Suzu who was giving a dry laugh as

Suzu who was giving a dry laugh as if slightly broken and Shizuku was sighingly asking her to regain her sanity.

[........]

Within that, only Kouki was staring at the remains of the demons that Hajime had created while tightly grasping the sword in his grip. For himself, the enemy was powerful to the extent where he had almost lost his life, but Hajime evaluated them as if they were just stones on the side of the road without any value, he felt unpleasant from their difference in ability. Although he was trying to pretend to not notice, dark emotions were beginning to swell up again within his heart.

Hajime glanced over at Kouki who was standing still silently.

[.......Amanogawa]
[~. Wh, what is it?]
[For now just think about finding your childhood friend. Being worried about this and that, it’ll be fine as long as you do what you have to do]
[Ah, ahh. You’re right, we have to quickly find Ryutaro and them….]

Although he stuttered somewhat, Kouki nodded firmly towards Hajime’s words. He braced himself again to search for his missing childhood friend.

After Hajime was glancing at Kouki like that, he seemed to have lost interest and averted his glance.

As a matter of fact, Hajime had clearly understood what Kouki was feeling. Inferiority complex and frustration, jealousy of strength……..they were emotions which Hajime had felt once before.

He never thought that Kouki who had everything would be feeling that way towards himself, it was a rather ironic subject. As Hajime was thinking about such things, because he had no feelings to consider for Kouki, he was simply through with it. The words from awhile ago that Hajime said out was already a big treat.

[Hajime-san, the other side was cleaned up~]
[Fu~u, this side is done too]

In the meantime, Kaori and Shia who finished dealing with the demons came back.

