Malaysia risk: Financial risk(RiskW

Malaysia risk: Financial risk

(RiskWire Via Thomson Dialog NewsEdge) COUNTRY BRIEFING

FROM THE ECONOMIST INTELLIGENCE UNIT

RISK RATINGSCurrentCurrentPreviousPreviousRatingScoreRatingScoreOverall assessmentB35B35Financial riskB29B29Note: E=most risky; 100=most risky.SUMMARY

Bank Negar Malaysia (the central bank, BNM) abandoned a fixed exchange-rate system in favour of a managed float against a trade-weighted basket of currencies in July 2005. Since then the Malaysian ringgit has appreciated against the US dollar in an orderly fashion. In 2006 the ringgit appreciated by 3.6% against the US dollar. Given the huge importance of exports to the Malaysian economy, the BNM is likely to maintain the current exchange rate system until such a time as the authorities consider the economy to be sufficiently diversified. The capital market is being reformed under a ten-year plan, which aims to speed up the development of the corporate bond market. A systemic crisis in the banking sector appears unlikely. Since the 1997/98 financial crisis, the authorities have reorganised and strengthened the financial system, clearing out non-performing loans in addition to tighter regulatory rules and supervision.


SCENARIOS

The ringgit comes under pressure (Moderate Risk)

Following the decision in July 2005 by the Bank Negara Malaysia (BNM, the central bank) to drop its ringgit:US dollar fixed exchange-rate regime in favour of a managed currency float against a basket of currencies, attention will be focused on how the ringgit performs, and on any clarification about the contents of the new basket. Our forecast assumes a steady but modest rise in the value of the ringgit against the US dollar, to an estimated average of M$3.59:US$1 in 2007 and firming further to M$3.54:US$1 in 2008. The ringgit is also vulnerable to movements in the yen (since Japan is Malaysia's main supplier, especially of parts and components) and the renminbi (as China has become an important market and competitor). Foreign firms should seek to reduce their exposure to the Malaysian ringgit by using hedging instruments.

Lack of depth in the financial market continues to restrain corporate finance (Low Risk)

Since the 1997-98 Asian crisis, the financial system and financial markets have undergone a period of intense structural change which is now almost completed. The government's goal has been to reduce the vulnerability of the economy to the vagaries of foreign financial flows by widening and deepening the financial markets, but this has yet to be fully achieved. At the same time, market regulation has been tightened, although questions remain about market supervision. Companies looking for finance in the Malaysian market for their Malaysian subsidiaries would be well advised to test the new environment for corporate finance, but should expect poor market liquidity.

BACKGROUND

(Updated: September 8th, 2006)

Financial Services

Malaysia has a well-developed financial sector. Banks (Bank Negara Malaysia, the central bank; commercial banks; finance companies; merchant banks and discount houses) account for two-thirds of the sector in terms of assets, and non-bank financial intermediaries (provident, pension and insurance funds; development finance institutions; savings institutions; and other financial intermediaries, such as unit trusts, building societies, leasing, factoring, and venture-capital companies) for one-third. Since the 1997-98 financial crisis the authorities have reorganised the financial system, tightened supervision and set long-term targets for the development of financial institutions and capital markets.

An unusual feature of the Malaysian financial sector is that financial institutions are required to provide loans at reasonable cost to priority sectorsall bumiputera organisations (those owned by ethnic Malays or other indigenous peoples), low-cost housing and small-scale enterprises. Lending to small and medium-sized enterprises (SMEs) is receiving particular attention, as the government is promoting the development of SMEs across all sectors to boost domestic investment and growth and to reduce dependence on large companies and global demand. A microfinancing scheme for micro-enterprises was established in 2003.

The 1997-98 financial crisis was a watershed for the financial sector, which was overextended and undermined by imprudent lending. During the decade before the crisis credit had expanded by an annual average of almost 30%, largely for property development and stockmarket investments. When the crisis hit and the economy turned downwards, non-performing loans (NPLs) soared, precipitating a serious banking crisis. The government played a more active role than in most other crisis-hit Asian countries in solving the bad-debt problem and restructuring the financial sector. This was virtually completed during 2003, with a small part of the total of recoverable NPLs still outstanding.

The government also used the financial crisis as an opportunity to push through the restructuring of the financial sector, the first stage of which was completed in June 2002. A major consolidation of the financial sector was considered necessary to ensure the emergence of strong, well-capitalised institutions capable of competing effectively in a globalised, deregulated environment. From 71 institutions before the Asian crisis, the merger programme resulted in ten domestic banking groups with 30 banking institutions. Under a ten-year Financial Sector Master Plan (FSMP), published in March 2001, the first phase of development focused on the building of domestic banking capacity, which is closely monitored by the central bank. Further banking consolidation took place during 2004. The aim was to create a core of strong domestic players able to compete with foreign banks. In 2005 the FSMP moved to a second phase, focusing on liberalisation. Foreign institutions were encouraged to compete with domestic banks, and the 30% ownership limit of domestic banks was relaxed. Rules for the setting of interest rates were eased and the range of permitted financial products was expanded.

