Research on the actor-observer bias

Research on the actor-observer bias in attribution has shown
that individuals are more likely to describe others' activities in
abstract dispositional terms and their own activities in concrete
situational terms (Fiedler, Semin, Finkenauer, & Berkel, 1995;
Watson, 1982). When individuals represent socially proximal
others, they tend to rely more on concrete and detailed features of
the others, compared to when they represent socially distant
others (Andersen, Glassman, & Gold, 1998; Idson & Mischel,
2001). In contrast, lack of concrete and detailed information
about socially distant others leads an individual to describe the
distant others more abstractly and to rely more on their central
and general features (Park & Rothbart, 1982). Moreover, Liviatan,
Trope, and Liberman (2008) demonstrated that the behaviors of
others who are similar are represented and judged with lowerlevel
terms (subordination and feasibility of the behavior)
compared to representations of behaviors of others who are
dissimilar.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บนอคตินักสังเกตการณ์ในที่มาจากงานวิจัยว่า บุคคลมีแนวโน้มเพื่ออธิบายกิจกรรมของผู้อื่นในเงื่อนไขการโอนการครอบครองที่เป็นนามธรรมและกิจกรรมของพวกเขาเองในคอนกรีตสถานการณ์เงื่อนไข (Fiedler, Semin, Finkenauer, & Berkel, 1995Watson, 1982) เมื่อบุคคลแสดงถึงสังคมที่ใกล้เคียงอื่น ๆ พวกเขามักจะอาศัยในคอนกรีต และมีรายละเอียดคุณสมบัติอื่น ๆ ของอื่น ๆ เมื่อเทียบกับเมื่อพวกเขาเป็นตัวแทนสังคมไกลอื่น ๆ (แอนเดอร์เซ็น Glassman และ ทอง 1998 Idson & มิสเชล2001) ในความคมชัด ขาดการคอนกรีต และ ข้อมูลรายละเอียดเกี่ยวกับห่างไกลสังคมผู้อื่นนำไปสู่การอธิบายได้ไกลผู้อื่นมากขึ้น abstractly และเพิ่มเติมพึ่งตนกลางและคุณสมบัติทั่วไป (Park & Rothbart, 1982) นอกจากนี้ LiviatanTrope และ Liberman (2008) แสดงให้เห็นว่าพฤติกรรมของอื่น ๆ ที่คล้ายจะเป็นตัวแทน และตัดสิน ด้วย lowerlevelเงื่อนไข (subordination และความเป็นไปได้ของการทำงาน)เมื่อเทียบกับตัวแทนของพฤติกรรมของผู้อื่นที่มีแตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานวิจัยเกี่ยวกับอคตินักแสดงผู้สังเกตการณ์ในการระบุแหล่งที่มาได้แสดงให้เห็น
ว่าบุคคลที่มีแนวโน้มที่จะอธิบายถึงกิจกรรมอื่น ๆ ใน
แง่ dispositional นามธรรมและกิจกรรมของตัวเองในคอนกรีต
แง่สถานการณ์ (Fiedler, Semin, Finkenauer และ Berkel, 1995;
วัตสัน, 1982) เมื่อบุคคลใกล้ชิดเป็นตัวแทนของสังคม
คนอื่น ๆ พวกเขามีแนวโน้มที่จะพึ่งพาเพิ่มเติมเกี่ยวกับคุณลักษณะที่เป็นรูปธรรมและรายละเอียดของ
คนอื่น ๆ เมื่อเทียบกับพวกเขาเป็นตัวแทนที่ห่างไกลสังคม
อื่น ๆ (เซน Glassman และทอง, 1998; & Idson Mischel,
2001) ในทางตรงกันข้ามการขาดของคอนกรีตและข้อมูลรายละเอียด
เกี่ยวกับคนอื่นที่ห่างไกลสังคมนำไปสู่บุคคลที่จะอธิบาย
คนอื่น ๆ ที่ห่างไกลมากขึ้นเป็นนามธรรมและอาศัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับกลางของพวกเขา
คุณสมบัติและทั่วไป (Park & Rothbart, 1982) นอกจากนี้ Liviatan,
Trope และ Liberman (2008) แสดงให้เห็นว่าพฤติกรรมของ
คนอื่น ๆ ที่มีลักษณะคล้ายเป็นตัวแทนและตัดสินด้วย lowerlevel
แง่ (ใต้บังคับบัญชาและความเป็นไปของพฤติกรรม)
เมื่อเทียบกับการแสดงพฤติกรรมของคนอื่น ๆ ที่มีความ
แตกต่างกัน