Shaping Public DebateAdvocates of g

Shaping Public Debate
Advocates of governmentwide performance planning suggest that the availability
of such plans will shape public opinion in a variety of ways. The pub-
20 Alasdair Roberts
lication of targets, it is suggested, will focus public opinion and encourage
consensus on social priorities. It might encourage tolerance of alternative
methods of delivering public services that, though unconventional in design,
are seen to be effective in ameliorating social problems. Confidence in government
might also be restored, as citizens see that government is attentive
to results and effective in dealing with problems. These are ambitious goals,
and it is unclear to what degree governmentwide performance planning can
contribute to their attainment.
The experience in some U.S. states is encouraging. Oregon Governor
Goldschmidt’s original initiative to craft a statewide strategic plan, and continuing
efforts by the Oregon Progress Board to define and track benchmarks
that relate to the goals included in that plan, are said to have had a
substantial impact on public opinion. Goldschmidt’s successor, Barbara
Roberts, found that the benchmarks helped moderate popular reaction to
spending cuts during a 1991–92 fiscal crisis (Peirce 1994). Roberts’ successor,
John Kitzhaber, repeated the planning exercise in 1996. Since 1990,many
county and local governments have undertaken similar benchmarking exercises
(Osborne and Plastrik 1997b). The most significant of these may be the
exercise undertaken in the Portland area. Local and regional governments
established a Portland-Multnomah County Progress Board, modeled on the
state board, and began a consultative exercise that resulted in the selection
of 85 benchmarks. A smaller number of “urgent benchmarks” are said to
have proved useful in guiding budget making by local authorities (Portland-
Multnomah Progress Board 1998).
Florida’s GAP Commission has had less resounding success but appears
to have built up significant public support.When legislators in the state’s
house of representatives threatened to stop funding the Commission in the
spring of 1998, many leading state newspapers editorialized in favor of the
Commission’s work. The benchmarks report, one said, “is extremely useful
to citizens and politicians” (Tampa Tribune 1998, 14).However, there did not
appear to be sufficient popular support to block the proposal.
Other experiences with performance-reporting exercises have not proved
so promising. In Canada, for example, observers have noted the lukewarm
response of legislators to the increased volume of performance information
now being produced by federal and provincial agencies. One commentator
suggests there is a “utilization gap”within the federal parliament: many legislators
do not evince an interest in performance plans and reports produced by
federal departments under the government’s Improved Reporting to Parliament
Project (Lindquist 1998). The same problem has been noted in a recent
report by Canada’s Auditor General (Auditor General of Canada 1997, Ch. 5).
Issues Associated with the Implementation of Performance Monitoring 21
There is evidence that this is a pattern common to many jurisdictions. A
recent study of legislative use of performance information in Australia, New
Zealand, and the United Kingdom found that the “greatest disappointment . . .
is the unwillingness or inability of Parliament to use better information when
it is provided” (Thomas 1996, 3). This may even be a difficulty in the United
States,notwithstanding its tradition of legislative independence and the strong
interest of some congressional committees in the implementation of the 1993
Government Performance and Results Act. In a 1997 study, the GAO found
that legislative staff members “questioned the validity and usefulness of outcome
data in decision making and perceived a potential for loss of needed
detail” (GAO 1997b, 15).
The reaction of legislators to the publication of performance information
is important because they play an important role as intermediaries in the communication
of government information to the broader public (MacRae 1985,
320–23). So, too,do journalists.But the media seems to share legislators’ indifference
to results-based reporting.“The introduction of performance reports
has been a journalistic nonevent in Ottawa,” says one observer:
There has been virtually no reporting on the initiative nor on the progress on
the results commitments identified in the reports . . . Journalists are cynical
about the information contained in the performance reports, seeing them as
communication documents that leave considerable “wiggle room” for governments.
(Lindquist 1998)
Another report suggests that the inattentiveness of legislators and journalists
represents the main barrier to achievement of a results-based management
culture in Canadian governments (English and Lindquist 1998).
