Participants of the festival dress

Participants of the festival dress up like ghosts and monsters wearing huge masks made from carved coconut-tree trunks, topped with a wicker-work sticky-rice steamer. The procession is marked by a lot of music and dancing.

The precise origin of the Phi Ta khon is unclear. However, it can be traced back to a traditional Buddhist folklore. In the Buddha’s next to last life, he was the beloved Prince Vessandorn. The prince was said to go on a long trip for such a long time that his subjects forgot him and even thought that he was already dead. When he suddenly returned, his people were over-joyed. They welcomed him back with a celebration so loud that it even awoke the dead who then joined in all the fun.

From that time onward the faithful came to commemorate the event with ceremonies, celebrations and the donning of ghostly spirit masks. The reasons behind all the events is probably due to the fact that it was held to evoke the annual rains from the heavens by farmers and to bless crops.

On the second day, the villagers dance their way to the temple and fire off the usual bamboo rockets to signal the end of the procession. The festival organisers also hold contests for the best masks, costumes and dancers, and brass plaques are awarded to the winners in each age group. The most popular is the dancing contest.

Then comes the last day of the event, the villagers then gather at the local temple, Wat Ponchai, to listen to the message of the thirteen sermons of the Lord Buddha recited by the local monks.
Then it is time for the revellers to put away their ghostly masks and costumes for another year. From now on, they must again return to the paddy fields to eke out their living through rice farming as their forefathers did.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้เข้าร่วมในเทศกาลแต่งเหมือนผีและมอนสเตอร์ที่สวมใส่หน้ากากขนาดใหญ่ที่ทำจากมะพร้าวแกะสลักกางเกง รสนึ่งข้าวเหนียวเป็นงานหวาย ขบวนที่ถูกทำเครื่องหมาย ด้วยเพลงและการเต้นรำ ต้นกำเนิดที่แม่นยำของขอนแก่นพีตาไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม มันสามารถติดตามกลับมาเพื่อพระพุทธศาสนาขนบประเพณีพื้นบ้านดั้งเดิม ในของพระพุทธเจ้าถัดจากสุดท้ายของชีวิต กำลัง Vessandorn เจ้าชายรัก เจ้าชายก็บอกไปเที่ยวยาวดังกล่าวเป็นเวลานานว่า เรื่องของเขาลืมเขา และใครคิดว่า เขาตายแล้ว เมื่อเขาก็กลับ คนของเขาได้เกิน joyed พวกเขายินดีเขากลับมาพร้อมกับการเฉลิมฉลองเพื่อให้เสียงที่มันได้ปลุกคนตายที่แล้ว เข้าร่วมสนุกทั้งหมดใน ต่อจากนั้น ซื่อสัตย์มาเพื่อระลึกถึงเหตุการณ์พิธี ฉลอง และสวมใส่ชุดของรูปแบบวิญญาณที่น่ากลัว เหตุผลอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมดอาจเป็นเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่ามันถูกจัด ให้เราฝนประจำปีมอบให้จากสวรรค์โดยเกษตรกรอวยพรพืชผล ในวันที่สอง ชาวบ้านเต้นรำทางของพวกเขาวัด