Single-Dose Cures for Malaria, Othe

Single-Dose Cures for Malaria, Other Diseases
A leading researcher issues a call for pills that deliver a full course of treatment in one swallow.
One of the world’s preëminent biomedical researchers is calling for a concerted effort by scientists to develop pills that would stay in the stomach or gut for weeks or months once swallowed, delivering one or more drugs continuously or over set intervals.
Such “super pills” would greatly simplify the treatment of diseases such as malaria. They could address a major concern in medicine, says MIT professor Robert Langer: the fact that many people don’t take all their drugs, especially when undergoing long-term treatment.
In an invited column in this week’s issue of the journal Nature, he and his colleague Giovanni Traverso, a gastroenterologist and researcher at MIT, note that failure to keep up with drug treatments leads to about $100 billion a year in avoidable hospitalizations. In poor countries, compliance with treatment can be even lower. “We have a lot of great medicines, but under 50 percent of folks actually take them,” Traverso says.
Engineering a single pill to take the place of complex dosing regimens could be particularly important for malaria, which often requires multiple drugs over long periods. Failure to follow the right treatment can spread drug resistance, making the disease harder to eradicate. Traverso says the technology could also “revolutionize the standard of care” for psychiatric patients and those with Alzheimer’s and other forms of dementia, which make it difficult for patients to remember to take their medicine.
Researchers have been developing extended-release medications for decades, and some, such as birth-control implants, are on the market now. But the existing extended-release medicines that can be taken orally—the easiest and most preferred way—deliver drugs over hours, not weeks or months.
For 30 years researchers have investigated using special bioadhesives that could stick to the walls of the gastrointestinal tract, “but clinical success has been minimal,” Langer says. “There are some new approaches we are working on that hopefully will change that.” Langer and Traverso aren’t saying much about their new technology until they have patent protection. They’re focusing on super pills for malaria, with funding from the Bill and Melinda Gates Foundation. Traverso says that “the state of materials research is ripe for the development of such systems.”
The key will be developing materials that can withstand the harsh environment of the GI tract, whose function is to break things down and move them out rather than allow them to stay in place for months. Safety concerns are also paramount, since months’ worth of medication could be deadly if accidentally released all at once. There also need to be mechanisms for removing the pill or deactivating it if patients have adverse reactions.
But the GI tract is worth targeting because swallowing pills is so much easier than other dosing mechanisms. And whereas implants elsewhere in the body can trigger immune reactions, the gut tolerates foreign materials much more easily. “You can eat celery, no problem. But if you implant a piece of celery, I can assure you you’ll get a foreign-body reaction,” Traverso says.
In addition to using adhesives to keep pills in the GI tract, other options include designing pills that expand into mesh-like shapes once they hit the stomach, preventing them from leaving but allowing food to pass through. Another possibility being investigated is small spheres that produce carbon dioxide in the acidic environment of the stomach. That causes them to inflate and float, staying in place as long as there is fluid in the stomach. Meanwhile, an array of existing materials can gradually deteriorate and release drugs, or allow them to leak out slowly through pores. It’s also possible to design micromachines that deliver pulses of medication at intervals controlled by microchips.