To some extent, the muted enthusiasm of legislators toward performance
reporting is und

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สร้างการอภิปรายสาธารณะประชาสัมพันธ์การวางแผนประสิทธิภาพ governmentwide แนะนำที่ที่พร้อมใช้งานของแผนดังกล่าวจะรูปร่างความคิดเห็นสาธารณะในหลากหลายวิธี ผับ-โรเบิร์ตมา 20ยินดีบริการของเป้าหมาย แนะนำ จะมุ่งเน้นความคิดเห็นสาธารณะ และสนับสนุนให้ฉันทามติในสังคมสำคัญ มันอาจสนับสนุนทดแทนวิธีการส่งมอบบริการสาธารณะที่ แม้ว่าแปลกใหม่ในการออกแบบพบว่ามีจะมีประสิทธิภาพใน ameliorating ปัญหาสังคม ความเชื่อมั่นในรัฐบาลอาจยังสามารถคืนค่า ที่ประชาชนเห็นว่ารัฐบาลเอาใจใส่ผลและมีประสิทธิภาพในการจัดการกับปัญหา เหล่านี้เป็นเป้าหมายและเป็นที่ชัดเจนว่าระดับ governmentwide ประสิทธิภาพการวางแผนสามารถนำไปสู่ความสำเร็จของพวกเขาประสบการณ์ในบางรัฐของสหรัฐอเมริกาคือส่งเสริม ผู้ว่าการรัฐโอเรกอนต้นฉบับของ Goldschmidt ริเริ่มการสร้างแผนเชิงกลยุทธ์ที่สาคัญ และต่อเนื่องความพยายามโอเรกอนความคืบหน้าของคณะกรรมการเพื่อกำหนด และติดตามมาตรฐานที่เกี่ยวข้องกับเป้าหมายรวมในแผน กล่าวว่า จะมีการผลกระทบที่พบในความคิดเห็นสาธารณะ ทายาทของ Goldschmidt บาร์บาราโรเบิร์ต พบว่า มาตรฐานที่ช่วยปฏิกิริยานิยมปานกลางลดการใช้จ่ายในระหว่างปี 1991-92 วิกฤตทางการเงิน (Peirce 1994) ชั้นสืบจอห์น Kitzhaber ทำซ้ำการออกกำลังกายการวางแผนในปี 1996 ตั้งแต่ปี 1990 มากมายรัฐบาลมณฑล และท้องถิ่นได้ดำเนินการออกกำลังกายเปรียบเหมือน(ออสบอร์นและ Plastrik 1997b) สำคัญที่สุดของเหล่านี้อาจมีการออกกำลังกายในการดำเนินการในพอร์ตแลนด์ รัฐบาลท้องถิ่น และภูมิภาคสร้างพอร์ตแลนด์รีดเขตคืบหน้าบอร์ด จำลองในการคณะรัฐ และเริ่มการออกกำลังกาย consultative ที่ผลในการเลือกของมาตรฐาน 85 "มาตรฐานเร่งด่วน" จำนวนน้อยที่กล่าวถึงได้พิสูจน์แล้วว่ามีประโยชน์ในการนำงบประมาณที่ทำ โดยเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น (พอร์ตแลนด์-รีดความคืบหน้าคณะ 1998)เสริมช่องว่างของรัฐฟลอริดามีน้อยประสบความสำเร็จ แต่ปรากฏที่ได้สร้างขึ้นสนับสนุนสาธารณะที่สำคัญ เมื่อสมาชิกสภานิติบัญญัติของรัฐในราษฎรถูกหยุดการระดมทุนค่าคอมมิชชั่นในการฤดูใบไม้ผลิของปี 1998 หนังสือพิมพ์รัฐชั้นนำจำนวนมากควรเห็นด้วยกับการทำงานของคณะกรรมาธิการ รายงานมาตรฐาน หนึ่งกล่าวว่า "มีประโยชน์มากประชาชนและนักการเมือง" (Tampa นิวส์ 1998, 14) อย่างไรก็ตาม มีไม่ดูเหมือนจะ สนับสนุนยอดนิยมเพียงพอเพื่อป้องกันการเสนอประสบการณ์อื่น ๆ พร้อมรายงานประสิทธิภาพของการออกกำลังกายไม่ได้พิสูจน์ดังนั้นแนวโน้ม ในแคนาดา เช่น ผู้สังเกตการณ์ได้ตั้งข้อสังเกตการอุ่นตอบสนองปริมาณการเพิ่มขึ้นของข้อมูลประสิทธิภาพการทำงานของสมาชิกสภานิติบัญญัติขณะนี้ มีการผลิต โดยหน่วยงานของรัฐบาลกลาง และส่วนภูมิภาค หนึ่งวิจารณ์แนะนำให้มีการใช้ช่อง"ภายในรัฐสภาของรัฐบาลกลาง: สมาชิกสภานิติบัญญัติหลายโปรแกรมสนใจในแผนการปฏิบัติงานและรายงานที่ผลิตโดยหน่วยงานของรัฐภายใต้การปรับปรุงรายงานของรัฐบาลต่อรัฐสภาโครงการ (Lindquist 1998) ปัญหาเดียวกันได้รับการบันทึกไว้ในการล่ารายงานโดยแคนาดาของผู้สอบบัญชีทั่วไป (ผู้สอบบัญชีทั่วไปของแคนาดา 1997, ch. 5)ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินการ 21 ตรวจสอบประสิทธิภาพมีหลักฐานที่ว่า นี้คือรูปแบบทั่วไปหลายเขตพื้นที่ Aการศึกษาล่าสุดของฝ่ายนิติบัญญัติใช้งานในออสเตรเลีย ใหม่ประเทศไทย และไทยพบว่าการ "บรรดาความผิดหวัง...ไม่เต็มใจหรือรัฐสภาไม่สามารถใช้ข้อมูลที่ดีกว่าเมื่อซอฟต์แวร์นี้ให้ไว้" (Thomas 1996, 3) นี้อาจจะยากในสหรัฐอเมริกา แม้จะมีประเพณีของฝ่ายนิติบัญญัติเป็นอิสระและมีความสนใจบางคณะกรรมการรัฐสภาในการใช้งานของ 1993ประสิทธิภาพการทำงานของรัฐบาลและผลการกระทำ ในการศึกษา 1997, GAO พบว่า พนักงานฝ่ายนิติบัญญัติ "สอบสวนความถูกต้องและประโยชน์ของผลจำเป็นต้องใช้ข้อมูลในการตัดสินใจ และรับรู้ศักยภาพการสูญเสียรายละเอียด" (GAO 1997b, 15)ปฏิกิริยาของสมาชิกสภานิติบัญญัติเผยแพร่ของข้อมูลประสิทธิภาพการทำงานเป็นสิ่งสำคัญ เพราะพวกเขามีบทบาทสำคัญเป็นตัวกลางในการสื่อสารข้อมูลรัฐบาลให้ประชาชนวงกว้าง (MacRae 1985320 – 23) ดังนั้น เกินไป ทำนักข่าว แต่ดูเหมือนว่าสื่อจะ แบ่งปันความไม่แยแสของสมาชิกสภานิติบัญญัติให้ผลตามกาล บทนำของรายงานประสิทธิภาพได้รับ nonevent การสื่อสารมวลชนในออตตาวา กล่าวว่า หนึ่งสังเกตการณ์:มีแทบไม่มีรายงาน ในการริเริ่ม หรือความก้าวหน้าภาระผูกพันผลระบุในรายงาน... นักข่าวถูกเหยียดหยามเกี่ยวกับข้อมูลในรายงานประสิทธิภาพการทำงาน เห็นเป็นเอกสารการติดต่อสื่อสารที่ทำให้มาก "ขยับห้อง" สำหรับรัฐบาล(Lindquist 1998)รายงานอื่นแสดงให้เห็นว่า inattentiveness ของสมาชิกสภานิติบัญญัติและนักข่าวแสดงถึงอุปสรรคหลักเพื่อความสำเร็จของการบริหารจัดการที่ยึดผลวัฒนธรรมในรัฐบาลแคนาดา (ภาษาอังกฤษและปี 1998 Lindquist)ในบางกรณี ความกระตือรือร้นเสียงของสมาชิกสภานิติบัญญัติต่อประสิทธิภาพการทำงานรายงานคือ und

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสร้างการอภิปรายสาธารณะ
ประชาสัมพันธ์ของการวางแผนการปฏิบัติงาน governmentwide ชี้ให้เห็นว่าความพร้อม
ของแผนดังกล่าวจะมีรูปร่างความคิดเห็นของประชาชนในความหลากหลายของวิธีการ สาธารณะที่
20 โรเบิร์ตอะลาสแด
lication ของเป้าหมายก็จะแนะนำจะเน้นความคิดเห็นของประชาชนและส่งเสริมให้
สอดคล้องกับความคาดหวังของสังคม มันอาจกระตุ้นให้ความอดทนของทางเลือก
วิธีการในการส่งมอบบริการสาธารณะที่แม้ว่าไม่เป็นทางการในการออกแบบ
จะเห็นว่ามีประสิทธิภาพในขบเขี้ยวเคี้ยวฟันปัญหาสังคม ความเชื่อมั่นในรัฐบาล
นอกจากนี้ยังอาจถูกเรียกคืนในฐานะประชาชนเห็นว่ารัฐบาลเป็นใส่ใจ
เพื่อผลและมีประสิทธิภาพในการจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้น เหล่านี้เป็นเป้าหมายที่มีความทะเยอทะยาน
และมันก็ไม่มีความชัดเจนกับสิ่งที่การศึกษาระดับปริญญาการวางแผนการปฏิบัติงาน governmentwide สามารถ
นำไปสู่ความสำเร็จของพวกเขา.
