ดิดิฉันเป็นคนกาฬสินธุ์แต่กำเนิดแต่ต

ดิดิฉันเป็นคนกาฬสินธุ์แต่กำเนิดแต่ตอนเด็กได้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่จังหวัดเพชรบูรณ์เพราะพ่อและแม่ได้ไปทำงานอยู่ที่นั้นเป็นเวลา10ปีและหลังจากนั้นฉันก็ได้ย้ายกลับมาอยู่ที่ถิ่นกำเนิดที่กาฬสินธุ์ฉันย้ายมาอยู่ที่กาฬสินธุ์ได้11ปีกว่าฉันใช้ชีวิตด้วยความพอเพียงครอบครัวของเราเป็นครอบครัวที่ไม่ค่อยมีฐานะเลยต้องอยู่อย่างพอเพียงแต่ละวันฉันทำงานหนักเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อกับแม่ฉันออกไปขายของที่ตลาดทุกวันทำงานทุกอย่างโดยไม่เลือกงานเพื่อให้ได้เงินมาใช้ในชีวิตประจำวันฉันดีใจมากๆที่ได้มาศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาเป็นโอกาสที่ดีมากแต่ดิฉันก็สงสารพ่อกับแม่ที่ต้องหาเงินให้ฉันตอนนี้ฉันคิดถึงเรื่องอนาคตอยากจะทำงานหาเงินให้พ่อกับแม่ใช้อยากให้พ่อกับแม่สบายแต่ฉันสัญญากับพ่อแม่ว่าจะทำหน้าที่ในที่นี้ให้ดีที่สุดด้วยความตั้งใจชีวิตของฉันไม่ได้สวยหรูเหมือนชีวิตใครๆแต่ฉันก็ภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อและได้ใช้ชีวิตด้วยความพอเพียงมันทำให้ฉันเห็นคุณค่าของเงินเห็นความสำคัญในทุกๆเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่

ดิดิฉันเป็นคนกาฬสินธุ์แต่กำเนิดแต่ตอนเด็กได้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่จังหวัดเพชรบูรณ์เพราะพ่อและแม่ได้ไปทำงานอยู่ที่นั้นเป็นเวลา10ปีและหลังจากนั้นฉันก็ได้ย้ายกลับมาอยู่ที่ถิ่นกำเนิดที่กาฬสินธุ์
ฉันย้ายมาอยู่ที่กาฬสินธุ์ได้11ปีกว่าฉันใช้ชีวิตด้วยความพอเพียงครอบครัวของเราเป็นครอบครัวที่ไม่ค่อยมีฐานะเลยต้องอยู่อย่างพอเพียงแต่ละวันฉันทำงานหนักเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อกับแม่
ฉันออกไปขายของที่ตลาดทุกวันทำงานทุกอย่างโดยไม่เลือกงานเพื่อให้ได้เงินมาใช้ในชีวิตประจำวัน
ฉันดีใจมากๆที่ได้มาศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาเป็นโอกาสที่ดีมากแต่ดิฉันก็สงสารพ่อกับแม่ที่ต้องหาเงินให้ฉัน
ตอนนี้ฉันคิดถึงเรื่องอนาคตอยากจะทำงานหาเงินให้พ่อกับแม่ใช้อยากให้พ่อกับแม่สบาย
แต่ฉันสัญญากับพ่อแม่ว่าจะทำหน้าที่ในที่นี้ให้ดีที่สุดด้วยความตั้งใจ
ชีวิตของฉันไม่ได้สวยหรูเหมือนชีวิตใครๆแต่ฉันก็ภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อและได้ใช้ชีวิตด้วยความพอเพียงมันทำให้ฉันเห็นคุณค่าของเงินเห็นความสำคัญในทุกๆเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่

ดิดิฉันเป็นคนกาฬสินธุ์แต่กำเนิดแต่ตอนเด็กได้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่จังหวัดเพชรบูรณ์เพราะพ่อและแม่ได้ไปทำงานอยู่ที่นั้นเป็นเวลา 10 ปีและหลังจากนั้นฉันก็ได้ย้ายกลับมาอยู่ที่ถิ่นกำเนิดที่กาฬสินธุ์
ฉันย้ายมาอยู่ที่กาฬสินธุ์ได้ 11 ปีกว่าฉันใช้ชีวิตด้วยความพอเพียงครอบครัวของเราเป็นครอบครัวที่ไม่ค่อยมีฐานะเลยต้องอยู่อย่างพอเพียงแต่ละวันฉันทำงานหนักเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อกับแม่
ฉันออกไปขายของที่ตลาดทุกวันทำงานทุกอย่างโดยไม่เลือกงานเพื่อให้ได้เงินมาใช้ในชีวิตประจำวัน

ฉันดีใจมากๆที่ได้มาศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาเป็นโอกาสที่ดีมากแต่ดิฉันก็สงสารพ่อกับแม่ที่ต้องหาเงินให้ฉันตอนนี้ฉันคิดถึงเรื่องอนาคตอยากจะทำงานหาเงินให้พ่อกับแม่ใช้อยากให้พ่อกับแม่สบาย

แต่ฉันสัญญากับพ่อแม่ว่าจะทำหน้าที่ในที่นี้ให้ดีที่สุดด้วยความตั้งใจชีวิตของฉันไม่ได้สวยหรูเหมือนชีวิตใครๆแต่ฉันก็ภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อและได้ใช้ชีวิตด้วยความพอเพียงมันทำให้ฉันเห็นคุณค่าของเงินเห็นความสำคัญในทุกๆเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่