Malaysia has a sizeable, fast-growing Islamic banking sector, which at end-2004 accounted for 10.5% of banking system assets and 11.2% of deposits. Rapid expansion has been fostered by the introduction of new Islamic financial instruments, as well as by official promotion of Islamic banking and of Kuala Lumpur as a regional Islamic financial centre. The FSMP has set a target for Islamic banking to account for 20% of banking assets by 2010.

The capital market, comprising the equity and bond markets, is gaining renewed importance as a source of financing, especially for the private sector. The equity market in particular was badly hurt during the 1997-98 financial crisis by the governments imposition of currency and capital controls, and by bail-outs of politically well-connected entrepreneurs to the detriment of minority shareholders. Undaunted, in February 2001 the government published a ten-year Capital Market Master Plan (CMP), to establish an internationally competitive capital market. The major objectives of the first, foundation-building phase were to strengthen corporate governance and surveillance, to develop a broad corporate bond market, to make fundraising more efficient and reduce transaction costs, to unite the existing exchanges and to boost the liquidity of the stockmarket. The second phase of the CMP started in 2004 and involves liberalisation of stockbroking and investment management, removal of structural impediments to market access, deregulation, enhancing secondary-market liquidity and allowing greater international participation in the domestic capital market. The changes in part reflect the fact that, since the Asian financial crisis, Malaysia has had excess savings that it needs to invest abroad.

Foreign Reserves and the Exchange Rate

Malaysia has carefully preserved its foreign reserves during the past five years. During the 1997-98 balance-of-payments crisis, large outflows of non-resident short-term capital and intervention to support the exchange rate of the ringgit reduced foreign-exchange reserves from M$70bn at end-1996 to M$59.1bn at end-1997, but capital controls quickly led to the rebuilding of reserves to M$99.4bn at the end of 1998.

At the end of August 2005 the central banks international reserves stood at M$304.3bn, compared with M$170.5bn at end-2003 and M$131.4bn at end-2002. The acceleration in the build-up of foreign reserves, in recent years, has been caused by a number of factors. It reflects the repatriation of export earnings, which was also evident in the record levels of the trade and current-account surpluses. The reserves accumulation was caused by FDI inflows as well as inflows of portfolio funds; together, the inflows more than offset payments for services and external loan repayments. Portfolio inflows, in particular, have been swollen by funds speculating on a rise in the external value of the ringgit.

In July 2005 the BNM replaced the ringgit:US dollar peg, which was fixed at M$3.80:US$1 during the 1997-98 Asian crisis, with a managed float of the ringgit against a trade-weighted index of currencies of Malaysias major trading partners. Shortly before, Chinas government declared that it had replaced its renminbi peg with the US dollar with a managed floating exchange-rate system. The BNM stated that, because of changes in the international and regional financial and economic environment, it was important for Malaysia to have a stable exchange rate against its major trading partners and, in particular, other countries in the region. By adopting a managed float against a trade-weighted basket of currencies, the BNM is, effectively, returning to the currency management that existed between 1971 and September 1998. Under the new system, ringgit short-selling, ringgit trading overseas, and ringgit lending to non-residents contin

