าจะเห็น.

"มิสอย่างรวดเร็วลองรสชาติก่อนที่เราจะไม่ได้สูดอากาศมัน." สภาพความเป็นอยู่ในปัจจุบันลูลูเป็นที่น่าพอใจมากกับ.

แต่ซู Luo นั่งอยู่ในด้านหน้าของอาหาร ตารางที่มีคางของเธอวางอยู่บนมือทั้งสองตาทั้งสองข้างที่ว่างเปล่าบุคคลทั้งหมดของเธอกระสับกระส่าย เธอดูเหมือนจะลดลงไปยังจุดที่ผุ.

เธอก็มักจะหายไปในความคิดในอาการงุนงงไม่ทราบว่าสิ่งที่เธอคิด.

"มิส ... ." ลูลูรู้สึกว่ามิสตั้งแต่กลับมาคืนที่ผ่านมาหลังจากนั้นเธอ คนทั้งดูเหมือนแปลก.

เดิมของเธอแม้จะไม่ได้มีรอยยิ้มของความปลื้มปีติเธอก็ยังคงเปี่ยมไปด้วยชีวิตและเต็มไปด้วยพลัง แต่เธอจากคืนที่ผ่านมาเป็นเหมือนมะเขือฝ้ามากกว่าคนทั้งหมดของเธอได้รับการเหี่ยวและกระสับกระส่าย.

ซู Luo โบกมือของเธอ: "คุณกินมันไม่ต้องกังวลกับฉัน."

