The new parts of the house did not seem to be saying “I am new”, but rather “I am part of the new whole.” Nothing spectacular or innovative, nothing striking. Based perhaps
On a somewhat outdated design principle, an old-fashioned approch attuned to craftsmanship. We agreed that we could not award this conversion a prize for design-for that, its architecture claims were too modest. Yet I enjoy thinking back on the small redhouse.
5 In a book about timber construction, my attention was caught by photographs of huge areas of closely packed tree trunks floating on wide expanses of water. I also liked the picture on the cover of the book, a collage of lenghts of wooden buildings, despite the fact that they were architecturally commendable, were less appealing. I have not built wooden houses for a long time.
A young colleague asked me how I would go about building a house of wood after working for some years with stone and concrete, steel and glass. At once, I had a mental image of a house-sized block of solid timber, a dense volume made of the biological substance of wood, horizontally layered and precisely hollowed out. A house like this would change its shape, would swell and contract, expand and decrease in height, a phenomenon that would have to be an integral part of the design. My young colleague told me that in spanish, his mother tongue, the words wood, mother, and material were similar:madera, madre,materia. We started talking about the sensuous qualities and cultural significance of the elemental materials of wood and stone, and about how we could express thee in our buildings.
6 Central Park South, New York, a hall on the first floor. It was evening. Before me, framed by the soaring, shining, stony city, lay the huge wooded rectangle of the park. Great cities are based on great, clear, well-ord-ered concepts, I thought. The rectangular pattern of the streets, the diagonal line of Broadway, the coastal lines of the peninsula. The buildings, packed densely in their right-angled grid, looming up in the sky, individualistic, in love with themselves, anonymous, reckless, tamed by the straitjacket of the grid.
7 The former townhouse looked somewhat lost in the park-like expanse. It was the only building in that part of the town to have survived the destryction of the Second World War. Previously used as an embassy, it was now being enlarged by a third of its original size according to the plans of a competent architect. Hard and elf-assured, the extension stood side by side with the old building:on the one hand a hewn stone base, stucco facades, and balustrades, on the other a compressed modern annex made of exposed concrete, a restrained, disciplined volume that alluded to the old main building while maintaining a distinct, dialogic distance in terms of its design.
The new parts of the house did not seem to be saying “I am new”, but rather “I am part of the new whole.” Nothing spectacular or innovative, nothing striking. Based perhapsOn a somewhat outdated design principle, an old-fashioned approch attuned to craftsmanship. We agreed that we could not award this conversion a prize for design-for that, its architecture claims were too modest. Yet I enjoy thinking back on the small redhouse.5 In a book about timber construction, my attention was caught by photographs of huge areas of closely packed tree trunks floating on wide expanses of water. I also liked the picture on the cover of the book, a collage of lenghts of wooden buildings, despite the fact that they were architecturally commendable, were less appealing. I have not built wooden houses for a long time.A young colleague asked me how I would go about building a house of wood after working for some years with stone and concrete, steel and glass. At once, I had a mental image of a house-sized block of solid timber, a dense volume made of the biological substance of wood, horizontally layered and precisely hollowed out. A house like this would change its shape, would swell and contract, expand and decrease in height, a phenomenon that would have to be an integral part of the design. My young colleague told me that in spanish, his mother tongue, the words wood, mother, and material were similar:madera, madre,materia. We started talking about the sensuous qualities and cultural significance of the elemental materials of wood and stone, and about how we could express thee in our buildings.6 Central Park South, New York, a hall on the first floor. It was evening. Before me, framed by the soaring, shining, stony city, lay the huge wooded rectangle of the park. Great cities are based on great, clear, well-ord-ered concepts, I thought. The rectangular pattern of the streets, the diagonal line of Broadway, the coastal lines of the peninsula. The buildings, packed densely in their right-angled grid, looming up in the sky, individualistic, in love with themselves, anonymous, reckless, tamed by the straitjacket of the grid.
