According to the breed standard, Go

According to the breed standard, Golden Retriever dogs should have an ideal character to
make good family pets. For example, the Dutch Golden Retriever Club breed standard states that
Golden Retrievers are ‘‘good-natured, friendly, and confident’’ (GRCN, 2005). However, there
are also reports of very aggressive Golden Retrievers (Edwards, 1991; Galac and Knol, 1997;
Heath, 1991; Knol and Schilder, 1999). A genetic background has been suggested for this
aggression because the behaviour seems to occur more often in certain Golden Retriever family
groups (Knol et al., 1997). Consequently, a study on the genetics of aggressive behaviour in
Golden Retrievers was started at the Utrecht University in 1997. The aim of this project is to
identify mutations or polymorphisms in genes underlying the individual variation in aggressive
behaviour in Golden Retrievers.

The key to success in any genetic study is the availability of a reliable and valid method
for phenotyping. Obtaining phenotypes is especially challenging for behavioural traits,
because of their complexity with many contributing factors (e.g., Mackenzie et al., 1986).
Two main methods exist for phenotyping canine aggression: behavioural tests and
questionnaires. In behavioural tests dogs are evaluated for their responses towards various
stimuli under controlled conditions by trained evaluators. When using questionnaires, dog
owners are asked opinions on the behaviour of their dog in various everyday situations.
Examples of the first method include the aggression test developed by Netto and Planta
(1997), and of the latter method the Canine Behavioural Assessment and Research
Questionnaire (CBARQ) developed by Hsu and Serpell (2003). Data obtained with either
method have thus far not been studied genetically, even though the aggression test was
specifically developed for excluding aggressive individuals from breeding, and the CBARQ
has been suggested to be a useful research tool for exploring the causes of behavioural
problems in dogs.

In theory, behavioural tests are more objective than owner-derived information. The
opportunities resulting from a shortened version of the aggression test of Netto and Planta
(1997) to phenotypically characterise aggression in Golden Retrievers were studied by van
den Berg et al. (2003, in press). These studies concluded that certain types of aggression
cannot be elicited in the test and that the behaviour in a test may not be representative of the
behaviour of the dog in everyday life. It is thus questionable if the aggression test could be
used to reliably classify dogs into aggression classes in this population for genetic analyses.
In contrast, the behavioural scores derived from the CBARQ seem to provide a promising
tool for genetic studies of aggression in the Golden Retriever population (van den Berg et al.,
in press). However, before progressing to more complex and costly molecular genetic
analyses it is important to determine the degree of heritability, i.e., the strength of the
relationship between the genetic and phenotypic values, for the CBARQ scores in this
population.

