The Queen Anne style of furniture d

The Queen Anne style of furniture design developed during, and after the reign of Anne, Queen of Great Britain (1702–1714). Queen Anne furniture is "somewhat smaller, lighter, and more comfortable than its predecessors," and examples in common use include "curving shapes, the cabriole leg, cushioned seats, wing-back chairs, and practical secretary desk-bookcase pieces."[1] Other elements characterizing the style include pad feet and "an emphasis on line and form rather than ornament."[2] The style of Queen Anne's reign is sometimes described as late Baroque rather than "Queen Anne."[3][4] The term "Queen Anne" describes decorative styles from the mid-1720s to around 1760, although Queen Anne reigned earlier,[3][5] and "the name 'Queen Anne' was first applied to the style more than a century after it was fashionable."[4] The use of Queen Anne styles in America, beginning in the 1720s and 1730s, coincided with new colonial prosperity and increased immigration of skilled British craftsmen to the colonies.[6][7][8] Some elements of the Queen Anne style remain popular in modern furniture production.[4]


Walnut and burr walnut veneer side chair attributed to Giles Grendey, London, c 1740 (Art Institute of Chicago)
Curved lines, in feet, legs, arms, crest rails, and pediments, along with restrained ornament (often in a shell shape) emphasizing the material, are characteristic of Queen Anne style.[4] In contrast to William and Mary furniture, which was marked by rectilinearity (straight lines) and use of curves for decoration, Queen Anne furniture uses C-scroll, S-scrolls, and ogee (S-curve) shapes in the structure of the furniture itself.[4] In sophisticated urban environments, walnut was a frequent choice for furniture in the Queen Anne style; because of walnut's popularity in English furniture at the time, This period has been called "the age of walnut",[9] although [4] poplar, cherry, and maple were also used in Queen Anne style furniture.[10]

Ornamentation is minimal, in contrast to earlier 17th-century and William and Mary styles, which prominently featured inlay, figured veneers, paint, and carving. The cabriole leg has been described as "the most recognizable element" of Queen Anne furniture.[11] Cabriole legs were influenced by the designs of the French cabinetmaker André-Charles Boulle[12] and the Rococo style from the French court of Louis XV.[13] But the intricate ornamentation of post-Restoration furniture was abandoned in favor more conservative designs, possibly under the influence of the simple and elegant lines of imported Chinese furniture.[12]

