Farmland and water are increasingly

Farmland and water are increasingly sought-after resources for a growing number of foreign investors. The private sector is looking to capitalise on rising agricultural commodity prices and global demand, as well as speculating on rising land prices. Governments are investing abroad to secure their country’s food and energy needs in the context of volatile world market prices, scarce or depleted natural resources at home and the global hunt for water resources.

The World Bank found that in 2009 investors were reported to have acquired 45 million hectares of land, 32 million of it in Africa alone. In 2012, the Land Matrix project revised those figures, and now estimates that over the past 10 years investors have acquired 83.2 million hectares of land, mostly in Africa. The phenomenon has come to be referred to as the global ‘land grab’.

China is often singled out as one of the big ‘land grabbers’, although it strongly refutes these claims. Chinese Foreign Ministry spokesman Hong Lei told the Xinhua state news agency in December 2011: “Instead of grabbing land in Africa, China has been providing as much technical assistance as it can to help develop agriculture there and enhance the continent’s capability of using its natural resources and addressing issues such as climate change and food security… There is indeed neo-colonialism in Africa, but absolutely not from China.”

We set out to verify whether reports about Chinese investments were accurate or not.[i] Unsurprisingly, our findings present a more complex picture of China’s overseas ambitions. Importantly, the country has a strong domestic agricultural base and a sound food security policy that enables it to be largely food self-sufficient. However, there are a few agricultural products that China does not produce in sufficient quantities. For these, China depends on commodity traders. To reduce this dependence, China is investing abroad, including by acquiring farmland and water, purchasing directly from producers and through joint venture operations.

In terms of land and water investments, we found media reports on 86 large Chinese projects covering 9 million hectares of farmland in developing countries. We were able to confirm the existence of 55 projects covering 4.9 million hectares. Most projects have not yet started production, but at a minimum, contracts or memorandums of understanding have been signed. This article summarises the main findings from our report Farmland and Water: China Invests Abroad.

China’s trade dependence

China needs massive quantities of agricultural commodities to supply its industries, which cannot be met by domestic production alone. In 2010, the country accounted for nine per cent of world agricultural imports; the main commodities are soybeans, cotton, palm oil, dairy products, hides, skins and wool.[ii]

To secure these commodities, the state depends on US and European transnational agribusinesses, such as Archer Daniel Midlands, Bunge, Louis Dreyfuss and Cargill, who dominate the trade in soybeans and other agricultural commodities.

China is concerned about the costs associated with purchasing from traders and the high volatility of agricultural prices. In an interview with The China Daily, the president of a state-owned Chinese agricultural company, Chongqing Grain Group, said “most Chinese companies import soybeans through the four largest grain dealers… However, if importers can purchase from the producers, 18 to 24 per cent of the profit could be saved.” As a result, China has shifted to foreign direct investment. Acquiring farmland is one part of the strategy, but it is much broader, and includes joint ventures with local governments or local companies and contracts with local farmers.

The shift to foreign investment

A turning point was reached in 2001, when the country formally adopted its ‘Go Global’ strategy, the first major drive by the government to encourage investors to go abroad. In many ways it was China’s ‘coming out’ and showed its desire to turn local enterprises into international players.

Since the launch of the strategy, overseas investment has increased dramatically. In 2001, annual flows of overseas direct investment totalled $6 billion, and in 2010 $68 billion (placing it fifth among other economies in terms of annual foreign direct investment outflows, but only representing five per cent of total global outflows).

In 2007, stocks of Chinese foreign direct investment (FDI) in agriculture were roughly $1.2 billion, making it the third largest source, behind the United States and Canada.[iii] In 2010, China’s Ministry of Commerce reported that stocks had grown to US$2.6 billion.

Asian and Latin American markets

Asia is the top target for land-based investments. We found 29 projects covering 2.5 million hectares of land. But local resistance has sometimes forced China to find more socially and politically acceptable business models. So, it has also invested through contract farming and joint ventures, as well as aid and development cooperation, particularly with the Mekong River Basin countries, to help improve agricultural productivity. In Central Asia, there are three confirmed projects covering just over a million hectares.

We found five land-based projects covering 770,000 hectares in Latin America. Because of strict foreign ownership laws for land, Chinese investors have been buying directly from producers, particularly soybeans. In Brazil, for example, a mix of four private and state-owned Chinese enterprises is negotiating a $7 billion agreement in the state of Goiás to produce six million tons of soybeans a year for export to China.

In addition, Chinese investors are expected to invest $2 billion in a soybean crushing plant and storage facility and $100 million to improve port facilities in Sao Francisco do Sul.[iv]

African markets

In Africa, we found 18 land-based projects covering 380,000 hectares of land, some of which are part of China’s aid and cooperation programme. Aid projects date back to the 1950s but have become increasingly profit-driven. Today, an important motivation for China’s aid projects is helping to establish new markets for Chinese companies—not unlike the strategy used by many industrialised countries. For example, the Chinese state-owned enterprise China-Africa Cotton Development Limited has a joint venture in Malawi to produce, process and export cotton back to China. The project combines aid and commercial ventures and involves construction of a processing plant and purchasing cotton from local farmers.

