THE BRAZILIAN LEGAL SYSTEM The Braz

THE BRAZILIAN LEGAL SYSTEM


The Brazilian legal system is based on Civil Law tradition. The Federal Constitution, in force since October 5th, 1988, is the supreme rule of the country and is the characterized by its rigid written form. The Constitution organizes the country as a Federative Republic, formed by the indissoluble union of the states and municipalities and of the Federal District. The 26 federate states have powers to adopt their own Constitutions and laws; their autonomy, however, is limited by the principles established in the Federal Constitution.



Municipalities also enjoy restricted autonomy as their legislation must follow the dictates of the Constitution of the state to which they belong, and consequently to those of the Federal Constitution itself. As for the Federal District, it blends functions of federate states and of municipalities, and its equivalent to a constitution, named Organic Law, must also obey the terms of the Federal Constitution.



The powers of the Union, as defined within the Constitution, are the Executive, the Legislative and the Judiciary, which are independent and harmonious amongst themselves. The head of the Executive is the President of the Republic, which is both the Chief of State and the Head of Government and is directly elected by the citizens. The Legislative, embedded in the form of National Congress and consists of two houses: The Chamber of Deputies (lower house) and the Federal Senate (upper house), both constituted by representatives who are elected by the citizens. The Judicial powers are vested upon the Federal Supreme Court, the Superior Court of Justice, the Regional Federal Courts and Federal Judges. There are also specialized courts to deal with electoral, labor and military disputes.



The Judiciary is organized into federal and state branches. Municipalities do not have their own justice systems, and must, therefore, resort to state or federal justice systems, depending on the nature of the case. The judicial system consists of several courts. The apex is the Federal Supreme Court and is the guardian of the Constitution. Among other duties, it has exclusive jurisdiction to: (i) declare federal or state laws unconstitutional; (ii) order extradition requests from foreign States; and (iii) rule over cases decided in sole instance courts, where the challenged decision may violate the Constitution.



The Superior Court of Justice is responsible for upholding federal legislation and treaties. The five Regional Federal Courts, have constitutional jurisdiction on cases involving appeals towards the decision ruled by federal judges, and are also responsible for cases of national interest and crimes foreseen in international pacts, among other duties. The jurisdiction of the Federal Judges include: being responsible for hearing most disputes in which one of the parties is the Union (State); ruling on lawsuits between a foreign State or international organization and a municipality or a person residing in Brazil; and judging cases based on treaties or international agreements of the Union against a foreign State or international body.



State-level justice in Brazil consists of state courts and judges. The states of Brazil organize their own judicial systems, with court jurisdiction defined in each state constitution, observing that their legal scope is limited by those that do not concern the federal judicial ordainment.



The legislative process begins, in broad terms, with a bill of law in one of the Congress Houses – either the Chamber of Deputies or the Federal Senate, thus called the Originating House. Once the bill is voted, it can either be rejected or forwarded to the other house, which is then called Reviewing House. There the bill can be rejected, approved or amended to be then returned to the Originating House. Depending on the object of the bill, it is forwarded for the presidential sanction or veto, as a whole or in part. If the bill is vetoed, the members of the National Congress can override such veto.