[Alright. Well then, shall we depart. I think that if its Yue and Teio then it’s alright but, we should still regroup with them as quickly as possible. Sakagami is…...ma~a, whatever happens, happens]
[Wha-, aren’t you treating Ryutaro too crudely? Say, I know that your lover is important and all but….]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Suzu ที่ถูกให้หัวเราะแห้งเสียเล็กน้อยว่า และรับไม่ sighingly ถามเธอฟื้นสติของเธอ[........]ภายใน ที่ Kouki เท่านั้นไปจ้องของปีศาจที่ Hajime ได้สร้างขณะเรียงดาบในจับเขาไว้แน่น ตน ศัตรูมีประสิทธิภาพในขอบเขตที่มีเกือบเสียชีวิต แต่ Hajime ประเมินพวกเขาประหนึ่งว่าพวกเขาหินเพียงด้านของถนนไม่มีมูลค่าใด ๆ เขารู้สึกแต่มาจากความแตกต่างของความสามารถในการ แม้ว่าเขาพยายามจะทำให้สังเกตไม่ อารมณ์เข้มเริ่มพองตัวขึ้นอีกครั้งภายในหัวใจของเขาHajime พลุ่ง Kouki ที่ยืนอยู่เบื้องหลังยัง[....... Amanogawa][~. Wh มันคืออะไร][สำหรับคิดแค่ตอนนี้เกี่ยวกับการค้นหาเพื่อนวัยเด็ก เป็นห่วงนี้และสิ่งนั้น มันจะดีตราบใดที่คุณทำสิ่งที่คุณต้องทำ][Ah ตื่นเต้น คุณขวา เราต้องค้นหา Ryutaro และพวกเขา...]ถึงแม้ว่าเขา stuttered ค่อนข้าง Kouki พยักหน้าอย่างมั่นคงต่อคำของ Hajime เขาค้ำยันตัวเองอีกครั้งเพื่อค้นหาเพื่อนวัยเด็กของเขาหายไปหลังจาก Hajime เป็นทิวทัศน์ที่ Kouki เช่นนั้น เขาดูเหมือนจะ มีสูญหายสนใจ และ averted ของเขาอย่างรวดเร็วเป็นแท้ Hajime ได้เข้าใจแจ่มแจ้งว่า Kouki รู้สึก ปม และแห้ว พระกำลัง...จะได้อารมณ์ที่ Hajime ได้รู้สึกว่าครั้งก่อนเขาไม่เคยคิดว่า Kouki ที่มีทุกอย่างจะสบายวิธีต่อตัวเอง มันเป็นเรื่องที่เป็นเรื่อง เป็น Hajime คิดเกี่ยวกับสิ่งนั้น เพราะเขามีความรู้สึกไม่ต้องพิจารณาสำหรับ Kouki เขาได้เพียงแค่ผ่านกับ คำพูดผ่านมาสักครู่ Hajime ที่กล่าวออกมาได้แล้วรักษาใหญ่[Hajime ซัง ด้านอื่น ๆ ถูกล้าง ~][ฟู่ ~ u ด้านนี้ทำเกินไป]ในขณะเดียวกัน Kaori และฮฺที่เสร็จแล้วจัดการกับปีศาจกลับมา[ครับ เราจะออกดีแล้ว การ คิดว่า ถ้ายิวความ Teio แล้วก็แจ่ม แต่ เราควรยังคงจัดกลุ่มใหม่ได้อย่างรวดเร็ว Sakagami is...ma ~ การ สิ่งที่เกิดขึ้น ที่เกิดขึ้น][Wha- ไม่คุณรักษา Ryutaro หยาบเกินไปหรือไม่ พูด ฉันรู้ว่า คนรักของคุณเป็นสิ่งสำคัญ และก็...]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Suzu ที่ได้ให้หัวเราะแห้งเช่นถ้าหักเล็กน้อยและชิสุกะถูก sighingly ขอให้เธอได้สติของเธอ. [........ ] ภายในที่เพียง Kouki ถูกจ้องมองที่ซากของปีศาจที่ฮาจิเมะได้สร้างขึ้นในขณะ แน่นจับดาบอยู่ในกำมือของเขา สำหรับตัวเองเป็นศัตรูที่มีประสิทธิภาพในขอบเขตที่เขาหายไปเกือบชีวิตของเขา แต่ฮาจิเมะประเมินพวกเขาราวกับว่าพวกเขาเพียงแค่ก้อนหินที่ด้านข้างของถนนโดยไม่มีค่าใด ๆ เขารู้สึกไม่พึงประสงค์จากความแตกต่างในความสามารถของพวกเขา แม้ว่าเขาจะพยายามที่จะหลอกว่าได้แจ้งให้ทราบอารมณ์มืดเป็นจุดเริ่มต้นที่จะขยายตัวขึ้นอีกครั้งภายในหัวใจของเขา. ฮาจิเมะชำเลืองมองไปที่ Kouki ที่ยืนอยู่ยังคงเงียบ. [....... Amanogawa] [~ Wh มันคืออะไร?] [สำหรับตอนนี้เพียงแค่คิดเกี่ยวกับการหาเพื่อนในวัยเด็กของคุณ ความกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้และบอกว่ามันจะดีตราบเท่าที่คุณทำในสิ่งที่คุณต้องทำ] [อ่าอ่า คุณขวาเราจะต้องได้อย่างรวดเร็วพบริวทาโร่และพวกเขา ... .] แม้ว่าเขาจะพูดติดอ่างบ้าง Kouki พยักหน้าอย่างมั่นคงต่อคำพูดของฮาจิเมะ เขายันตัวเองอีกครั้งเพื่อค้นหาเพื่อนในวัยเด็กของเขาหายไป. หลังจากที่ฮาจิเมะถูก glancing ที่ Kouki เช่นนั้นดูเหมือนว่าเขาจะมีการสูญเสียความสนใจและหันไปอย่างรวดเร็วของเขา. เป็นเรื่องของความเป็นจริงฮาจิเมะได้เข้าใจอย่างชัดเจนว่ารู้สึก Kouki ปมด้อยและความยุ่งยากความหึงหวงของความแข็งแรง ...... ..they มีอารมณ์ฮาจิเมะซึ่งมีความรู้สึกอีกครั้งก่อน. เขาไม่เคยคิดว่า Kouki ที่มีทุกอย่างที่จะได้รับความรู้สึกที่มีต่อวิธีที่ตัวเองว่ามันเป็นเรื่องน่าขันที่ค่อนข้าง ในฐานะที่เป็นฮาจิเมะเป็นความคิดเกี่ยวกับสิ่งนั้นเพราะเขามีความรู้สึกที่จะพิจารณา Kouki เขาเป็นเพียงแค่ผ่านมัน คำจากสักครู่ที่ผ่านมาว่าฮาจิเมะกล่าวออกมาได้แล้วการรักษาขนาดใหญ่. [ฮาจิเมะซังด้านอื่น ๆ ได้รับการทำความสะอาดขึ้น ~] [Fu ~ มึงด้านนี้จะทำเกินไป] ในขณะเดียวกันคาโอริและชิที่จบการจัดการกับ ปีศาจกลับมา. [Alright ถ้าอย่างนั้นเราจะออกเดินทาง ผมคิดว่าถ้ายูและ Teio แล้วก็ไม่เป็นไร แต่เรายังควรจัดกลุ่มใหม่กับพวกเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ Sakagami คือ ... แม่ ... ~ สิ่งที่เกิดขึ้นที่เกิดขึ้น] [Wha- จะไม่ได้รับการรักษาที่คุณริวทาโร่หยาบเกินไป? บอกว่าฉันรู้ว่าคนรักของคุณเป็นสิ่งสำคัญและทั้งหมด แต่ ... .]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซูสุ ที่กำลังหัวเราะแห้ง ถ้าเล็กน้อยเสียและชิซุคุเป็น sighingly ถามเธอฟื้นสติของเธอ . . . . . .