คู่ซู Luo ของดวงตาว่างเปล่าจ้องมองที่ ฝนนอกหน้าต่างหายไปในความคิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น่าเบื่อนี้บ่นได้ยากที่จะระงับทุกข์คราวนี้ เขาเห็นได้ชัดแจ้งว่าเขาไม่สำคัญในใจของเธอบรรดาความพยายามอย่างมากที่เขาทำให้ในการแสวงหาของเธอ ดูเหมือนไร้สาระ และน่าหัวเราะหัวใจของนังก๊อก liuyun จะสามารถเป็นเงียบสงบ เหมือนความสงบก่อนที่จะเข้าสู่ความวุ่นวายนังก๊อก liuyun ความไม่สนใจมอง ซู หลัว ละเอียดอ่อน ประณีต และคุณลักษณะชั้นเยี่ยม ในเวลาต่อมา เขาเหลียวซ้ายฝีเท้าอย่างรวดเร็วและเร่งด่วนมองด้านหลังของเขาแน่วแน่ และมั่นคงเห็นนังก๊อก liuyun กำหนดไปกลับ ซู ลูจ้องอย่างว่างเปล่า หลังจากนั้น เธอมัวแต่ดูรูปของเขากลายเป็นที่คลุมเครือเขาเดินออกไป เหมือนที่ทิ้งเธอไว้ที่นี่หัวใจของซูหลัวก็เต็มไปด้วยชนิดของความรู้สึกที่คลุมเครือของการรู้สึกผิดนอกจากนี้ หัวใจเธอ เป็นลม และมากไม่ดี นิมิต" นังก๊อก liuyun หยุดมี .เธอตะโกนเสียงดังไปยังด้านหลังของเขา ซู หลัว มีแรงกระตุ้นที่จะได้บอกเค้าทุกอย่างซูลู บอกตนเอง ตราบใดที่เขาหยุด หล่อนจะบอกเขาแต่นังก๊อก liuyun ไม่ได้หยุดฝีเท้าของเขาเลยซักนิด จังหวะของเขากลายเป็นเร็วขึ้นเขาหยุด แล้วเขาจะกล้าที่จะหยุด ?เขารู้ว่าอารมณ์ของเขาเอง ถ้าเขาไม่ไปตอนนี้ เขาไม่ได้รู้อะไรมากเกินไป สิ่งที่เขาจะทำเพื่อเธอก็นังก๊อก liuyun เดินรูปในทันที ได้หายตัวไป แล้วทิ้ง ซู ลู คนเดียวที่ยืนอยู่ภายในห้องโถงกว้างน้ำแข็งคืนลมเย็นๆ ในแฟลช เท . ซู หลัว เพียงรู้สึกว่าผมของเธอกลับสั่นจากความหนาว ร่างกายทั้งหมดของเธอรู้สึกเย็นซู หลัว ไม่รู้ สุดท้าย เธอกลับมา ซู คฤหาสน์แม่จำได้ว่าครั้งที่แล้ว มีพายุใหญ่เสียงหอน ลม และ ฝนที่เทลงมา คืนทั้งหมดเต็มไปด้วยเสียงฝนที่ตกลงสู่พื้น มันหนวกหูมากที่เธอไม่สามารถได้รับการนอนหลับคืนที่ดีของ .มันก็ทำให้หัวใจเธอไหวมาตลอดคืนมีสองขนาดใหญ่วงกลมสีดำรอบดวงตา , ซู หลัวหงอยนั่งที่โต๊ะอาหารตั้งแต่ซูหลัวแพ้ ซู ชิง เผยให้เห็นความสามารถของเธอ และหลังจากนังก๊อก liuyun เพราะว่าเธอมีล้มออกกับครอบครัวอีหยกทะเลสาบ , ซู หลัววันซู Manor เป็นมากขึ้นได้ง่ายขึ้นไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะหัวใจซูเซียนกำลังรู้สึกผิดหรือพยายามประจบ ในสั้น ตอนนี้ ซู ลู ถือเป็นเบอร์หนึ่งที่ชื่นชอบคนซู คฤหาสน์ตราบใดที่มีสิ่งที่ดีก็อย่างแรกถูกส่งไปยังนางวิสทีเรีย ลาน นอกจากนี้ ไม่มีข้าราชการที่ไม่โต ตากล้ารังแกพวกเขา" คุณหนู ชิมนี่บัวหิมะผสมผลไม้ มันวิ่งมาจากทิศตะวันตกเฉียงเหนือประมาณหนึ่งร้อยห้าสิบกิโลเมตรห่าง มันสดจริงๆ .ลูลู หั่นผลไม้ลูกแพร์ขนาดหิมะบัวหิมะอย่างประณีตเป็นชิ้นเล็ก ทุกชิ้นมีไม้ไผ่บาง ๆติดอยู่ด้วย ทำให้มันสะดวกสำหรับ ซู ลู กินหิมะดอกบัวผลไม้ส่องกับรสน่ารัก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือสามารถเสริมสร้างร่างกายของบุคคล การเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตของคน ทุกๆ บัวหิมะผลไม้มีมูลค่าหลายพันทอง และอาจจะถูกพบโดยบังเอิญเวลานี้มันถูกมอบให้โดยจักรพรรดิ ซู เซียนมีเพียงพวกเขาสองคน เขากล้าหาญให้ หนึ่งในพวกเขาซูหลอ . ซูหลัวปัจจุบันชอบตำแหน่งชัดเจนสามารถมองเห็นได้" คุณหนูรีบลองชิมก่อน เราไม่ดมมัน . " สภาพความเป็นอยู่ปัจจุบัน ลู่ลู่ คือ พอใจมากกับแต่ซูหลัวนั่งอยู่หน้าโต๊ะอาหารกับคางของเธอวางอยู่บนมือทั้งสองข้าง ทั้งดวงตาว่างเปล่า คนทั้งเธอซึม ดูเหมือนเธอจะลดลงไปยังจุดที่ผุเธอมักจะเหม่อลอย ตาลอย ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไร" คุณ . . . . . . . " Lu หลัวรู้สึกว่าพลาด ตั้งแต่กลับมาเมื่อคืน หลังจากนั้น บุคคลทั้งหมดที่แปลกมากเดิมของเธอ แม้ว่าไม่ได้มีรอยยิ้มแห่งความดีใจ เธอยังคงระเบิดกับชีวิตและเต็มไปด้วยพลัง แต่เธอจากเมื่อคืนเป็นเหมือนฝ้ามากกว่ามะเขือ , บุคคลทั้งหมดของเธอลีบ และซึมซู หลัว โบกมือของเธอ : " คุณกินมัน , ไม่ต้องเป็นห่วงฉันซูลู คู่ตาว่างเปล่า มองฝนตกนอกหน้าต่าง หลงในความคิด