และไฟปิดจรวดไม้ไผ่ปกติให้สัญญาณสิ้นสุดขบวน ผู้จัดงานเทศกาลยังแข่งขันในรูปแบบดีที่สุด เครื่องแต่งกาย และนักเต้น ค้างไว้ plaques ทองเหลืองเป็นรางวัลสำหรับผู้ชนะในแต่ละกลุ่มอายุ การประกวดเต้นรำเป็นนิยมมากที่สุด แล้ว มาวันสุดท้ายของเหตุการณ์ ชาวบ้านรวบรวมที่วัด วัด Ponchai แล้วฟังข้อความของธรรมสิบสามลักษณะของพระพุทธเจ้าที่อ่าน โดยพระสงฆ์ท้องถิ่นแล้ว มันเป็นเวลาสำหรับ revellers เก็บหน้ากากที่น่ากลัวของพวกเขาและเครื่องแต่งกายในปีอื่น จากนี้ พวกเขาอีกครั้งต้องกลับไปทุ่งนาเพื่อผดุงไว้ชีวิตของพวกเขาผ่านนา ตามบรรพบุรุษของพวกเขาไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เข้าร่วมเทศกาลแต่งตัวเหมือนผีและมอนสเตอร์ที่สวมหน้ากากขนาดใหญ่ที่ทำจากลำต้นมะพร้าวแกะสลักต้นไม้ราดด้วยหวายทำงานเหนียวนึ่งข้าว ขบวนถูกทำเครื่องหมายด้วยจำนวนมากของเพลงและเต้นรำ. ต้นกำเนิดของผีตาโขนก็ไม่มีความชัดเจน แต่ก็สามารถตรวจสอบกลับไปยังตำนานทางพุทธศาสนา ในพระพุทธต่อไปที่จะมีชีวิตที่ผ่านมาเขาเป็นที่รักของเจ้าชาย Vessandorn เจ้าชายก็บอกว่าจะไปเที่ยวยาวดังกล่าวเป็นเวลานานแล้วว่าเรื่องของเขาลืมเขาและแม้กระทั่งคิดว่าเขาตายแล้ว เมื่อจู่ ๆ เขาก็กลับมาเป็นคนของเขามากกว่า joyed พวกเขาได้รับการต้อนรับเขากลับมาพร้อมกับการเฉลิมฉลองเพื่อให้เสียงดังว่าก็ยังตื่นขึ้นมาแล้วตายที่เข้าร่วมในความสนุก. จากเวลาที่ซื่อสัตย์เป็นต้นไปที่มาเพื่อรำลึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยการจัดพิธีเฉลิมฉลองและการแต่งกายใส่หน้ากากคล้ายภูตผีปีศาจ เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมดอาจเป็นเพราะความจริงที่ว่ามันถูกจัดขึ้นเพื่อกระตุ้นฝนให้ตกจากสวรรค์โดยเกษตรกรและให้อำนวยพรพืช. ในวันที่สองชาวบ้านเต้นทางของพวกเขาไปวัดและปิดไฟไม้ไผ่ปกติ จรวดที่จะส่งสัญญาณในตอนท้ายของขบวน การจัดงานเทศกาลยังมีการแข่งขันสำหรับมาสก์ที่ดีที่สุดเครื่องแต่งกายและนักเต้นและโล่ทองเหลืองที่ได้รับรางวัลให้กับผู้ชนะในแต่ละกลุ่มอายุ ได้รับความนิยมมากที่สุดคือการแข่งขันเต้นรำ. แล้วก็มาถึงวันสุดท้ายของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นชาวบ้านก็จะมารวมกันที่วัดวัดโพนชัยเพื่อฟังข้อความในสิบสามพระธรรมเทศนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสวดโดยพระสงฆ์ในท้องถิ่น. จากนั้นก็จะ เป็นช่วงเวลาแห่งการถอดที่จะนำไปหน้ากากปีศาจและเครื่องแต่งกายอีกปี จากนี้ไปพวกเขาอีกครั้งต้องกลับไปที่ทุ่งนาที่จะยืดออกไปชีวิตของพวกเขาผ่านการเพาะปลูกข้าวเป็นบรรพบุรุษของพวกเขาได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้เข้าร่วมงานแต่งกายคล้ายผีและปีศาจใส่หน้ากากขนาดใหญ่ ทำจากต้นมะพร้าวแกะกางเกง , ราดด้วยหวาย งานข้าวเหนียวนึ่ง . ขบวนมีการทำเครื่องหมายโดยมากของเพลงและการเต้นรำ .

ที่มาที่แน่ชัดของผีตาโขน ไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม มันสามารถสืบย้อนกลับไปถึงพระพุทธศาสนาแบบดั้งเดิม ในสมัยพุทธกาลชีวิตถัดไปสุดท้ายเขาเป็น vessandorn เจ้าชายที่รัก เจ้าชายก็กล่าวไปในการเดินทางนานนานที่คนของเขาลืมเขา และยังคิดว่าเขาตายแล้ว เมื่อจู่ๆ เขาก็กลับมา คนของเขาอยู่พอใจเลย พวกเขาต้อนรับเขากลับมาพร้อมกับฉลองเสียงดังจนปลุกผู้ที่ตายไปแล้วให้มาเข้าร่วมสนุก