GJ: Your series, Recollected Memori

GJ: Your series, Recollected Memories, gives us narratives created through combining old family photographs over your own landscape images. What’s the overall narrative you looked to establish in making these? Is it something like an alternative family history? Or perhaps you use your family’s pictures as a source of imagery to tell a story that’s unrelated to them?

JP: Recollected Memories started with a very real story of the migration of a barn on my grandmother’s homestead to another ranch tens of miles away. That story got me to looking at my family’s albums and listening to family members tell their stories and also the stories they remembered about our family. Those personal histories and variations of stories led me to creating these images. It wasn’t necessary for me to tell the story accurately because as memories and stories they seemed to have evolved over time. But what was always there was that interaction with the land. The land provided and sustained these people migrating west, homesteading, farming, vacationing, etc. The stories were rooted in the land, so it was important for me to tell the story not only of the people, but also the land.

The question then becomes, how do you tell a story that may be over a hundred years old in some cases in a single photograph? The short answer is, you can’t. So ultimately for me, it was about creating the mood of the story. I’m not sure it’s possible to tell the actual story in a single image, but photographs do have a way of capturing a mood and that’s what I became most interested in. And from there, the series sort of evolved on its own.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

GJ: ชุดของคุณลืมความทรงจำเรื่องเล่าให้เราสร้างขึ้นผ่านการรวมภาพถ่ายครอบครัวเก่ามากกว่าภาพภูมิทัศน์ของคุณเอง อะไรเล่าเรื่องโดยรวมที่คุณมองไปที่การสร้างในการทำเหล่านี้หรือไม่ มันเป็นสิ่งที่เหมือนประวัติครอบครัวทางเลือก? หรือบางทีคุณอาจใช้ภาพของครอบครัวของคุณเป็นแหล่งที่มาของภาพที่จะบอกเล่าเรื่องราวที่ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขาหรือไม่? JP: ลืมความทรงจำเริ่มต้นด้วยเรื่องจริงของการย้ายถิ่นของยุ้งข้าวในไร่ยายของฉันที่จะอีกหลายสิบไร่ห่างออกไป ว่าเรื่องที่จะมีฉันมองไปที่อัลบั้มครอบครัวของฉันและการฟังให้กับสมาชิกในครอบครัวที่บอกเล่าเรื่องราวของพวกเขาและยังเรื่องราวที่พวกเขาจำได้เกี่ยวกับครอบครัวของเรา ผู้ประวัติส่วนตัวและรูปแบบของเรื่องราวที่นำฉันไปสร้างภาพเหล่านี้ มันก็ไม่จำเป็นสำหรับผมที่จะบอกเล่าเรื่องราวได้อย่างถูกต้องเพราะเป็นความทรงจำและเรื่องราวที่พวกเขาดูเหมือนจะมีการพัฒนาอยู่ตลอดเวลา แต่สิ่งที่มักจะมีปฏิสัมพันธ์กับดินแดนที่ ที่ดินและยั่งยืนให้คนเหล่านี้ย้ายตะวันตกปักหลักการเกษตรพักผ่อนหย่อนใจ ฯลฯ เรื่องราวที่ถูกฝังในดินแดนดังนั้นมันจึงเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับผมที่จะบอกเล่าเรื่องราวไม่เพียง แต่คน แต่ยังที่ดิน. คำถามแล้ว จะกลายเป็นวิธีที่คุณบอกเล่าเรื่องราวที่อาจจะมาเป็นร้อย ๆ ปีในบางกรณีในการถ่ายภาพเดียวหรือไม่? คำตอบสั้น ๆ คือคุณไม่สามารถ ดังนั้นในท้ายที่สุดสำหรับฉันมันเป็นเกี่ยวกับการสร้างอารมณ์ของเรื่อง ผมไม่แน่ใจว่ามันเป็นไปได้ที่จะบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงในภาพเดียว แต่ถ่ายทำมีวิธีการจับอารมณ์และนั่นคือสิ่งที่ฉันกลายเป็นที่สนใจมากที่สุดใน. และจากที่นั่นจัดเรียงชุดของการพัฒนาตัวของมันเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

GJ : ชุดของคุณ recollected ความทรงจำให้เราเล่าเรื่องสร้างผ่านการรวมภาพถ่ายครอบครัวเก่าภาพแนวของคุณเอง มันรวมเรื่องเล่าคุณมองสร้างในการเหล่านี้ มันเป็นบางอย่างเช่นประวัติครอบครัวทางเลือก ? หรือบางทีคุณอาจจะใช้ภาพครอบครัวของคุณเป็นแหล่งที่มาของภาพเพื่อบอกเล่าเรื่องราวที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกเขา

ชุด :เปลี่ยนความทรงจำเริ่มด้วยเรื่องราวที่แท้จริงของการย้ายถิ่นของยุ้งข้าวในฟาร์มบ้านไร่คุณย่าอีกสิบไมล์ เรื่องที่ทำให้ผมมองอัลบั้มครอบครัวของฉันและฟังสมาชิกในครอบครัวบอกเรื่องราวของพวกเขาและพวกเขาจำเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวของเรา ที่ส่วนบุคคลประวัติและรูปแบบของเรื่องราวทำให้ผมสร้างรูปเหล่านี้มันไม่จำเป็นสำหรับฉันที่จะบอกเรื่องที่ถูกต้อง เพราะความทรงจำและเรื่องราวที่พวกเขาดูเหมือนจะมีวิวัฒนาการในช่วงเวลา แต่สิ่งที่มักจะมีปฏิสัมพันธ์กับแผ่นดิน ที่ดินให้และได้รับ คนเหล่านี้อพยพตะวันตก homesteading การเกษตร การท่องเที่ยว ฯลฯ เรื่องราวที่ถูกฝังอยู่ในดิน ดังนั้น มันสำคัญสำหรับฉันที่จะบอกเรื่องราวที่ไม่เพียง แต่ของคนแต่ยังแผ่นดิน

คำถามแล้วจะกลายเป็นวิธีที่คุณบอกเล่าเรื่องราวที่อาจมีอายุมากกว่า 100 ปี ในบางกรณีในรูปเดียว คำตอบสั้น ๆคือ คุณสามารถ ดังนั้น ในที่สุด สำหรับผม มันเป็นเกี่ยวกับการสร้างอารมณ์ของเรื่อง ฉันไม่แน่ใจว่ามันเป็นไปได้ที่จะบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงในรูปเดียวแต่ภาพก็เป็นวิธีในการจับอารมณ์และนั่นคือสิ่งที่ฉันกลายเป็นที่สนใจมากที่สุด . และจากตรงนั้น มีชุดเรียงพัฒนาตัวของมันเอง