When decorative motifs or other ornamentation are used in Queen Anne-style furniture, it is often limited to carved scallop or shell or scroll-shaped motifs (sometimes in relief form and often found on the crest and knees),[4] broken and C-curves, and acanthus leaves.[14] The use of japanning is an exception to the general Queen Anne trend of minimal ornament.[4] When used, japanned decoration was frequently in red, green, or gilt on a blue-green field.[10]

The tilt-top tea table was first made during the Queen Anne period in 1774.[10]

Queen Anne eventually was eclipsed by the later Chippendale style; late Queen Anne and early Chippendale pieces are very similar, and the two styles are often identified with each together.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบควีนแอนน์เฟอร์นิเจอร์การออกแบบพัฒนาระหว่าง และหลัง จากรัชกาลของแอนน์ ราชินีของสหราชอาณาจักร (ค.ศ. 1702 – ค.ศ. 1714) เฟอร์นิเจอร์ควีนแอนน์เป็น "ค่อนข้างเล็กกว่า น้ำหนักเบา และสะดวกสบายมากขึ้นกว่ารุ่นก่อนของ" และตัวอย่างการใช้โดยทั่วไปรวมถึง "รูปร่าง curving ขา cabriole ที่นั่งท่าน วิงหลังเก้าอี้ และชิ้นโต๊ะ bookcase เลขานุการปฏิบัติ" [1] องค์ประกอบอื่น ๆ กำหนดลักษณะแบบรวมแผ่นเท้าและ "เน้นบรรทัด และฟอร์ม มากกว่ามณี" [2] บางครั้งมีการอธิบายไว้ลักษณะของรัชสมัยของควีนแอนน์เป็นบาร็อคปลายแทนที่เป็น "ควีนแอนน์" [3] [4] คำว่า "ควีนแอนน์" อธิบายลักษณะตกแต่งจากที่กลาง-1720s การประมาณ 1760 แม้ว่าควีนแอนน์ reigned ก่อนหน้านี้, [3] [5] และ "ชื่อ 'ควีนแอนน์' ครั้งแรกใช้แบบมากกว่าศตวรรษหลังจากที่มันทันสมัย" [4] ลักษณะควีนแอนน์ในอเมริกา เริ่มต้น 1720s และ 1730s ใช้ร่วมกับโคโลเนียลเจริญใหม่ และตรวจคนเข้าเมืองของช่างฝีมือชาวอังกฤษกับอาณานิคมเพิ่มขึ้น [6] [7] [8] บางองค์ประกอบของแบบควีนแอนน์ยังคงเป็นที่นิยมในการผลิตเฟอร์นิเจอร์ที่ทันสมัย [4]วอลนัตและวอลนัตเสี้ยน veneer เก้าอี้ด้านบันทึกกิเลส Grendey ลอนดอน c 1740 (ศิลปะสถาบันของชิคาโก)บรรทัดโค้ง เท้า ขา แขน รางเครสท์ และ pediments พร้อมกับทรงมณี (มักอยู่ในรูปเปลือก) เน้นวัสดุ ลักษณะของควีนแอนน์ได้ [4] ในทางตรงกันข้ามกับ William และแมรี่เฟอร์นิเจอร์ ซึ่งถูกทำเครื่องหมาย โดย rectilinearity (สายตรง) และใช้เส้นโค้งสำหรับตกแต่ง ควีนแอนน์ใช้เฟอร์นิเจอร์ C เลื่อน เลื่อน S และ ogee (โค้ง S) รูปร่างในโครงสร้างของเฟอร์นิเจอร์ตัวเอง [4] ในสภาพแวดล้อมเมืองทันสมัย วอลนัทเป็นวันเฟอร์นิเจอร์แบบควีนแอนน์ บ่อย เนื่องจากความนิยมของวอลนัทเฟอร์นิเจอร์ภาษาอังกฤษเวลา รอบระยะเวลานี้ถูกเรียกว่า "อายุของวอลนัท", [9] แม้ว่าปอปลาร์ [4] เชอร์รี่ และเมเปิ้ลยังใช้เฟอร์นิเจอร์แบบควีนแอนน์ [10]โอบน้อย ตรงข้ามศตวรรษ 