dried blueberries compared to those

dried blueberries compared to those obtained by using HACD. Similarly,
Kwok et al. (2004) showed that MWVD berries retained 48–
64% of TPC, while that subjected to HACD retained only 34–43% of
TPC. In the present study, the contents of TPC in berries dried using
HACD at 60
C + MWVD and HACD at 90
C + MWVD were
0.71 ± 0.01 g GAE 100 g1 DM and 1.19 ± 0.03 g GAE 100 g1 DM,
respectively. The results show that due to significantly shorter initial
convective drying, the combination of HACD at 90
C and
MWVD allowed to obtain significantly higher content of TPC than
HACD at 60
C + MWVD (Fig. 3a). Even HACD at 90
C + MWVD
was significantly shorter (42%) than HACD at 90
C, it produced
final products with comparable contents of TPC. Contrary, HACD
at 60
C + MWVD which was significantly shorter (55%) than HACD
at 60
C, produced final product with significantly lower content of
TPC than HACD at the same drying temperature. Most probably,
due to relatively long exposure time to oxygen and high drying
air temperature, polyphenols were significantly reduced during
initial HACD stage. The application of MWVD for previously dried
by HACD blueberries led to the subsequent decline in the content
of TPC. Results indicated that initial HACD at 60
C did not stabilize
the surface of frozen/thawed berries by hardening the outer layer
that resulted in microfissures and leakage of pigmented exudate
during final MWVD. Most likely, freezing/thawing caused signifi-
cant reduction of the thickness of the skin of blueberries

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บลูเบอร์รี่แห้งเมื่อเทียบกับผู้รับ โดยใช้ HACD ในทำนองเดียวกันKwok et al. (2004) แสดงให้เห็นว่า เบอร์รี่ MWVD สะสม 48 –64% ของ TPC ขณะที่การ HACD สะสมเพียง 34-43% ของTPC ในการศึกษาปัจจุบัน เนื้อหาของ TPC ผลไม้แห้งโดยใช้HACD ที่ 60 C + MWVD และ HACD ที่ 90 C + MWVD0.71 ± 0.01 g DM g1 อยู่ 100 และ 1.19 ± 0.03 g DM g1 อยู่ 100ตามลาดับ ผลลัพธ์แสดงว่าเนื่องจากต้นสั้นมากการอบแห้งด้วยการพา ส่วนผสมของ HACD ที่ 90 C และMWVD อนุญาตให้เนื้อหาที่สูงของ TPC มากกว่าขอรับHACD ที่ 60 C + MWVD (รูปที่ 3a) แม้แต่ HACD ที่ 90 C + MWVDคือสั้นกว่าอย่างมีนัยสำคัญ (42%) กว่า HACD ที่ C 90 มันผลิตผลิตภัณฑ์สุดท้ายที่ มีเนื้อหาเทียบเคียงของ TPC ตรงกันข้าม HACDที่ 60 C + MWVD ซึ่งเป็นสั้นลงอย่างมีนัยสำคัญ (55%) กว่า HACDที่ 60 C ผลิตผลิตภัณฑ์สุดท้ายมีนัยสำคัญต่ำTPC กว่า HACD ที่อุณหภูมิอบแห้งที่เดียว อาจเนื่องจากค่อนข้างยาวเวลาเปิดรับแสงออกซิเจนสูง และแห้งอากาศอุณหภูมิ โพลีฟีนลดลงอย่างมีนัยสำคัญระหว่างระยะแรกใน HACD การประยุกต์ใช้ MWVD สำหรับก่อนหน้านี้ แห้งโดยบลูเบอร์รี่ HACD ที่นำไปสู่การลดลงมาในเนื้อหาของ TPC ผลลัพธ์ระบุไว้ว่า HACD เริ่มต้นที่ 60 C ไม่เสถียรภาพผิวของผลเบอร์รี่แช่แข็ง/เตรียมแข็งชั้นนอกที่ส่งผลให้ microfissures และรั่วไหลของ exudate สีในช่วงสุดท้าย MWVD เป็นน้ำแข็งละลายเกิดจากพลาดลาดเทลดความหนาของผิวของบลูเบอร์รี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บลูเบอร์รี่แห้งเมื่อเทียบกับผู้ที่ได้รับโดยใช้ HACD ในทำนองเดียวกัน
