We adopted language constructions s

We adopted language constructions similar to those used in past studies (Grant & Suddendorf,
2011; Russell et al., 2010); that is, our instructions used auxiliary verbs in their future tense (e.g.,
‘‘will’’, ‘‘going’’, ‘‘go’’). Feature demands were manipulated by changing the number of locations in
the pretend neighborhood (houses and stores). In the high demand condition the neighborhood
included six buildings, whereas in the low demand condition it included four buildings. Children were
also divided into different perspective groups (self vs. other) as in Russell and colleagues’ (2010) study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราใช้ภาษาก่อสร้างเหมือนกับที่ใช้ในการศึกษาที่ผ่านมา (Grant & Suddendorf2011 รัสเซล et al. 2010); นั่นคือ คำแนะนำของเราใช้กริยาเสริมในอนาคตกาลของตน (เช่นจะ '', ''จะ '', ''ไป '') ความต้องการคุณลักษณะถูกจัดการ โดยการเปลี่ยนจำนวนของสถานที่ในย่านสมมุติ (บ้านและร้านค้า) ในสภาพความต้องการสูงใกล้รวม 6 อาคาร ในขณะที่ในสภาพอุปสงค์ต่ำ รวม 4 อาคาร เด็กนอกจากนี้ยัง แบ่งออกเป็นกลุ่มมุมมองที่แตกต่างกัน (ตัวเองเทียบกับที่อื่น) เช่นรัสเซลและเพื่อนร่วมงานการศึกษา (2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรานำมาใช้ในการก่อสร้างภาษาคล้ายกับที่ใช้ในการศึกษาที่ผ่านมา (แกรนท์และ Suddendorf,
2011. รัสเซล et al, 2010); นั่นคือคำแนะนำของเราใช้กริยาช่วยในอนาคตของพวกเขาเครียด (เช่น
'' จะ '', '' ไป '', '' ไป '') ความต้องการคุณลักษณะถูกจัดการโดยการเปลี่ยนจำนวนของสถานที่ตั้งใน
ย่านหลอก (บ้านและร้านค้า) ในสภาพที่มีความต้องการสูงในบริเวณใกล้เคียง
รวมถึงอาคารที่หกในขณะที่ในสภาพความต้องการต่ำรวมอาคารสี่ เด็กถูก
ยังแบ่งออกเป็นกลุ่มมุมมองที่ต่าง (ตัวเองกับคนอื่น ๆ ) ในขณะที่รัสเซลและเพื่อนร่วมงาน (2010) การศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราใช้ภาษาต่างๆ คล้ายกับที่ใช้ในการศึกษา ( แกรนท์ & suddendorf ในอดีต ,2011 ; Russell et al . , 2010 ) ; นั่นคือคำแนะนำของเราใช้กริยาช่วยในของพวกเขาในอนาคตกาล ( เช่น" "will " " , " " "going " " , " " จง " " ) ความต้องการคุณลักษณะถูกควบคุมโดยการเปลี่ยนหมายเลขของสถานที่ในการแกล้งเพื่อนบ้าน ( บ้านและร้านค้า ) ในความต้องการสูงสภาพใกล้กับรวม 6 อาคาร ขณะที่เงื่อนไขความต้องการต่ำมันรวม 4 อาคาร เด็กๆยังแบ่งออกเป็นกลุ่มมุมมองที่แตกต่างกัน ( ตนเองและอื่น ๆ ) ในขณะที่รัสเซลและเพื่อนร่วมงาน ( 2010 ) ศึกษา