It sounded good but I wasn't sure how it would work," she says. But after Unicef funded a "green schools" teacher training programme, things improved. "The idea of being green does not just mean the environment, it is a philosophy for life," says Dukpa.
Alongside maths and science, children are taught basic agricultural techniques and environmental protection. A new national waste management programme ensures that every piece of material used at the school is recycled.
The infusion of GNH into education has also meant daily meditation sessions and soothing traditional music replacing the clang of the school bell.
"An education doesn't just mean getting good grades, it means preparing them to be good people," says Dukpa. "This next generation is going to face a very scary world as their environment changes and social pressures increase. We need to prepare them for this."
Despite its focus on national wellbeing, Bhutan faces huge challenges. It remains one of the poorest nations on the planet. A quarter of its 800,000 people survive on less than $1.25 a day, and 70% live without electricity. It is struggling with a rise in violent crime, a growing gang culture and the pressures of rises in both population and global food prices.
It also faces an increasingly uncertain future. Bhutan's representatives at the Doha climate talks are warning that its gross national happiness model could crumble in the face of increasing environmental and social pressures and climatic change.
"The aim of staying below a global two-degree temperature increase being discussed here this week is not sufficient for us. We are a small nation, we have big challenges and we are trying our best, but we can't save our environment on our own," says Thinley Namgyel, who heads Bhutan's climate change division. "Bhutan is a mountainous country, highly vulnerable to extreme weather conditions. We have a population that is highly dependent on the agricultural sector. We are banking on hydropower as the engine that will finance our development."
In Paro, an agricultural region one hour out of the capital, Dawa Tshering explains how the weather is already causing him problems. The 53-year-old farmer grew up in Paro, surrounded by mountains and streams, but has found it increasingly difficult to work his two acres of rice paddy.
"The weather has changed a lot: there is no snow in winter, the rains come at the wrong times and our plants get ruined. There are violent storms," he says. Around 70% of Bhutan's people are smallholder farmers like Tshering.
"The temperature has got hotter so there are more insects in the fruit and grain. I don't understand it, but if it continues we're going to have many problems in growing food and feeding ourselves."
Bhutan is taking action to try to protect itself. Ground-breaking work is being done to try to reduce the flooding potential in its remote glacial lakes. Yet it cannot do it alone. Last week in Doha, campaigners pushed for more support to countries such as Bhutan that are acutely vulnerable to climate change.
"While the world is now starting to look to Bhutan as an alternative model of sustainable economics, all of its efforts could be undone if the world doesn't take action in Doha," says Stephen Pattison from Unicef UK.
"Small and developing countries like Bhutan must get more support, and the UK and other governments must start actually taking action, like pledging their share of money to the green climate fund and get it up and running as soon as possible."
In Paro, teenagers in school uniform heading home from lessons are well aware of the hard times ahead for Bhutan as it tries to navigate a path between preserving its sustainable agenda and the global realities it faces. All say they are proud to be Bhutanese. They want to be forest rangers, environmental scientists and doctors. At the same time they want to travel the world, listen to Korean pop music and watch Rambo.
"I want to be able to go out and see the world but then I want to come home to Bhutan and for it to be the same," says Kunzang Jamso, a 15-year-old whose traditional dress is offset with a hint of a boyband haircut. "I think we must keep the outside from coming here too much because we might lose our culture, and if you don't have that then how do you know who you are?
