Daehyun gently tapped his fingers a

Daehyun gently tapped his fingers against the cool metal railing, watching as the sun slowly rose in the sky, admiring how the orange and yellow mixed into the clear blue. His thoughts almost immediately went back towards Youngjae, remembering how he'd tightly wrapped his arms around the younger man and how he'd leaned back into him, neither saying a word as they watched the sunrise together. A long sigh passed his lips as he forced himself to think of the work that he needed to get done today. There was a shipment coming in – almost $8 million worth of and it was imperative that things went right. He couldn't afford to lose so much money, not after the last shipment was seized. It was stressful and he knew the government was on high alert for any drug shipments.

The man rubbed his forehead, wondering when the last time he'd felt so stressed was. Never. Daehyun thought. Not until him. He needed to get past this, to focus on important matters but no matter how hard he tried, his thoughts always went back to him. Yongguk had tried talking to him again, telling him it was time they ended his life and that his suffering had gone on long enough – Daehyun had refused. Not yet, it wasn't time. He would kill him, it just wasn't the right time. At least, that's what he told himself over and over again. But, he knew – the truth was, he couldn't kill Yoo Youngjae. He thought back to the conversation he'd had with Yongguk.

“I don't want to kill him either.” Yongguk admitted after a long silence. Daehyun immediately turned to face him, unable to hide the surprise on his face. “I liked him a lot too. It's a shame but, he needs to die. He's making us weak.”

How could he do it? How could he bring himself to end Youngjae's life? Daehyun knew he needed to, that things had gone on long enough but he couldn't. Not yet, not yet. The man felt like he was falling apart and Youngjae was winning. In his mind, it was so easy – the image of himself putting a bullet through Youngjae's head after he had made him beg for forgiveness, mercy. It was so ing easy in his mind but it was different actually seeing Youngjae. Hearing him cry out in agony, him whimper his name, looking into his pained eyes – Daehyun couldn't stand it.

There were no happy endings for people like him, he knew that; people like him didn't deserve happy endings. Daehyun took in a deep breath and stood up straight. No more excuses, no more sitting around. It was time to end things, once and for all.

But first – he needed Youngjae just one more time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Daehyun เบา ๆ เคาะนิ้วมือของเขากับโลหะเย็นความคับแค้นใจ ดูเป็นอาทิตย์กุหลาบช้า ๆ ในท้องฟ้า ชื่นชมวิธีผสมสีส้มและสีเหลืองเป็นสีฟ้าใส ความคิดของเขาเกือบจะทันทีก็ต่อ Youngjae จดจำว่า เขามีแน่นห่อแขนของเขารอบคนอายุและว่าเขาได้เองกลับลงเขา ไม่พูดคำพวกเขาเฝ้าดูพระอาทิตย์ขึ้นกัน แยกกันยาวผ่านริมฝีปากของเขาเขาบังคับตัวเองจะคิดว่า งานที่เขาต้องทำวันนี้ มีการจัดส่งมาใน – เกือบ $8 ล้านมูลค่าของ และมีความจำเป็นที่สิ่งไปขวา เขาไม่สามารถจะสูญเสียเงินมาก ไม่หลังจากการจัดส่งสุดท้ายถูกยึด ก็เครียด และเขารู้ว่า รัฐบาลอยู่สูงเตือนการจัดส่งยา

คน rubbed หน้าผากของเขา สงสัยเมื่อครั้งเขาจะรู้สึกดังนั้น เน้นถูก ไม่เคย Daehyun คิดว่า ไม่จนกว่าเขา เขาต้องได้รับในอดีตนี้ ให้ความสำคัญกับเรื่องที่สำคัญ แต่ไม่ยากเขาพยายาม ความคิดของเขาเสมอไปเขา Yongguk ได้พยายามพูดคุยกับเขาอีกครั้ง บอกเขาก็เวลาจะสิ้นสุดชีวิต และทุกข์ของเขาก็หายไปในนานพอ – Daehyun ได้ถูกปฏิเสธ ยังไม่ได้ มันไม่ได้เวลา เขาจะฆ่าเขา มันก็ไม่ได้เวลาเหมาะสม น้อย นั่นคือสิ่งเขาบอกตัวเองบ่อย ๆ แต่ เขารู้ – ความจริง ไม่ เขาไม่ฆ่าอยู่ Youngjae เขาคิดย้อนไปถึงการสนทนาที่เขาเคยมีกับ Yongguk.