กว๊อก, et al (2004) แสดงให้เห็นว่าผลเบอร์รี่ MWVD สะสม 48
64% ของ TPC ในขณะที่ภายใต้การ HACD เก็บไว้เพียง 34-43% ของ
TPC ในการศึกษาปัจจุบันเนื้อหาของ TPC ในผลเบอร์รี่อบแห้งโดยใช้
HACD ที่ 60? C + MWVD และ HACD ที่ 90? C + MWVD เป็น
0.71 ± 0.01 กรัม GAE 100 G1 DM และ 1.19 ± 0.03 กรัม GAE 100 G1 DM,
ตามลำดับ ผลการศึกษาพบว่าเนื่องจากมีนัยสำคัญสั้นเริ่มต้น
การอบแห้งไหลเวียนของการรวมกันของ HACD ที่ 90 องศาเซลเซียสและ
MWVD ได้รับอนุญาตเพื่อให้ได้เนื้อหาที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของ TPC กว่า
HACD ที่ 60? C + MWVD (รูป. 3A) แม้ HACD ที่ 90? C + MWVD
อย่างมีนัยสำคัญสั้น (42%) กว่า HACD ที่ 90? C, ผลิต
ผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายที่มีเนื้อหาเดียวกันของ TPC ตรงกันข้าม HACD
ที่ 60? C + MWVD ซึ่งมีนัยสำคัญสั้น (55%) มากกว่า HACD
ที่ 60? C, ผลิตผลิตภัณฑ์สุดท้ายที่มีเนื้อหาอย่างมีนัยสำคัญที่ลดลงของ
TPC กว่า HACD ที่อุณหภูมิอบแห้งเดียวกัน ส่วนใหญ่อาจ
เกิดจากการที่ค่อนข้างเป็นเวลานานการสัมผัสกับออกซิเจนและการอบแห้งสูง
อุณหภูมิอากาศโพลีฟีนลดลงอย่างมีนัยสำคัญในช่วง
ขั้นตอนการเริ่มต้น HACD แอพลิเคชันของ MWVD สำหรับก่อนหน้านี้แห้ง
โดยบลูเบอร์รี่ HACD นำไปสู่การลดลงตามมาในเนื้อหา
ของ TPC ผลการวิจัยพบว่าเริ่มต้น HACD ที่ 60 องศาเซลเซียสไม่รักษาเสถียรภาพของ
พื้นผิวของผลเบอร์รี่แช่แข็ง / ละลายโดยแข็งชั้นนอก
ที่ส่งผลให้ microfissures และการรั่วไหลของสารหลั่งเม็ดสี
ในช่วง MWVD สุดท้าย ส่วนใหญ่แล้วแช่แข็ง / ละลายน้ำแข็งที่เกิดจากการมีนัยสำคัญ
ลดลาดเทของความหนาของผิวของบลูเบอร์รี่ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บลูเบอร์รี่แห้งเมื่อเทียบกับผู้ที่ได้รับ โดยการใช้ hacd . ในทํานองเดียวกันกัว et al . ( 2004 ) พบว่า mwvd เบอร์รี่สะสม 48 จำกัด64% ของ TPC , ในขณะที่ภายใต้ hacd สะสม 34 –เพียง 43% ของTPC . ในการศึกษาเนื้อหาของ TPC ในผลเบอร์รี่แห้งใช้hacd ที่ 60 C + และ mwvd hacd ที่ 90 C + mwvd คือ2 ± 0.01 กรัมเก 100 G1 DM ± 0.03 กรัม และ 1.19 เก 100 G1 โรคเบาหวานตามลำดับ ผลการทดลองแสดงให้เห็นว่า เนื่องจากการเริ่มต้นอย่างสั้นการอบแห้งโดยการรวมกันของ hacd ที่ 90 องศาเซลเซียสmwvd อนุญาตให้ได้สูงกว่าเนื้อหาที่ทำการมากกว่าhacd ที่ 60 C + mwvd ( รูปที่ 3 ) แม้ hacd ที่ 90 C + mwvdอย่างสั้น ( 42% ) กว่า hacd ที่ 90 C , ผลิตผลิตภัณฑ์สุดท้ายที่มีเนื้อหาเทียบเท่าของ TPC . hacd ตรงกันข้ามที่ 60 C + mwvd ซึ่งมีความสั้น ( 55% ) กว่า hacdที่ 60 C ผลิตผลิตภัณฑ์สุดท้ายที่มีลดลงเนื้อหาTPC กว่า hacd ในขณะเดียวกันอุณหภูมิในการอบแห้ง . มากที่สุดคงเนื่องจากเวลาค่อนข้างนานในการออกซิเจนและการอบแห้งสูงอุณหภูมิอากาศลดลงอย่างมีนัยสำคัญในโพลีฟีนอลเวที hacd เริ่มต้น การประยุกต์ใช้ mwvd สำหรับอบก่อนหน้านี้โดย hacd บลูเบอร์รี่ นำไปสู่ความเสื่อมตามมา ในเนื้อหาที่ทำการ . ผลการศึกษาพบว่า hacd เริ่มต้นที่ 60 C ไม่เสถียรผิวของผลเบอร์รี่แช่แข็ง / ละลายโดยแข็งชั้นนอกที่ส่งผลให้ microfissures และการรั่วไหลของสีที่เกิดจากในช่วง mwvd ขั้นสุดท้าย ส่วนใหญ่แล้วแช่แข็ง / ละลายทำให้ signifi -การลาดเทของความหนาของผิวบลูเบอร์รี่