The Federal Constitution lists the forms of legal provisions, the most important of which are: (i) Amendments to the Constitution, thatconsist of changes to the constitutional text; (ii) Supplementary Laws, which supplement the Constitution, by detailing a matter, without interfering with the constitutional text, and are admissible only in cases expressly authorized by the Constitution; (iii) Ordinary Laws, which deal with all subjects, except those reserved to supplementary laws; and (iv) Provisional Measures, which are issued by the President of the Republic in important and urgent situations, with a temporary nature, with the force of law, and must be submitted to the National Congress in order to go through the legislative process. After being examined by the National Congress, they shall be converted into an ordinary law if approved. If rejected, either tacitly or expressly, they lose effectiveness ex tunc, and the National Congress shall regulate the legal relations arisen therefrom.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กฎหมายบราซิล กฎหมายบราซิลขึ้นอยู่กับประเพณีกฎหมายแพ่ง รัฐธรรมนูญของรัฐบาลกลาง ผลบังคับใช้ตั้งแต่เดือน 5 ตุลาคม 1988 เป็นกฎสูงสุดของประเทศ และเป็น characterized โดยรูปแบบการเขียนแข็ง รัฐธรรมนูญจัดประเทศเป็นสาธารณรัฐ Federative ก่อตั้งขึ้น โดยสหภาพ indissoluble ของอเมริกาและอำเภอ และเขตรัฐบาลกลาง อเมริกา federate 26 มีอำนาจที่จะนำตน พ.ศ.2540 และกฎหมาย อิสระของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ถูกจำกัด ด้วยหลักก่อตั้งขึ้นในรัฐธรรมนูญของรัฐบาลกลาง อำเภอยังเพลิดเพลินกับอิสระจำกัด ตามกฎหมายของพวกเขาต้องทำตามบอกรัฐธรรมนูญของรัฐที่พวกเขาเป็น และจากนั้นที่รัฐธรรมนูญของรัฐบาลกลางเอง ส่วนกลางเขต มันผสมฟังก์ชัน ของอเมริกา federate และอำเภอ และเทียบเท่ากับรัฐธรรมนูญ กฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญ การตั้งชื่อยังต้องปฎิบัติตามเงื่อนไขของรัฐธรรมนูญของรัฐบาลกลาง อำนาจของสหภาพ ตามที่กำหนดไว้ในรัฐธรรมนูญ มีผู้บริหาร การนิติบัญญัติ และ ตุลาการ ซึ่งเป็นอิสระ และความสามัคคีในหมู่ตัวเอง หัวหน้าบริหารเป็นประธานาธิบดีของสาธารณรัฐ ซึ่งเป็นหัวหน้าของรัฐและหัวหน้ารัฐบาล และถูกเลือกโดยตรง โดยประชาชน นิติบัญญัติ ฝังอยู่ในรูปแบบของสภาแห่งชาติ และประกอบด้วยบ้านสอง: หอการค้าของผู้แทนราษฎรสเปน (บ้านล่าง) และสภาสหพันธ์ (สภาสูง), ทั้งทะลัก โดยแทนที่เลือกตั้ง โดยประชาชน อำนาจยุติธรรมมี vested ฎีกากลาง ห้องศาลยุติธรรม ศาลภูมิภาคกลาง และผู้ พิพากษาของรัฐบาลกลาง นอกจากนี้ยังมีศาลการจัดการกับข้อโต้แย้งในการเลือกตั้ง แรงงาน และทหาร ยุติธรรมได้แบ่งสาขาของรัฐบาลกลาง และรัฐ อำเภอไม่มีระบบความยุติธรรมของตนเอง