Focusing on a different potential e

Focusing on a different potential explanation, Ghayad and William Dickens performed a separate analysis of the U.S. labor market to examine whether a skill gap was to blame for the current high rate of long-term unemployment, and concluded that a skills gap was largely not to blame for the recent inefficiencies in the U.S. labor market as seen in the Beveridge curve since 2009.14 Their analysis looked at the differences between the Beveridge curves for different types of workers in order to determine if it was likely that a skills gap was causing the shift seen in the Beveridge curve for all workers. A similar shift happened in the 1970s, and this, it is believed, was a result of a gap between the skills of workers and the ones being sought by employers. In the case of the 1970s, the shift happened for both long and short term employed workers, and mostly affected blue-collar workers. The Beveridge curve today, though, is similar for blue and white collar workers, across several industries, and across different age groups. However, while there is an evident shift in the curve for workers who have been unemployed for 27 weeks or more, unemployed workers of shorter durations have experienced no outward shift in the Beveridge curve. They conclude that being unemployed for a longer amount of time has an effect on the chances that a worker will become employed, suggesting that being long-term unemployed is in itself a cause of the persistence in unemployment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เน้นคำอธิบายอาจแตกต่างกัน Ghayad และ William ดิคเก้นทำวิเคราะห์แยกต่างหากของตลาดแรงงานสหรัฐอเมริกาเพื่อตรวจสอบว่าช่องว่างของทักษะถูกติเตียนในปัจจุบันสูงอัตราการว่างงานระยะยาว และสรุปว่า ช่องว่างของทักษะไม่เป็นโทษสำหรับ inefficiencies ล่าสุดในตลาดแรงงานสหรัฐเห็นในโค้งเบเวอริดจ์ตั้งแต่ 2009.14 นักวิเคราะห์มองความแตกต่างระหว่างเส้นโค้งเบเวอริดจ์สำหรับชนิดต่าง ๆ ของผู้ปฏิบัติงานใน สั่งกำหนดถ้ามีแนวโน้มว่า ช่องว่างของทักษะเกิดกะที่เห็นในเส้นโค้งเบเวอริดจ์สำหรับผู้ปฏิบัติงานทั้งหมด คล้ายกะที่เกิดขึ้นในทศวรรษ 1970 และ เชื่อ คือ ผลลัพธ์ของช่องว่างระหว่างทักษะของคนงานและคนที่มัคนายจ้าง ในกรณีของทศวรรษ 1970 กะเกิดขึ้นทั้งความยาว และระยะสั้นจ้างแรงงาน และส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบแรงงาน blue-collar เส้นโค้งเบเวอริดจ์วันนี้ แม้ว่า ได้คล้ายกันสำหรับคนคอสีฟ้า และสีขาว อุตสาหกรรมต่าง ๆ และ ในกลุ่มอายุต่าง ๆ อย่างไรก็ตาม ในขณะที่มีการกะชัดในโค้งสำหรับผู้ปฏิบัติงานที่มีคนตกงาน 27 สัปดาห์หรือมากกว่า แรงงานคนตกงานของระยะเวลาที่สั้นมีประสบการณ์กะไม่ออกด้านนอกโค้งเบเวอริดจ์ พวกเขาสรุปว่า เป็นคนตกงานเป็นระยะเวลานานมีผลกระทบโอกาสที่ผู้ปฏิบัติงานจะเป็นพนักงาน