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาเลเซียความเสี่ยง: ความเสี่ยงทางการเงิน(RiskWire ผ่าน NewsEdge โต้ทอม) ประเทศรายงานจากหน่วยข่าวกรองของนักเศรษฐศาสตร์ความเสี่ยง RATINGSCurrentCurrentPreviousPreviousRatingScoreRatingScoreOverall assessmentB35B35Financial riskB29B29Note: E =เสี่ยงมากที่สุด 100 =มีความเสี่ยงมากที่สุดสรุปNegar ธนาคารมาเลเซีย (ธนาคารกลาง BNM) ยกเลิกระบบอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ลงลอยจัดการกับตะกร้าที่ถ่วงน้ำหนักค้าสกุลเงินในเดือน 2005 กรกฎาคม ตั้งแต่นั้น ริงกิตมาเลเซียได้ชื่นชมต่อดอลลาร์สหรัฐฯ ในการเป็นระเบียบ ในปี 2006 ริงกิตที่นิยม โดย 3.6% เทียบกับดอลลาร์สหรัฐ ให้ความสำคัญมากของการส่งออกเศรษฐกิจมาเลเซีย BNM มีแนวโน้มที่จะรักษาระบบอัตราแลกเปลี่ยนปัจจุบันจนกระทั่งถึงเวลาดังกล่าวเป็นเจ้าหน้าที่พิจารณาเศรษฐกิจจะได้มีความหลากหลายเพียงพอ ตลาดทุนคือการกลับเนื้อกลับตัวภายใต้แผนสิบปี ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อเร่งการพัฒนาตลาดตราสารหนี้ของบริษัท วิกฤตในภาคการธนาคารระบบน่าแล้ว ตั้งแต่วิกฤตการเงินปี 1997/98 หน้าที่มี reorganised และความเข้มแข็งระบบการเงิน ล้างออกไม่ใช่การกู้ยืมเพราะข้อบังคับกฎและดูแลสถานการณ์ริงกิตมาภายใต้ความดัน (ความเสี่ยงปานกลาง)ต่อการตัดสินใจในเดือน 2005 กรกฎาคม โดยมาเลเซียธนาคารเนการา (BNM ธนาคารกลาง) เพื่อวางของริงกิต: ดอลลาร์คงอัตราแลกเปลี่ยนระบอบลงลอยสกุลเงินมีการจัดการกับตะกร้าสกุลเงิน ความสนใจจะได้เน้นวิธีริงกิตทำ และ การชี้แจงใด ๆ เกี่ยวกับเนื้อหาของตะกร้าใหม่ การคาดการณ์ของเราถือมั่นคง แต่เจียมเนื้อเจียมตัวขึ้นค่าของริงกิตกับดอลลาร์สหรัฐ การประมาณค่าเฉลี่ยของ M$ 3. 59:US$ 1 ใน 2007 และยืนยันติด M$ 3. 54:US$ 1 ในปี 2008 ริงกิตมีการเคลื่อนไหวในเย็น (เนื่องจากญี่ปุ่นเป็นของมาเลเซียผู้ผลิตหลัก โดยเฉพาะของชิ้นส่วนและส่วนประกอบ) และฟิว (ขณะที่จีนได้กลายเป็น ตลาดสำคัญและคู่แข่งการ) บริษัทต่างประเทศควรพยายามลดการสัมผัสกับริงกิตมาเลเซีย โดยใช้เครื่องมือการบริหารความเสี่ยงขาดความลึกในตลาดการเงินยังคงหาทางการเงินของบริษัท (ความเสี่ยงต่ำ)ตั้งแต่วิกฤตเอเชีย 1997-98 ระบบการเงินและตลาดการเงินได้เปลี่ยนรอบระยะเวลาของการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างรุนแรงซึ่งตอนนี้เกือบเสร็จสมบูรณ์ เป้าหมายของรัฐบาลได้ลดความเสี่ยงของเศรษฐกิจกับทุกข์ของกระแสเงินต่างประเทศ โดยการขยับขยาย และลึกตลาดการเงิน แต่นี้ยังไม่ได้ทำได้เต็ม ในเวลาเดียวกัน ควบคุมตลาดได้ถูกรัดกุมกว่านี้ แม้ว่าคำถามยังคงเกี่ยวกับดูแลตลาด บริษัทหาเงินในตลาดมาเลเซียสำหรับบริษัทในเครือของมาเลเซียจะดีควรทดสอบสภาพแวดล้อมใหม่สำหรับการจัดการการเงิน แต่ควรคาดหวังจนคล่องพื้นหลัง(ปรับปรุง: 8 กันยายน 2006)บริการทางการเงินมาเลเซียมีภาคการเงินดีพัฒนา บัญชีธนาคาร (ธนาคารเนการา มาเลเซีย ธนาคารกลาง ธนาคารพาณิชย์ บริษัทเงิน ธนาคารร้านค้า และบ้านส่วนลด) สำหรับสองในสามของภาคสินทรัพย์ และตัวกลางทางการเงินที่ไม่ใช่ธนาคาร (สำรองเลี้ยงชีพ เงินบำนาญ และเงินประกัน สถาบันการเงินพัฒนา ประหยัด สถาบัน และอื่น ๆ ตัว กลางทางการเงิน เช่นหน่วยมิใช่ อาคารสมาคม ลิสซิ่ง แฟค และบริษัทเงินทุน-) สำหรับหนึ่งในสาม ตั้งแต่ 1997-98 วิกฤตการณ์ทางการเงิน หน่วยงานมี reorganised ระบบการเงิน ดูแลทำให้รัดกุม และตั้งเป้าหมายระยะยาวสำหรับการพัฒนาของสถาบันการเงินและตลาดทุนลักษณะการผิดปกติของภาคการเงินมาเลเซียเป็นสถาบันการเงินจำเป็นต้องให้กู้ยืมต้นทุนเหมาะสมองค์กร bumiputera สำคัญ sectorsall (ที่เป็นไทยมลายูหรือชนพื้นเมืองอื่น ๆ), ที่อยู่อาศัยต้นทุนต่ำ และวิสาหกิจระบุ สินเชื่อเพื่อวิสาหกิจ ขนาดกลาง และเล็ก (SMEs) ได้รับความสนใจโดยเฉพาะ เป็นรัฐบาลส่งเสริมการพัฒนา SMEs ในทุกภาคส่วน เพื่อเพิ่มการลงทุนในประเทศและการเติบโต และลดการพึ่งพาอุปสงค์ทั่วโลกและบริษัทขนาดใหญ่ ก่อตั้งขึ้นใน 2003 แบบ microfinancing สำหรับจิ๋วลุ่มน้ำในภาคการเงิน ที่ overextended และละเลย โดยให้ยืม imprudent 1997-98 วิกฤตการณ์ทางการเงินได้ ในช่วงทศวรรษก่อนวิกฤติ สินเชื่อได้ขยาย โดยเฉลี่ยรายปีเกือบ 30% ส่วนใหญ่การลงทุนพัฒนาและ stockmarket คุณสมบัติ เมื่อวิกฤตตีและเกลียดลง ไม่ก่อให้เกิดสินเชื่อก่อให้เกิด) เพิ่มสูงขึ้น ปัจจัยวิกฤตรุนแรงธนาคารเศรษฐกิจ รัฐบาลเล่นบทบาทน้อยกว่าประเทศส่วนใหญ่ตีวิกฤตเอเชียในการแก้ปัญหาหนี้เสีย และปรับโครงสร้างภาคการเงิน แทบนี้ได้เสร็จสมบูรณ์ในระหว่างเข้า ส่วนเล็ก ๆ ของผลรวมของการก่อให้เกิดลูกหนี้ยังค้างชำระThe government also used the financial crisis as an opportunity to push through the restructuring of the financial sector, the first stage of which was completed in June 2002. A major consolidation of the financial sector was considered necessary to ensure