และดังนั้น ต้อง รีสอร์ทรัฐหรือระบบความยุติธรรมของรัฐบาลกลาง ขึ้นอยู่กับลักษณะของกรณีและปัญหา ระบบยุติธรรมประกอบด้วยศาลต่าง ๆ สุดยอดเป็นฎีกา ของรัฐบาลกลาง และเป็นผู้ปกครองของรัฐธรรมนูญ ระหว่างหน้าที่อื่น มีศาลให้: (i) ประกาศกฎหมายรัฐบาลกลาง หรือรัฐ unconstitutional (ii) สั่งคำร้องขอส่งผู้ร้ายข้ามแดนจากต่างประเทศอเมริกา และ (iii) กฎมากกว่ากรณีที่ตัดสินในศาลอย่างเดียว ซึ่งตัดสินใจกรณีการอาจขัดต่อรัฐธรรมนูญ ห้องซูพีเรียศาลยุติธรรมรับผิดชอบยึดถือสนธิสัญญาและกฎหมายของรัฐบาลกลาง 5 ภูมิภาคกลางศาล มีเขตอำนาจศาลรัฐธรรมนูญในกรณีที่เกี่ยวข้องกับการอุทธรณ์ต่อการตัดสินใจปกครอง โดยผู้พิพากษาของรัฐบาลกลาง และสามารถรับผิดชอบกรณีสนใจชาติและอาชญากรรม foreseen ใน pacts นานาชาติ ระหว่างหน้าที่อื่น อำนาจของผู้พิพากษาของรัฐบาลกลางรวม: ได้ยินส่วนใหญ่รับผิดชอบต่อข้อพิพาทฝ่ายหนึ่งซึ่งเป็นสหภาพ (รัฐ); หุเป็นความระหว่างรัฐต่างประเทศ หรือองค์การระหว่างประเทศ และที่เทศบาล หรือบุคคลในบราซิล และตัดสินคดีตามสนธิสัญญาหรือข้อตกลงระหว่างประเทศของสหภาพกับรัฐต่างประเทศหรือร่างกายนานาชาติ ความยุติธรรมระดับรัฐบราซิลประกอบด้วยผู้พิพากษาและศาลรัฐ ในรัฐของประเทศบราซิลจัดระเบียบระบบยุติธรรมของตนเอง มีเขตอำนาจศาลที่กำหนดไว้ในแต่ละรัฐธรรมนูญรัฐ สังเกตว่า ถูกจำกัดขอบเขตของกฎหมาย โดยผู้ที่เกี่ยวข้อง ordainment ยุติธรรมของรัฐบาลกลาง กระบวนการสภาเริ่ม ผ่อนเงื่อนไข รายการกฎหมายในบ้านสภาหอการค้าของผู้แทนราษฎรสเปนหรือวุฒิสภารัฐบาลกลาง จึง เรียกว่าบ้านเกิดอย่างใดอย่างหนึ่ง เมื่อโหวตรายการ มันสามารถถูกปฏิเสธ หรือส่งต่ออื่น ๆ บ้าน แล้วเรียกว่าบ้านทาน มีตั๋วสามารถปฏิเสธ อนุมัติ หรือแก้ไขแล้วจะส่งคืนไปยังบ้านเกิด ขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของรายการ มันจะส่งต่อไปที่ประธานาธิบดีหรือการยับยั้ง เป็นทั้งหมด หรือบางส่วน ถ้ายับยั้งรายการ สมาชิกรัฐสภาแห่งชาติสามารถแทนการยับยั้งดังกล่าว รัฐธรรมนูญของรัฐบาลกลางแสดงรายการแบบฟอร์มบทบัญญัติทางกฎหมาย สำคัญที่สุดที่จะ: (i) แก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ thatconsist ของการเปลี่ยนแปลงข้อความรัฐธรรมนูญ (ii) เสริมกฎหมาย ซึ่งเสริมรัฐธรรมนูญ โดยรายละเอียดเรื่อง โดยไม่รบกวนข้อความรัฐธรรมนูญ และมีเฉพาะในกรณีที่ได้รับอนุญาตอย่างชัดเจน โดยรัฐธรรมนูญ admissible (iii) ปกติกฎหมาย ซึ่งจัดการกับเรื่องทั้งหมด ยกเว้นที่สงวนไว้เพื่อเสริมกฎหมาย และหน่วยวัดสำรอง (iv) ซึ่งออก โดยประธานาธิบดีของสาธารณรัฐในความสำคัญ และเร่งด่วนกรณี ธรรมชาติชั่วคราว ด้วยการบังคับของกฎหมาย และต้องส่งให้สภาแห่งชาติเพื่อผ่านกระบวนการสภา หลังจากถูกตรวจสอบโดยสภาแห่งชาติ พวกเขาจะแปลงเป็นกฎหมายธรรมดาถ้าอนุมัติ ถ้าปฏิเสธ tacitly หรือชัด แจ้ง พวกเขาสูญเสียประสิทธิภาพอดีต tunc และสภาแห่งชาติต้องควบคุมความสัมพันธ์ทางกฎหมายที่เกิดขึ้น therefrom

