No doubt I now grew very pale; but

No doubt I now grew very pale; but I talked more fluently, and with a heightened voice. Yet the sound increased and what could I do? It was a low, dull, quick sound much such a sound as a watch makes when enveloped in cotton. I gasped for breath and yet the officers heard it not. I talked more quickly more vehemently; but the noise steadily increased. I arose and argued about trifles, in a high key and with violent gesticulations; but the noise steadily increased. Why would they not be gone? I paced the floor to and fro with heavy strides, as if excited to fury by the observations of the men but the noise steadily increased. Oh God! what could I do? I foamed I raved I swore! I swung the chair upon which I had been sitting, and grated it upon the boards, but the noise arose over all and continually increased. It grew louder louder louder! And still the men chatted pleasantly, and smiled. Was it possible they heard not? Almighty God! no, no! They heard! they suspected! they knew! they were making a mockery of my horror! this I thought, and this I think. But anything was better than this agony! Anything was more tolerable than this derision! I could bear those hypocritical smiles no longer! I felt that I must scream or die! and now again! hark! louder! louder! louder! louder!

"Villains!" I shrieked, "dissemble no more! I admit the deed tear up the planks! here, here! it is the beating of his hideous heart!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ต้องสงสัยเลยผมตอนนี้เติบโตมาซีดมาก แต่ผมพูดได้อย่างคล่องแคล่วมากขึ้น และ ด้วยเสียงสูง ยัง การเพิ่มขึ้นของเสียง และสามารถอย่างไร มันเป็นเสียงต่ำ หมองคล้ำ รวดเร็วมากเช่นเสียงเป็นนาฬิกาทำให้เมื่อห่อหุ้มในผ้าฝ้าย ฉัน gasped สำหรับลมหายใจ และได้ เจ้าหน้าที่ได้ยินมันไม่ ผมคุยได้รวดเร็วขึ้นมากอย่างฉุนเฉียว แต่เสียงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ผมเกิด และโต้เถียงเกี่ยวกับ trifles ในคีย์สูง และ มีความรุนแรง gesticulations แต่เสียงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำไมพวกเขาไม่ต้องหายไป ผมรวดเร็วชั้นดิก ๆ ด้วยก้าวหนัก เช่นถ้าตื่นเต้นจะโกรธ โดยสังเกตของผู้ชายแต่เสียงที่เพิ่มขึ้นอย่าง โอ้ พระเจ้า ฉันสามารถทำอะไร ผมโฟมฉันเพ้อฉันสาบาน ผมก้นเก้าอี้ซึ่งผมได้นั่ง และเตรียมการตามบอร์ด แต่สัญญาณรบกวนเกิดขึ้นกว่าทั้งหมด และเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง มันเติบโตให้ดังดังดัง และยังคงผู้ชายคุยพอ และยิ้ม ก็ได้ยินไม่ได้ พระ ไม่ ไม่มี พวกเขาได้ยิน สงสัย พวกเขารู้ว่า พวกเขากำลังทำถ้อยคำของฉันสยอง ผมคิดว่า นี้ และนี้ผมคิดว่า แต่สิ่งที่ดีกว่านี้ทรมาน เป็นอะไรที่ทนได้มากกว่านี้ derision ผมสามารถแบกรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ไม่ ผมรู้สึกว่า ต้องร้อง หรือตาย และตอนนี้อีก hark ดัง ดัง ดัง ดัง "คนร้าย" ฉัน shrieked, "dissemble ไม่มาก ผมยอมรับการกระทำการฉีกขาดขึ้นไม้ ที่นี่ ที่นี่ มันเป็นการเต้นของหัวใจของเขาอีก"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ต้องสงสัยเลยตอนนี้ผมโตซีดมาก; แต่ผมได้พูดคุยกันมากขึ้นได้อย่างคล่องแคล่วและด้วยเสียงมีความคิดริเริ่ม แต่เสียงที่เพิ่มขึ้นและสิ่งที่ผมจะทำอย่างไร มันเป็นต่ำหมองคล้ำอย่างรวดเร็วมากเสียงเช่นเสียงเป็นนาฬิกาทำให้เมื่อห่อในผ้าฝ้าย ผมอ้าปากค้างสำหรับการหายใจและยังเจ้าหน้าที่ได้ยินมันไม่ได้ ผมได้พูดคุยได้อย่างรวดเร็วมากขึ้นอย่างฉุนเฉียว; แต่เสียงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ข้าพเจ้าจึงลุกขึ้นและเป็นที่ถกเถียงกันเกี่ยวกับมโนสาเร่ในคีย์สูงและมีความรุนแรง gesticulations; แต่เสียงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ทำไมเขาจะไม่ได้รับหายไปไหน? ฉันรวดเร็วพื้นเทียวไปเทียวมาที่มีความก้าวหน้าอย่างหนักเช่นถ้าความตื่นเต้นที่จะโกรธโดยการสังเกตของผู้ชาย แต่เสียงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ โอ้พระเจ้า! สิ่งที่ผมจะทำอย่างไร ผมโฟมฉันเพ้อฉันสาบาน! ฉันเหวี่ยงเก้าอี้ตามที่ฉันได้รับการนั่งและขูดมันลงบนโต๊ะ แต่เสียงที่เกิดขึ้นทั้งหมดและเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง มันดังขึ้นดังขึ้นดังขึ้น! และยังคงพูดคุยคนเป็นสุขและยิ้ม คือมันเป็นไปได้ที่พวกเขาได้ยินไม่? พระเจ้าผู้ทรงอำนาจ! ไม่ไม่! พวกเขาได้ยิน! พวกเขาสงสัยว่า! พวกเขารู้! พวกเขาทำเยาะเย้ยของหนังสยองขวัญของฉัน! นี้ผมคิดว่านี้และผมคิดว่า แต่สิ่งที่ดีกว่าความทุกข์ทรมานนี้! สิ่งใดเป็นที่ยอมรับมากกว่าการดูถูกนี้! ฉันสามารถแบกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เหล่านั้นอีกต่อไป! ผมรู้สึกว่าผมต้องกรีดร้องหรือตาย! และตอนนี้อีกครั้ง! หวน! ดังกว่า! ดังกว่า! ดังกว่า! ดังกว่า!