Too big to succeed

Investment projects that involve tens of thousands of hectares of farmland are of real concern because of the growing evidence of seriously negative effects on local communities and the high rate of failure. In 2011, a World Bank report found that investors were generally targeting countries with weak land governance, resulting in transfers often neglecting land rights. They pointed to a culture of secrecy in which communities (and even government officials) are not consulted or informed about land deals until after they had been signed. They also found that investment projects failed to generate employment. There are a growing number of reports about large projects failing. And the World Bank recently conducted a survey of 179 agricultural investment projects, which found that 50 percent failed in financial terms because the concept was “fatally flawed”.[v]

Since then, a number of other intergovernmental organisations, academics, and NGOs have conducted research and made similar findings. While these do not specifically point the finger at China, any government or investor acquiring land abroad should proceed responsibly, ensuring compliance with domestic laws and international treaties and standards. A number of tools can be used to help design responsible, sustainable investment projects and assess their performance.

Conclusion

China is actively pursuing investment opportunities abroad and is now the world’s third largest source of foreign investment stocks in agriculture. The agricultural sector has become a priority for Chinese overseas investments, and this is expected to increase in significance.

The shift to overseas investment is partly about reducing dependence on global commodity markets. As a result, China is implementing a complex investment strategy that includes acquiring farmland and water resources, purchasing directly from producers, and investing in joint ventures.

As with all initiatives involving land- and water-resources transfers to foreign investors, there is cause for concern about China’s projects in developing countries. However, particularly in the poorest countries, investment in agriculture is desperately needed, and China can play a positive role. It is essential that foreign investment operates within a sound economic, legal and public policy framework and that the host country’s investment policies will ensure that projects contribute to improving livelihoods, strengthening food security, creating jobs and using natural resources in a sustainable manner.

Authors: Carin Smaller is Advisor on Agriculture and Investment, International Institute for Sustainable Development (IISD), Geneva; Qiu Wei is a Chinese economist specialising in international trade and investment and a former intern at IISD working on climate change and trade issues; Liu Yalan is a Chinese lawyer specialising in international investment arbitration and a consultant with IISD’s investment programme.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นที่การเกษตรและน้ำขึ้นชื่อทรัพยากรในจำนวนที่เพิ่มขึ้นของนักลงทุนต่างประเทศ ภาคเอกชนกำลังให้ capitalise ในราคาสินค้าเกษตรสูงขึ้น และอุปสงค์ทั่วโลก รวมทั้งเก็งกำไรราคาที่ดินเพิ่มขึ้น รัฐบาลจะลงทุนต่างประเทศเพื่อความปลอดภัยของประเทศของพวกเขาอาหารและพลังงานความต้องการในราคาตลาดโลกผันผวน พิก หรือขาดแคลนทรัพยากรธรรมชาติที่บ้าน และการล่าสัตว์โลกทรัพยากรน้ำธนาคารโลกพบว่า ในปี 2552 นักลงทุนที่รายงานได้มา 45 ล้านไร่ที่ดิน 32 ล้านของแอฟริกาเพียงอย่างเดียว ใน 2012 โครงการที่ดินเมตริกซ์แก้ไขที่ตัวเลข และขณะนี้ประเมินว่า 10 ปีผ่านมา นักลงทุนได้รับ 83.2 ล้านเฮกเตอร์ของแผ่นดิน ส่วนใหญ่ในแอฟริกา ปรากฏการณ์มีมาเป็นโลก 'คว้าที่ดิน'จีนคือมักจะกลั่นเป็นหนึ่งในใหญ่ 'ที่ดิน grabbers' ถึงแม้ ว่าขอ refutes เรียกร้องเหล่านี้ โฆษกกระทรวงต่างประเทศจีน Hong Lei บอกสำนักข่าวรัฐซินหัว 2554 ธันวาคม: "แทนที่จะโลภที่ดินในแอฟริกา จีนได้ให้เป็นความช่วยเหลือทางด้านเทคนิคมากก็สามารถที่จะช่วยให้เกษตรมีพัฒนา และเพิ่มขีดความสามารถของทวีปโดยใช้ทรัพยากรธรรมชาติ และการแก้ปัญหาต่าง ๆ ความปลอดภัยอาหารและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ... มีอยู่จริงนีโออาณานิคม ในแอฟริกา แต่จริง ๆ ไม่ใช่ จากจีน"เราได้ออกไปตรวจสอบว่า รายงานเกี่ยวกับการลงทุนจีนได้ถูกต้อง หรือไม่[i] ประกอบ ผลการวิจัยของเราแสดงรูปที่ซับซ้อนของความทะเยอทะยานจากต่างประเทศของจีน สำคัญ ประเทศมีฐานเกษตรภายในประเทศที่แข็งแกร่งและนโยบายด้านความปลอดภัยอาหารเสียงที่ช่วยให้ อาหารบางใหญ่ อย่างไรก็ตาม มีกี่สินค้าเกษตรที่จีนไม่มีผลิตในปริมาณที่เพียงพอ สำหรับนี้ จีนขึ้นอยู่กับผู้ค้าโภคภัณฑ์ เพื่อลดการพึ่งพานี้ จีนลงทุนต่างประเทศ รวมทั้ง โดยการซื้อพื้นที่การเกษตรและน้ำ ซื้อจากผู้ผลิตโดยตรง และผ่านผู้ร่วมทุนดำเนินการในน้ำและที่ดินลงทุน เราพบสื่อรายงาน 86 ใหญ่จีนโครงการครอบคลุม 9 ล้านเฮกเตอร์ของพื้นที่การเกษตรในประเทศกำลังพัฒนา เราไม่สามารถยืนยันการมีอยู่ของโครงการ 55 4.9 ล้านไร่ครอบคลุม โครงการส่วนใหญ่ไม่ได้เริ่มต้นผลิต แต่อย่างน้อยที่สุด สัญญาหรือ memorandums ความเข้าใจมีการเซ็นชื่อ บทความนี้ summarises ค้นพบหลักจากรายงานพื้นที่การเกษตรและน้ำของเรา: จีนลงทุนต่างประเทศการพึ่งพาทางการค้าของจีนจีนต้องการขนาดใหญ่ปริมาณของสินค้าโภคภัณฑ์เกษตรจัดหา การอุตสาหกรรมที่ผลิตภายในประเทศเพียงอย่างเดียวไม่สามารถตอบสนอง ในปี 2553 ประเทศที่ลงบัญชีสำหรับเก้าร้อยละโลกเกษตรนำ สินค้าหลักคือ ถั่วเหลือง ฝ้าย ปาล์มน้ำมัน นม ซ่อน สกิน และผ้าขนสัตว์[ii]การรักษาความปลอดภัยเหล่านี้สินค้าโภคภัณฑ์ รัฐขึ้นอยู่กับสหรัฐอเมริกาและยุโรปข้ามชาติเกษตร มิด แลนด์ส Daniel อาร์เชอร์ Bunge, Louis เดรย์ฟัส และ Cargill ที่ครองการค้าขายในถั่วเหลืองและอื่น ๆ สินค้าโภคภัณฑ์เกษตรจีนเป็นกังวลเกี่ยวกับต้นทุนที่เกี่ยวข้องกับการซื้อจากผู้ค้าและการผันผวนของราคาเกษตร ในการสัมภาษณ์กับเดอะไช ประธานาธิบดีของรัฐจีนเกษตรบริษัท กลุ่มข้าวจุงกิง กล่าวว่า "ส่วนใหญ่บริษัทที่จีนนำเข้าถั่วเหลืองผ่านสี่ใหญ่ข้าวตัวแทนจำหน่าย... อย่างไรก็ตาม ผู้นำเข้าสามารถซื้อจากผู้ผลิต 18 ถึง 24 ร้อยละของกำไรสามารถถูกบันทึก" ดัง จีนได้เปลี่ยนการลงทุนโดยตรงต่างประเทศ พื้นที่การเกษตรได้รับเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ แต่จะกว้างมากขึ้น และรวมถึงกิจการร่วมค้ากับบริษัทในท้องถิ่น หรือรัฐบาลท้องถิ่นและสัญญากับเกษตรกรในท้องถิ่นกะการลงทุนต่างประเทศถึงจุดเปลี่ยนในปีค.ศ. 2001 เมื่อประเทศอย่างเป็นกิจจะลักษณะถึงความ 'ไปทั่วโลก' กลยุทธ์ ไดรฟ์หลักแรก โดยรัฐบาลจะสนับสนุนให้นักลงทุนไปต่างประเทศ ในหลายๆ ของ 'อัตลักษณ์' และแสดงให้เห็นว่าความปรารถนาของการแปรสภาพองค์กรท้องถิ่นเป็นผู้เล่นนานาชาติจีนตั้งแต่เปิดตัวกลยุทธ์ การลงทุนจากต่างประเทศได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก ในปีค.