This is the painting Dream of the P

This is the painting Dream of the Poet, also called The Kiss of the Muse, painted by Paul Cézanne in 1859-1860.
It is drawn in a strange, almost mysterious kind of way. Both the poet and the muse are very pale. Also, honestly, the poet looks dead. His face seems to be very flat.
One of the things I notice first is the fact that the poet and muse have about the same skin color. Usually when I picture some heavenly body such as a muse of a ghost, I think of something very pale and white, unlike this painting, which shows the muse with a more or less average skin color.
Another thing I have noticed: where's the pen? What has the poet been writing with? There's nothing in his hand, nothing on the table. No wonder he's having trouble writing: he doesn't have a writing instrument! Duh!
The clothes he is wearing also surprise me. At the time the picture was painted, this isn't what men wore. It looks slightly like his PJs, and I don't think they wore those outside of the bed in the 19th century. Today, maybe. 19th century... no. The woman's clothes aren't necessarily the most likely outfit for a ball either, but she has an excuse. She's a muse, and there's no required clothing style for those as far as I know.
Upon closer observation of the painting, I have noticed that both character's eyes are closed. The poet, I understand. He's asleep. The muse most likely isn't. Did Paul Cézanne have a dirty secret... that he was bad at drawing people's eyes??? We'll never know. Of his other pictures which I have briefly viewed with a google search, only one has humans with their eyes clearly drawn. That's a self-portrait. Maybe he drew eyes on himself but nobody else. Maybe he thought he could mess up his own eyes but nobody else's.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี่คือภาพฝันของกวี ยัง เรียกว่าจูบของมิวส์ ทาสีในปี 1859-1860 โดย Paul Cézanneออกในทางชนิดเกือบลึกลับ แปลก กวีและมิวส์จะซีดมาก ยัง สุจริตอย่าง กวีดูตาย ใบหน้าของเขาดูเหมือนจะแบนมากหนึ่งในสิ่งที่ผมสังเกตแรกคือความจริงที่กวีและมิวส์มีเกี่ยวกับสีผิวเดียวกัน ปกติเมื่อฉันรูปร่างบางสวรรค์เช่นเป็นมิวส์ของผี คิดของสิ่งที่อ่อนมาก และสี ขาว ต่างจากจิตรกรรมนี้ ซึ่งแสดงมิวส์กับสีผิวเฉลี่ยเพิ่มมากขึ้น หรือน้อยลงมีข้อสังเกตอีกสิ่งหนึ่ง: ซึ่งเป็นปากกา อะไรมีกวีที่ถูกเขียนด้วยหรือไม่ ไม่มีอะไรในมือ ไม่มีอะไรบนโต๊ะ พบเขามีปัญหาในการเขียน: เขาไม่มีเครื่องมือเขียน Duhเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่ยังแปลกใจ เมื่อรูปภาพถูกวาด ที่นี้ไม่ใช่คนที่สวม ดูเหมือนเล็กน้อย PJs ของเขา และไม่คิดจะสวมที่นอกเตียงในศตวรรษที่ 19 วันนี้ ที ศตวรรษที่ 19...ไม่ เสื้อผ้าของผู้หญิงไม่จำเป็นต้องเป็นชุดที่สำหรับลูกอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่เธอมีข้อแก้ตัว เธอเป็นมิวส์เป็น และมีสไตล์ไม่จำเป็นเสื้อผ้าสำหรับเป็นที่ฉันรู้เมื่อสังเกตดูอาการใกล้ชิดภาพเขียน ฉันได้สังเกตเห็นว่า ทั้งอักขระของตาปิด กวี ฉันเข้าใจ เขาจะหลับ มิวส์มักไม่ Paul Cézanne ได้มีความสกปรกลับ...ว่า เขาไม่ดีที่วาดตาประชาชน??? เราจะไม่ทราบ เดียวมีมนุษย์ มีตาชัดเจนออกของเขารูปภาพอื่น ๆ ที่ฉันได้ดูสั้น ๆ ด้วยการค้นหาของ google ก็เป็นภาพเหมือนตนเอง บางทีเขาวาดตาในตัวเองแต่ไม่มีใครอื่น บางทีเขาคิดว่า เขาสามารถทำตาตนเองแต่ไม่มีใครอื่นของร้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี่คือความฝันของกวีภาพวาดที่เรียกว่าจูบของ Muse, วาดโดยปอลเซซานใน 1859-1860.
มันถูกวาดในแปลกชนิดลึกลับเกือบทาง ทั้งกวีและนักวิเคราะห์ที่มีซีดมาก นอกจากนี้ตรงไปตรงมากวีที่มีลักษณะที่ตายแล้ว ใบหน้าของเขาดูเหมือนว่าจะแบนมาก.
หนึ่งในสิ่งที่ผมสังเกตเห็นแรกคือความจริงที่ว่ากวีและนักวิเคราะห์มีเกี่ยวกับสีผิวเดียวกัน โดยปกติเมื่อฉันภาพบางส่วนของร่างกายสวรรค์เช่นรำพึงของผีผมคิดว่าบางสิ่งบางอย่างมากซีดและสีขาวซึ่งแตกต่างจากภาพนี้ซึ่งแสดงให้เห็นรำพึงมีมากหรือน้อยกว่าสีผิวเฉลี่ย.