One safety concern is that a device designed, say, for the stomach could fail and end up blocking the intestine. This might be addressed by engineering materials to fall apart as they encounter the intestinal environment, which is very different from the stomach. It may also be possible to communicate wirelessly with electronics embedded in a pill to deactivate it.+
Traverso says the work is still “very early.” “This is an enormous challenge,” he says, “but it’s also an exciting opportunity.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เดี่ยวยากินสำหรับโรคมาลาเรีย โรคอื่น ๆนักวิจัยชั้นนำปัญหาการโทรสำหรับยาที่รักษาคอร์สเต็มในหนึ่งสวอลโล่หนึ่งของโลกนักวิจัยทางชีวการแพทย์ preëminent จะเรียกเป็นการสนันสนุนโดยนักวิทยาศาสตร์ในการพัฒนายาที่จะอยู่ในกระเพาะอาหารหรือลำไส้กลืนกินครั้ง เดือนหรือสัปดาห์ส่งมอบยาเสพติดอย่าง น้อยหนึ่งอย่างต่อเนื่อง หรือกำหนดช่วงเช่น "ซุปเปอร์ยา" มากจะทำการรักษาโรคเช่นโรคมาลาเรีย พวกเขาสามารถความกังวลหลักในยา MIT ศาสตราจารย์โรเบิร์ต Langer กล่าวว่า: ความจริงที่หลายคนไม่เสพยาทั้งหมดของพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทำการรักษาระยะยาวในคอลัมน์ได้รับเชิญในสัปดาห์นี้ปัญหาของธรรมชาติ เขา และเพื่อนร่วมงานของเขา Giovanni Traverso, gastroenterologist และนักวิจัยที่ MIT สมุดรายวันหมายเหตุว่า ความล้มเหลวทันยารักษาลูกค้าเป้าหมายไปประมาณ $100 พันล้านปีใน avoidable hospitalizations ในประเทศยากจน ปฏิบัติรักษาได้ต่ำลง Traverso กล่าวว่า "เรามียาดี แต่ต่ำกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ของคนจริง จังได้วิศวกรรมยาเดียวที่ซับซ้อนใน regimens อาจสำคัญอย่างยิ่งสำหรับมาลาเรีย ซึ่งมักต้องใช้ยาหลายมากกว่าระยะยาว ปฏิบัติตามการรักษาที่เหมาะสมสามารถแพร่กระจายต่อต้านยาเสพติด ทำยากขจัดโรค Traverso กล่าวว่า เทคโนโลยีสามารถยัง "revolutionize มาตรฐานของ" ผู้ป่วยทางจิตเวชที่ มีของเสื่อม และแบบฟอร์มอื่น ๆ ของสมองเสื่อม ซึ่งทำให้ยากสำหรับผู้ป่วยควรนำยาของตนนักวิจัยได้พัฒนายาออกขยายสำหรับทศวรรษที่ผ่านมา และ เช่นควบคุมการเกิดราก มีในตลาดตอนนี้ แต่ยาที่มีอยู่ขยายออกที่สามารถนำเนื้อหา — วิธีที่ง่ายที่สุด และต้องการมากที่สุด — ส่งยาชั่วโมง ไม่สัปดาห์ หรือเดือนสำหรับ 30 ปีนักวิจัยได้ตรวจสอบโดยใช้ bioadhesives พิเศษที่สามารถติดกับผนังของระบบทางเดิน "แต่ความสำเร็จที่ทางคลินิกได้น้อยที่สุด Langer กล่าวว่า "มีบางอย่างใหม่ ๆ เรากำลังทำงานอยู่ที่หวังว่าจะเปลี่ยน" Langer และ Traverso ไม่พูดมากเกี่ยวกับเทคโนโลยีใหม่ของพวกเขาจนกว่าพวกเขามีสิทธิป้องกัน พวกเขากำลังเน้นยาซุปเปอร์สำหรับมาลาเรีย มีเงินทุนจากมูลนิธิประตู Melinda ตั๋ว Traverso กล่าวว่า "รัฐวัสดุวิจัยว่าสุกสำหรับการพัฒนาของระบบดังกล่าว"คีย์จะพัฒนาวัสดุที่สามารถทนต่อสภาพแวดล้อมที่รุนแรงของทางเดิน GI ซึ่งฟังก์ชันจะแบ่งสิ่ง และย้ายออก แทนที่อนุญาตให้เข้าพักในเดือน ความกังวลด้านความปลอดภัยก็พาราเมาท์ เนื่องจากมูลค่าของเดือนยาอาจถึงตายถ้าบังเอิญออกทั้งหมดในครั้งเดียว มีต้องมีกลไกสำหรับยาเอาออก หรือปิดใช้งานถ้าผู้ป่วยมีอาการไม่พึงประสงค์แต่ทางเดิน GI เที่ยว