ศ. 2001 ทุนหมุนเวียนประจำปีของการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ totalled พันล้านเหรียญ6 และใน 2010 68 พัน ล้านเหรียญ (ทำห้าระหว่างเศรษฐกิจอื่น ๆ ในต่างประเทศประจำปีต่าง ๆ แต่เฉพาะ แสดงถึงร้อยละ 5 ของกระแสโลกรวม)ในปี 2007 หุ้นของจีนต่างประเทศลงทุนโดยตรง (FDI) ในการเกษตรได้ประมาณ 1.2 พันล้าน เหรียญ ทำให้มากที่สุดสามต้น เบื้องหลังสหรัฐอเมริกาและแคนาดา[iii] ใน 2010 กระทรวงพาณิชย์ของจีนรายงานว่า หุ้นก็เพิ่มขึ้นถึง 2.6 พันล้านเหรียญสหรัฐฯตลาดเอเชียและละตินอเอเชียเป็นเป้าหมายสูงสุดสำหรับการลงทุนใช้ที่ดิน เราพบ 29 โครงการ 2.5 ล้านไร่ที่ดินครอบคลุม แต่ความต้านทานภายในบางครั้งบังคับให้จีนในการค้นหาแบบจำลองทางธุรกิจทางการเมือง และสังคมยอมรับมากขึ้น ดังนั้น มันมียังลงทุนผ่านนาสัญญา และกิจการร่วมค้า ตลอดจนช่วยเหลือและพัฒนาความร่วม มือ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับประเทศลุ่มน้ำโขง ช่วยเพิ่มผลผลิตทางการเกษตร ในเอเชียกลาง มีสามยืนยันโครงการที่ครอบคลุมมากกว่าล้านเฮคเตอร์เราพบห้าแผ่นดินตามโครงการครอบคลุม 770,000 ไร่ในริกา เพราะเจ้าของต่างประเทศที่เข้มงวดกฎหมายสำหรับแผ่นดิน นักลงทุนจีนมีการซื้อโดยตรงจากผู้ผลิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งถั่วเหลือง ในบราซิล เช่น ผสมสี่ส่วนตัว และรัฐจีนวิสาหกิจจะเจรจาข้อตกลง 7 พันล้านเหรียญในรัฐ Goiás ผลิต 6 ล้านตันของถั่วเหลืองต่อปีสำหรับส่งออกไปจีนนอกจากนี้ นักลงทุนจีนคาดว่าจะลงทุน 2 พันล้านเหรียญในโรงงานบดถั่วเหลือง และสถานที่เก็บและ $100 ล้านเพื่อปรับปรุงสิ่งอำนวยความสะดวกในท่าเรือใน Sao Francisco ทำเน[iv]ตลาดแอฟริกาในแอฟริกา เราพบ 18 ที่ดินตามโครงการครอบคลุมเฮคเตอร์ 380,000 ที่ดิน ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการความช่วยเหลือและความร่วมมือของจีน ช่วยโครงการวันกลับไปยังช่วงทศวรรษ 1950 แต่ได้กลายเป็นมากขึ้นกำไรขับ วันนี้ แรงจูงใจที่สำคัญสำหรับโครงการช่วยเหลือของจีนช่วยสร้างตลาดใหม่สำหรับบริษัทจีน — ไม่แตกต่างจากกลยุทธ์ที่ใช้ โดยประเทศ industrialised ตัวอย่าง จีนรัฐองค์กรจีน-แอฟริกาฝ้ายพัฒนา จำกัดมีกิจการในมาลาวีการผลิต การประมวลผล และส่งออกฝ้ายกลับไปจีน โครงการรวมกิจการค้าและความช่วยเหลือ และเกี่ยวข้องกับการก่อสร้างโรงงานแปรรูปและผ้าฝ้ายซื้อจากเกษตรกรในท้องถิ่นใหญ่เกินกว่าจะประสบความสำเร็จโครงการลงทุนที่เกี่ยวข้องกับหมื่นเฮกเตอร์ของพื้นที่การเกษตรมีความกังวลจริงเนื่องจากหลักฐานการเติบโตผลกระทบเชิงลบอย่างจริงจังในชุมชนท้องถิ่นและอัตราความล้มเหลวสูง ใน 2011 รายงานธนาคารโลกพบว่า นักลงทุนได้โดยทั่วไปกำหนดเป้าหมายประเทศที่ มีดินอ่อนภิบาล ในมัก neglecting สิทธิ์ที่ดินการโอนย้าย พวกเขาชี้ไปยังวัฒนธรรมของความลับในที่ชุมชน (และแม้กระทั่งราชการ) ไม่ขอคำปรึกษา หรือทราบเกี่ยวกับข้อเสนอที่ดินจนถึงหลังจากมีการลงนาม พวกเขายังพบว่า โครงการล้มเหลวในการสร้างงาน มีจำนวนมากได้รายงานเกี่ยวกับโครงการขนาดใหญ่ที่ล้มเหลว และธนาคารโลกเมื่อเร็ว ๆ นี้ทำการสำรวจ 179 เกษตรโครงการลงทุน ซึ่งพบว่า 50 เปอร์เซ็นต์การล้มเหลวในเงื่อนไขทางการเงินเนื่องจากแนวคิด "เสียชีวิต flawed"[v]ตั้งแต่นั้น การอื่น ๆ องค์กรว่าด้วย นักวิชาการ องค์กรพัฒนาเอกชนได้วิจัย และทำผลการวิจัยที่คล้ายกัน ในขณะที่เหล่านี้ไม่เฉพาะชี้นิ้วที่จีน รัฐบาลหรือนักลงทุนที่ได้รับที่ดินต่างประเทศควรดำเนินการรับผิดชอบ ใจปฏิบัติตามกฎหมายภายในประเทศ และสนธิสัญญาระหว่างประเทศ และมาตรฐาน จำนวนเครื่องมือสามารถใช้เพื่อช่วยให้โครงการลงทุนที่ยั่งยืน ความรับผิดชอบออกแบบ และประเมินประสิทธิภาพของพวกเขาบทสรุปจีนกำลังใฝ่หาโอกาสลงทุนต่างประเทศ และเป็นแหล่งที่สามที่ใหญ่ที่สุดในโลกต่างประเทศลงทุนหุ้นในเกษตร ภาคการเกษตรเป็น สำคัญสำหรับการลงทุนจากต่างประเทศจีน และนี้คาดว่าจะเพิ่มความสำคัญกะการลงทุนจากต่างประเทศเป็นบางส่วนเกี่ยวกับการลดการพึ่งตลาดสินค้าโภคภัณฑ์ทั่วโลก ดัง จีนจะใช้กลยุทธ์การลงทุนที่ซับซ้อนที่มีกำลังทรัพยากรน้ำและพื้นที่การเกษตร รับซื้อโดยตรงจากผู้ผลิต และการลงทุนในกิจการร่วมค้าเช่นเดียวกับโครงการทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับแผ่นดินน้ำทรัพยากร และโอนไปยังนักลงทุนต่างประเทศ เป็นสาเหตุสำหรับกังวลเกี่ยวกับโครงการของจีนในประเทศกำลังพัฒนา อย่างไรก็ตาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่ยากจนที่สุด หมดต้องลงทุนในการเกษตร และจีนสามารถเล่นบทบาทในเชิงบวก มันเป็นสิ่งสำคัญที่ลงทุนต่างประเทศทำงานเสียงเศรษฐกิจ กฎหมายและโครงสร้างนโยบายสาธารณะ และนโยบายการลงทุนของประเทศเจ้าภาพจะมั่นใจว่า โครงการที่นำไปสู่การปรับปรุงวิถีชีวิต เสริมสร้างความปลอดภัยของอาหาร การสร้างงาน และใช้ทรัพยากรธรรมชาติอย่างยั่งยืนผู้เขียน: Carin Smaller เป็นที่ปรึกษาการเกษตรและการลงทุน สถาบันนานาชาติสำหรับยั่งยืนพัฒนา (IISD), เจนีวา Wei คูเป็นนักเศรษฐศาสตร์ที่จีน specialising ในการค้าระหว่างประเทศ และการลงทุนและช่างเทคนิคฝึกหัดอดีตที่ IISD ที่ทำงานในสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง และค้าปัญหา หลิว Yalan คือ นักกฎหมายจีน specialising ในการลงทุนระหว่างประเทศอนุญาโตตุลาการและปรึกษากับโครงการลงทุนของ IISD