"ฉันไม่ต้องการฆ่าเขาทั้งนั้น" Yongguk ยอมรับหลังจากเงียบนาน Daehyun ที่เปิดไปหน้าเขา ไม่สามารถซ่อนความประหลาดใจบนใบหน้าของเขาทันที "ฉันชอบเขามากเกินไป มันเป็นความอัปยศ แต่ ต้องการตาย เขาจะทำให้เราอ่อนแอ"

ว่าเขาไม่ได้ วิธีสามารถเขานำตัวเองเพื่อจบชีวิตของ Youngjae Daehyun รู้ว่า เขาต้องไป ว่า สิ่งแล้วบนยาวพอ แต่เขาไม่สามารถ ไม่ ได้ ยังไม่ได้ คนที่รู้สึกเหมือนเขาก็ตกลงกัน และเป็นการชนะ Youngjae ในจิตใจของเขา ได้ง่ายรูปตัวเองใส่กระสุนผ่านหัวของ Youngjae หลังจากที่เขาได้ทำให้เขาขอให้อภัยโทษ เมตตา มันง่ายในจิตใจของเขากำลังให้ แต่ก็แตกต่างกันจริง เห็น Youngjae เขาได้ยินเขาร้องใน whimper ชื่อของเขา มองในตา pained – Daehyun ไม่ยืนมัน

มีลงท้ายไม่มีความสุขสำหรับคนเช่นเขา เขารู้ คนอย่างเขาไม่สมควรลงท้ายมีความสุข Daehyun ในลมหายใจ และยืนขึ้นตรง ไม่ excuses นั่งรอบไม่ มันเป็นเวลาสิ้นสุด สิ่ง ครั้งเดียว และ สำหรับทั้งหมด

แต่ก่อน – เขาต้องการ Youngjae ครั้งเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Daehyun เบา ๆ เคาะนิ้วมือของเขากับราวบันไดโลหะเย็น, ดูเป็นดวงอาทิตย์ค่อยๆเพิ่มขึ้นในท้องฟ้าชื่นชมวิธีการที่สีส้มและสีเหลืองผสมเป็นสีฟ้าใส ความคิดของเขาเกือบจะในทันทีก็เดินกลับไปทางยอง, จำได้ว่าเขาจะห่ออย่างแน่นหนาอ้อมแขนของเขารอบคนที่อายุน้อยกว่าและวิธีการที่เขาจะโน้มตัวกลับเข้ามาเขาไม่พูดอะไรสักคำที่พวกเขาเฝ้าดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน ถอนหายใจยาวผ่านริมฝีปากของเขาในขณะที่เขาบังคับตัวเองที่จะคิดของการทำงานว่าเขาจำเป็นต้องได้รับการทำวันนี้ มีการจัดส่งเข้ามาในพื้นที่ที่เป็น - เกือบ $ 8,000,000 มูลค่าของและมันก็เป็นสิ่งที่จำเป็นที่ไปขวา เขาไม่สามารถที่จะสูญเสียเงินมากไม่ได้หลังจากการจัดส่งที่ผ่านมาถูกยึด มันเป็นเครียดและเขารู้ว่ารัฐบาลในการแจ้งเตือนสูงสำหรับการส่งมอบยาเสพติดใด ๆ ที่คนลูบหน้าผากของเขาสงสัยว่าเมื่อครั้งสุดท้ายที่เขาจะรู้สึกเครียดเป็น ไม่เคย Daehyun คิด ไม่ได้จนกว่าเขา เขาต้องการที่จะได้รับที่ผ่านมาให้ความสำคัญกับเรื่องที่สำคัญ แต่ไม่ว่าวิธีการที่ยากที่เขาพยายามคิดของเขามักจะเดินกลับไปที่เขา ยงกุกได้พยายามพูดคุยกับเขาอีกครั้งเขาบอกว่ามันเป็นเวลาที่พวกเขาจบชีวิตของเขาและความทุกข์ทรมานของเขาได้ไปนานพอ - Daehyun ได้ปฏิเสธ ยังไม่ได้มันก็ไม่ได้เวลา เขาจะฆ่าเขามันก็ไม่ได้เป็นเวลาที่เหมาะสม อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่เขาบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่เขารู้ - ความจริงคือเขาไม่สามารถฆ่ายูยอง เขาคิดว่ากลับไปยังการสนทนาที่เขามีกับยงกุก"ผมไม่ต้องการที่จะฆ่าเขาทั้ง". ยงกุกเข้ารับการรักษาหลังจากที่เงียบไปนาน Daehyun ทันทีหันไปเผชิญหน้ากับเขาไม่สามารถที่จะซ่อนความประหลาดใจบนใบหน้าของเขา "ผมชอบเขามากเกินไป มันเป็นความอัปยศ แต่เขาต้องการที่จะตาย เขาทำให้เราอ่อนแอ ". วิธีที่เขาจะทำมันได้หรือไม่ วิธีการที่เขาสามารถพาตัวเองจะจบชีวิตยองหรือไม่ Daehyun รู้ว่าเขาต้องการที่จะว่าสิ่งที่ได้หายไปเมื่อวันที่นานพอ แต่เขาทำไม่ได้ ยังไม่ได้ยังไม่ได้ คนที่รู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังตกออกจากกันและยองเป็นผู้ชนะ ในใจของเขามันเป็นเรื่องง่ายมาก - ภาพของตัวเองใส่กระสุนผ่านหัวของยองหลังจากที่เขาได้ทำให้เขาขอให้อภัยเมตตา มันเป็นเรื่องง่ายเพื่อให้ไอเอ็นจีในใจของเขา แต่มันก็แตกต่างกันจริงเห็นยอง ได้ยินเขาร้องไห้ออกมาในความทุกข์ทรมานของเขาเสียงครวญครางชื่อของเขามองเข้าไปในดวงตาของเขาเจ็บปวด - Daehyun ไม่สามารถยืนมันไม่มีตอนจบที่มีความสุขได้สำหรับคนชอบเขาเขารู้ว่า; คนชอบเขาไม่สมควรได้รับตอนจบที่มีความสุข Daehyun เอาในลมหายใจลึกและลุกขึ้นยืนตรง ไม่มีข้อแก้ตัวอีกต่อไปนั่งรอบ มันเป็นช่วงเวลาที่จะยุติสิ่งและทุกครั้งแต่ครั้งแรก - เขาต้องการเพียงแค่ยองอีกครั้งหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แดฮยอนค่อยๆเคาะนิ้วกับรั้วโลหะเย็น มองดูดวงอาทิตย์ค่อยๆเพิ่มขึ้นในท้องฟ้า ชื่นชมว่าสีส้มและสีเหลืองผสมลงไปล้างสีฟ้า ความคิดของเขาแทบจะทันที กลับมาต่อ ยองเจ จำได้ว่าเขาจะแน่นห่อแขนของเขารอบ ๆ น้อง ชาย และว่าเขาจะเอนหลังพิงเขา ไม่พูดขณะมองดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันถอนหายใจยาวผ่านริมฝีปากของเขาที่เขาบังคับตัวเองให้คิดของงานที่เขาต้องทำในวันนี้ มีส่งมา ( เกือบ 8 ล้านเหรียญมูลค่าของมันขวางว่า มันไปแล้ว เขาไม่สามารถสูญเสียเงินมาก หลังจากสินค้าล่าสุดถูกยึด มันเครียดและเขารู้ว่ารัฐบาลในการแจ้งเตือนสูงสำหรับยาเสพติดใด ๆ

