Nowadays, obligation, as applied un

Nowadays, obligation, as applied under civilian law, means a legal tie (vinculum iuris) by which one or more parties (obligants) are bound to perform or refrain from performing specified conduct (prestation).[3] Thus an obligation encompasses both sides of the equation, both the obligor's duty to render prestation and the obligee's right to receive prestation. It differs from the common-law concept of obligation which only encompasses the duty aspect.

Every obligation has four essential requisites otherwise known as the elements of obligation. They are:

the obligor: obligant duty-bound to fulfill the obligation; he who has a duty.
the obligee: obligant entitled to demand the fulfillment of the obligation; he who has a right.
the subject matter, the prestation: the performance to be tendered.
a legal bond, the vinculum juris: the cause that binds or connects the obligants to the prestation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจุบัน ข้อผูกมัด เป็นใช้กฎหมายพลเรือน หมายความว่า กฎหมายผูก (vinculum iuris) โดยบุคคลที่ หนึ่ง (obligants) ถูกผูกไว้กับกระทำ หรือละเว้นจากการประพฤติที่ระบุ (prestation)[3] ทำ หน้าที่ครอบคลุมทั้งสองด้านของสมการ หน้าที่ของ obligor แสดง prestation และขวาของ obligee รับ prestation มันแตกต่างจากแนวคิดของข้อผูกมัดซึ่งครอบคลุมเฉพาะ ด้านหน้าที่การงาน common-law

ทุกข้อผูกมัดมีสี่ requisites จำเป็นหรือที่เรียกว่าองค์ประกอบของข้อผูกมัด พวกเขาจะ:

obligor: obligant ต้องปฏิบัติตามข้อผูกมัด ผู้ที่มีหน้าที่การงาน
obligee ที่: obligant ได้รับความต้องการการเติมสินค้าของข้อผูกมัด ผู้ที่มีสิทธิการ
เรื่อง prestation ที่: ประสิทธิภาพการทำงานจะต้องชำระทั้งหมด
vinculum juris พันธะทางกฎหมาย: สาเหตุที่ binds หรือเชื่อมต่อแบบ obligants prestation ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัจจุบันภาระผูกพันตามที่นำมาใช้ภายใต้กฎหมายพลเรือนหมายถึงการผูกตามกฎหมาย (ในเครือ iuris) โดยที่หนึ่งฝ่ายหรือมากกว่า (obligants) จะผูกพันที่จะดำเนินการหรืองดเว้นจากการปฏิบัติพฤติกรรมที่ระบุ (Prestation) [3]. ดังนั้นภาระหน้าที่ครอบคลุมทั้งสองด้าน ของสมการทั้งการปฏิบัติหน้าที่ในกรณีดังที่จะทำให้ Prestation และขวา obligee ที่จะได้รับ Prestation มันแตกต่างจากแนวคิดทั่วไปกฎหมายของภาระผูกพันซึ่งครอบคลุมด้านการปฏิบัติหน้าที่ทุกหน้าที่มีปัจจัยสี่ที่สำคัญที่เรียกว่าองค์ประกอบของภาระผูกพัน พวกเขาจะ: obligor: obligant หน้าที่ที่จะปฏิบัติตามภาระผูกพัน; ผู้ที่มีหน้าที่obligee: obligant สิทธิที่จะเรียกร้องการปฏิบัติตามภาระผูกพัน; ผู้ที่มีสิทธิในเรื่อง Prestation: ผลการดำเนินงานที่จะเสนอขายพันธบัตรกฎหมายกฎหมายในเครือ: สาเหตุที่ผูกหรือเชื่อมต่อ obligants เพื่อ Prestation

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปัจจุบัน ภาระหน้าที่ที่ใช้ภายใต้กฎหมายพลเรือน หมายถึงมัดทางกฎหมาย ( ลัม iuris ) โดยหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งพรรค ( obligants ) จะต้องดำเนินการหรือละเว้นจากการประพฤติที่ระบุ ( ลักษณะ ) [ 3 ] จึงมีภาระหน้าที่ครอบคลุมทั้งสองข้างของสมการ ทั้งของ obligor เพื่อแสดงลักษณะและหน้าที่ สิทธิที่จะได้รับลักษณะของ obligee .มันแตกต่างจากกฎหมายทั่วไป แนวคิดของภาระหน้าที่ซึ่งครอบคลุมหน้าที่ด้าน

ทุกหน้าที่มีปัจจัย 4 ที่จำเป็นหรือที่รู้จักกันเป็นองค์ประกอบของภาระหน้าที่ พวกเขาจะ :

obligor : obligant ภาษีที่ถูกผูกไว้เพื่อตอบสนองภาระ ผู้ที่มีหน้าที่
obligee : obligant สิทธิเรียกร้องหนี้สิน ภาระผูกพัน เขามีสิทธิ .
เรื่องมีลักษณะ : การปฏิบัติงานเป็น ( .
พันธะทางกฎหมาย ลัม Juris : สาเหตุที่ผนึกหรือเชื่อมต่อ obligants กับลักษณะ .