ประสบการณ์ในบางรัฐของสหรัฐอเมริกาเป็นกำลังใจให้ โอเรกอนผู้ว่าการ
คิดริเริ่มเดิมอูแบรต์ของงานฝีมือแผนกลยุทธ์โจเซฟและต่อเนื่อง
ความพยายามของความคืบหน้าคณะกรรมการโอเรกอนเพื่อกำหนดและติดตามมาตรฐาน
ที่เกี่ยวข้องกับเป้าหมายที่รวมอยู่ในแผนการที่จะกล่าวว่ามี
ผลกระทบต่อความคิดเห็นของประชาชน ทายาทของอูแบรต์บาร์บาร่า
โรเบิร์ตพบว่ามาตรฐานช่วยปฏิกิริยาที่เป็นที่นิยมในระดับปานกลางถึง
ลดการใช้จ่ายในช่วงวิกฤตทางการเงิน 1991-1992 (เพียรซ 1994) โรเบิร์ต 'ทายาท
จอห์น Kitzhaber ซ้ำการออกกำลังกายการวางแผนในปี 1996 ตั้งแต่ปี 1990 หลาย
เขตและรัฐบาลท้องถิ่นได้ดำเนินการออกกำลังกายการเปรียบเทียบที่คล้ายกัน
(ออสบอร์และ Plastrik 1997b) ที่สำคัญที่สุดของเหล่านี้อาจจะเป็น
ออกกำลังกายดำเนินการในพื้นที่พอร์ตแลนด์ รัฐบาลท้องถิ่นและระดับภูมิภาค
จัดตั้งพอร์ตแลนด์เคาน์ตี้ Multnomah ความคืบหน้าคณะกรรมการจำลองใน
คณะกรรมการของรัฐและเริ่มการออกกำลังกายที่ให้คำปรึกษาที่มีผลในการเลือก
85 มาตรฐาน ขนาดเล็กจำนวนมาก "มาตรฐานเร่งด่วน" จะกล่าว
ได้พิสูจน์แล้วว่ามีประโยชน์ในการชี้นำการทำงบประมาณโดยหน่วยงานท้องถิ่น (Portland-
Multnomah ความคืบหน้าคณะ 1998).
ฟลอริด้า GAP คณะกรรมการได้มีความสำเร็จดังก้องน้อย แต่ดูเหมือน
ว่าจะมีการสร้างขึ้นอย่างมีนัยสำคัญสมาชิกสภานิติบัญญัติ support.When สาธารณะ ในรัฐของ
สภาผู้แทนราษฎรขู่ว่าจะหยุดการคณะกรรมการระดมทุนใน
ฤดูใบไม้ผลิของปี 1998 หลายรัฐหนังสือพิมพ์ชั้นนำ editorialized ในความโปรดปรานของ
การทำงานของคณะกรรมาธิการ รายงานมาตรฐานหนึ่งกล่าวว่า "เป็นประโยชน์อย่างมาก
ให้กับประชาชนและนักการเมือง" (แทมปาริบูนปี 1998 14) อย่างไรก็ตามมีไม่
ปรากฏเป็นที่นิยมการสนับสนุนที่เพียงพอเพื่อป้องกันข้อเสนอ.
