Sediment loads have long been known

Sediment loads have long been known to be deleterious to corals, but the effects of turbidity and settling particles have not
previously been partitioned. This study provides a novel approach using inert silicon carbide powder to partition and
quantify the mechanical effects of sediment settling versus reduced light under a chronically high sedimentary regime on
two turbid water corals commonly found in Singapore (Galaxea fascicularis and Goniopora somaliensis). Coral fragments
were evenly distributed among three treatments: an open control (30% ambient PAR), a shaded control (15% ambient PAR)
and sediment treatment (15% ambient PAR; 26.4 mg cm22 day21
). The rate of photosynthesis and respiration, and the
dark-adapted quantum yield were measured once a week for four weeks. By week four, the photosynthesis to respiration
ratio (P/R ratio) and the photosynthetic yield (Fv/Fm) had fallen by 14% and 3–17% respectively in the shaded control,
contrasting with corals exposed to sediments whose P/R ratio and yield had declined by 21% and 18–34% respectively. The
differences in rates between the shaded control and the sediment treatment were attributed to the mechanical effects of
sediment deposition. The physiological response to sediment stress differed between species with G. fascicularis
experiencing a greater decline in the net photosynthetic yield (13%) than G. somaliensis (9.5%), but a smaller increase in the
respiration rates (G. fascicularis = 9.9%, G. somaliensis = 14.2%). These different physiological responses were attributed, in
part, to coral morphology and highlighted key physiological processes that drive species distribution along high to low
turbidity and depositional gradients.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โหลดตะกอนได้รับการเรียกจะร้ายกับปะการัง แต่ผลของความขุ่นและตะกอนอนุภาคได้ไม่ก่อนหน้านี้ ถูกกั้น การศึกษานี้ช่วยให้ผงซิลิคอนไฮไดรด์ที่ inert พาร์ติชันโดยใช้วิธีการแบบนวนิยาย และกำหนดปริมาณตะกอนที่ตกตะกอนกับแสงลดลงภายใต้ระบอบการตะกอนสูงโรคเรื้อรังในผลกลสอง turbid น้ำแนวปะการังที่พบทั่วไปในสิงคโปร์ (Galaxea fascicularis และ Goniopora somaliensis) บางส่วนของแนวปะการังได้กระจายเท่า ๆ กันระหว่างรักษาสาม: ควบคุมการเปิด (30% พาร์แวดล้อม), การควบคุมสีเทา (15% พาร์แวดล้อม)และตะกอน (15% หุ้นแวดล้อม day21 cm22 มิลลิกรัม 26.4). อัตราการสังเคราะห์ด้วยแสงและการหายใจ และผลผลิต dark-adapted ควอนตัมถูกวัดสัปดาห์ละหนึ่งครั้งสำหรับ 4 สัปดาห์ โดยสัปดาห์ 4 การสังเคราะห์ด้วยแสงการหายใจอัตราส่วน (อัตราส่วน P/R) และผลผลิต photosynthetic (Fv/Fm) ได้ลดลง 14% และ 3 – 17% ตามลำดับในการควบคุมเงาขณะปะการังสัมผัสกับตะกอนที่มีอัตราส่วน P/R และผลตอบแทนได้ปฏิเสธ โดย 18-34% และ 21% ตามลำดับ ที่ความแตกต่างในอัตราระหว่างตัวควบคุมเงาและบำบัดตะกอนถูกบันทึกผลกลตะกอนสะสม การตอบสนองต่อสรีรวิทยาความเครียดตะกอนแตกต่างระหว่างพันธุ์กับ fascicularis กรัมพบลดลงมากกว่าผลตอบแทน photosynthetic สุทธิ (13%) มากกว่า somaliensis กรัม (9.5%), แต่เพิ่มขนาดเล็กในการอัตราการหายใจ (fascicularis กรัม = 9.9%, somaliensis กรัม = 14.2%) ตอบสนองการสรีรวิทยาต่าง ๆ เหล่านี้ได้ถูกบันทึก ในส่วน สัณฐานวิทยาปะการังและเน้นหลักสรีรวิทยากระบวนการที่ขับกระจายพันธุ์ไปสูงไปต่ำความขุ่นของน้ำและการไล่ระดับสี depositional

