Space is not just about storage. Ch

Space is not just about storage. Children’s centres require space to sleep, to eat, to work and to move. Multipurpose space is important, but so is public and private space, and activity-specific space such as laboratories, libraries, art rooms, children’s kitchens, etc. There is a direct correlation between the stress levels of children and staff and the amount of space available to them within a centre. Spaces that are too large and multi-purpose can lead to noise and confusion, however spaces that are too small can create heightened levels of stress and anxiety. In the article, How big is too big? How small is too small?, Gary Moore proposes 42 to 50 square feet per child as the ideal. He suggests providing
a generous amount of space subdivided into ‘resource rich pockets’, stating:
We have also known from as early as the mid 1960s (from environment behavior studies by Hutt and Vaizey) that too little space and too
high a density of children (less than 35 square feet of useable activity space per child) not only leads to a feeling of being in a closet, but
more fundamentally is associated with more aggressive/destructive behavior, less constructive interaction, and less quiet, solitary play.
(Moore 1996, p. 21)
The discipline of architecture is all about how we manage space as well as acoustics, colour, light, scale and access to the natural environment, to create environments that are stimulating, protective, comfortable and beautiful. And a sense of great space can be achieved architecturally, with soaring lofty ceilings contrasted against smaller structures, by flooding open voids with natural light and by drawing the eye up, out and beyond, into ‘borrowed’ space beyond windows or openings.
Current neuroscientific thinking (outlined on p. 20) requires that our educational interiors emulate outdoor qualities if they are to be effective areas for learning. So perhaps the ideal is an ever-present sense of not just our immediate surroundings but also the larger context around us, of the universe above continually contrasted against our small cave below.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นที่ไม่ได้เก็บเพียง ศูนย์เด็กต้องพื้นที่นอน กิน การทำงาน และย้าย พื้นที่อเนกประสงค์เป็นสำคัญ แต่เพื่อให้ เป็นพื้นที่สาธารณะ และเอกชน และกิจกรรมเฉพาะพื้นที่เช่นห้องปฏิบัติการ ไลบรารี ห้องศิลปะ ครัวเด็ก ฯลฯ มีความสัมพันธ์โดยตรงระหว่างระดับความเครียดของเด็ก และพนักงานและพื้นที่ไปภายในศูนย์ ช่องว่างที่มีขนาดใหญ่เกินไป และอเนกประสงค์สามารถนำไปสู่เสียงและสับสน