ประสบการณ์อื่น ๆ ด้วยการออกกำลังกายมีผลงานการรายงานได้ไม่ได้พิสูจน์
ดังนั้นแนวโน้ม ในแคนาดาเช่นผู้สังเกตการณ์ได้ตั้งข้อสังเกตอุ่น
ตอบสนองของสมาชิกสภานิติบัญญัติกับปริมาณที่เพิ่มขึ้นของข้อมูลประสิทธิภาพ
ในขณะนี้ถูกผลิตโดยหน่วยงานของรัฐบาลกลางและจังหวัด ข่าวคนหนึ่ง
แสดงให้เห็นมี "การใช้ช่องว่าง" ในสภานิติบัญญัติแห่งชาติ: สมาชิกสภานิติบัญญัติหลายคน
ไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความสนใจในการวางแผนการดำเนินงานและรายงานที่ผลิตโดย
หน่วยงานของรัฐบาลกลางภายใต้รัฐบาลที่รายงานการปรับปรุงเพื่อให้รัฐสภา
โครงการ (Lindquist 1998) ปัญหาเดียวกันได้รับการบันทึกไว้ในล่าสุด
รายงานจากแคนาดาตรวจเงินแผ่นดิน (ผู้สอบบัญชีทั่วไปของประเทศแคนาดาปี 1997 Ch. 5).
ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินการตรวจสอบประสิทธิภาพ 21
มีหลักฐานว่านี่คือรูปแบบทั่วไปที่จะเป็นหลายเขตอำนาจศาล
การศึกษาล่าสุดในการใช้กฎหมายของข้อมูลประสิทธิภาพในออสเตรเลีย, New
Zealand, และสหราชอาณาจักรพบว่า "ความผิดหวังที่ยิ่งใหญ่ที่สุด . .
เป็นความไม่เต็มใจหรือไม่สามารถที่รัฐสภาจะใช้ข้อมูลที่ดีขึ้นเมื่อ
มันมีให้ "(โทมัสปี 1996 3) นี้อาจจะมีความยากลำบากในสหรัฐ
สหรัฐอเมริกาแม้จะมีประเพณีของการเป็นอิสระของฝ่ายนิติบัญญัติและเข้มแข็ง
ความสนใจของคณะกรรมการรัฐสภาบางอย่างในการดำเนินงานของปี 1993
ผลงานของรัฐบาลและผลพระราชบัญญัติ ในการศึกษาปี 1997 GAO พบ
ว่าการออกกฎหมายพนักงาน "ถามความถูกต้องและประโยชน์ของผล
ข้อมูลในการตัดสินใจและการรับรู้ที่มีศักยภาพสำหรับการสูญเสียความจำเป็นต้องมี
รายละเอียด" (GAO 1997b, 15).
ปฏิกิริยาของสมาชิกสภานิติบัญญัติจะมีการประกาศผลการดำเนินงาน ข้อมูล
เป็นสิ่งสำคัญเพราะพวกเขามีบทบาทสำคัญเป็นตัวกลางในการสื่อสาร
ข้อมูลของรัฐบาลให้กับประชาชนในวงกว้าง (MacRae ปี 1985,
320-23) ดังนั้นเกินไปทำ journalists.But สื่อที่ดูเหมือนว่าจะไม่แยแสแบ่งปันสมาชิกสภานิติบัญญัติ '
. ในการรายงานผลตาม "การเปิดตัวรายงานการปฏิบัติงาน
ที่ได้รับการ nonevent หนังสือพิมพ์ในออตตาวา" ผู้สังเกตการณ์คนหนึ่งกล่าวว่า
ได้มีการรายงานความจริงที่ไม่มีในความคิดริเริ่ม ไม่เกี่ยวกับความคืบหน้าของ
ภาระผูกพันผลการระบุในรายงาน . . นักข่าวคนอื่น
เกี่ยวกับข้อมูลที่มีอยู่ในรายงานการปฏิบัติงานที่ได้เห็นพวกเขาเป็น
เอกสารการสื่อสารที่ออกมาก "ห้องเลื้อย" สำหรับรัฐบาล.
(Lindquist 1998)
อีกรายงานแสดงให้เห็นว่าไม่ตั้งใจของสมาชิกสภานิติบัญญัติและนักข่าว
หมายถึงอุปสรรคหลักในการบรรลุผล การจัดการชั่
วัฒนธรรมในรัฐบาลแคนาดา (ภาษาอังกฤษและ Lindquist 1998).
ที่มีขอบเขตความกระตือรือร้นออกเสียงของสมาชิกสภานิติบัญญัติที่มีต่อผลการดำเนินงาน
การรายงานคาดไม่ถึง