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกษตรและทรัพยากรน้ำขอหลังมากขึ้นสำหรับตัวเลขการเติบโตของนักลงทุนต่างชาติ ภาคเอกชนที่กำลังมองหาที่จะใช้ประโยชน์จากการเพิ่มขึ้นของราคาสินค้าโภคภัณฑ์ทางการเกษตรและความต้องการของโลกเช่นเดียวกับการคาดเดาเกี่ยวกับการเพิ่มขึ้นของราคาที่ดิน รัฐบาลมีการลงทุนในต่างประเทศเพื่อรักษาความปลอดภัยอาหารของประเทศและความต้องการพลังงานในบริบทของราคาในตลาดโลกมีความผันผวน, ทรัพยากรที่ขาดแคลนหรือหมดธรรมชาติที่บ้านและล่าทั่วโลกสำหรับทรัพยากรน้ำ. ธนาคารโลกพบว่าในปี 2009 นักลงทุนได้รับรายงานการได้มา 45 ล้านไร่ที่ดิน 32 ล้านของมันในแอฟริกาเพียงอย่างเดียว ในปี 2012, โครงการเดอะเมทริกซ์แลนด์ปรับปรุงตัวเลขเหล่านั้นและตอนนี้คาดว่านักลงทุนในช่วงที่ผ่านมา 10 ปีได้รับ 83,200,000 ไร่ที่ดินส่วนใหญ่ในทวีปแอฟริกา ปรากฏการณ์ที่ได้มาจะเรียกว่าโลก 'ที่ดินคว้า'. จีนมักจะแยกออกเป็นหนึ่งในใหญ่ 'grabbers ที่ดิน' แม้ว่ามันจะขออาร์คิเมเรียกร้องเหล่านี้ จีนโฆษกกระทรวงต่างประเทศ Hong Lei บอกสำนักข่าวซินหัวในเดือนธันวาคม 2011: "แทนที่จะโลภที่ดินในแอฟริกาจีนได้รับการให้ความช่วยเหลือทางเทคนิคมากที่สุดเท่าที่จะสามารถที่จะช่วยพัฒนาการเกษตรและมีการเพิ่มขีดความสามารถของทวีปของการใช้ทรัพยากรธรรมชาติ และปัญหาที่อยู่เช่นการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและความมั่นคงทางอาหาร ... มีแน่นอนนีโอล่าอาณานิคมในทวีปแอฟริกา แต่อย่างไม่ได้มาจากประเทศจีน. " เราออกไปตรวจสอบว่ารายงานเกี่ยวกับการลงทุนของจีนมีความถูกต้องหรือไม่. [i] แปลกใจค้นพบของเราในปัจจุบัน ภาพที่ซับซ้อนมากขึ้นของประเทศจีนมีความทะเยอทะยานในต่างประเทศ ที่สำคัญประเทศที่มีฐานในประเทศการเกษตรที่แข็งแกร่งและนโยบายความมั่นคงทางอาหารที่ช่วยให้เสียงที่ว่ามันจะเป็นส่วนใหญ่อาหารที่พอเพียง แต่มีสินค้าเกษตรบางตัวที่จีนไม่ได้ผลิตในปริมาณที่เพียงพอ สำหรับเหล่านี้จีนขึ้นอยู่กับผู้ค้าสินค้าโภคภัณฑ์ เพื่อลดการพึ่งพานี้จีนมีการลงทุนในต่างประเทศรวมถึงการแสวงหาพื้นที่การเกษตรและน้ำ, การจัดซื้อโดยตรงจากผู้ผลิตและผ่านการดำเนินงานของกิจการร่วมค้า. ในแง่ของที่ดินและการลงทุนน้ำเราพบรายงานของสื่อใน 86 โครงการที่จีนขนาดใหญ่ที่ครอบคลุม 9 ล้านไร่จากพื้นที่การเกษตร ในประเทศกำลังพัฒนา เราสามารถที่จะยืนยันการมีอยู่ของโครงการครอบคลุม 55 ไร่ 4.9 ล้าน โครงการส่วนใหญ่มีการผลิตยังไม่ได้เริ่มต้น แต่อย่างน้อยสัญญาหรือบันทึกความเข้าใจที่ได้รับการลงนาม บทความนี้จะสรุปผลการวิจัยหลักจากเกษตรรายงานของเราและน้ำ: ประเทศจีนลงทุนในต่างประเทศ. การพึ่งพาการค้าของจีนจีนต้องการปริมาณมากของสินค้าเกษตรในการจัดหาอุตสาหกรรมซึ่งไม่สามารถพบโดยการผลิตในประเทศเพียงอย่างเดียว ในปี 2010 ประเทศคิดเป็นร้อยละเก้าสินค้าเกษตรนำเข้าโลก; สินค้าโภคภัณฑ์หลักคือถั่วเหลือง, ผ้าฝ้าย, น้ำมันปาล์ม, ผลิตภัณฑ์จากนม, หนัง, หนังและขนสัตว์. [ii] เพื่อความปลอดภัยสินค้าเหล่านี้รัฐจะขึ้นอยู่กับสหรัฐและอุตสาหกรรมการเกษตรข้ามชาติยุโรปเช่นอาร์เชอร์แดเนียลมิดแลนด์, Bunge, หลุยส์เดรย์ฟัและคาร์กิล ที่ครองการค้าในถั่วเหลืองและสินค้าเกษตรอื่น ๆ . จีนเป็นกังวลเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการซื้อจากผู้ค้าและความผันผวนที่สูงของราคาสินค้าเกษตร ในการสัมภาษณ์กับไชน่าเดลี่ประธานของรัฐที่เป็นเจ้าของ บริษัท เกษตรจีนฉงชิ่ง Grain Group กล่าวว่า "บริษัท ส่วนใหญ่จีนนำเข้าถั่วเหลืองผ่านสี่ที่ใหญ่ที่สุดตัวแทนจำหน่ายข้าว ... แต่ถ้าผู้นำเข้าสามารถสั่งซื้อจากผู้ผลิต, 18-24 ร้อยละของกำไรจะถูกบันทึกไว้. "เป็นผลให้จีนได้ขยับตัวไปต่างประเทศการลงทุนโดยตรง ซื้อพื้นที่การเกษตรเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ที่ แต่มันก็เป็นที่กว้างมากและรวมถึงการร่วมทุนกับรัฐบาลท้องถิ่นหรือ บริษัท ในประเทศและทำสัญญากับเกษตรกรในท้องถิ่น. เปลี่ยนไปลงทุนในต่างประเทศจุดเปลี่ยนก็มาถึงในปี 2001 เมื่อประเทศนำมาใช้อย่างเป็นทางการของ กลยุทธ์ 'ไปทั่วโลก', ไดรฟ์แรกที่สำคัญของรัฐบาลที่จะสนับสนุนให้นักลงทุนที่จะเดินทางไปต่างประเทศ ในหลาย ๆ วิธีที่มันเป็นของจีน 'ออกมา' และแสดงให้เห็นความปรารถนาที่จะเปิดองค์กรท้องถิ่นเป็นผู้เล่นต่างประเทศ. นับตั้งแต่เปิดตัวของกลยุทธ์การลงทุนในต่างประเทศได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก ในปี 2001 กระแสประจำปีของการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศมีมูลค่ารวม $ 6000000000 และในปี 2010 $ 68000000000 (วางไว้ที่ห้าในหมู่ประเทศอื่น ๆ ในแง่ของการประจำปีต่างประเทศไหลออกการลงทุนโดยตรง แต่เพียงคิดเป็นร้อยละห้าของเงินทุนไหลออกทั้งหมดทั่วโลก). ในปี 2007 หุ้น จากการลงทุนของจีนโดยตรงจากต่างประเทศ (FDI) ในภาคการเกษตรมีประมาณ 1.2 พันล้านดอลลาร์ทำให้มันเป็นแหล่งที่ใหญ่ที่สุดสามหลังสหรัฐอเมริกาและแคนาดา. [iii] ในปี 2010 ของจีนกระทรวงพาณิชย์รายงานว่าหุ้นเติบโตขึ้น 2.6 พันล้านดอลลาร์. เอเชีย และตลาดลาตินอเมริกาเอเชียเป็นเป้าหมายสูงสุดสำหรับการลงทุนที่ดินตาม เราพบว่า 29 โครงการครอบคลุม 2,500,000 ไร่ที่ดิน