The number of prey taxa consumed di

The number of prey taxa consumed differed markedly among
seasons, but the pattern of seasonal variation was similar in both
regions. In the northern region, fish had the most diverse diet in
autumn and winter (47 and 27 taxa) and the least diverse diet
in summer (7 taxa). The same trend was apparent in the eastern
region, where fish had the most diverse diet in autumn and winter
(29 and 17 taxa) and the least diverse diet in summer (7 taxa).
With respect to diet composition, nMDS ordinations showed a
similar grouping of samples in both regions in that the proximity
of samples in autumn and winter were far closer than those in
summer and spring (Fig. 3). Because diets of individual fish were
aggregated into monthly samples, there were too few possible
sample permutations for ANOSIM to calculate a test statistic to
determine whether diets statistically differed among seasons in
each region. However, SIMPER revealed that the dissimilarity in
diets among seasons was very high for both the northern region
(73–92%) and the eastern region (69–80%).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวน taxa เหยื่อที่ใช้แตกต่างอย่างเด่นชัดระหว่างซีซั่น แต่รูปแบบของการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลที่ทั้งขอบเขตการ ภาคเหนือ ปลามีอาหารหลากหลายที่สุดในฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาว (taxa 47 และ 27) และอาหารอย่างหลากหลายในช่วงฤดูร้อน (7 taxa) แนวโน้มเดียวกันเป็นที่แน่ชัดในแบบตะวันออกภูมิภาค การที่ปลามีอาหารหลากหลายที่สุดในฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว(taxa 17 และ 29) และอาหารหลากหลายอย่างน้อยในช่วงฤดูร้อน (7 taxa)เกี่ยวกับองค์ประกอบอาหาร nMDS ordinations พบว่าการคล้ายการจัดกลุ่มตัวอย่างในภูมิภาคทั้งในที่ใกล้อย่างในฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาวมีใกล้ไกลในฤดูร้อนและฤดูใบไม้ผลิ (Fig. 3) เนื่องจากอาหารของปลาแต่ละตัวได้รวมเป็นรายเดือนตัวอย่าง มีได้น้อยเกินไปสับตัวอย่างสำหรับ ANOSIM เพื่อคำนวณสถิติทดสอบกำหนดว่า อาหารทางสถิติแตกต่างจากในแต่ละภูมิภาค อย่างไรก็ตาม เปิดเผย SIMPER ที่ dissimilarity ในอาหารในฤดูกาลสูงมากสำหรับทั้งภาคเหนือ(73-92%) และภาคตะวันออก (69-80%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวนแท็กซ่าเหยื่อการบริโภคแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดในหมู่
ฤดูกาล แต่รูปแบบของการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลเป็นที่คล้ายกันในทั้งสอง
ภูมิภาค ในภาคเหนือปลามีการรับประทานอาหารที่มีความหลากหลายมากที่สุดใน
ฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว (47 และ 27 แท็กซ่า) และอาหารที่มีความหลากหลายน้อย
ในช่วงฤดูร้อน (7 แท็กซ่า) แนวโน้มเดียวกันก็เห็นได้ชัดในภาคตะวันออกของ
ภูมิภาคที่ปลามีอาหารที่หลากหลายมากที่สุดในฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว
(29 และ 17 แท็กซ่า) และอาหารที่มีความหลากหลายน้อยในช่วงฤดูร้อน (7 แท็กซ่า).
เกี่ยวกับส่วนประกอบของอาหารบวชนาค nMDS แสดงให้เห็น
ที่คล้ายกัน การจัดกลุ่มของกลุ่มตัวอย่างในภูมิภาคทั้งในที่ใกล้ชิด
ของกลุ่มตัวอย่างในฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาวอยู่ไกลใกล้กว่าผู้ที่อยู่ใน
ช่วงฤดูร้อนและฤดูใบไม้ผลิ (รูปที่. 3) เพราะอาหารของปลาแต่ละถูก
รวมเป็นตัวอย่างรายเดือนมีความเป็นไปได้น้อยเกินไป
พีชคณิตตัวอย่างสำหรับ ANOSIM การคำนวณสถิติทดสอบเพื่อ
ตรวจสอบว่าอาหารที่แตกต่างกันทางสถิติในหมู่ฤดูกาลใน
แต่ละภูมิภาค อย่างไรก็ตาม Simper เปิดเผยว่าความแตกต่างกันใน
การรับประทานอาหารในหมู่ฤดูกาลสูงมากทั้งในภาคเหนือ
(73-92%) และภาคตะวันออก (69-80%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำนวนของเหยื่อ และใช้กันในหมู่
ฤดูกาลอย่างเห็นได้ชัด แต่รูปแบบของการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลคือเหมือนกันทั้งสอง
ภูมิภาค ในภาคเหนือ , ปลาได้อาหารที่มีความหลากหลายมากที่สุดใน
ฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว ( 47 27 ซ่า ) และอย่างน้อยหลากหลายอาหาร
ในฤดูร้อน ( 7 ซ่า ) แนวโน้มเดียวกัน เห็นได้ชัดในภูมิภาคตะวันออก
ที่ปลาได้รับอาหารที่หลากหลายมากที่สุดในฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว
( 29 17 แทกซา ) และอย่างน้อยหลากหลายอาหารในฤดูร้อน ( 7 ซ่า ) .
ส่วนส่วนประกอบอาหาร nmds การอุปสมบทมีการจัดกลุ่มกัน
ตัวอย่างในทั้งสองภูมิภาคในความใกล้ชิด
ตัวอย่างในฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาวอยู่ใกล้กว่า
ฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน ( รูปที่ 3 ) เพราะอาหารของปลาแต่ละตัว
รวมในตัวอย่างรายเดือน มีไม่กี่คนมั้ง
ตัวอย่างลำดับสำหรับ anosim เพื่อคำนวณค่าสถิติทดสอบเพื่อตรวจสอบว่ามีความแตกต่างกันระหว่างอาหาร

สถิติฤดูกาลในแต่ละภูมิภาค อย่างไรก็ตาม ยิ้มแห้งๆ พบว่า ความแตกต่างใน
อาหารระหว่างฤดูกาลสูงมาก ทั้งภาคเหนือ
( 73 ) 92% ) และภาคตะวันออก ( 69 ( 80% )