the emergence of strong, well-capitalised institutions capable of competing effectively in a globalised, deregulated environment. From 71 institutions before the Asian crisis, the merger programme resulted in ten domestic banking groups with 30 banking institutions. Under a ten-year Financial Sector Master Plan (FSMP), published in March 2001, the first phase of development focused on the building of domestic banking capacity, which is closely monitored by the central bank. Further banking consolidation took place during 2004. The aim was to create a core of strong domestic players able to compete with foreign banks. In 2005 the FSMP moved to a second phase, focusing on liberalisation. Foreign institutions were encouraged to compete with domestic banks, and the 30% ownership limit of domestic banks was relaxed. Rules for the setting of interest rates were eased and the range of permitted financial products was expanded.มาเลเซียมีภาคธนาคารอิสลามสำหรับผู้พิการ เติบ โตอย่างรวดเร็ว ซึ่งเมื่อสิ้นสุดปี 2004 คิดเป็น 10.5% ของธนาคารระบบสินทรัพย์และ 11.2% ของเงินฝาก ขยายตัวอย่างรวดเร็วได้รับเด็ก ๆ โดยการแนะนำเครื่องมือทางการเงินอิสลามใหม่ เป็นทางโปรโมชั่น ของธนาคารอิสลาม และกัวลาลัมเปอร์เป็นภูมิภาคศูนย์กลางทางการเงินอิสลาม FSMP ได้ตั้งเป้าหมายสำหรับธนาคารอิสลามให้ 20% ของธนาคารสินทรัพย์ 2010ตลาดทุน หุ้นและตลาดตราสารหนี้ กำลังได้รับความสำคัญต่ออายุเป็นแหล่งของเงิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับภาคเอกชน ตลาดหุ้นโดยเฉพาะได้ไม่เจ็บในระหว่าง 1997-98 วิกฤตการณ์ทางการเงิน โดยรัฐบาลใช้สกุลเงินและควบคุมเงินทุน และลึกหนา บางประกันตัวของผู้ประกอบการทางการเมืองเชื่อมต่อแห่งการร้ายผู้ถือหุ้นส่วนน้อย Undaunted ในเดือน 2001 กุมภาพันธ์ รัฐบาลประกาศเป็นปีทุนตลาดแผนหลัก (CMP), การสร้างตลาดทุนแข่งขันในระดับสากล จุดประสงค์หลักของแรก ระยะอาคารมูลนิธิได้เพื่อ เสริมสร้างการกำกับดูแลและเฝ้าระวัง การพัฒนากว้างของตลาดตราสารหนี้ ระดมทุนเพิ่มประสิทธิภาพ และลดต้นทุนธุรกรรม สมานแลกเปลี่ยนที่มีอยู่ และ เพื่อเพิ่มสภาพคล่องของ stockmarket ระยะที่สองของ CMP เริ่มต้นในปี 2004 และเกี่ยวข้องกับการเปิดเสรีการจัดการตลาดและการลงทุน เอา impediments โครงสร้างการเข้าถึงตลาด เสรี เพิ่มสภาพคล่องในตลาดรอง และอนุญาตให้มีส่วนร่วมนานาชาติมากขึ้นในตลาดทุนในประเทศ การเปลี่ยนแปลงในส่วนสะท้อนความจริงที่ว่า เนื่องจากวิกฤตการเงินเอเชีย มาเลเซียมีส่วนเกินประหยัดที่ต้องลงทุนต่างประเทศทุนสำรองต่างประเทศและอัตราแลกเปลี่ยนมาเลเซียได้ระมัดระวังรักษาทุนสำรองของต่างประเทศในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา ในระหว่างปี 1997-98 วิกฤตการณ์ดุลชำระ รายใหญ่ไม่ใช่อาศัยเงินทุนระยะสั้นและการแทรกแซงเพื่อสนับสนุนอัตราแลกเปลี่ยนของริงกิตลดลงทุนสำรองแลกเปลี่ยนเงินตราจาก M$ 70bn ที่สิ้นสุด-1996 เพื่อ.1bn M$ 59 ที่สิ้นสุด-1997 แต่ควบคุมเงินทุนอย่างรวดเร็วนำไปสู่การฟื้นฟูของกับ M$ 99 .4bn เมื่อสิ้นสุดปี 1998เมื่อสิ้นสุดเดือน 2005 สิงหาคม ธนาคารกลางเงินสำรองระหว่างประเทศอยู่ที่ M$ 304 .3bn เปรียบเทียบกับ M$ 170 .5bn ที่สิ้นสุด-2003 และ M$ 131 .4bn ที่สิ้นสุด-2002 เร่งความเร็วในการเกิดของทุนสำรองต่างประเทศ ในปี ได้รับเกิดจากปัจจัย มันสะท้อนถึงการส่งกลับรายได้ส่งออก ซึ่งเป็นนอกจากนี้ยังเห็นได้ชัดในระดับระเบียนของ surpluses ทางการค้าและบัญชีปัจจุบัน สะสมทุนสำรองที่เกิดจากกระแสเข้า FDI เป็นกระแสเข้าของผลงานเงิน กัน กระแสเข้ามากกว่าตรงข้ามการชำระเงินสำหรับบริการและโอนชำระเงินกู้ภายนอก ลงทุนไหลเข้าจำนวนมาก โดยเฉพาะ มีการบวม โดยกองทุนเก็งกำไรค่าเงินริงกิตภายนอกขึ้นในเดือน 2005 กรกฎาคม BNM แทนการริงกิต: สหรัฐดอลลาร์ตรึง ซึ่งได้กำหนดที่ M$ 3. 80:US$ 1 ในช่วงวิกฤตเอเชีย 1997-98 มีลอยจัดการของริงกิตกับดัชนีที่ถ่วงน้ำหนักค้าสกุลเงินของคู่ค้าสำคัญ Malaysias ช้าก่อน Chinas รัฐบาลประกาศว่า จะได้แทนตรึงของฟิวกับเงินดอลลาร์สหรัฐกับระบบอัตราแลกเปลี่ยนลอยตัวแบบจัดการ BNM ที่ระบุว่า เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในระดับภูมิภาค และนานาชาติทางการเงิน และเศรษฐกิจสิ่งแวดล้อม เป็นสิ่งสำคัญสำหรับมาเลเซียมีอัตราแลกเปลี่ยนมีเสถียรภาพ กับคู่ค้ารายใหญ่ และ โดย เฉพาะ ประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาค โดยการใช้ทุ่นจัดการกับตะกร้าที่ถ่วงน้ำหนักค้าสกุล BNM มีประสิทธิภาพ ความจัดการสกุลเงินที่อยู่ระหว่างปี 1971 ถึง 2541 กันยายน ภายใต้ระบบใหม่ ริงกิตขายสั้น ริงกิตค้าต่างประเทศ และริงกิตให้ยืมเพื่อชาวจักรยาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาเลเซีย : ความเสี่ยงทางการเงินความเสี่ยง