The aim of this paper was to estimate heritabilities of aggression-related measures obtained
via the CBARQ on a population of Golden Retrievers in The Netherlands. More precisely, the
goal was to study which measures of aggression that are available from the CBARQ show
sufficient genetic variation to be interesting candidates for further molecular genetic studies on
canine aggression in this population. Pearson product moment correlation coefficients were also
calculated between the estimated breeding values for the most reliable human- and dog-directed
aggression measures to provide an impression of the extent to which these two traits are
genetically related to each other.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามสายพันธุ์มาตรฐาน สุนัขโกลเด้นริทรีฟเวอร์ควรมีอักขระเหมาะทำให้สัตว์เลี้ยงครอบครัวดี ตัวอย่าง มาตรฐานสายพันธุ์เนเธอร์แลนด์โกลเด้นริทรีฟเวอร์คลับระบุว่าRetrievers ทอง ใจ '' good-natured มิตร มั่นใจ '' (GRCN, 2005) อย่างไรก็ตาม มียังมีรายงานของ Retrievers ทองมากก้าวร้าว (เอ็ดเวิร์ด 1991 Galac และ Knol, 1997สุขภาพ 1991 Knol ก Schilder, 1999) พื้นหลังทางพันธุกรรมได้รับการแนะนำนี้รุกรานเนื่องจากพฤติกรรมน่าจะ เกิดขึ้นบ่อยในบางครอบครัวโกลเด้นริทรีฟเวอร์กลุ่ม (Knol และ al., 1997) ดังนั้น การศึกษาพันธุศาสตร์ของพฤติกรรมก้าวร้าวในRetrievers ทองถูกเริ่มต้นที่มหาวิทยาลัย Utrecht ในปี 1997 จุดมุ่งหมายของโครงการนี้คือการระบุ polymorphisms ในต้นแบบการเปลี่ยนแปลงในก้าวร้าวแต่ละยีนหรือกลายพันธุ์พฤติกรรมใน Retrievers ทองความสำเร็จในการศึกษาทางพันธุกรรมมีความพร้อมของวิธีการที่ถูกต้อง และเชื่อถือได้สำหรับ phenotyping รับฟีเป็นความท้าทายอย่างยิ่งสำหรับลักษณะพฤติกรรมเนื่องจากความซับซ้อนของพวกเขามีปัจจัยสนับสนุนหลายอย่าง (เช่น แมค et al., 1986)มีสองวิธีหลักในการรุกรานสุนัข phenotyping: ทดสอบพฤติกรรม และแบบสอบถาม ในการทดสอบพฤติกรรม ประเมินสุนัขสำหรับการตอบรับไปยังที่ต่าง ๆสิ่งเร้าภายใต้เงื่อนไขที่ควบคุมโดย evaluators ฝึก เมื่อใช้แบบสอบถาม สุนัขเจ้าของจะขอความคิดเห็นเกี่ยวกับพฤติกรรมของสุนัขของพวกเขาในชีวิตประจำวันต่าง ๆตัวอย่างของวิธีแรกได้แก่การทดสอบรุกรานที่พัฒนาโดย Netto ลเวียมานอร์(1997), และหลังวิธีการประเมินพฤติกรรมสุนัขและการวิจัยแบบสอบถาม (CBARQ) พัฒนา โดยซูและ Serpell (2003) ข้อมูลที่ได้รับด้วยวิธีได้ฉะนี้ไม่การศึกษาแปลงพันธุกรรม แม้ว่าการทดสอบรุกรานพัฒนาขึ้นโดยเฉพาะสำหรับการรวมบุคคลที่ก้าวร้าวจากการผสมพันธุ์ และ CBARQมีการแนะนำเป็น เครื่องมือวิจัยที่เป็นประโยชน์สำหรับการสำรวจสาเหตุของพฤติกรรมปัญหาในสุนัขในทางทฤษฎี พฤติกรรมทดสอบมีวัตถุประสงค์เพิ่มเติมกว่าข้อมูลที่ได้มาเจ้าของ ที่โอกาสที่เป็นผลจากการทดสอบการรุกรานของ Netto ลเวียมานอร์รุ่นตัดให้สั้นลง(1997) เพื่อ phenotypically characterise รุกรานใน Retrievers ทองถูกศึกษา โดยรถตู้เดนเบิร์กลักซ์เชอรี่ et al. (2003 ในข่าว) การศึกษานี้สรุปว่า บางชนิดของการรุกรานไม่ elicited ในการทดสอบ และพฤติกรรมในการทดสอบอาจไม่แสดงถึงการพฤติกรรมของสุนัขในชีวิตประจำวัน จึงแก้แค้นคืนถ้าสามารถทดสอบรุกรานใช้เพื่อจัดประเภทสุนัขได้เข้าเรียนการรุกรานนี้ประชากรการวิเคราะห์ทางพันธุกรรมคะแนนพฤติกรรมที่มาจาก CBARQ ดูเหมือนเพื่อ ให้มีแนวโน้มในทางตรงกันข้ามเครื่องมือศึกษาพันธุกรรมของประชากรโกลเด้นริทรีฟเวอร์รุกราน (แวนเดนเบิร์กลักซ์เชอรี่ et al.,ในข่าว) อย่างไรก็ตาม ก่อนความก้าวหน้าการซับซ้อน และค่าใช้จ่ายระดับโมเลกุลทางพันธุกรรมวิเคราะห์เป็นสิ่งสำคัญในการกำหนดระดับของ heritability เช่น ความแข็งแรงของการความสัมพันธ์ระหว่างพันธุกรรม และไทป์ค่า สำหรับคะแนน CBARQ ในนี้ประชากรจุดประสงค์ของเอกสารนี้คือการ ประเมิน heritabilities มาตรการที่เกี่ยวข้องกับการรุกรานได้ผ่าน CBARQ ในประชากร Retrievers ทองในประเทศเนเธอร์แลนด์ เพิ่มแม่นยำ การเป้าหมายคือการ ศึกษาที่วัดรุกรานที่มีจากงาน CBARQความผันแปรทางพันธุกรรมเพียงพอให้ ผู้สมัครที่น่าสนใจเพิ่มเติมโมเลกุลพันธุกรรมศึกษาในรุกรานสุนัขในประชากรนี้ สัมประสิทธิ์ Pearson ผลิตภัณฑ์ขณะความสัมพันธ์แนะนำคำนวณได้ระหว่างค่าพันธุ์ประเมินสำหรับเชื่อถือได้มากที่สุดบุคคล - และสุนัขแบบส่งตรงมาตรการการรุกรานเพื่อให้ภาพของขอบเขตที่มีลักษณะเหล่านี้สองแปลงพันธุกรรมที่เกี่ยวข้องกับแต่ละอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามมาตรฐานสายพันธุ์สุนัขโกลเด้นรีทรีฟควรจะมีตัวละครที่เหมาะที่จะทำให้สัตว์เลี้ยงครอบครัวที่ดี ยกตัวอย่างเช่นชาวดัตช์โกลเด้นรีทรีคลับรัฐพันธุ์มาตรฐานที่โกลเด้นรีฟเวอร์มี '' อัธยาศัยดีเป็นมิตรและมีความเชื่อมั่น '' (GRCN 2005)