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บราซิลระบบกฎหมายระบบกฎหมายของบราซิลจะขึ้นอยู่กับประเพณีกฎหมายแพ่ง รัฐธรรมนูญมีผลบังคับใช้ตั้งแต่ 5 ตุลาคม 1988 เป็นกฎสูงสุดของประเทศและเป็นที่โดดเด่นด้วยรูปแบบการเขียนที่เข้มงวดของ รัฐธรรมนูญจัดประเทศเป็นสหพันธ์สาธารณรัฐที่เกิดขึ้นจากสหภาพมั่นคงของรัฐและเทศบาลและของรัฐบาลกลางสหรัฐ 26 สหพันธ์รัฐมีอำนาจที่จะนำรัฐธรรมนูญของตัวเองและกฎหมาย เอกราชของพวกเขา แต่ถูก จำกัด ด้วยหลักการที่เป็นที่ยอมรับในรัฐธรรมนูญของรัฐบาลกลาง. เทศบาลยังสนุกกับอิสระที่ จำกัด เช่นการออกกฎหมายของพวกเขาจะต้องปฏิบัติตามคำสั่งของรัฐธรรมนูญแห่งรัฐในการที่พวกเขาอยู่และทำให้กับของรัฐธรรมนูญเอง สำหรับ Federal District, มันผสมผสานการทำงานของรัฐสหพันธรัฐและของเทศบาลและเทียบเท่ารัฐธรรมนูญชื่อกฎหมายอินทรีย์ยังต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขของรัฐธรรมนูญ. อำนาจของสหภาพตามที่กำหนดไว้ภายในรัฐธรรมนูญที่มี บริหารนิติบัญญัติและตุลาการซึ่งมีความเป็นอิสระและความสามัคคีในหมู่ตัวเอง หัวของผู้บริหารเป็นประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐซึ่งเป็นทั้งประมุขแห่งรัฐและหัวหน้ารัฐบาลและได้รับการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชน นิติบัญญัติที่ฝังอยู่ในรูปแบบของสภาแห่งชาติและประกอบด้วยสองบ้าน: ผู้แทนหอการค้า (บ้านล่าง) และวุฒิสภากลาง (บ้านบน) ทั้งบัญญัติโดยตัวแทนที่ได้รับการเลือกตั้งโดยประชาชน อำนาจตุลาการจะตกเป็นเมื่อศาลฎีกาของรัฐ, หัวหน้าศาลผู้พิพากษาศาลรัฐบาลกลางในระดับภูมิภาคและผู้พิพากษารัฐบาลกลาง นอกจากนี้ศาลยังเชี่ยวชาญในการจัดการกับการเลือกตั้งแรงงานและข้อพิพาททางทหาร. ตุลาการจัดเป็นสาขาของรัฐบาลกลางและรัฐ ในเขตเทศบาลเมืองไม่ได้มีระบบความยุติธรรมของตัวเองและต้องจึงหันไปรัฐหรือรัฐบาลกลางระบบความยุติธรรมขึ้นอยู่กับลักษณะของคดี ระบบการพิจารณาคดีของศาลประกอบด้วยหลาย ปลายเป็นรัฐบาลกลางศาลฎีกาและเป็นผู้ปกครองของรัฐธรรมนูญ ท่ามกลางหน้าที่อื่น ๆ ก็มีอำนาจพิเศษในการ: (i) การประกาศของรัฐบาลกลางหรือกฎหมายของรัฐรัฐธรรมนูญ; (ii) การร้องขอส่งผู้ร้ายข้ามแดนสั่งซื้อจากต่างประเทศสหรัฐอเมริกา; และ (iii) ครองกรณีตัดสินใจในศาลเช่น แต่เพียงผู้เดียวที่ท้าทายการตัดสินใจอาจเป็นการละเมิดรัฐธรรมนูญ. หัวหน้าศาลยุติธรรมเป็นผู้รับผิดชอบในการส่งเสริมการออกกฎหมายของรัฐบาลกลางและสนธิสัญญา ห้าภูมิภาคศาลรัฐบาลกลางมีอำนาจศาลรัฐธรรมนูญในกรณีที่เกี่ยวข้องกับการยื่นอุทธรณ์ต่อการตัดสินใจของผู้ปกครองโดยผู้พิพากษาของรัฐบาลกลางและยังรับผิดชอบสำหรับกรณีของผลประโยชน์ของชาติและอาชญากรรมเล็งเห็นในสนธิสัญญาระหว่างประเทศในหมู่หน้าที่อื่น อำนาจของผู้พิพากษารัฐบาลกลางรวมถึงเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับการได้ยินมากที่สุดในข้อพิพาทซึ่งหนึ่งในบุคคลที่เป็นสหภาพ (รัฐ); การพิจารณาคดีเกี่ยวกับคดีระหว่างรัฐต่างประเทศหรือองค์การระหว่างประเทศและเขตเทศบาลเมืองหรือบุคคลที่อาศัยอยู่ในประเทศบราซิล; และการตัดสินกรณีที่อยู่บนพื้นฐานของสนธิสัญญาหรือข้อตกลงระหว่างประเทศของสหภาพกับรัฐต่างประเทศหรือองค์กรระหว่างประเทศ. ยุติธรรมระดับรัฐในบราซิลประกอบด้วยศาลรัฐและผู้พิพากษา รัฐของบราซิลจัดระเบียบระบบการพิจารณาคดีของตัวเองที่มีเขตอำนาจของศาลที่กำหนดไว้ในแต่ละรัฐรัฐธรรมนูญสังเกตว่าขอบเขตทางกฎหมายของพวกเขาจะถูก จำกัด โดยผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับการพิจารณาคดีของรัฐบาลกลาง ordainment. กระบวนการนิติบัญญัติเริ่มต้นในแง่กว้างที่มีการเรียกเก็บเงินของ กฎหมายในสภาคองเกรสบ้าน - ทั้งผู้แทนหอการค้าหรือวุฒิสภารัฐบาลกลางจึงเรียกว่ามีต้นกำเนิดมาบ้าน การเรียกเก็บเงินเมื่อได้รับการโหวตก็สามารถจะปฏิเสธหรือส่งต่อไปยังบ้านอื่น ๆ ซึ่งก็จะเรียกว่าการตรวจสอบบ้าน มีการเรียกเก็บเงินสามารถปฏิเสธการอนุมัติหรือการแก้ไขจะถูกส่งกลับไปยังต้นกำเนิดบ้าน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของการเรียกเก็บเงินก็จะถูกส่งต่อไปสำหรับการอนุมัติประธานาธิบดีหรือยับยั้งเป็นทั้งหมดหรือบางส่วน ถ้าบิลที่มีการคัดค้านสมาชิกของสภาแห่งชาติสามารถแทนที่การยับยั้งดังกล่าว. รัฐธรรมนูญของรัฐบาลกลางที่จะแสดงรูปแบบของบทบัญญัติทางกฎหมายที่สำคัญที่สุดของที่: (i) การแก้ไขรัฐธรรมนูญ thatconsist การเปลี่ยนแปลงข้อความรัฐธรรมนูญ; (ii) กฎหมายเสริมซึ่งเสริมรัฐธรรมนูญโดยรายละเอียดเรื่องโดยไม่รบกวนกับข้อความในรัฐธรรมนูญและเป็นที่ยอมรับเฉพาะในกรณีที่ได้รับอนุญาตโดยชัดแจ้งตามรัฐธรรมนูญ; (iii) กฎหมายสามัญซึ่งจัดการกับทุกวิชายกเว้นกฎหมายลิขสิทธิ์เสริม; และ (iv) มาตรการชั่วคราวซึ่งออกโดยประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐในสถานการณ์ที่สำคัญและเร่งด่วนที่มีลักษณะชั่วคราวด้วยแรงของกฎหมายและต้องถูกส่งไปยังสภาแห่งชาติเพื่อที่จะไปผ่านกระบวนการนิติบัญญัติ หลังจากได้รับการตรวจสอบโดยสภาแห่งชาติที่พวกเขาจะได้รับการแปลงเป็นกฎหมายธรรมดาถ้าได้รับการอนุมัติ หากปฏิเสธทั้งโดยปริยายหรือโดยชัดแจ้งพวกเขาสูญเสียประสิทธิภาพอดีต Tunc และสภาแห่งชาติจะกำหนดความสัมพันธ์ทางกฎหมายที่เกิดขึ้นนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบ

ระบบกฎหมายกฎหมายบราซิลบราซิล จะขึ้นอยู่กับประเพณีกฎหมายแพ่ง รัฐธรรมนูญของรัฐบาลกลาง ในบังคับ ตั้งแต่ 5 ตุลาคม 1988 เป็นกติกาสูงสุดของประเทศ และเป็นลักษณะของมันแข็งเขียนแบบฟอร์ม รัฐธรรมนูญทั้งประเทศเป็นสาธารณรัฐสหพันธ์ ก่อตั้งโดยสหภาพ indissoluble ของรัฐและเทศบาลและอำเภอของรัฐบาลกลาง26 รวมเป็นสหพันธ์รัฐมีอำนาจที่จะนำรัฐธรรมนูญของตนเอง และกฎหมาย ของตนเอง แต่จะถูก จำกัด โดยหลักการก่อตั้งขึ้นในรัฐธรรมนูญของรัฐบาลกลาง .



เทศบาลยังเพลิดเพลินกับการปกครองของกฎหมายที่ จำกัด จะต้องปฏิบัติตามซึ่งรัฐธรรมนูญของรัฐ ที่พวกเขาอยู่ และจากนั้นพวกของรัฐบาลกลาง รัฐธรรมนูญนั่นเองสำหรับเขตกลาง ผสมการทำงานของสหพันธรัฐรัฐและของเทศบาล และเทียบเท่ากับรัฐธรรมนูญ ชื่อว่าอินทรีย์ กฎหมาย ก็ต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขของรัฐธรรมนูญของรัฐบาลกลาง .