ได้แต่เพียงแห่งดี แต่ไม่ค่อยแน่ใจว่ามันจะทำงานอย่างไร เธอกล่าว แต่หลังจากที่องค์การยูนิเซฟได้รับการสนับสนุนโครงการ "โรงเรียนสีเขียว" ครูฝึก กิจกรรมปรับปรุง "ความคิดของสีเขียวไม่เพียงหมายถึง สิ่งแวดล้อม เป็นปรัชญาชีวิต กล่าวว่า Dukpaคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ เด็กจะสอนเทคนิคพื้นฐานด้านการเกษตรและอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม โปรแกรมการจัดการแห่งชาติเสียใหม่ให้แน่ใจว่าทุกชิ้นส่วนของวัสดุที่ใช้ที่รีไซเคิลคอนกรีตของ GNH เข้าศึกษามีความหมาย ทุกวันนั่งสมาธิและกระปรี้กระเปร่าแทน clang ของระฆังโรงเรียนดนตรี"การศึกษาเพียงไร ได้รับเกรดดี หมายความว่า เตรียมพวกเขาให้เป็นคนดี กล่าวว่า Dukpa "รุ่นนี้ต่อไปจะไปเผชิญกับโลกที่น่ากลัวมากเป็นการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม และแรงกดดันทางสังคมเพิ่มขึ้น เราได้เตรียมความพร้อมสำหรับการนี้"แม้ มีการเน้นชาติดี ภูฏานเผชิญความท้าทายมาก ก็ยังคงเป็นหนึ่งในประเทศยากจนที่สุดในโลก ไตรมาสของ 800000 คนอยู่รอดบนน้อยกว่า 1.25 วัน และ 70% อาศัยอยู่ โดยไม่มีไฟฟ้า มันกำลังดิ้นรนกับขึ้นอาชญากรรมรุนแรง วัฒนธรรมแก๊งเติบโต และความดันของประชากรและราคาอาหารโลกที่เพิ่มขึ้นมันยังหันหน้าในอนาคตไม่แน่นอนมากขึ้น ตัวแทนของประเทศภูฏานที่เจรจาโดฮาอากาศมีคำเตือนว่า รูปแบบของความสุขแห่งชาติรวมอาจพังทลายหน้าเพิ่มแรงกดดันทางสังคม และสิ่งแวดล้อมและไอ"The aim of staying below a global two-degree temperature increase being discussed here this week is not sufficient for us. We are a small nation, we have big challenges and we are trying our best, but we can't save our environment on our own," says Thinley Namgyel, who heads Bhutan's climate change division. "Bhutan is a mountainous country, highly vulnerable to extreme weather conditions. We have a population that is highly dependent on the agricultural sector. We are banking on hydropower as the engine that will finance our development."In Paro, an agricultural region one hour out of the capital, Dawa Tshering explains how the weather is already causing him problems. The 53-year-old farmer grew up in Paro, surrounded by mountains and streams, but has found it increasingly difficult to work his two acres of rice paddy."The weather has changed a lot: there is no snow in winter, the rains come at the wrong times and our plants get ruined. There are violent storms," he says. Around 70% of Bhutan's people are smallholder farmers like Tshering."The temperature has got hotter so there are more insects in the fruit and grain. I don't understand it, but if it continues we're going to have many problems in growing food and feeding ourselves."Bhutan is taking action to try to protect itself. Ground-breaking work is being done to try to reduce the flooding potential in its remote glacial lakes. Yet it cannot do it alone. Last week in Doha, campaigners pushed for more support to countries such as Bhutan that are acutely vulnerable to climate change.
"While the world is now starting to look to Bhutan as an alternative model of sustainable economics, all of its efforts could be undone if the world doesn't take action in Doha," says Stephen Pattison from Unicef UK.
"Small and developing countries like Bhutan must get more support, and the UK and other governments must start actually taking action, like pledging their share of money to the green climate fund and get it up and running as soon as possible."
In Paro, teenagers in school uniform heading home from lessons are well aware of the hard times ahead for Bhutan as it tries to navigate a path between preserving its sustainable agenda and the global realities it faces. All say they are proud to be Bhutanese. They want to be forest rangers, environmental scientists and doctors. At the same time they want to travel the world, listen to Korean pop music and watch Rambo.
"I want to be able to go out and see the world but then I want to come home to Bhutan and for it to be the same," says Kunzang Jamso, a 15-year-old whose traditional dress is offset with a hint of a boyband haircut. "I think we must keep the outside from coming here too much because we might lose our culture, and if you don't have that then how do you know who you are?
การแปล กรุณารอสักครู่..