แต่มีนี้ยังมีรายงานของก้าวร้าวมากโกลเด้นรีฟเวอร์ (เอ็ดเวิร์ด 1991; Galac และ Knol, 1997; Heath, 1991; Knol และ Schilder, 1999) พื้นหลังทางพันธุกรรมที่ได้รับการแนะนำในการนี้การรุกรานเพราะพฤติกรรมที่ดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นบ่อยในบางครอบครัวที่โกลเด้นรีทรีกลุ่ม(Knol et al., 1997) ดังนั้นการศึกษาพันธุศาสตร์ของพฤติกรรมก้าวร้าวในโกลเด้นรีฟเวอร์เริ่มต้นที่มหาวิทยาลัยอูเทรคในปี 1997 เป้าหมายของโครงการนี้คือการระบุการกลายพันธุ์หรือความหลากหลายในยีนที่อยู่ภายใต้การเปลี่ยนแปลงในแต่ละก้าวร้าวพฤติกรรมในโกลเด้นรีฟเวอร์. กุญแจสู่ความสำเร็จ ในการศึกษาทางพันธุกรรมใด ๆ ที่เป็นความพร้อมของวิธีการที่เชื่อถือได้และถูกต้องสำหรับphenotyping ได้รับ phenotypes เป็นสิ่งที่ท้าทายอย่างยิ่งสำหรับลักษณะพฤติกรรมเนื่องจากความซับซ้อนของพวกเขาด้วยหลายปัจจัย(เช่นแม็คเคนซี่, et al, 1986).. สองวิธีหลักที่มีอยู่สำหรับ phenotyping รุกรานสุนัข: การทดสอบพฤติกรรมและแบบสอบถาม ในการทดสอบพฤติกรรมสุนัขได้รับการประเมินสำหรับการตอบสนองที่มีต่อต่างๆเร้าภายใต้เงื่อนไขที่ควบคุมโดยการประเมินผลการฝึกอบรม เมื่อใช้แบบสอบถามสุนัขเจ้าของจะถามความคิดเห็นเกี่ยวกับพฤติกรรมของสุนัขของพวกเขาในชีวิตประจำวันที่แตกต่างกัน. ตัวอย่างของวิธีแรกรวมถึงการทดสอบการรุกรานที่พัฒนาโดย Netto และแพลน(1997) และวิธีการหลังสุนัขพฤติกรรมการประเมินผลและการวิจัยแบบสอบถาม(CBARQ) ที่พัฒนาโดยฮและ Serpell (2003) ข้อมูลที่ได้รับมีทั้งวิธีการได้ป่านนี้ไม่ได้รับการศึกษาทางพันธุกรรมถึงแม้ว่าการทดสอบการรุกรานได้รับการพัฒนาโดยเฉพาะสำหรับบุคคลที่ก้าวร้าวไม่รวมจากการปรับปรุงพันธุ์และCBARQ ได้รับการแนะนำที่จะเป็นเครื่องมือในการวิจัยที่มีประโยชน์สำหรับการสำรวจสาเหตุของพฤติกรรมปัญหาในสุนัขในทางทฤษฎีการทดสอบพฤติกรรมมีวัตถุประสงค์มากกว่าข้อมูลเจ้าของที่ได้มาจาก โอกาสที่เกิดจากการคร่าว ๆ ของการทดสอบการรุกรานของ Netto และแพลน(1997) ลักษณะภายนอกที่จะรุกรานในลักษณะของโกลเด้นรีฟเวอร์มีการศึกษาโดยรถตู้ถ้ำBerg et al, (ปี 2003 ในข่าว) การศึกษาเหล่านี้ได้ข้อสรุปว่าบางประเภทของการรุกรานไม่สามารถนำออกมาในการทดสอบและพฤติกรรมในการทดสอบอาจจะไม่เป็นตัวแทนของพฤติกรรมของสุนัขในชีวิตประจำวัน มันเป็นที่น่าสงสัยดังนั้นหากการทดสอบการรุกรานที่อาจจะใช้ในการเชื่อถือจำแนกสุนัขในชั้นเรียนรุกรานในประชากรกลุ่มนี้สำหรับการวิเคราะห์ทางพันธุกรรม. ในทางตรงกันข้ามคะแนนพฤติกรรมมาจาก CBARQ ดูเหมือนจะให้แนวโน้มเครื่องมือสำหรับการศึกษาพันธุกรรมของการรุกรานในRetriever โกลเด้น ประชากร (van den Berg et al., ในการกด) อย่างไรก็ตามก่อนที่จะมีความคืบหน้าในการที่ซับซ้อนมากขึ้นและค่าใช้จ่ายในระดับโมเลกุลทางพันธุกรรมวิเคราะห์มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะกำหนดระดับของพันธุกรรมเช่นความแข็งแรงของความสัมพันธ์ระหว่างค่าทางพันธุกรรมและฟีโนไทป์สำหรับคะแนนCBARQ ในประชากร. จุดมุ่งหมายของการวิจัยนี้คือ ในการประเมินพันธุกรรมของมาตรการที่เกี่ยวข้องกับการรุกรานที่ได้รับผ่านทางCBARQ ประชากรของโกลเด้นรีฟเวอร์ในเนเธอร์แลนด์ อีกอย่างแม่นยำที่เป้าหมายคือการศึกษาซึ่งมาตรการของการรุกรานที่มีอยู่จากการแสดง CBARQ การเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมเพียงพอที่จะผู้สมัครที่น่าสนใจสำหรับการศึกษาต่อในระดับโมเลกุลทางพันธุกรรมในการรุกรานสุนัขในประชากรกลุ่มนี้ เพียร์สันค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ขณะที่สินค้ายังคำนวณระหว่างค่าการผสมพันธุ์ประมาณสำหรับการที่น่าเชื่อถือที่สุดของมนุษย์และสุนัขกำกับมาตรการการรุกรานเพื่อให้การแสดงผลของขอบเขตในการที่ทั้งสองลักษณะมีการเกี่ยวข้องทางพันธุกรรมกับแต่ละอื่นๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามมาตรฐานสายพันธุ์ สุนัข โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ ควรมีบุคลิกเหมาะ