แต่ช่องว่างที่เล็กเกินไปสามารถสร้างความเครียดและความวิตกกังวลระดับสูง ในบทความ วิธีใหญ่คือใหญ่เกินไป วิธีเล็กมีขนาดเล็กเกินไปหรือไม่ มัวร์ Gary เสนอ 42 50 ตารางฟุตต่อเด็กเป็นกับ เขาแนะนำให้พันธุ์พื้นที่ปฐมภูมิเป็น 'ทรัพยากรรวยกระเป๋า' ระบุ:เราได้รู้จักกันจากเป็นช่วงต้นปี 1960 กลาง (จากการศึกษาลักษณะสภาพแวดล้อมทางโลเวอร์ฮัท Vaizey) ที่พื้นที่น้อยเกินไป และมากเกินไปสูงความหนาแน่นของเด็ก (ต่ำกว่า 35 ตารางฟุตของพื้นที่ใช้สอยกิจกรรมต่อรอง) ไม่เพียงแต่นำไปรู้สึกเหมือนอยู่ในตู้เสื้อผ้า แต่เพิ่มเติมพื้นฐานที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมมากก้าวร้าว/ทำลาย น้อยโต้ตอบที่สร้างสรรค์ และน้อย กว่าเล่นเงียบ ปัจเจก(มัวร์ 1996, p. 21)วินัยของสถาปัตยกรรมทั้งหมดเกี่ยวกับวิธีเราจัดการพื้นที่เป็นสวนศาสตร์ สี แสง มาตราส่วน และเข้าถึงธรรมชาติสิ่งแวดล้อม การสร้างสภาพแวดล้อมที่กระตุ้น ป้องกัน ความสะดวกสบาย และสวยงามได้ และสามารถบรรลุเป็นความรู้สึกที่ดีผ่อนคลาย กับเปรียบเทียบกับโครงสร้างขนาดเล็ก โดยน้ำท่วม voids เปิด ด้วยแสงธรรมชาติ และวาดตาขึ้น ออก และ เหนือ ลงในพื้นที่ 'ยืม' นอกเหนือจาก windows หรือเปิดเย็น ๆ สูงส่งคิด neuroscientific ปัจจุบัน (อธิบายเกี่ยวกับ p. 20) ต้องการตกแต่งภายในของเราศึกษาว่า จำลองกลางแจ้งคุณภาพจะเป็น พื้นที่ที่มีประสิทธิภาพสำหรับการเรียนรู้ บางทีกับเป็นความรู้สึกที่ ever-present ไม่ใช่แค่บรรยากาศของเราทันทีแต่บริบทใหญ่รอบตัวเรา ของจักรวาลดังกล่าวอย่างต่อเนื่องต่างกับถ้ำเล็ก ๆ ของเราด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นที่ไม่เพียงเกี่ยวกับการจัดเก็บข้อมูล ศูนย์เด็กจำเป็นต้องใช้พื้นที่เพื่อการนอนหลับที่จะกินในการทำงานและจะย้าย พื้นที่อเนกประสงค์เป็นสิ่งสำคัญ แต่เพื่อให้เป็นพื้นที่สาธารณะและเอกชนและพื้นที่กิจกรรมที่เฉพาะเจาะจงเช่นห้องปฏิบัติการ, ห้องสมุด, ห้องศิลปะห้องครัวเด็ก ฯลฯ มีความสัมพันธ์โดยตรงระหว่างระดับความเครียดของเด็กและพนักงานและจำนวนของพื้นที่ที่มี ที่มีให้ภายในศูนย์ ช่องว่างที่มีขนาดใหญ่เกินไปและอเนกประสงค์สามารถนำไปสู่เสียงและความสับสนพื้นที่ แต่ที่มีขนาดเล็กเกินไปสามารถสร้างระดับสูงของความเครียดและความกังวล ในบทความ, วิธีการใหญ่มีขนาดใหญ่เกินไป? วิธีการขนาดเล็กมีขนาดเล็กเกินไป ?, แกรี่มัวร์แนะ 42-50 ตารางฟุตต่อเด็กเป็นที่เหมาะ เขาแนะนำให้จำนวนเงินที่ใจดีของพื้นที่แบ่งออกเป็น 'ทรัพยากรในกระเป๋าที่อุดมไปด้วย' เซน: เราได้รู้จักกันจากเป็นช่วงต้นช่วงกลางทศวรรษ 1960 (จากการศึกษาพฤติกรรมของสภาพแวดล้อมโดยฮัทท์และ Vaizey) ที่พื้นที่น้อยเกินไปและมากเกินไปความหนาแน่นสูงของเด็ก(น้อยกว่า 35 ตารางฟุตของพื้นที่กิจกรรมใช้ได้ต่อเด็ก) ไม่เพียง แต่จะนำไปสู่ความรู้สึกของการอยู่ในตู้เสื้อผ้า แต่มากขึ้นพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับการเชิงรุกมากขึ้น/ พฤติกรรมที่ทำลายการทำงานร่วมกันสร้างสรรค์น้อยกว่าและเงียบสงบน้อยเล่นโดดเดี่ยว. (มัวร์ 1996, น. 