Some years later, Pearl was running

Some years later, Pearl was running around. One day, she gathered a bundle of wildflower. She then began pitching them at the letter on her mother’s breast dancing up and down with when one of them the scarlet letter.
Hester’s first instinct was cover the letter with her arms. But she resisted, considering each flower’s painful strike against her heart to be part of her penance. To her mother’s obvious pain, Pearl only laughed, her eyes flashing a demonic glow.
“Are you really my child?” Hester asked her playfully. “Who made you, and who sent you here?”
“You tell me,” replied Pearl, who became very serious. “Do tell me.”
The Heavenly Father sent you,” Hester answered after a pause.
But her hesitation was not lost on the child’s keen intelligence. “He did not send me,” cried Pearl. “I have no Heavenly Father!”
“Oh please,” cried Hester. “You mustn’t say that. He created all of us!”
“No, you must tell me,” laughed Pearl, who danced about. “Do tell me!”
Hester shuddered, unable to answer her question.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางปี เพิร์ลถูกทำงานรอบ วันหนึ่ง เธอรวบรวมกลุ่มของไวล์ดฟลาวเวอร์ เธอแล้วเริ่มขว้างไปที่ตัวอักษรบนเต้านมของแม่ของเธอเต้นรำขึ้นและลงด้วยเมื่อพวกตัวอักษรแดง สัญชาตญาณแรกของ Hester ปกจดหมายกับเธอได้ แต่เธอ resisted พิจารณาดอกไม้แต่ละตีเจ็บปวดกับหัวใจของเธอเป็น ส่วนหนึ่งของ penance ของเธอ กับแม่ของเธอชัดเจนปวด เพิร์ลเท่านั้นหัวเราะ ดวงตาของเธอกระพริบเรืองแสงอายุ "คุณใจจริง ๆ ลูกของฉัน" Hester ขอเล่น "ที่ทำให้คุณ และผู้ส่งคุณที่นี่" "คุณบอก ตอบกลับเพิร์ล ที่ร้ายแรงมากกลายเป็น "บอก" พระบิดาสวรรค์ส่งคุณ Hester ตอบหลังจากหยุดชั่วคราว แต่ลังเลของเธอก็ไม่ได้หายไปในสติปัญญาความกระตือรือร้นของเด็ก "เขาไม่ได้ส่งฉัน ร้องเพิร์ล "ฉันมีพ่อไม่มีสวรรค์" "โอ้ กรุณา ร้อง Hester "คุณจะพูด เขาสร้างเรา" "ไม่ คุณต้องบอก หัวเราะเพิร์ล ที่เกี่ยวกับเต้น "บอกฉัน" Hester shuddered ไม่สามารถตอบคำถามของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลายปีต่อมา, เพิร์ลได้วิ่งไปรอบ ๆ วันหนึ่งเธอรวบรวมกำของดอกไม้ป่า จากนั้นเธอก็เริ่มขว้างพวกเขาที่ตัวอักษรบนเต้นเต้านมของแม่ของเธอขึ้นและลงเมื่อมีหนึ่งของพวกเขาตัวอักษรสีแดง.
สัญชาตญาณแรกของเฮสเตอร์เป็นตัวอักษรที่ครอบคลุมด้วยแขนของเธอ แต่เธอไม่ยอมพิจารณาตีดอกไม้เจ็บปวดของแต่ละคนกับหัวใจของเธอเป็นส่วนหนึ่งของการสำนึกผิดของเธอ เพื่อแม่ของเธอมีอาการปวดที่เห็นได้ชัดเพิร์ลเพียงหัวเราะตาของเธอกระพริบแสงปีศาจ.
"คุณจริงๆลูกของฉัน?" เฮสเตอร์ถามเธออย่างสนุกสนาน "ใครที่ทำให้คุณและผู้ที่ส่งคุณที่นี่?"
"คุณบอกผมว่า" ตอบเพิร์ลที่กลายเป็นที่ร้ายแรงมาก "อย่าบอกฉัน."
พระบิดาบนสวรรค์ส่ง "เฮสเตอร์ตอบหลังจากที่หยุดการทำงานชั่วคราว.
แต่ลังเลของเธอไม่ได้หายไปในหน่วยสืบราชการลับกระตือรือร้นของเด็ก "เขาไม่ได้ส่ง" ร้องไห้เพิร์ล "ฉันไม่มีพระบิดาบนสวรรค์!"
"โอ้โปรด" ร้องไห้เฮสเตอร์ "คุณไม่ต้องบอกว่า พระองค์ทรงสร้างพวกเราทุกคน!
"" ไม่ได้คุณต้องบอกผมว่า "หัวเราะเพิร์ลที่เกี่ยวกับการเต้น "อย่าบอกฉัน!"
เฮสเตอร์สั่นไม่สามารถที่จะตอบคำถามของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายปีต่อมา เพิร์ลก็วิ่งอยู่รอบๆ วันหนึ่ง เธอได้รวบรวมกลุ่มของดอกไม้ป่า . จากนั้นเธอก็เริ่ม pitching ในจดหมายของแม่เต้านมเต้นขึ้นลงเมื่อหนึ่งของพวกเขาในจดหมายของสกาเล็ต
สัญชาตญาณแรกของเฮสเตอร์ครอบคลุมตัวอักษรกับแขนของเธอ แต่เธอต่อต้านการพิจารณาของดอกไม้แต่ละเจ็บปวดปะทะกับหัวใจเธอจะเป็นส่วนหนึ่งของศีลอภัยบาปของเธอความเจ็บปวดที่เห็นได้ชัดของแม่ มุกแค่หัวเราะ ดวงตากระพริบแสงปีศาจ
" คุณลูกของฉัน ? " เฮสเตอร์ถามเธอเพื่อความสนุก " ใครทำ ใครส่งคุณมา "
" บอก " ตอบมุกที่ตึงเครียดมาก " บอกข้าเถอะ "
พระบิดาบนสวรรค์ส่งคุณ " เฮสเตอร์ตอบหลังจากหยุด
แต่ลังเลของเธอก็ไม่ได้แพ้ปัญญาแหลม ของลูก