( riskwire ผ่านกล่องโต้ตอบ newsedge ทอมสัน ) ประเทศสรุป

จาก Economist Intelligence Unit

ความเสี่ยง ratingscurrentcurrentpreviouspreviousratingscoreratingscoreoverall assessmentb35b35financial riskb29b29note : E = เสี่ยงที่สุด ; 100 = เสี่ยงที่สุด สรุป

negar ธนาคารมาเลเซีย ( ธนาคารกลางBNM ) ทิ้งคงที่ในความโปรดปรานของอัตราแลกเปลี่ยนระบบลอยตัวกับตะกร้าสกุลเงินการค้าถ่วงน้ำหนักในเดือนกรกฎาคม 2005 ตั้งแต่นั้นมา ริงกิตมาเลเซีย ได้ชื่นชมกับดอลลาร์สหรัฐอย่างเป็นระเบียบ ใน 2549 ริงกิตที่ชื่นชมจาก 3.6% เทียบกับเงินดอลลาร์สหรัฐ ให้ความสำคัญมากของการส่งออกต่อเศรษฐกิจของมาเลเซียโดย BNM มีแนวโน้มที่จะรักษาระบบอัตราแลกเปลี่ยนในปัจจุบัน จนกว่าจะถึงเวลาที่เจ้าหน้าที่พิจารณาเศรษฐกิจมีความหลากหลายพอสมควร ตลาดทุนจะถูกปฏิรูปภายใต้แผนสิบปี ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ่มความเร็วในการพัฒนาตลาดตราสารหนี้ของบริษัท วิกฤตของระบบในภาคการธนาคารจะปรากฏขึ้นยาก ตั้งแต่ 1997 / 98 วิกฤตการณ์ทางการเงิน ,เจ้าหน้าที่ได้จัดระบบใหม่ และความเข้มแข็งระบบการเงิน เคลียร์หนี้นอกจากสัดกฎระเบียบกฎการ สถานการณ์