"คนร้าย" ผมร้อง "อำพราง No More! ผมยอมรับการกระทำฉีกแผ่น! ที่นี่ที่นี่แล้ว! มันคือการเต้นของหัวใจของเขาน่าเกลียด!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตอนนี้หน้าฉันซีดเผือด แต่ยิ่งคุยอย่างน้ำไหลไฟดับและเสียงสูงขึ้น แต่เสียงนั้นก็ดังขึ้นอีก แล้วจะให้ฉันทำยังไง ? มันต่ำ ทึบ รวดเร็ว เสียงมากเช่นเสียง เป็นนาฬิกา ทำให้เมื่อล้อมรอบด้วยผ้าฝ้าย ฉันอ้าปากค้างกับลมหายใจ แต่เจ้าหน้าที่ไม่ได้ยิน ฉันพูดเร็วขึ้น ยิ่งร้อนแรง แต่เสียงนั้นก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ฉันลุกขึ้นเถียงเรื่องไม่เป็นเรื่องในคีย์สูงและมี gesticulations รุนแรง แต่เสียงนั้นก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำไมพวกเขาถึงไม่หายไป ? ฉันก้าวพื้นไปๆมาๆเท้าหนักๆ เช่นถ้าตื่นเต้นที่จะโกรธคำพูดของผู้ชาย แต่เสียงที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง โอ้ พระเจ้า ! จะให้ฉันทำยังไง ? โฟมผมร้อง ผมสาบาน ผมเหวี่ยงเก้าอี้ที่ผมเคยนั่ง และขูดบนกระดาน แต่เสียงที่เกิดขึ้นทั้งหมดและยังคงเพิ่มขึ้น ดังขึ้น ดังขึ้น ดังขึ้น และยังคงยิ้มแย้มคุยเล่นอย่างเพลิดเพลิน พวกเขาไม่ได้ยิน ? พระเจ้า ! ไม่ ไม่ ! พวกเขาได้ยิน พวกเขาสงสัย พวกเขารู้ ! พวกเขากำลังเยาะเย้ยสยองขวัญของฉัน ! ฉันคิดว่า ฉันคิด แต่อะไรก็ดีกว่าความทรมานนี้ ฉันทนได้มากกว่าการเยาะเย้ย ! ฉันทนรอยยิ้มหน้าไหว้หลังหลอกพวกนี้อีกต่อไป ! ฉันรู้สึกว่าต้องร้องกรี๊ด หรือตาย ! และตอนนี้อีกครั้ง ว้าว ! ดัง ! ดัง ! ดัง ! ดัง !" คนร้าย " ฉันกรีดร้อง " เลิกเสแสร้งซะที ฉันสารภาพแล้วฉีกแผ่น ! นี่ นี่ ! มันคือการเต้นของหัวใจที่น่ารังเกียจของเขา