แต่ต้านทานท้องถิ่นได้บังคับบางครั้งประเทศจีนเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมต่อสังคมและเป็นที่ยอมรับในทางการเมืองรูปแบบธุรกิจ ดังนั้นจึงยังลงทุนได้ผ่านการทำฟาร์มสัญญาและกิจการร่วมค้าเช่นเดียวกับการให้ความช่วยเหลือและความร่วมมือการพัฒนาโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับประเทศลุ่มน้ำโขงที่จะช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพการผลิตทางการเกษตร ในเอเชียกลางมีสามโครงการที่ได้รับการยืนยันที่ครอบคลุมเพียงกว่าล้านไร่. เราพบห้าโครงการที่ดินตามครอบคลุม 770,000 เฮคเตอร์ในละตินอเมริกา เพราะกฎหมายเป็นเจ้าของต่างประเทศที่เข้มงวดสำหรับที่ดินนักลงทุนจีนได้รับการซื้อโดยตรงจากผู้ผลิตถั่วเหลืองโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในประเทศบราซิลเช่นส่วนผสมของสี่ภาคเอกชนและรัฐวิสาหกิจจีนอยู่ระหว่างการเจรจา 7000000000 $ ข้อตกลงในรัฐโกยาสในการผลิตหกล้านตันของถั่วเหลืองปีเพื่อการส่งออกไปยังประเทศจีน. นอกจากนี้นักลงทุนจีนที่คาดว่าจะ ลงทุน 2 พันล้านดอลลาร์โรงบดถั่วเหลืองและสิ่งอำนวยความสะดวกการจัดเก็บและ $ 100,000,000 ในการปรับปรุงสิ่งอำนวยความสะดวกพอร์ตใน Sao Francisco do Sul. [iv] ตลาดแอฟริกาในแอฟริกาที่เราพบ 18 โครงการที่ดินตามครอบคลุม 380,000 ไร่ที่ดินบางแห่งซึ่งเป็นส่วนหนึ่ง ความช่วยเหลือของจีนและโครงการความร่วมมือ โครงการความช่วยเหลือวันที่กลับไปในปี 1950 แต่ได้กลายเป็นผลกำไรมากขึ้น วันนี้แรงจูงใจที่สำคัญของจีนโครงการความช่วยเหลือจะช่วยในการสร้างตลาดใหม่สำหรับ บริษัท จีนไม่แตกต่างจากกลยุทธ์ที่นำมาใช้โดยประเทศอุตสาหกรรมหลาย ตัวอย่างเช่นจีนองค์กรของรัฐที่เป็นเจ้าของประเทศจีนแอฟริกาฝ้ายพัฒนา จำกัด เป็น บริษัท ร่วมทุนในประเทศมาลาวีการผลิตกระบวนการและการส่งออกฝ้ายกลับไปยังประเทศจีน โครงการรวมความช่วยเหลือและกิจการเชิงพาณิชย์และที่เกี่ยวข้องกับการก่อสร้างโรงงานแปรรูปและการจัดซื้อฝ้ายจากเกษตรกรในท้องถิ่น. ใหญ่เกินไปที่จะประสบความสำเร็จการลงทุนในโครงการที่เกี่ยวข้องกับการนับหมื่นของไร่ของพื้นที่การเกษตรมีความกังวลจริงเพราะหลักฐานที่เพิ่มขึ้นของผลกระทบเชิงลบอย่างจริงจังเกี่ยวกับ ชุมชนท้องถิ่นและอัตราที่สูงของความล้มเหลว ในปี 2011 รายงานของธนาคารโลกพบว่านักลงทุนได้รับการกำหนดเป้าหมายประเทศโดยทั่วไปกับการกำกับดูแลที่ดินที่อ่อนแอส่งผลในการโอนมักจะละเลยสิทธิในที่ดิน พวกเขาชี้ไปที่วัฒนธรรมของความลับในที่ชุมชน (และแม้เจ้าหน้าที่ของรัฐ) จะไม่ได้รับการพิจารณาหรือทราบเกี่ยวกับข้อเสนอที่ดินจนกระทั่งหลังจากที่พวกเขาได้รับการลงนาม นอกจากนี้ยังพบว่าการลงทุนในโครงการที่ล้มเหลวในการสร้างการจ้างงาน มีตัวเลขการเติบโตของรายงานเกี่ยวกับความล้มเหลวในโครงการขนาดใหญ่ที่มี และธนาคารโลกเมื่อเร็ว ๆ นี้ดำเนินการสำรวจของโครงการลงทุนเกษตร 179 ซึ่งพบว่าร้อยละ 50 ล้มเหลวในแง่การเงินเพราะแนวคิดคือ "ข้อบกพร่องสาหัส". [v] ตั้งแต่นั้นมาจำนวนขององค์กรระหว่างรัฐบาลอื่น ๆ นักวิชาการและเอ็นจีโอมี ดำเนินการวิจัยและทำให้ผลการวิจัยที่คล้ายกัน ขณะที่เหล่านี้ไม่ได้ชี้เฉพาะลายนิ้วมือที่ประเทศจีน, รัฐบาลใดหรือนักลงทุนซื้อที่ดินในต่างประเทศควรดำเนินการด้วยความรับผิดชอบเพื่อให้มั่นใจว่ามีการปฏิบัติตามกฎหมายในประเทศและสนธิสัญญาระหว่างประเทศและมาตรฐาน จำนวนของเครื่องมือที่สามารถนำมาใช้เพื่อช่วยให้การออกแบบที่รับผิดชอบโครงการลงทุนที่ยั่งยืนและการประเมินผลการปฏิบัติของพวกเขา. สรุปจีนจะกระตือรือร้นใฝ่หาโอกาสในการลงทุนในต่างประเทศและในขณะนี้เป็นแหล่งใหญ่ที่สุดของโลกที่สามของหุ้นลงทุนจากต่างประเทศในภาคการเกษตร ภาคเกษตรได้กลายเป็นความสำคัญสำหรับการลงทุนในต่างประเทศจีนและนี้คาดว่าจะเพิ่มขึ้นในความสำคัญ. เปลี่ยนไปลงทุนในต่างประเทศเป็นส่วนหนึ่งเกี่ยวกับการลดการพึ่งพาตลาดสินค้าโภคภัณฑ์ทั่วโลก เป็นผลให้จีนมีการดำเนินการตามกลยุทธ์การลงทุนที่ซับซ้อนที่รวมถึงการแสวงหาทรัพยากรการเกษตรและน้ำ, การจัดซื้อโดยตรงจากผู้ผลิตและการลงทุนในกิจการร่วมค้า. เช่นเดียวกับทุกความคิดริเริ่มที่เกี่ยวข้องกับการถ่ายโอนทลายและน้ำทรัพยากรให้กับนักลงทุนต่างประเทศมีสาเหตุสำหรับ ความกังวลเกี่ยวกับโครงการของจีนในประเทศกำลังพัฒนา แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่ยากจนที่สุด, ลงทุนในภาคเกษตรเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งและจีนสามารถมีบทบาทในเชิงบวก มันเป็นสิ่งสำคัญที่ลงทุนในต่างประเทศดำเนินการภายในเสียงเศรษฐกิจกฎหมายและกรอบนโยบายสาธารณะและว่านโยบายการลงทุนของประเทศเจ้าภาพจะให้แน่ใจว่าโครงการที่นำไปสู่การปรับปรุงวิถีชีวิต, การเสริมสร้างความมั่นคงด้านอาหาร, การสร้างงานและการใช้ทรัพยากรธรรมชาติอย่างยั่งยืน. ผู้เขียน: Carin ขนาดเล็กเป็นที่ปรึกษาด้านการเกษตรและการลงทุนสถาบันระหว่างประเทศเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน (IISD), เจนีวา; Qiu เหว่ยเป็นนักเศรษฐศาสตร์จีนที่เชี่ยวชาญในการค้าระหว่างประเทศและการลงทุนและการฝึกงานอดีต IISD ทำงานเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและปัญหาการค้า; หลิว Yalan เป็นทนายความจีนที่เชี่ยวชาญในการตัดสินการลงทุนระหว่างประเทศและให้คำปรึกษากับโครงการลงทุนของ IISD