การแนะนำว่า การว่างงานระยะยาวอยู่ในตัวเอง เป็นสาเหตุของการคงอยู่ในงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มุ่งเน้นไปที่คำอธิบายที่มีศักยภาพที่แตกต่างกัน Ghayad และวิลเลียมส์ดิคเก้ดำเนินการวิเคราะห์เฉพาะกิจการของตลาดแรงงานสหรัฐที่จะตรวจสอบว่าช่องว่างทักษะคือการตำหนิสำหรับอัตราที่สูงในปัจจุบันของการว่างงานในระยะยาวและสรุปได้ว่าช่องว่างทักษะเป็​​นส่วนใหญ่ไม่ได้ที่จะ โทษสำหรับความไร้ประสิทธิภาพที่ผ่านมาในตลาดแรงงานสหรัฐที่เห็นในโค้งเวริตั้งแต่ 2,009.14 วิเคราะห์ของพวกเขามองที่แตกต่างระหว่างเส้นโค้งเวริชนิดที่แตกต่างกันของคนงานในการสั่งซื้อเพื่อตรวจสอบว่ามันเป็นไปได้ว่ามีช่องว่างทักษะที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่เห็น ในโค้งเวริสำหรับคนงานทั้งหมด กะคล้ายกันเกิดขึ้นในปี 1970 และนี่ก็เป็นที่เชื่อว่าเป็นผลมาจากช่องว่างระหว่างทักษะของคนงานและคนที่กำลังตามหานายจ้าง ในกรณีของปี 1970 ที่มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นทั้งในระยะยาวและระยะสั้นคนงานและได้รับผลกระทบส่วนใหญ่เป็นคนงานคอปกสีฟ้า โค้งเวริในวันนี้ แต่เป็นที่คล้ายกันสำหรับแรงงานสีฟ้าและสีขาวในอุตสาหกรรมหลายและในทุกกลุ่มอายุที่แตกต่าง อย่างไรก็ตามในขณะที่มีการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดในโค้งสำหรับคนงานที่ได้รับการว่างงานสำหรับ 27 สัปดาห์หรือมากกว่าคนงานตกงานของระยะเวลาที่สั้นกว่ามีประสบการณ์ไม่มีการเปลี่ยนแปลงในออกไปด้านนอกโค้งเวริ สรุปได้ว่าพวกเขาเป็นผู้ว่างงานสำหรับจำนวนเงินที่นานมีผลต่อโอกาสที่คนงานจะกลายเป็นลูกจ้างบอกว่าการว่างงานระยะยาวอยู่ในตัวเองเป็นสาเหตุของความคงทนในการว่างงานที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เน้นที่แตกต่างกันที่อาจเกิดขึ้นและคำอธิบาย ghayad วิลเลี่ยมดิกเกนส์ได้ทำการวิเคราะห์แยกของตลาดแรงงานสหรัฐ เพื่อตรวจว่ามีช่องว่างทักษะเป็นโทษอัตราสูงปัจจุบันของการว่างงานระยะยาว และสรุปได้ว่า ช่องว่างทักษะส่วนใหญ่ไม่ไปโทษสำหรับที่ผ่านมาไม่มีประสิทธิภาพในตลาดแรงงานสหรัฐ ดังที่เห็นในโค้ง เบเวอริดจ์ตั้งแต่ 200914 ของพวกเขาวิเคราะห์ดูความแตกต่างระหว่าง เบเวอริดจ์เส้นโค้งสำหรับประเภทของคนงานในการตรวจสอบถ้ามันเป็นโอกาสที่ช่องว่างทักษะทำให้กะเห็นเส้นโค้ง เบเวอริดจ์สำหรับทุกคน การเปลี่ยนแปลงที่คล้ายกันเกิดขึ้นในทศวรรษนี้และก็เชื่อว่าเป็นผลจากช่องว่างระหว่างทักษะของแรงงานและคนถูกขอโดยนายจ้างในกรณีของปี 1970 , การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นทั้งในระยะยาวและระยะสั้นที่ใช้แรงงานและได้รับผลกระทบส่วนใหญ่เสื้อสีฟ้าคน ส่วน เบเวอริดจ์โค้งวันนี้แม้ว่าจะคล้ายกันสำหรับสีฟ้าและสีขาวคนงานปกในอุตสาหกรรมต่าง ๆ และในกลุ่มอายุที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม ขณะที่มีหลักฐานกะในโค้งสำหรับแรงงานที่ตกงาน 27 สัปดาห์หรือมากกว่าคนว่างงานของระยะเวลาสั้น มีประสบการณ์ภายนอกเปลี่ยนเส้นโค้ง เบเวอริดจ์ . พวกเขาสรุปว่าการว่างงานเป็นระยะเวลานานจะมีผลต่อโอกาสที่คนงานจะใช้ แนะนำว่า การว่างงานระยะยาวอยู่ในตัวเอง เพราะคงอยู่ในการว่างงาน