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โหลดตะกอนมีมานานแล้วที่รู้จักกันเป็นอันตรายที่จะปะการัง แต่ผลกระทบของความขุ่นและอนุภาคปักหลักยังไม่ได้
รับก่อนหน้านี้แบ่งพาร์ติชัน การศึกษาครั้งนี้มีวิธีการใหม่ ๆ ซึ่งใช้เฉื่อยผงซิลิคอนคาร์ไบด์พาร์ทิชันและ
ปริมาณผลกระทบทางกลของตะกอนปักหลักเมื่อเทียบกับแสงที่ลดลงภายใต้ระบอบการปกครองตะกอนสูงเรื้อรังใน
สองปะการังน้ำขุ่นพบได้ทั่วไปในสิงคโปร์ (Galaxea fascicularis และ Goniopora somaliensis) เศษปะการัง
มีการกระจายอย่างเท่าเทียมกันในหมู่สามการรักษา: การควบคุมเปิด (30% รอบ PAR), การควบคุมสีเทา (15% รอบ PAR)
และการรักษาตะกอน (15% รอบ PAR; 26.4 มิลลิกรัม CM22 DAY21
) อัตราการสังเคราะห์แสงและการหายใจและ
อัตราผลตอบแทนของควอนตัมที่มืดปรับถูกวัดสัปดาห์ละครั้งเป็นเวลาสี่สัปดาห์ ในสัปดาห์ที่สี่การสังเคราะห์แสงเพื่อการหายใจ
อัตราส่วน (อัตราส่วน P / R) และอัตราผลตอบแทนจากการสังเคราะห์แสง (FV / Fm) ได้ลดลง 14% และ 3-17% ตามลำดับในการควบคุมสีเทา
ตัดกับแนวปะการังสัมผัสกับตะกอนที่มี P / R อัตราส่วนและผลผลิตที่ได้ลดลง 21% และ 18-34% ตามลำดับ
ความแตกต่างในอัตราระหว่างการควบคุมสีเทาและการรักษาตะกอนที่ได้มาประกอบกับผลกระทบทางกลของ
การสะสมตะกอน การตอบสนองทางสรีรวิทยาเพื่อตะกอนความเครียดแตกต่างกันระหว่างสายพันธุ์ที่มี G. fascicularis
ประสบลดลงมากขึ้นในอัตราผลตอบแทนจากการสังเคราะห์แสงสุทธิ (13%) มากกว่า G. somaliensis (9.5%) แต่การเพิ่มขึ้นของขนาดเล็กใน
อัตราการหายใจ (G. fascicularis = 9.9% , G. somaliensis = 14.2%) ตอบสนองทางสรีรวิทยาที่แตกต่างกันเหล่านี้ถูกนำมาประกอบใน
ส่วนที่จะสัณฐานปะการังและเน้นกระบวนการทางสรีรวิทยาที่สำคัญที่ผลักดันการกระจายสายพันธุ์พร้อมสูงไปต่ำ
ขุ่นและการไล่ระดับสีทับถม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โหลดตะกอนมานานรู้จักกันจะเป็นอันตรายต่อแนวปะการัง แต่ผลของความขุ่นและตะกอนอนุภาคไม่ได้
ก่อนหน้านี้ถูกลบออก . การศึกษานี้มีวิธีการใหม่โดยใช้ผงซิลิคอนคาร์ไบด์ เฉื่อยต่อพาร์ทิชันและปริมาณผลเชิงกล
ของตะกอนการตกตะกอนและลดแสงภายใต้ระบอบการปกครองในหินตะกอน
สูงเรื้อรังสองน้ำที่ขุ่นปะการังที่พบบ่อยในสิงคโปร์ ( แกแลคซี่ และ goniopora fascicularis somaliensis ) เศษปะการัง
ถูกกระจายตัวระหว่างสามกรรมวิธีควบคุมเปิด ( 30% , PAR ) , การควบคุมสีเทา ( 15% , PAR )
และการบำบัดตะกอน ( 15% , PAR ; 26.4 มิลลิกรัม cm22 day21
) อัตราการสังเคราะห์แสงและการหายใจและ
มืดปรับผลผลิตควอนตัมได้สัปดาห์ละครั้ง เป็นเวลา 4 สัปดาห์ โดยสี่สัปดาห์ อัตราการหายใจ การสังเคราะห์แสง
( P / R Ratio ) และผลผลิตการสังเคราะห์แสง ( FV / FM ) ลดลง 14% และ 17% ตามลำดับ 3 ) ในการควบคุมสีเทา
ตัดกันกับปะการังตากตะกอนที่มีอัตราส่วน P / R และผลผลิตได้ลดลงจากร้อยละ 21 และ 18 - 34 ตามลำดับ
ความแตกต่างในอัตราระหว่างการควบคุมร่มเงาและรักษาตะกอนเกิดจากผลกระทบเชิงกลของ
สะสมตะกอน การตอบสนองทางสรีรวิทยาความเครียดของตะกอนแตกต่างกันระหว่างชนิด G . fascicularis
ประสบลดลงมากขึ้นในอัตราการสังเคราะห์แสงสุทธิ ( 13% ) กว่ากรัม somaliensis ( 9.5% ) แต่ขนาดเล็กเพิ่มขึ้นในอัตราการหายใจ
( G . fascicularis = 99 % G somaliensis = 14.2 % ) การตอบสนองทางสรีรวิทยาที่แตกต่างกันเหล่านี้ถูกบันทึกใน
ส่วน ของปะการัง และเน้นกระบวนการทางสรีรวิทยาที่สำคัญไดรฟ์ชนิดกระจายไปสูงต่ำ การไล่ระดับสีและความขุ่น
.