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเกษตรและน้ำเพื่อแสวงหาทรัพยากรสำหรับตัวเลขการเติบโตของนักลงทุนต่างชาติ ภาคเอกชนต้องการที่จะลงทุนในสินค้าเกษตรราคาสูงขึ้น และอุปสงค์ทั่วโลก รวมทั้งเก็งราคาที่ดินที่เพิ่มขึ้น รัฐบาลมีการลงทุนในต่างประเทศเพื่อรักษาความปลอดภัยของประเทศ ความต้องการอาหารและพลังงานในบริบทของราคาในตลาดโลกเปลี่ยนแปลงได้บาง หรือพร่องทรัพยากรธรรมชาติที่บ้านและการล่าสัตว์โลกแหล่งน้ำ

ธนาคารโลกพบว่า ในปี 2552 มีรายงานว่านักลงทุนได้รับ 45 ล้านไร่ที่ดิน 32 ล้านในแอฟริกาคนเดียว 2012 โครงการเมทริกซ์ที่ดินแก้ไขตัวเลขเหล่านั้นและตอนนี้ประเมินว่า ที่ผ่านมานักลงทุน 10 ปีได้รับ 83.2 ล้านไร่ของที่ดินส่วนใหญ่อยู่ในทวีปแอฟริกา ปรากฏการณ์ที่ได้มาจะเรียกว่าคว้าที่ดิน ' ทั่วโลก ' .