เพราะกลืนยาได้ง่ายขึ้นมากกว่ากลไกอื่น ๆ ในการกำหนดเป้าหมาย และในขณะที่รากอื่น ๆ ในร่างกายสามารถกระตุ้นปฏิกิริยาภูมิคุ้มกัน ลำไส้ tolerates วัสดุที่ต่างประเทศได้ง่ายมากขึ้น "คุณสามารถกินขึ้นฉ่าย ปัญหาไม่ แต่ถ้าคุณปลูกฝังชิ้นส่วนของขึ้นฉ่าย ฉันจะมั่นใจคุณจะได้รับปฏิกิริยาต่างร่างกาย Traverso กล่าวว่านอกจากใช้กาวเพื่อให้ยาทางเดิน GI อื่น ๆ รวมถึงยาที่ขยายเป็นรูปทรงเหมือนตาข่ายเมื่อพวกเขาตีกระเพาะอาหาร ป้องกันพวกเขาจากออก แต่ให้อาหารผ่าน การออกแบบ อีกประการหนึ่งการตรวจสอบทรงกลมขนาดเล็กที่ผลิตก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในสภาพแวดล้อมที่กรดในกระเพาะอาหาร ได้ ที่ทำให้พอง และลอย ตัว อยู่ในตำแหน่งตราบเท่าที่มีของเหลวในกระเพาะอาหาร ในขณะเดียวกัน หลากหลายวัสดุที่มีอยู่สามารถค่อย ๆ เสื่อมสภาพ และปล่อยยาเสพติด หรืออนุญาตให้รั่วไหลออกช้า ๆ ผ่านรูขุมขน ก็ยังสามารถออกแบบ micromachines ที่กะพริบของยาในช่วงเวลาที่ควบคุม โดย microchipsความกังวลความปลอดภัยหนึ่งเป็นที่อุปกรณ์มา พูด ท้องอาจล้มเหลว และท้ายบล็อกลำไส้ นี้อาจได้รับ โดยวัสดุวิศวกรรมตกกันพวกเขาพบสิ่งแวดล้อมลำไส้ ซึ่งแตกต่างมากจากกระเพาะอาหาร นอกจากนี้ยังอาจสามารถสื่อสารแบบไร้สายกับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ฝังอยู่ในยาปิดได้ +Traverso กล่าวว่า งานเป็นยัง "มากก่อน" "นี่คือความท้าทายใหญ่หลวง เขากล่าวว่า "แต่ก็ยังมีโอกาสที่น่าตื่นเต้น"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รักษาปริมาณเดียวสำหรับโรคมาลาเรียโรคอื่น
วิจัยชั้นนำประเด็นการเรียกร้องสำหรับยาที่ส่งมอบหลักสูตรเต็มรูปแบบของการรักษาในหนึ่งกลืน.
หนึ่งในนักวิจัยทางการแพทย์ของโลกที่โดดเด่นที่มีการเรียกร้องให้มีความพยายามร่วมกันโดยนักวิทยาศาสตร์ในการพัฒนายาที่จะอยู่ใน กระเพาะอาหารหรือลำไส้สัปดาห์หรือเป็นเดือนละครั้งกลืนกิน, การส่งมอบหนึ่งหรือยาเสพติดมากขึ้นอย่างต่อเนื่องหรือช่วงเวลาที่กำหนด.
ดังกล่าว "ยา super" มากจะลดความซับซ้อนของการรักษาโรคต่าง ๆ เช่นโรคมาลาเรีย พวกเขาอาจจะอยู่ที่ความกังวลหลักในการแพทย์กล่าวว่าเอ็มไอทีศาสตราจารย์โรเบิร์ตแลงเกอร์: ความจริงที่ว่าคนจำนวนมากไม่ได้ใช้ยาเสพติดทั้งหมดของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเข้ารับการรักษาในระยะยาว.
ในคอลัมน์ได้รับเชิญในเรื่องของสัปดาห์นี้วารสาร Nature เขา และเพื่อนร่วมงานของเขาจิโอวานนี่ Traverso, ระบบทางเดินอาหารและนักวิจัยที่ MIT ทราบว่าความล้มเหลวเพื่อให้ทันกับการรักษายาเสพติดนำไปสู่การประมาณ $ 100 พันล้านปีในการรักษาในโรงพยาบาลที่หลีกเลี่ยงได้ ในประเทศที่ยากจน, การปฏิบัติตามการรักษาอาจจะต่ำลง "เรามีจำนวนมากของยาที่ดี แต่ภายใต้ร้อยละ 50 ของคนจริงใช้พวกเขา" Traverso กล่าว.
วิศวกรรมยาเม็ดเดียวที่จะใช้สถานที่ของสูตรยาที่ซับซ้อนอาจจะมีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับโรคมาลาเรียซึ่งมักจะต้องใช้ยาเสพติดหลายช่วงเป็นเวลานาน . ความล้มเหลวที่จะปฏิบัติตามการรักษาที่เหมาะสมสามารถแพร่กระจายดื้อยาทำให้โรคยากที่จะกำจัด Traverso กล่าวว่าเทคโนโลยีนี้ยังสามารถ "ปฏิวัติมาตรฐานของการดูแล" สำหรับผู้ป่วยจิตเวชและผู้ที่มีเสื่อมและรูปแบบอื่น ๆ ของภาวะสมองเสื่อมซึ่งทำให้เป็นเรื่องยากสำหรับผู้ป่วยที่จำต้องกินยาของพวกเขา.