7 The former townhouse looked somewhat lost in the park-like expanse. It was the only building in that part of the town to have survived the destryction of the Second World War. Previously used as an embassy, it was now being enlarged by a third of its original size according to the plans of a competent architect. Hard and elf-assured, the extension stood side by side with the old building:on the one hand a hewn stone base, stucco facades, and balustrades, on the other a compressed modern annex made of exposed concrete, a restrained, disciplined volume that alluded to the old main building while maintaining a distinct, dialogic distance in terms of its design.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ส่วนใหม่ของบ้านไม่ได้ดูเหมือนจะพูดว่า " หนูใหม่ " แต่ " ผมเป็นส่วนหนึ่งของทั้งหมดใหม่ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น หรือนวัตกรรม ไม่มีอะไรโดดเด่น โดยบางที
บนหลักการออกแบบค่อนข้างล้าสมัย , เชยแอบโพรช attuned กับฝีมือ เราตกลงกันว่าเราไม่สามารถได้รับรางวัลรางวัลการออกแบบสำหรับการแปลงนี้ สถาปัตยกรรม อ้างว่าเป็นเจียมเนื้อเจียมตัวด้วยแต่ผมสนุกกับการคิดกลับบน redhouse ขนาดเล็ก .
5 ในหนังสือเกี่ยวกับการก่อสร้างไม้ ความสนใจของฉันถูกจับโดยภาพถ่ายของพื้นที่ขนาดใหญ่ของต้นไม้ลำต้นลอยบรรจุอย่างใกล้ชิดใน expanses กว้างของน้ำ ผมก็ชอบภาพบนปกของหนังสือ เรขาคณิตของ lenghts ของอาคารไม้ แม้จะมีความจริงที่ว่าพวกเขาน่ายกย่องสถาปัตยกรรม ก็น่าสนใจไม่น้อยผมได้สร้างบ้านไม้เป็นเวลานาน
เพื่อนร่วมงานหนุ่มถามว่าผมจะไปอาคารบ้านไม้ หลังจากทำงานมาหลายปี ด้วยหินและคอนกรีต เหล็ก และกระจก ที่ผมเคยมีภาพจิตของบ้านขนาดบล็อคไม้ทึบ , หนาทึบเล่มทำจากสารชีวภาพของไม้ในแนวนอนชั้นและแม่นยำโหลออก .บ้านแบบนี้จะเปลี่ยนรูปร่างของมัน จะบวมและสัญญาขยายและลดความสูง เป็นปรากฏการณ์ที่ต้องเป็นส่วนหนึ่งของการออกแบบ เพื่อนสาวของฉันบอกฉันว่าในภาษาสเปน , แม่ลิ้นของเขา คำพูดไม้ , แม่ , และวัสดุที่คล้ายกัน : Madera , Madre , วัสดุ .เราเริ่มคุยกันเกี่ยวกับคุณภาพเกี่ยวกับความรู้สึกและความสำคัญของวัฒนธรรมของวัสดุธาตุไม้และหิน และเกี่ยวกับวิธีที่เราสามารถบริการท่านในอาคารของเรา .
6 เซ็นทรัลพาร์ค , นิวยอร์ก , โถงชั้นล่าง มันเป็นเย็น ก่อนที่ฉัน , กรอบลอย , ส่องแสง , หินเมืองวางรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าป่าขนาดใหญ่ของสวนสาธารณะ เมืองใหญ่ ยึดดี ชัดเจนดีอ๊อดรด แนวคิด ที่ฉันคิด รูปแบบสี่เหลี่ยมของถนนเส้นแนวทแยงของบรอดเวย์ , เส้นชายฝั่งของคาบสมุทร อาคาร , บริการหนาแน่นในมุมขวาของตารางปรากฏขึ้นในท้องฟ้า , ปัจเจก , ในความรักกับตัวเอง , ไม่ระบุชื่อ , บ้าบิ่น , ฝึกให้เชื่อง โดยเสื้อของตาราง .
7 ทาวน์เฮ้าส์เก่าดูค่อนข้างเสียในสวนสาธารณะ เช่น แพน .มันเป็นตึกเดียวที่ส่วนหนึ่งของเมืองที่จะมีชีวิตรอด destryction ของสงครามโลกครั้งที่สอง ก่อนหน้านี้เคยเป็นสถานทูต ตอนนี้ถูกขยายโดยหนึ่งในสามของขนาดเดิม ตามแผนของสถาปนิกที่เชี่ยวชาญ ยาก และ เอลฟ์ มั่นใจ การยืนเคียงข้างกับตึกเก่า : บนมือข้างหนึ่งเป็นศิลาสลัก ฐานอาคารปูนปั้นและราวบันไดในอื่น ๆที่บีบอัดที่ทันสมัยผนวกทำพื้นคอนกรีตสัมผัส , ยับยั้ง , วินัย ระดับเสียงที่พาดพิงถึงอาคารหลักเก่าในขณะที่การรักษาแตกต่างกัน dialogic ระยะทางในแง่ของการออกแบบของ .
การแปล กรุณารอสักครู่..