จีนมักจะถูกกลั่นเป็นหนึ่งใหญ่ที่ดิน ' ดูด ' , แม้ว่าจะขอ refutes เรียกร้องเหล่านี้ โฆษกกระทรวงการต่างประเทศจีนหงเล่ยบอก Xinhua ข่าวรัฐหน่วยงานในเดือนธันวาคม 2011 : " แทนที่จะโลภที่ดินในแอฟริกาจีนได้รับความช่วยเหลือด้านเทคนิคให้มากเท่าที่จะสามารถช่วยพัฒนาเกษตร และเพิ่มความสามารถของทวีปของการใช้ทรัพยากรธรรมชาติ และการจัดการกับปัญหา เช่น การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและความมั่นคง . . . . . . . อาหารมีแน่นอนนีโออาณานิคมในทวีปแอฟริกา แต่ไม่ได้มาจากจีน "

เราตั้งค่าออกเพื่อตรวจสอบว่ารายงานเกี่ยวกับการลงทุน จีนได้ถูกต้องหรือไม่[ ผม ] แปลกใจ , การค้นพบของเราในปัจจุบันภาพที่ซับซ้อนมากขึ้นของความทะเยอทะยานในต่างประเทศของจีน ที่สำคัญ ประเทศที่มีฐานการเกษตรในประเทศที่แข็งแกร่งและนโยบายความมั่นคงทางอาหาร เสียงที่ช่วยให้มันเป็นไป อาหารพอเพียง อย่างไรก็ตาม มีบางผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรที่จีนไม่ผลิตในปริมาณที่เพียงพอ เหล่านี้ จีน ขึ้นอยู่กับผู้ค้าสินค้า