21) ระเบียบวินัยของสถาปัตยกรรมเป็นข้อมูลเกี่ยวกับวิธีการที่เราจัดการพื้นที่เช่นเดียวกับอะคูสติกสีแสงขนาดและการเข้าถึงสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติเพื่อสร้างสภาพแวดล้อมที่มีการกระตุ้นป้องกันสะดวกสบายและสวยงาม และความรู้สึกของพื้นที่ที่ดีสามารถทำได้สถาปัตยกรรมที่มีเพดานสูงลอยเทียบกับโครงสร้างที่มีขนาดเล็กลงโดยน้ำท่วมช่องว่างที่เปิดกับแสงธรรมชาติและโดยการวาดตาขึ้นออกและไกลออกไปเป็น 'ยืม' พื้นที่เกินหน้าต่างหรือช่อง. neuroscientific ปัจจุบัน คิด (ที่ระบุไว้ในพี. 20) กำหนดให้การตกแต่งภายในที่การศึกษาของเราเลียนแบบคุณภาพกลางแจ้งถ้าพวกเขาจะเป็นพื้นที่ที่มีประสิทธิภาพสำหรับการเรียนรู้ ดังนั้นบางทีที่เหมาะคือความรู้สึกที่เคยนำเสนอไม่เพียงสภาพแวดล้อมของเราได้ทันที แต่ยังบริบทใหญ่รอบตัวเราของจักรวาลเหนืออย่างต่อเนื่องเทียบกับถ้ำเล็ก ๆ ของเราด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นที่ที่ไม่ได้เป็นเพียงเกี่ยวกับการจัดเก็บ ศูนย์เด็กต้องใช้พื้นที่ในการนอน จะกิน จะทำงาน และย้ายไป พื้นที่อเนกประสงค์ เป็นสิ่งสำคัญ แต่มันพื้นที่สาธารณะและส่วนบุคคล และการจัดกิจกรรมเฉพาะพื้นที่ เช่น ห้องปฏิบัติการ ห้องสมุด ห้องศิลปะ , ครัวเด็ก ฯลฯมีความสัมพันธ์โดยตรงระหว่างระดับความเครียดของเด็กและพนักงานและปริมาณของพื้นที่ของพวกเขาภายในศูนย์ เป็นเขตที่มีขนาดใหญ่เกินไปและอเนกประสงค์สามารถนำเสียงและความสับสน อย่างไรก็ตามเป็นที่เล็กเกินไปสามารถสร้างขึ้นระดับของความเครียดและความวิตกกังวล ในบทความ วิธีการใหญ่มีขนาดใหญ่เกินไป ? วิธีการเล็ก ๆน้อยเกินไป ? ,แกรี่มัวร์เสนอ 42 ถึง 50 ฟุตต่อเด็กอย่างเหมาะ เขาแนะนำให้
ขนาดปริมาณของพื้นที่แบ่งทรัพยากรรวย ' กระเป๋า ' ระบุ :
เราได้รู้จักจากเร็วช่วงกลาง ( จากสภาพแวดล้อมและพฤติกรรมการศึกษาโดยฮัต vaizey ) ที่พื้นที่น้อยเกินไปและมากเกินไป
สูงความหนาแน่นของเด็ก ( น้อยกว่า 35 ตารางฟุตของพื้นที่กิจกรรมที่ใช้ต่อเด็ก ) ไม่เพียง แต่จะนำไปสู่ความรู้สึกของการเป็นในตู้ แต่
พื้นฐานเพิ่มเติมเกี่ยวข้องกับเพิ่มเติมก้าวร้าวทำลายพฤติกรรม ปฏิสัมพันธ์ที่สร้างสรรค์น้อยลงและน้อยเงียบ โดดเดี่ยวเล่น .
( มัวร์ 1996 21 หน้า )
วินัยของสถาปัตยกรรมคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับวิธีการที่เราจัดการกับพื้นที่รวมทั้งเสียง , สีแสง , ขนาดและการเข้าถึงธรรมชาติ เพื่อสร้างสภาพแวดล้อมที่กระตุ้น , ป้องกัน , สะดวกสบายและสวยงาม และความรู้สึกที่ดีของพื้นที่ที่สามารถบรรลุสถาปัตยกรรม กับเพดานทะยานสูงส่งเทียบกับโครงสร้างที่เล็กกว่า โดยน้ำท่วมเปิดช่องว่างกับแสงสว่างธรรมชาติและการวาดตาขึ้น ออก และ อื่นๆสู่ ' พื้นที่ ' เหนือหน้าต่างหรือช่องเปิดที่ยืม .
คิด neuroscientific ปัจจุบัน ( ที่ระบุไว้ใน 20 หน้า ) มีการตกแต่งภายในของเราการศึกษาเลียนแบบคุณภาพกลางแจ้งหากมีพื้นที่ที่มีประสิทธิภาพการเรียนรู้ ดังนั้นบางทีในอุดมคติคือเคยนำเสนอความรู้สึกของไม่เพียง แต่สภาพแวดล้อมของเราได้ทันที แต่ยังบริบทใหญ่รอบ ๆเราของจักรวาลเล็ก ๆของเราข้างต้นอย่างต่อเนื่องเทียบกับถ้ำด้านล่าง