พลังของสหภาพฯ ตามที่กำหนดไว้ในรัฐธรรมนูญ คือ บริหาร นิติบัญญัติ และตุลาการ ซึ่ง เป็นอิสระและความสามัคคีในหมู่พวกเขาเองหัวหน้าฝ่ายบริหารคือประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐ , ซึ่งเป็นทั้งประมุขแห่งรัฐและหัวหน้ารัฐบาล และมีที่มาจากการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชน นิติบัญญัติ , ฝังตัวอยู่ในรูปแบบของรัฐสภาแห่งชาติและประกอบด้วยสองบ้าน : สภาผู้แทนราษฎร ( สภาล่าง ) และวุฒิสภาสหรัฐ ( สภาสูง ) ทั้งขึ้นโดยผู้แทนที่ได้รับการเลือกตั้งโดยประชาชนอํานาจตุลาการเป็นสิทธิ์ตามฎีกาของศาลที่เหนือกว่าของความยุติธรรมในศาลรัฐบาลกลางและผู้พิพากษาของรัฐบาลกลาง นอกจากนี้ยังมีผู้เชี่ยวชาญที่ศาลจะจัดการเลือกตั้ง แรงงาน และความขัดแย้งทางทหาร .



ศาลยุติธรรมแบ่งเป็นรัฐ และรัฐบาลกลาง กิ่ง เทศบาลไม่มีระบบความยุติธรรมของตนเอง และต้องดังนั้นรีสอร์ทรัฐ หรือระบบยุติธรรมสหรัฐ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับธรรมชาติของคดี ระบบตุลาการประกอบด้วยหลายศาล ปลายเป็นสหพันธรัฐศาลฎีกาและเป็นผู้พิทักษ์รัฐธรรมนูญ ระหว่างการปฏิบัติหน้าที่อื่น ๆ มี พิเศษ สังกัด : ( ฉัน ) ประกาศของรัฐบาลกลางหรือรัฐกฎหมายรัฐธรรมนูญ ; ( ii ) การขอส่งผู้ร้ายข้ามแดนจากรัฐต่างประเทศและ ( 3 ) กรณีตัดสินใจในปกครองแต่เพียงผู้เดียว เช่น ศาลที่ท้าทายการตัดสินใจอาจละเมิดรัฐธรรมนูญ .