นักวิจัยได้รับการพัฒนายาขยายการเปิดตัวมานานหลายทศวรรษ และบางอย่างเช่นการปลูกถ่ายเกิดการควบคุมอยู่ในตลาดขณะนี้ แต่ยาขยายการเปิดตัวที่มีอยู่ที่สามารถนำมารับประทานที่ง่ายที่สุดและที่ต้องการมากที่สุดวิธีการส่งมอบยาเสพติดกว่าชั่วโมงไม่สัปดาห์หรือเป็นเดือน.
30 ปีนักวิจัยได้ตรวจสอบโดยใช้ bioadhesives พิเศษที่สามารถติดกับผนังของระบบทางเดินอาหาร, "แต่ความสำเร็จทางคลินิกได้รับน้อยที่สุด" แลงเกอร์กล่าวว่า แลงเกอร์และ Traverso จะไม่พูดมากเกี่ยวกับเทคโนโลยีใหม่ของพวกเขาจนกว่าพวกเขาจะได้รับการคุ้มครองสิทธิบัตร "มีบางแนวทางใหม่ ๆ เรากำลังทำงานกับที่หวังจะเปลี่ยนที่. เป็น" พวกเขากำลังมุ่งเน้นไปที่ยาสุดสำหรับโรคมาลาเรียที่มีการระดมทุนจากบิลและเมลินดาเกตส์มูลนิธิ Traverso กล่าวว่า "รัฐของการวิจัยวัสดุที่เป็นสุกสำหรับการพัฒนาระบบดังกล่าว."
ที่สำคัญจะได้รับการพัฒนาวัสดุที่สามารถทนต่อสภาพแวดล้อมที่รุนแรงของทางเดินอาหารที่มีฟังก์ชั่นคือการทำลายสิ่งลงและย้ายพวกเขาออกมากกว่าการอนุญาตให้ พวกเขาจะอยู่ในสถานที่สำหรับเดือน กังวลด้านความปลอดภัยนอกจากนี้ยังมีสิ่งสำคัญยิ่งตั้งแต่เดือนมูลค่าของยาที่อาจเป็นอันตรายถึงตายถ้าปล่อยตั้งใจทั้งหมดในครั้งเดียว นอกจากนี้ยังจะต้องมีกลไกในการลบยาหรือการปิดมันถ้าผู้ป่วยมีอาการไม่พึงประสงค์.
แต่ทางเดินอาหารที่มีมูลค่าการกำหนดเป้าหมายเพราะกลืนกินยามากง่ายกว่ากลไกยาอื่น ๆ และในขณะที่การปลูกถ่ายที่อื่น ๆ ในร่างกายสามารถเรียกปฏิกิริยาภูมิคุ้มกันไส้ทนวัสดุต่างประเทศมากขึ้นได้อย่างง่ายดาย "คุณสามารถกินคื่นฉ่ายไม่มีปัญหา แต่ถ้าคุณปลูกฝังชิ้นส่วนของคื่นฉ่าย, ฉันสามารถรับประกันคุณคุณจะได้รับปฏิกิริยาต่างประเทศร่างกาย "Traverso กล่าว.
นอกเหนือจากการใช้กาวเพื่อให้ยาในทางเดินอาหาร, ตัวเลือกอื่น ๆ รวมถึงการออกแบบยาที่ขยายเข้าไปในตาข่าย เช่นรูปทรงที่เมื่อพวกเขาตีกระเพาะอาหารไม่ให้ออกจาก แต่ช่วยให้อาหารผ่าน ความเป็นไปได้รับการตรวจสอบก็คือทรงกลมขนาดเล็กที่ผลิตก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในสภาพแวดล้อมที่เป็นกรดของกระเพาะอาหาร นั่นทำให้พวกเขาที่จะขยายและลอยอยู่ในสถานที่ตราบใดที่มีเป็นของเหลวในกระเพาะอาหาร ในขณะเดียวกันอาเรย์ของวัสดุที่มีอยู่สามารถค่อยๆเสื่อมลงและปล่อยยาเสพติดหรืออนุญาตให้พวกเขาที่จะรั่วไหลออกอย่างช้าๆผ่านรูขุมขน นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ที่จะออกแบบ micromachines ที่ส่งพัลส์ของยาในช่วงเวลาที่ควบคุมโดยไมโครชิป.