ริงกิตมาภายใต้ความกดดัน ( ความเสี่ยงปานกลาง )

ต่อไปนี้การตัดสินใจในเดือนกรกฎาคม 2548 โดยธนาคาร Negara มาเลเซีย ( BNM , ธนาคารกลาง ) เพื่อวางของริงกิต :ดอลลาร์อัตราแลกเปลี่ยนแบบคงที่ในความโปรดปรานของสกุลเงินจัดการลอยเทียบกับตะกร้าสกุลเงิน ความสนใจจะเน้นวิธีการริงกิตดำเนินการและชี้แจงใด ๆเกี่ยวกับเนื้อหาของตะกร้าใหม่ การคาดการณ์ของเราถือว่าเป็นมั่นคง แต่เจียมเนื้อเจียมตัวเพิ่มขึ้นในมูลค่าของริงกิตกับดอลลาร์สหรัฐ ประมาณเฉลี่ยของ M $ 3.59 : US $ 1 ในปี 2007 และกระชับจาก M $ 3.54 :สหรัฐ $ 1 ใน 2008 ริงกิต ยังเสี่ยงต่อการเคลื่อนไหวในเยน ( เนื่องจากญี่ปุ่นเป็นผู้ผลิตหลักของมาเลเซีย โดยเฉพาะชิ้นส่วนและส่วนประกอบ ) และสูง ( เช่นจีนได้กลายเป็นตลาดที่สำคัญและคู่แข่ง ) บริษัทต่างประเทศควรแสวงหาเพื่อลดการสัมผัสของพวกเขาเพื่อริงกิตมาเลเซีย โดยการใช้เครื่องมือป้องกันความเสี่ยง .

การขาดความลึกในตลาดการเงินยังคงควบคุมการเงิน ( ความเสี่ยงต่ำ )

ตั้งแต่ 1997-98 วิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชีย , ตลาด และระบบการเงินได้รับระยะเวลาของการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรง ซึ่งขณะนี้เกือบสมบูรณ์แล้วเป้าหมายของรัฐบาลที่ได้รับการลดความเปราะบางของเศรษฐกิจทุกข์ของกระแสการเงินต่างประเทศโดยกว้างและลึก ตลาดการเงิน แต่ยังได้รับความ ในเวลาเดียวกัน , การควบคุมตลาดได้กระชับ แต่คำถามที่ยังคงเกี่ยวกับการควบคุมตลาดบริษัท กำลังมองหาทางการเงินในตลาดมาเลเซีย มาเลเซีย บริษัท ของพวกเขาจะทราบดีเพื่อทดสอบสภาพแวดล้อมใหม่ สำหรับการเงิน แต่ควรคาดหวังสภาพคล่องไม่ดี

หลัง

( ปรับปรุง : 8 กันยายน 2006 )

บริการทางการเงิน

มาเลเซียได้มีการพัฒนาภาคการเงิน . ธนาคาร ( Bank Negara มาเลเซีย ธนาคาร กลางธนาคาร พาณิชย์ บริษัทการเงินพาณิชย์และธนาคารส่วนลดบ้าน ) บัญชีสำหรับสองในสามของภาคในแง่ของสินทรัพย์ และไม่ใช่ธนาคารตัวกลางทางการเงิน ( สำรองเลี้ยงชีพ และกองทุนบำเหน็จ บำนาญประกัน ; การพัฒนาสถาบันการเงิน ; สถาบันการออมทรัพย์ และตัวกลางทางการเงินอื่น ๆเช่น ไว้ใจ หน่วยการสร้างสังคม , ลีสซิ่ง , แฟคตอริ่ง และ บริษัท ร่วมทุน ) หนึ่งในสามตั้งแต่ 1997-98 วิกฤตการณ์ทางการเงินเจ้าหน้าที่ได้จัดระบบใหม่ระบบการเงินตึงตัวและการตั้งค่าเป้าหมายระยะยาวสำหรับการพัฒนาสถาบันการเงินและตลาดทุน