ทำครอบครัวสัตว์เลี้ยง ตัวอย่างเช่น พันธุ์โกลเด้น รีทรีฟเวอร์คลับชาวดัตช์อเมริกามาตรฐานที่
retrievers โกลเด้น ' 'good-natured เป็นมิตร และมั่นใจ ' ' ( grcn , 2005 ) อย่างไรก็ตาม มีรายงานของโกลเด้น รีทรีฟเวอร์
ยังรุนแรงมาก ( Edwards , 1991 ; galac และแคน , 1997 ;
Heath , 1991 ;แคน และ ไชล์เดอร์ , 1999 ) พื้นหลังทางพันธุกรรมได้ถูกแนะนำสำหรับการรุกรานนี้
เพราะพฤติกรรมที่ดูเหมือนจะเกิดขึ้นบ่อยในกลุ่มครอบครัว
โกลเด้นรีทรีฟเวอร์บาง ( แคน et al . , 1997 ) ดังนั้นการศึกษาพันธุศาสตร์ของพฤติกรรมก้าวร้าวใน
โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ เริ่มต้นที่ Utrecht University ในปี 1997 จุดมุ่งหมายของโครงการนี้คือ

การกลายพันธุ์ในยีนหรือระบุความหลากหลายภายใต้การเปลี่ยนแปลงในแต่ละพฤติกรรมก้าวร้าวในโกลเด้น รีทรีฟเวอร์
.