หนึ่งความกังวลด้านความปลอดภัยที่เป็นอุปกรณ์ที่ออกแบบมาพูดสำหรับกระเพาะอาหารอาจล้มเหลวและจบลงด้วยการปิดกั้นลำไส้ นี้อาจได้รับการแก้ไขโดยวัสดุวิศวกรรมกระจุยขณะที่พวกเขาได้พบกับสภาพแวดล้อมในลำไส้ซึ่งแตกต่างอย่างมากจากกระเพาะอาหาร มันอาจจะเป็นไปได้ในการสื่อสารแบบไร้สายกับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ฝังอยู่ในยาที่จะยกเลิกการใช้งานมัน. +
Traverso กล่าวว่าการทำงานยังคงเป็น "มากในช่วงต้น." "นี่เป็นความท้าทายอย่างมาก" เขากล่าว "แต่ก็ยังมีโอกาสที่น่าตื่นเต้น".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยอกยาเดียวสำหรับมาลาเรีย , โรค
ผู้นำนักวิจัยปัญหาเรียกยาที่ส่งมอบหลักสูตรเต็มรูปแบบของการรักษาในหนึ่งกลืน .
หนึ่งของโลกก่อน . minent ชีวการแพทย์นักวิจัยเรียกความพยายามร่วมกันโดยนักวิจัยพัฒนายาซึ่งจะอยู่ในกระเพาะหรือลำไส้สำหรับสัปดาห์หรือเป็นเดือน เมื่อกลืนกิน ,ส่งหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งยาเสพติดอย่างต่อเนื่อง หรือกำหนดช่วงเวลา เช่น " Super ยา
" จะช่วยลดความซับซ้อนของการรักษาของโรคเช่นมาลาเรีย พวกเขาสามารถที่อยู่ปัญหาหลักในการแพทย์ ศ. โรเบิร์ต แลงเกอร์กล่าวว่า MIT : ความจริงที่หลายคนไม่ได้ใช้ยาของพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการรักษาระยะยาว
ในคอลัมน์รับเชิญในสัปดาห์นี้ปัญหาของวารสารธรรมชาติ เขาและเพื่อนร่วมงานของเขา จีโอวานนี Traverso เป็น Gastroenterologist และนักวิจัยที่ MIT , ทราบว่า ความล้มเหลวเพื่อให้ทันกับการรักษายาเสพติดนำไปสู่การเกี่ยวกับ $ 100 พันล้านปีในที่ซึ่ง . ในประเทศยากจน สอดคล้องกับการรักษา สามารถ ลด " เรามีจำนวนมากของยาที่ดีแต่ภายใต้ 50 เปอร์เซ็นต์ของคนที่จริงจะใช้พวกเขา " Traverso กล่าวว่า .
วิศวกรรมยาตัวเดียวที่จะใช้สถานที่ของทางเคมีที่ซับซ้อนเป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับโรคมาลาเรีย ซึ่งมักจะต้องมีหลายยามากกว่าระยะเวลานาน ความล้มเหลวที่จะปฏิบัติตามการรักษาที่เหมาะสม สามารถกระจายการดื้อยา ทำให้โรคยากที่จะปราบปรามTraverso กล่าวว่าเทคโนโลยีที่สามารถ " ปฏิวัติมาตรฐานของการดูแลสำหรับผู้ป่วยจิตเวชและผู้ป่วยที่มีภาวะสมองเสื่อม Alzheimer และรูปแบบอื่น ๆซึ่งทำให้ยากสำหรับผู้ป่วยที่จะจำ การใช้ยาของพวกเขา .
นักวิจัยได้รับการพัฒนาขยายปล่อยโรคทศวรรษ , และบาง เช่น การควบคุมการเกิดรากฟันเทียมในตลาด ตอนนี้แต่ที่มีอยู่ขยายปล่อยยาที่สามารถนำมารับประทานได้ง่าย และที่ต้องการมากที่สุดวิธีส่งมอบยาเสพติดกว่าชั่วโมง , สัปดาห์หรือเดือน .