คุณลักษณะพิเศษของภาคการเงินของมาเลเซียคือ สถาบันการเงินจะต้องให้เงินกู้ในต้นทุนที่เหมาะสม เพื่อความ sectorsall ภูมิปัญญาองค์กรเหล่านั้นเป็นของมาเลย์เชื้อชาติหรือกลุ่มชนพื้นเมืองอื่น ๆ ) , หมู่บ้านขนาดเล็กและขนาดย่อม สินเชื่อเพื่อวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ( SMEs ) โดยได้รับความสนใจเป็นรัฐบาลที่ส่งเสริมการพัฒนา SMEs ทั่วทุกภาคเพื่อเพิ่มการลงทุนในประเทศและการเจริญเติบโตและเพื่อลดการพึ่งพา บริษัท ขนาดใหญ่และความต้องการทั่วโลก เป็น microfinancing โครงการสำหรับวิสาหกิจที่ก่อตั้งขึ้นใน 2003

1997-98 วิกฤตการณ์ทางการเงินเป็นลุ่มน้ำในภาคการเงิน ซึ่งยืด undermined โดยการให้กู้ยืมและไม่รอบคอบในช่วงทศวรรษก่อนวิกฤตสินเชื่อมีการขยายตัวโดยเฉลี่ยปีละเกือบ 30% , ส่วนใหญ่สำหรับการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ และ stockmarket การลงทุน เมื่อเกิดวิกฤตเศรษฐกิจและหันลง หนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ ( NPL ) เพิ่มสูงขึ้น , precipitating วิกฤตการธนาคารที่ร้ายแรงรัฐบาลมีบทบาทใช้งานมากขึ้นกว่าในช่วงวิกฤตอื่น ๆส่วนใหญ่ ตี ประเทศในเอเชีย ในการแก้ไขปัญหาหนี้เสียและการปรับโครงสร้างภาคการเงิน นี่ก็จวนเสร็จในช่วงปี 2003 กับส่วนเล็ก ๆของทั้งหมดของหนี้ที่กู้ได้ยัง

รัฐบาลใช้วิกฤตการเงินเป็นโอกาสที่จะผลักดันผ่านการปรับโครงสร้างของภาคการเงินขั้นตอนแรกซึ่งแล้วเสร็จในเดือนมิถุนายน 2002 รวมหลักของภาคการเงินเป็นสำคัญเพื่อให้แน่ใจว่า การเกิดขึ้นของแรง รายย่อย สถาบัน สามารถแข่งขันได้อย่างมีประสิทธิภาพในยุคโลกาภิวัตน์โดย , สิ่งแวดล้อม จาก 71 สถาบันก่อนวิกฤตเอเชียรวมรายการ ส่งผลให้กลุ่มธนาคารในประเทศ 10 กับ 30 สถาบันธนาคาร ภายใต้แผนสิบปีของภาคการเงิน ( fsmp ) ตีพิมพ์ในเดือนมีนาคม 2544 ระยะแรกของการพัฒนาที่เน้นการสร้างศักยภาพของธนาคารในประเทศ ซึ่งมีการตรวจสอบอย่างใกล้ชิด โดยธนาคารกลาง รวมธนาคารเพิ่มเติมที่เกิดขึ้นในช่วงปี 2004มีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างหลักของผู้เล่นที่แข็งแกร่งในประเทศสามารถแข่งขันกับธนาคารต่างชาติ ในปี 2005 fsmp ย้ายไปยังขั้นตอนที่สอง เน้นการเปิดเสรี . สถาบันต่างประเทศที่ได้รับการสนับสนุนเพื่อแข่งขันกับธนาคารในประเทศและ 30% เจ้าของวงเงินของธนาคารในประเทศได้สบายๆกฎสำหรับการตั้งค่าของอัตราดอกเบี้ยได้ผ่อนคลายลงและช่วงของผลิตภัณฑ์ทางการเงินที่ได้รับอนุญาตขยาย

มาเลเซียมีขนาดใหญ่ กลุ่มธนาคารอิสลามที่เติบโตอย่างรวดเร็ว ซึ่งทั้งหมดคิดเป็น 10.5% ของสินทรัพย์ระบบธนาคารและ 11.2% ของเงินฝาก การขยายตัวอย่างรวดเร็วได้รับการสนับสนุนโดยการแนะนำของเครื่องมือทางการเงินอิสลามใหม่ตลอดจนส่งเสริมอย่างเป็นทางการของธนาคารอิสลาม และกัวลาลัมเปอร์เป็นภูมิภาคอิสลามการเงินศูนย์ การ fsmp ได้กำหนดเป้าหมายสำหรับธนาคารอิสลามจะบัญชีสำหรับ 20% ของสินทรัพย์ของธนาคารโดย 2010 .