17 ก่อนหน้าและ William และแมรีลักษณะ ซึ่งที่โดดเด่นประดับ คิดอัด สี และแกะสลักจึง ได้ ขา cabriole ได้ถูกอธิบายว่า "เป็นที่รู้จักมากที่สุดองค์ประกอบ" ของควีนแอนน์ [11] cabriole ขาได้รับอิทธิพลจากการออกแบบของ cabinetmaker ฝรั่งเศสชาร์ลส์ André Boulle [12] และแบบโรโกโกจากฝรั่งเศสศาลของ Louis XV [13] ได้โอบซับซ้อนเฟอร์นิเจอร์คืนหลังถูกทอดทิ้งในโปรดปรานอนุรักษนิยมมากกว่าออก อาจจะภายใต้อิทธิพลของจีนเฟอร์นิเจอร์นำเข้าเส้นเรียบง่าย และสง่างาม [12]เมื่อโอบอื่น ๆ หรือโดดเด่นตกแต่งใช้เฟอร์นิเจอร์แบบควีนแอนน์ จึงมักจำกัดกับเปลือกหอยแครงที่แกะสลัก หรือรูปเลื่อนลง (บางครั้งในการบรรเทาการ และมักจะพบบนยอดและหัวเข่า), [4] เสีย และเส้นโค้ง C และใบไม้ acanthus [14] การใช้ japanning เป็นข้อยกเว้นแนวโน้มทั่วไปควีนแอนน์ของมณีน้อย [4] เมื่อใช้ ตกแต่ง japanned ถูกบ่อยในสีแดง สีเขียว หรือปีกบนเขตข้อมูลสีน้ำเงินสีเขียว [10]ก่อนทำการเอียงบนโต๊ะช่วงควีนแอนน์ใน 1774 [10]ควีนแอนน์ก็ไม่ได้ว่าสไตล์หลัง สายควีนแอนน์และชิ้นแรก ๆ ว่าจะคล้ายกันมาก และแบบที่สองมักจะกำหนดแต่ละกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สไตล์ควีนแอนน์ของการออกแบบเฟอร์นิเจอร์ที่ได้รับการพัฒนาระหว่างและหลังรัชสมัยของแอนน์สมเด็จพระราชินีแห่งสหราชอาณาจักร (1702-1714) เฟอร์นิเจอร์ควีนแอนน์เป็น "ค่อนข้างมีขนาดเล็กน้ำหนักเบาและสะดวกสบายมากขึ้นกว่ารุ่นก่อน" และตัวอย่างในการใช้งานทั่วไปรวมถึง "รูปทรงโค้งขา Cabriole ที่นั่งเบาะเก้าอี้ปีกหลังและเลขานุการปฏิบัติชิ้นโต๊ะตู้หนังสือ." [ 1] องค์ประกอบอื่น ๆ ลักษณะรูปแบบรวมถึงฟุตแผ่นและ "ให้ความสำคัญกับเส้นและรูปแบบมากกว่าเครื่องประดับ." [2] รูปแบบของการครองราชย์ของสมเด็จพระราชินีแอนน์อธิบายบางครั้งก็เป็นช่วงปลายพิสดารมากกว่า "ควีนแอนน์." [3] [4 ] คำว่า "ควีนแอนน์" อธิบายถึงรูปแบบการตกแต่งจากยุค 1720 ช่วงกลางถึงรอบ 1760 แม้ว่าควีนแอนน์ครองราชย์ก่อนหน้านี้ [3] [5] และ "ชื่อ 'ควีนแอนน์' ถูกนำมาใช้ครั้งแรกในรูปแบบมากขึ้นกว่าศตวรรษหลังจาก มันเป็นแฟชั่น. "[4] การใช้งานของควีนแอนน์รูปแบบในอเมริกาเริ่มต้นในยุค 1720 และ 1730 ที่ใกล้เคียงกับความเจริญรุ่งเรืองในยุคอาณานิคมใหม่และตรวจคนเข้าเมืองที่เพิ่มขึ้นของช่างฝีมือชาวอังกฤษที่มีทักษะในอาณานิคม. [6] [7] [8] บาง องค์ประกอบของสไตล์ควีนแอนน์ยังคงเป็นที่นิยมในการผลิตเฟอร์นิเจอร์ที่ทันสมัย. [4] วอลนัทและไม้วีเนียร์วอลนัทเสี้ยนเก้าอี้ด้านประกอบกับไจล์ส Grendey ลอนดอนค 1740 (สถาบันศิลปะแห่งชิคาโก) เส้นโค้งในฟุตขา, แขน, รางยอด และ pediments พร้อมกับเครื่องประดับยับยั้ง (มักจะอยู่ในรูปทรงเปลือก) เน้นวัสดุที่เป็นลักษณะเฉพาะของสมเด็จพระราชินีสไตล์แอนน์. [4] ในทางตรงกันข้ามกับวิลเลียมและแมรี่เฟอร์นิเจอร์ซึ่งได้รับการทำเครื่องหมายโดย rectilinearity (สายตรง) และการใช้เส้นโค้ง สำหรับการตกแต่งเฟอร์นิเจอร์ควีนแอนน์ใช้ C-เลื่อน S-ม้วนและโอจี (S-โค้ง) รูปร่างโครงสร้างของเฟอร์นิเจอร์เอง. [4] ในสภาพแวดล้อมของเมืองที่มีความซับซ้อน, วอลนัทเป็นทางเลือกที่พบบ่อยสำหรับเฟอร์นิเจอร์ในควีนแอนน์ สไตล์; เพราะความนิยมของวอลนัทในเฟอร์นิเจอร์ภาษาอังกฤษในขณะที่ช่วงเวลานี้ได้รับการเรียกว่า "อายุของวอลนัท" [9] แม้ว่า [4] ต้นไม้ชนิดหนึ่ง, เชอร์รี่และเมเปิ้ลยังถูกนำมาใช้ในเฟอร์นิเจอร์สไตล์ควีนแอนน์. [10] อลังการคือ น้อยที่สุดในทางตรงกันข้ามกับก่อนหน้านี้ในศตวรรษที่ 17 และรูปแบบวิลเลียมและแมรี่ซึ่งให้ความสำคัญเด่นชัดฝังคิดเนียร์, สี, และแกะสลัก ขา Cabriole ได้รับการอธิบายว่า "องค์ประกอบที่รู้จักมากที่สุด" ของเฟอร์นิเจอร์ควีนแอนน์. [11] ขา Cabriole ได้รับอิทธิพลจากการออกแบบของเขี้ยวฝรั่งเศสAndréชาร์ลส์ Boulle [12] และสไตล์โรโคโคจากศาลฝรั่งเศสหลุยส์ที่สิบห้า . [13] แต่การตกแต่งที่ซับซ้อนของเฟอร์นิเจอร์ที่โพสต์ฟื้นฟูก็ถูกปล่อยปละละเลยในการออกแบบที่อนุรักษ์นิยมมากขึ้นอาจจะอยู่ภายใต้อิทธิพลของเส้นที่เรียบง่ายและสง่างามของเฟอร์นิเจอร์จีนที่นำเข้า. [12] เมื่อลวดลายตกแต่งหรือประดับอื่น ๆ ที่ใช้ในควีนแอนน์ เฟอร์นิเจอร์สไตล์มันมักจะ จำกัด หรือหอยเชลล์แกะสลักเปลือกหรือลวดลายเลื่อนรูป (บางครั้งในรูปแบบการบรรเทาและมักจะพบบนยอดและหัวเข่า) [4] หักและ C-เส้นโค้งและใบหยัก. [14] ใช้ Japanning เป็นข้อยกเว้นทั่วไปราชินีแนวโน้มแอนน์แห่งเครื่องประดับน้อยที่สุด. [4] เมื่อนำมาใช้ตกแต่ง japanned อยู่บ่อย ๆ ในสีแดง, สีเขียวหรือทองบนสนามสีเขียว. [10] ตารางชาเอียงด้านบนเป็น ครั้งแรกในช่วงระยะเวลาควีนแอนน์ใน 1774 [10] ควีนแอนน์ในที่สุดก็ถูกบดบังโดยภายหลังสไตล์ Chippendale; ปลายควีนแอนน์และต้น Chippendale ชิ้นจะคล้ายกันมากและทั้งสองรูปแบบจะมีการระบุมักจะมีด้วยกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมเด็จพระราชินีแอนน์สไตล์การออกแบบเฟอร์นิเจอร์พัฒนาในระหว่างและหลังจากรัชสมัยของสมเด็จพระราชินีนาถแอนน์แห่งบริเตนใหญ่ ( 1463 ) 1714 ) เฟอร์นิเจอร์ Queen Anne " ค่อนข้างเล็ก เบา และสะดวกสบายมากขึ้นกว่ารุ่นก่อนของ " และตัวอย่างการใช้ทั่วไป ได้แก่ " โค้งรูปร่าง , cabriole ขาหุ้มที่นั่ง ปีกด้านหลังเก้าอี้ และผู้ช่วยโต๊ะเลขา , ชิ้น" [ 1 ] องค์ประกอบอื่น ๆรวมถึงแสดงลักษณะเท้าและแผ่น " เน้นเส้นและรูปแบบมากกว่าเครื่องประดับ " [ 2 ] รูปแบบของการครองราชย์ของสมเด็จพระราชินีแอนน์บางครั้งเรียกว่าบาร็อคมากกว่า " ควีนแอนน์ " [ 3 ] [ 4 ] คำว่า " ควีนแอนน์ " อธิบายถึงรูปแบบการตกแต่งจาก การ mid-1720s ประมาณ 1760 แม้ว่าควีนแอนน์ทรงครอบครองก่อน[ 3 ] [ 5 ] และ " ชื่อ ' Queen Anne ' เป็นครั้งแรกที่ใช้รูปแบบมากขึ้นกว่าศตวรรษหลังจากมันเป็นแฟชั่น " . [ 4 ] การใช้สไตล์ควีนแอนน์ในสหรัฐอเมริกา เริ่มต้นในในคริสต์ทศวรรษ 1700 1710 และสอดคล้องกับความเจริญของอาณานิคมใหม่และเพิ่มเข้ามาของช่างฝีมือที่มีทักษะในอาณานิคมของอังกฤษ [ 6 ] [ 7 ] [ 8 ] องค์ประกอบบางอย่างของสมเด็จพระราชินีแอนน์สไตล์โมเดิร์น เฟอร์นิเจอร์ยังคงได้รับความนิยมในการผลิต [ 4 ]