หัวหน้าศาลยุติธรรมมีหน้าที่รับผิดชอบในการส่งเสริมของรัฐบาลกลางกฎหมายและสนธิสัญญา . ห้าภูมิภาคศาลรัฐบาลกลางมีอำนาจตามรัฐธรรมนูญในคดีที่เกี่ยวข้องกับการอุทธรณ์ต่อการตัดสินใจปกครองโดยผู้พิพากษาของรัฐบาลกลางและยังรับผิดชอบในกรณีของผลประโยชน์แห่งชาติ และอาชญากรรม รวมถึงหนี้ในต่างประเทศ ในหน้าที่อื่น ๆ อำนาจของผู้พิพากษาของรัฐบาลกลางรวมถึงรับผิดชอบได้ยินส่วนใหญ่ข้อพิพาทที่ฝ่ายหนึ่งเป็นสหภาพ ( รัฐ ) ; คดีในคดีระหว่างรัฐต่างประเทศ หรือองค์การระหว่างประเทศ และเทศบาล หรือผู้ที่อาศัยอยู่ในบราซิลและการตัดสินคดีตามสนธิสัญญาหรือข้อตกลงของสหภาพระหว่างประเทศกับรัฐต่างประเทศ หรือร่างกายต่างประเทศ



สภาพระดับความยุติธรรมในบราซิล ประกอบด้วยรัฐศาลและผู้พิพากษา รัฐของบราซิลจัดระเบียบระบบของตัวเองตุลาการกับเขตอำนาจศาลที่กำหนดไว้ในแต่ละรัฐรัฐธรรมนูญสังเกตว่าขอบเขตทางกฎหมายของพวกเขาจะถูก จำกัด โดยผู้ที่ไม่กังวลศาลรัฐบาลกลางบวช . .



นิติบัญญัติ กระบวนการเริ่มต้นขึ้น ในแง่ที่กว้างกับบิลกฎหมายแห่งหนึ่งในบ้านที่รัฐสภา–ให้สภาผู้แทนราษฎรหรือวุฒิสภาสหรัฐ จึงเรียกว่า ที่มาบ้าน เมื่อบิล ถูกโหวต มันสามารถถูกปฏิเสธ หรือส่งต่อไปยังบ้านหลังอื่น ๆซึ่งเรียกว่าการตรวจสอบบ้าน มีใบเสร็จสามารถถูกปฏิเสธ ยอมรับ หรือแก้ไขให้แล้ว กลับไปที่บ้าน ขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของบิล จะส่งต่อให้ประธานาธิบดีขัดขวางหรือยับยั้ง ทั้งหมดหรือบางส่วน ถ้าบิลจะคัดค้าน สมาชิกสภาแห่งชาติสามารถแทนที่เช่นยับยั้ง

รัฐธรรมนูญของรัฐบาลกลางรายการรูปแบบของบทบัญญัติกฎหมายที่สำคัญที่สุดซึ่งเป็น : ( i ) การแก้ไขรัฐธรรมนูญ thatconsist เปลี่ยนแปลงข้อความในรัฐธรรมนูญ ( 2 ) เสริมเพิ่มเติมกฎหมาย ซึ่งรัฐธรรมนูญ โดยรายละเอียดเรื่อง โดยไม่ยุ่งกับข้อความของรัฐธรรมนูญ และจะยอมรับเฉพาะในกรณีที่ได้รับอนุญาตอย่างชัดแจ้งโดยรัฐธรรมนูญ ; ( iii ) ธรรมดา กฎหมาย ซึ่งจัดการกับทุกวิชายกเว้นผู้ที่สงวนไว้เพื่อเสริมกฎหมาย และ ( 4 ) มาตรการชั่วคราวที่ออกโดยประธานของสาธารณรัฐในสถานการณ์ที่สำคัญและเร่งด่วนด้วยธรรมชาติชั่วคราวด้วยอำนาจของกฎหมาย และต้องถูกส่งไปยังสภาแห่งชาติเพื่อที่จะไปผ่านกระบวนการนิติบัญญัติ หลังจากการตรวจสอบโดยสภาแห่งชาติพวกเขาจะถูกแปลงเป็นกฎหมายปกติ ถ้าได้รับการอนุมัติ ถ้าปฏิเสธทั้งโดยปริยายหรือชัดแจ้งพวกเขาสูญเสียประสิทธิผล แฟนเก่า จากนั้น และสภาแห่งชาติจะควบคุมกฎหมาย ความสัมพันธ์ที่เกิดจาก .