สิ่งที่ผมได้สังเกตเห็น: ที่เป็นปากกา ? สิ่งที่ได้รับกวีเขียนด้วย? ไม่มีอะไรในมือของเขาไม่มีอะไรบนโต๊ะเป็น ไม่น่าแปลกใจเขามีปัญหาในการเขียน: เขาไม่ได้มีเครื่องมือที่ใช้ในการเขียน! ดุจ!
เสื้อผ้าที่เขาสวมยังแปลกใจเลย ในขณะที่ภาพที่ถูกวาดนี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่ผู้ชายสวม ดูเหมือนเล็กน้อยเช่นชุดนอนของเขาและผมไม่คิดว่าพวกเขาสวมด้านนอกของเตียงผู้ที่อยู่ในศตวรรษที่ 19 วันนี้อาจจะ ศตวรรษที่ 19 ... ไม่ เสื้อผ้าของผู้หญิงไม่จำเป็นต้องมีเครื่องแต่งกายที่มีแนวโน้มมากที่สุดสำหรับลูกทั้งสอง แต่เธอก็มีข้ออ้าง เธอรำพึงและไม่มีเสื้อผ้าสไตล์ที่จำเป็นสำหรับผู้ที่เท่าที่ผมรู้.
เมื่อสังเกตใกล้ชิดของการวาดภาพที่ฉันได้สังเกตเห็นว่าสายตาของตัวละครทั้งสองจะถูกปิด กวีผมเข้าใจ เขานอนหลับ รำพึงส่วนใหญ่มีแนวโน้มไม่ได้ ปอลเซซานไม่ได้เป็นความลับสกปรก ... ว่าเขาเป็นคนไม่ดีที่วาดสายตาของผู้คน ??? เราไม่เคยจะรู้ ภาพอื่น ๆ ของเขาซึ่งผมได้ดูสั้น ๆ กับการค้นหาของ Google เพียงหนึ่งมนุษย์ได้ด้วยตาของเขาวาดไว้อย่างชัดเจน นั่นเป็นภาพตัวเอง บางทีเขาอาจจะดึงสายตาของตัวเอง แต่ก็ไม่มีใครอื่น บางทีเขาอาจจะคิดว่าเขาอาจจะเลอะสายตาของตนเอง แต่ไม่มีใครอื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี่เป็นภาพฝันของกวีเรียกว่าจูบของนางในฝัน วาดโดย พอล เซซานน์ ใน 1859-1860 .
มันวาดในที่แปลกๆ ชนิดเกือบลึกลับของทาง ทั้งกวีและแรงบันดาลใจจะซีดมาก ยัง บอกตามตรง กวีเหมือนตายแล้ว ใบหน้าของเขาดูเหมือนจะแบนมาก .
สิ่งที่ผมสังเกตเห็นครั้งแรกคือ ข้อเท็จจริงว่า กวี และแรงบันดาลใจเกี่ยวกับสีผิวเดียวกันโดยปกติเมื่อฉันภาพบางส่วนของร่างกายสวรรค์เช่นนางในฝันของผี ผมคิดอย่างอ่อน และสีขาว ซึ่งแตกต่างจากภาพนี้ ซึ่งแสดงให้เห็นแรงบันดาลใจที่มีมากขึ้นหรือสีผิวเฉลี่ยน้อยกว่า .
อีกอย่างที่ฉันได้สังเกตเห็น : ปากกาอยู่ไหน ? สิ่งที่มีกวีที่เขียนด้วย ไม่มีอะไรในมือของเขา ไม่มีอะไรบนโต๊ะ ไม่สงสัยเลยว่าเขามีปัญหาในการเขียน :เขาไม่ได้มีการเขียนเครื่องมือ ! เต๋อ
เสื้อผ้าที่เขาใส่ยังแปลกใจเลย เวลาที่ภาพถูกวาด มันไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชายใส่ มันดูเล็กน้อยเหมือน PJs ของเขา และผมไม่คิดว่าพวกเขาจะใส่ตัวนั้น ด้านนอกของเตียงในศตวรรษที่ 19 วันนี้ อาจจะ ศตวรรษที่ 19 . . . . . . . ไม่ ผู้หญิง เสื้อผ้าไม่จําเป็นต้องมากที่สุดชุดสำหรับลูกเหมือนกัน แต่เธอมีข้ออ้างเธอเป็นนางในฝัน และไม่ต้องใช้เสื้อผ้าสไตล์นั้น เท่าที่ผมทราบ
เมื่อใกล้ชิดสังเกตจากรูปนี้ ผมได้สังเกตเห็นว่า ทั้งของตัวละคร ดวงตาปิดสนิท กวี ผมเข้าใจ เขากำลังหลับอยู่ นางในฝันที่ส่วนใหญ่ไม่ทำ พอล เซซานน์ มีความลับสกปรก . . . . . . . ว่าเขาเลว ที่วาดดวงตาของผู้คน ? ? ? ? ? เราไม่มีวันรู้ของเขา ภาพอื่น ๆที่ฉันได้ดูสั้น ๆ กับการค้นหาของ Google , มีเพียงหนึ่งมนุษย์ด้วยตาชัดเจน วาด มันเป็นภาพเหมือนของตนเอง . บางทีเขาอาจจะดึงสายตาตัวเอง แต่คนอื่น บางทีเขาคิดว่าเขาสามารถเลอะตาของเขาเองแต่ไม่มีใครอื่น