เป็นเวลา 30 ปี นักวิจัยได้ศึกษาการใช้ bioadhesives พิเศษที่สามารถติดกับผนังของทางเดินอาหาร แต่ความสำเร็จทางคลินิกได้รับน้อยที่สุด " แลงเกอร์กล่าว" มีบางวิธีการใหม่ที่เรากำลังทำงานบนที่หวังว่าจะเปลี่ยนมัน และ " แลงเกอร์ Traverso ไม่ได้พูดอะไรมากเกี่ยวกับเทคโนโลยีใหม่ของพวกเขาจนกว่าพวกเขาจะได้รับการคุ้มครองสิทธิบัตร พวกเขาเน้นยาซูเปอร์มาลาเรียด้วยการระดมทุนจากมูลนิธิบิลและเมลินดา เกตส์ Traverso กล่าวว่า " สถานะของการวิจัยวัสดุที่เป็นสุกสำหรับการพัฒนาระบบ "
คีย์จะพัฒนาวัสดุที่สามารถทนต่อสภาพแวดล้อมที่รุนแรงของทางเดินอาหารที่มีฟังก์ชั่นคือการทำลายมันลงและย้ายพวกเขาออกไป แทนที่จะช่วยให้พวกเขาอยู่ในสถานที่สำหรับเดือน ความกังวลด้านความปลอดภัยยังมหา ตั้งแต่เดือนของยาอาจจะตาย ถ้าบังเอิญออกทั้งหมดในครั้งเดียวมันยังต้องมีกลไกในการเอายา หรือระหว่างทำการเลิกใช้มัน ถ้าผู้ป่วยมีปฏิกิริยาไม่พึงประสงค์ .
แต่ทางเดินอาหารมีมูลค่าเป้าหมายเพราะกลืนยาง่ายขึ้นมากกว่าอื่น ๆ ใช้กลไก และในขณะที่เทียมอื่น ๆ ในร่างกายสามารถกระตุ้นปฏิกิริยาภูมิคุ้มกัน อุทร ยอมรับวัสดุต่างประเทศง่ายดายมากยิ่งขึ้น " คุณสามารถกินขึ้นฉ่าย ไม่มีปัญหาแต่ถ้าคุณใส่ขึ้นฉ่าย , ฉันสามารถรับประกันคุณคุณจะได้รับร่างกาย ปฏิกิริยาจากต่างประเทศ " Traverso กล่าวว่า .
นอกจากจะใช้กาวเพื่อให้ยาในทางเดินอาหาร ตัวเลือกอื่น ๆรวมถึงการออกแบบยาที่ขยายเป็นตาข่ายเหมือนรูปร่างเมื่อพวกเขาตีพวกเขาออกจากกระเพาะอาหาร ป้องกัน แต่ให้อาหาร ผ่านครับความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่งการสอบสวนเป็นทรงกลมขนาดเล็กที่ผลิตก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในสภาพแวดล้อมที่เป็นกรดของกระเพาะอาหาร ที่ทำให้มันพอง และลอยอยู่ในสถานที่ตราบใดของเหลวในกระเพาะอาหาร ขณะเดียวกัน อาร์เรย์ของวัสดุที่มีอยู่จะค่อยๆเสื่อมลง และปล่อยยาเสพติด หรืออนุญาตให้พวกเขาที่จะรั่วไหลออกช้าๆ ผ่านรูนอกจากนี้ยังเป็นไปได้ที่จะออกแบบ micromachines ส่งพัลส์ของยาในช่วงเวลาที่ควบคุมโดยไมโครชิพ .
หนึ่งเกี่ยวกับความปลอดภัยเป็นอุปกรณ์ที่ออกแบบมา พูด ในท้องอาจล้มเหลวและจบลงที่ขวางลําไส้ นี้อาจจะ addressed โดยวัสดุวิศวกรรมเพื่อล้มพวกเขาพบสภาพแวดล้อมที่ลำไส้ซึ่งจะแตกต่างจากกระเพาะอาหารนอกจากนี้ยังอาจเป็นไปได้ในการสื่อสารแบบไร้สายด้วยระบบอิเล็กทรอนิกส์ที่ฝังตัวอยู่ในยาเพื่อยับยั้งมัน
Traverso กล่าวว่า งานยังคงเป็น " เร็ว " " นี่คือความท้าทายใหญ่หลวง , " เขากล่าวว่า " แต่มันก็เป็นโอกาสที่น่าตื่นเต้น . "