จัดส่งผู้ชายลูบหน้าผาก สงสัยเมื่อคราวก่อน เขาจะรู้สึกเครียดได้ ไม่เคย แดฮยอนคิด ไม่ จนกว่าเขา เขาต้องการที่จะได้รับที่ผ่านมานี้ มุ่งเน้นในเรื่องที่สำคัญ แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน ความคิดของเขามักจะกลับไปหาเขา ยงกุกได้พยายามพูดคุยกับเขาอีกครั้งบอกเขาว่ามันคือเวลาจะสิ้นสุดชีวิตของเขาและทุกข์ของเขาได้ไปในแดฮยอน–นานเกินไปก็ปฏิเสธ ไม่ นี่ไม่ใช่เวลา . เขาจะฆ่าเขา ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม อย่างน้อยนั่นก็เป็นสิ่งที่เค้าบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่เขารู้และความจริง เขาไม่ได้ฆ่ายู มินแจ เขาคิดว่าเขาจะได้กลับไปสนทนากับยงกุก

" ผมไม่อยากฆ่าเขาเหมือนกัน " ยงกุกยอมรับหลังจากที่เงียบมานาน แดฮยอนทันที หันไปมองหน้าเขา ไม่สามารถที่จะซ่อนความประหลาดใจบนใบหน้าของเขา " ผมชอบเขามากด้วย มันน่าอาย แต่เขาต้องการที่จะตาย เขาทำให้เราอ่อนแอ "

เขาทำได้ยังไง เขาจะทำให้ตัวเองจบชีวิต ยองเจ ? แดฮยอนรู้ว่าเขาต้องการต่างๆ ก็มีมากเกินพอแล้ว แต่เขาก็ไม่ทำยัง ยังเลย เขารู้สึกเหมือนเขากำลังล้มลง และ ยองเจก็ชนะ ในความคิดของเขา มันก็เลยง่าย–ภาพตัวเองใส่กระสุนทะลุหัว ยองเจ หลังจากที่เขาได้ทำให้เขาร้องขอการให้อภัย ความเมตตา ดังนั้นมันเป็นไอเอ็นจีง่ายในใจของเขา แต่มันต่างกันจริง ๆ เห็น มินแจ ได้ยินเขาร้องครวญครางด้วยความทรมาน เขาชื่อมองเข้าไปในดวงตาที่บอบช้ำของเขา–แดฮยอนรับไม่ได้

ไม่มีตอนจบแบบมีความสุขสำหรับคนอย่างเขา เขารู้ดีว่า คนอย่างเขาไม่สมควรจบแบบมีความสุข แดฮยอนเอาลมหายใจลึกและยืนตัวตรง ไม่มีข้ออ้าง ไม่มีนั่งไปรอบ ๆ ถึงเวลาที่จะสิ้นสุดสิ่ง ทันทีและสำหรับทั้งหมด

แต่– 1 เขาต้องการยอง








อีกสักครั้ง