ตลาดทุน ประกอบด้วย ตลาดหุ้น และพันธบัตรที่ดึงดูดต่ออายุมีความสำคัญในฐานะเป็นแหล่งการเงิน โดยเฉพาะภาคเอกชนตลาดตราสารทุน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ็บปวดในระหว่าง 1997-98 วิกฤตการณ์ทางการเงิน โดยการจัดเก็บภาษีรัฐบาลของเงินตราและการควบคุมเงินทุน และประกันตัวออกไปในเมืองเชื่อมต่อผู้ประกอบการเพื่อความเสียหายของผู้ถือหุ้นส่วนน้อย ใจเด็ดในเดือนกุมภาพันธ์ 2001 รัฐบาลเผยแพร่แผนแม่บท 10 ปี ตลาดทุน ( CMP )เพื่อสร้างตลาดทุนสามารถแข่งขันในระดับสากล วัตถุประสงค์หลักของมูลนิธิ คือ เฟสแรก อาคารเพื่อเสริมสร้างธรรมาภิบาล และเฝ้าระวัง เพื่อพัฒนาตลาดตราสารหนี้ของ บริษัท กว้าง เพื่อให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น และลดต้นทุนในการระดมทุน เพื่อรวมตัวกันแลกเปลี่ยนที่มีอยู่ และเพื่อเพิ่มสภาพคล่องของ stockmarket .ระยะที่สองของ CMP เริ่มต้นในปี 2004 และเกี่ยวข้องกับการเปิดเสรีนายหน้าซื้อขายหุ้นและการจัดการการลงทุน , การกำจัดอุปสรรคที่โครงสร้างกฎระเบียบการเข้าถึงตลาด การเพิ่มสภาพคล่องในตลาดรอง และการอนุญาตให้ต่างประเทศได้มากขึ้นมีส่วนร่วมในตลาดทุนในประเทศ การเปลี่ยนแปลงในส่วนหนึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่ว่า ตั้งแต่เกิดวิกฤติการเงินเอเชียมาเลเซียมีเงินออมส่วนเกินที่ต้องลงทุนต่างประเทศ

ขอสงวนต่างประเทศและอัตราแลกเปลี่ยน

มาเลเซียได้เก็บรักษาไว้อย่างรอบคอบของขอสงวนต่างประเทศในช่วงที่ผ่านมาห้าปี ในระหว่าง 1997-98 ดุลการชำระเงินวิกฤตการไหลออกของเงินทุนระยะสั้นที่มีถิ่นที่อยู่นอกและการแทรกแซงเพื่อสนับสนุนอัตราแลกเปลี่ยนของริงกิตลดลงทุนสำรองเงินตราระหว่างประเทศ จาก M $ 70bn ที่ end-1996 M $ 59.1bn ที่ end-1997 แต่ควบคุมเงินทุนได้อย่างรวดเร็ว นำไปสู่การสร้างสำรองให้ M $ 99.4bn ที่ส่วนท้ายของปี 1998

ปลายสิงหาคม 2548 ธนาคารกลาง เงินสำรองระหว่างประเทศอยู่ที่ M $ 304.3bn , เมื่อเทียบกับ $ 170 .ที่ราคาวัสดุก่อสร้างและ M $ 5bn 131.4bn ที่ end-2002 . เร่งความเร็วในการสร้างเงินทุนสำรองเงินตราต่างประเทศ ในปีล่าสุด เกิดจากจำนวนของปัจจัย มันสะท้อนให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นของการส่งออก ซึ่งก็ชัดเจนในระดับบันทึกของการค้าและ current-account ส่วนเกิน . สำรองสะสมที่เกิดจากกระแสการลงทุนโดยตรงไหลเข้าของเงินทุน รวมทั้งผลงาน ; ด้วยกันไหลเข้ามากกว่าชดเชยการชำระเงินสำหรับการบริการและการชำระคืนเงินกู้ยืมจากภายนอก บริษัทฯ โดยเฉพาะ มีการบวมโดยกองทุนเก็งกำไรที่เพิ่มขึ้นในมูลค่าภายนอกของริงกิต .

ในเดือนกรกฎาคม 2005 BNM แทนที่ริงกิต : ดอลลาร์ PEG ซึ่งอยู่ที่ M $ 3.80 : US $ 1 ในเอเชีย 1997-98 วิกฤตการณ์กับแบบลอยตัวของริงกิตกับการค้าถ่วงดัชนีสกุลเงินคู่ค้าหลักของมาเลเซีย . หลังจากรัฐบาลจีนประกาศว่าได้แทนที่ของตรึงหยวนกับดอลลาร์กับอัตราแลกเปลี่ยนลอยตัวแบบมีการจัดการระบบ โดย BNM กล่าวว่าเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมทางการเงินและทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศและภูมิภาคมันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับมาเลเซียมีอัตราการแลกเปลี่ยนคงที่กับคู่ค้ารายใหญ่ และโดยเฉพาะใน ประเทศอื่นๆ ในภูมิภาค โดยการลอยจัดการกับการค้าถ่วงน้ำหนักตะกร้าสกุลเงิน , BNM , มีประสิทธิภาพ , กลับไปที่การจัดการสกุลเงินที่มีอยู่ระหว่าง 1971 และกันยายน 1998 ภายใต้ระบบใหม่ริงกิตสั้นขายริงกิต การค้าต่างประเทศ และเงินริงกิตไม่มีผู้อยู่อาศัยคอนติน