[ ]

ภายในนั้น แต่โคคิมองซากของปีศาจที่ฮาจิเมะได้สร้างขึ้นในขณะที่จับดาบในมือแน่นของเขา สำหรับตัวเอง ศัตรูมีอำนาจในขอบเขตที่เขาเกือบจะสูญเสียชีวิตของเขาแต่ฮาจิเมะประเมินพวกเขาหากพวกเขาเป็นเพียงก้อนหินบนถนน ไม่มีคุณค่า เขารู้สึกไม่พอใจจากความแตกต่างของความสามารถในการ แม้ว่าเขาพยายามแกล้งทำเป็นไม่เห็นอารมณ์ด้านมืดเริ่มพองตัวขึ้นอีกภายในหัวใจของเขา . . . . .

ฮาจิเมะมองไปที่โคคิที่ยืนยังคงเงียบ . . . . . . . . amanogawa

[ ]
[ ~ อะ อะไรเหรอ ]
[ ตอนนี้ แค่คิดว่าหาเพื่อนในวัยเด็ก เป็นกังวลเรื่องนั้น เรื่องนี้ มันจะดีตราบเท่าที่คุณทำสิ่งที่คุณต้องทำ ]
[ อ่า คุณพูดถูก เราต้องรีบหา ริวทาโร่ และพวกเขา . . . ]

ถึงแม้ว่าเขาติดอ่างบ้าง โคคิพยักหน้าอย่างหนักแน่นต่อ ฮาจิเมะเป็นคำ เขาพยุงตัวเองอีกครั้งเพื่อค้นหาเด็กที่ขาดหายไปของเขา

เพื่อน .หลังจาก ฮาจิเมะเป็น glancing ที่โคคิแบบนั้น ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจ และหันไปเหลือบมองเขา

อันที่จริง ฮาจิเมะได้เข้าใจดีแล้วโคคิก็รู้สึก จิตใจสับสนและความผิดหวัง ความอิจฉาของความแข็งแรง . . . . . เป็นอารมณ์ที่ฮาจิเมะได้รู้สึกมาก่อน

เขาไม่เคยคิดเลยว่า โคคิที่ทุกอย่างจะรู้สึกแบบนั้นกับตัวเองมันเป็นวิชาที่ค่อนข้างแดกดัน . เป็น ฮาจิเมะก็คิดแบบนั้น เพราะเขาไม่มีความรู้สึกที่ต้องพิจารณาสำหรับ โคคิ เขาก็ผ่านด้วย คำพูดเมื่อกี้ที่ฮาจิเมะพูดออกมาแล้วถือว่าใหญ่

[ ฮาจิเมะซัง อีกข้างก็ทำความสะอาด ]
[ Fu ~ u ด้านทำเหมือนกัน

ในตอนนี้ คาโอริซังชิและที่เพิ่งจัดการกับปีศาจกลับมา

[ ครับถ้างั้น เราออกเดินทาง ฉันคิดว่า ถ้า Yue และ teio ก็ไม่เป็นไร แต่เราก็ยังรวมกลุ่มกับพวกเขาโดยเร็วที่สุด ซาคางามิ คือ . . . . . . . อ่ะนะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ]
[ อะ - เธอไม่ทำกับริวทาโร่ด้วยคร่าวๆ ? พูด ฉันรู้ว่าคนรักของคุณเป็นสิ่งสำคัญและทั้งหมด แต่ . . . . . . . ]