กุญแจสู่ความสำเร็จในการศึกษาทางพันธุกรรมใดมีความพร้อมของที่เชื่อถือได้และถูกต้องวิธี
สำหรับอ . การเกิดเป็นสิ่งที่ท้าทายสำหรับลักษณะพฤติกรรม
เพราะความซับซ้อนของพวกเขาด้วยหลายปัจจัย เช่น แม็คเคนซี่ et al . , 1986 )
สองวิธีหลักมีอยู่อเขี้ยว : การทดสอบพฤติกรรมความก้าวร้าว
แบบสอบถาม พฤติกรรมในการทดสอบสุนัขจะประเมินการตอบสนองต่อสิ่งเร้าต่าง ๆภายใต้เงื่อนไขที่ควบคุมโดยการฝึกอบรมผู้ประเมิน
. เมื่อใช้แบบสอบถาม เจ้าของสุนัข
ถามความคิดเห็นเกี่ยวกับพฤติกรรมของสุนัขของพวกเขาในชีวิตประจำวันต่างๆ
ตัวอย่างของวิธีแรก ได้แก่ การพัฒนาและทดสอบโดยเนตโตะ planta
( 1997 ) และหลังใช้วิธีสุนัขพฤติกรรมการประเมินและวิจัย
Questionnaire ( cbarq ) ที่พัฒนาโดยต่อมา serpell ( 2003 ) ข้อมูลด้วยวิธีการมี
ป่านนี้ไม่ได้มีการศึกษาทางพันธุกรรม แม้ว่าการทดสอบ
ก้าวร้าวโดยเฉพาะการพัฒนาเพื่อรวมบุคคลก้าวร้าวจากการผสมพันธุ์ และ cbarq
ได้รับการแนะนำเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์สำหรับการสำรวจสาเหตุของปัญหาพฤติกรรมสุนัข


ในทฤษฎีการทดสอบพฤติกรรมมีวัตถุประสงค์มากกว่าเจ้าของได้รับข้อมูล
โอกาสที่เกิดจากย่อมาจากการรุกรานของเนตโตะ planta
และการทดสอบ( 1997 ) phenotypically characterise ความก้าวร้าวของโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ ศึกษาโดย แวน เดน เบิร์ก
et al . ( 2003 , ในข่าว ) การศึกษานี้สรุปได้ว่าบางประเภทของความก้าวร้าว
ไม่สามารถได้มาในการทดสอบและพฤติกรรมในการทดสอบอาจจะไม่ใช่ตัวแทนของ
พฤติกรรมของสุนัขในชีวิตประจําวัน จึงน่าสงสัยว่าอาจจะเป็น
ทดสอบความก้าวร้าวใช้สุนัขในการรุกรานได้จัดชั้นเรียนในประชากรนี้ในการวิเคราะห์ทางพันธุกรรม .
ในทางตรงข้าม คะแนนที่ได้มาจากพฤติกรรม cbarq ดูเหมือนเพื่อให้เครื่องมือสัญญา
สำหรับการศึกษาพันธุศาสตร์ของการรุกรานในโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ประชากร ( van den Berg et al . ,
กด ) อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะก้าวสู่ความซับซ้อนมากขึ้นและค่าใช้จ่าย
อณูพันธุศาสตร์และมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะกำหนดระดับของการถ่ายทอดทางพันธุกรรม เช่น ความแข็งแรงของความสัมพันธ์ระหว่างค่า
พันธุกรรมและคุณสมบัติ ใน cbarq คะแนนในประชากรนี้
.

จุดประสงค์ของบทความนี้เพื่อประมาณค่าอัตราพันธุกรรมของการรุกรานที่เกี่ยวข้องกับมาตรการรับ
ผ่าน cbarq ในประชากรของโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ ในเนเธอร์แลนด์ .
มากขึ้นแน่นอนเป้าหมายคือเพื่อการศึกษา ซึ่งมาตรการของการรุกรานที่มีอยู่จาก cbarq โชว์
เพียงพอทางพันธุกรรมเป็นผู้สมัครที่น่าสนใจต่อพันธุกรรม การศึกษา
สุนัขการรุกรานในกลุ่มนี้ด้วย สหสัมพันธ์เพียร์สันยัง
คำนวณระหว่างค่าการผสมพันธุ์ที่น่าเชื่อถือที่สุดของมนุษย์และสุนัขกำกับ
การรุกรานมาตรการที่จะให้ความประทับใจในขอบเขตซึ่งทั้งสองลักษณะจะ
พันธุกรรมเกี่ยวข้องกับแต่ละอื่น ๆ