Once inside he sat down, gazing sil

Once inside he sat down, gazing silently out into the black.  He thought of getting up to pour a drink but thought better of it. Jesus, he was turning into a proper saint! No sex, no alcohol, soon he would be following Starfleet regulation to the letter like Spock…No, that wasn’t the problem.

 

The problem was that he couldn’t sleep.

 

“Tell me James, why can’t you sleep?” came a deep dark purr from behind him. The voice washed over him like a wave of relief. It sounds so familiar and yet he cannot place it. He should wonder how they managed to enter his room, how they knew the access codes…but.

 

But.

  

“I don’t know…I just can’t. It’s like-”he cut of abruptly, turning to look for the man who had spoken. Lounging on his neatly made bed was Khan.

Jim jumped up, quickly grabbing for his weapon.

 

“How are you here? You can’t be here-I saw them lock you away!” He was screaming, hands shaking furiously. Khan slowly rose, each movement elegant and measured. He advanced until he was standing inches away from Jim’s face. The captain shivered as the other leaned in until he could feel cold breath against his neck.

“Oh, I am not out yet. Actually, I am right here…” he took one cold hand and ran it down the captain’s chest, stopping over his heart.

 

Khan inhaled deeply and then he disappeared, leaving Jim alone in his room, weapon aimed at empty air. 

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งภายในเขานั่งลง พร้อมอยู่เบื้องหลังออกมาเป็นสีดำ เขาคิดว่า การเดินทางขึ้นไปเทเครื่องดื่ม แต่คิดว่า ดีกว่าของมัน พระเยซู ที่เขาถูกเปลี่ยนเป็นเซนต์ที่เหมาะสม ไม่มีเพศสัมพันธ์ ไม่มีแอลกอฮอล์ เร็ว ๆ นี้ เขาจะสามารถตามระเบียบ Starfleet อักษรเช่น Spock ...ไม่ ที่ไม่ได้ปัญหา แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า เขาไม่สามารถนอนหลับ "บอกฉัน James ทำไมไม่คุณนอน" มาพัวเข้มลึกพอเขา ล้างผ่านเขาเสียงเหมือนคลื่นของบรรเทาทุกข์ เสียงคุ้นเคยดัง และยัง เขาไม่สามารถทำได้ เขาจะสงสัยว่า พวกเขาจัดการเพื่อป้อนห้องพัก วิธีที่พวกเขารู้รหัสเข้า... แต่ แต่  "อย่า...ฉันเพียงแค่ไม่ มันเป็นเหมือน- "เขาตัดของกะทันหัน เปิดดูสำหรับคนที่ได้พูด เดินเล่นบนเตียงอย่างทำเป็นคานจิมไป โลภสำหรับอาวุธของเขาอย่างรวดเร็ว "เป็นอย่างไรคุณที่นี่ ได้ที่นี่-ผมเห็นพวกเขาล็อคคุณไป! " เขาถูกกรีดร้อง มือสั่นอย่างดุเดือด กุหลาบช้า ๆ ขัน แต่ละการเคลื่อนไหวสง่างาม และวัด เขาขั้นสูงจนเขายืนนิ้วจากหน้าของจิม กัปตัน shivered เป็นกันเองในจนเขารู้สึกถึงลมหายใจอุ่นกับคอของเขา"โอ้ ผมไม่ออกยัง ความจริง ฉันนี่..."เขาเอามือหนึ่งเย็น และวิ่งไปตามหน้าอกของกัปตัน หยุดผ่านหัวใจของเขา ขันช่วยในลึก และจากนั้น หาย ไป ออกจากจิมคนเดียวในห้องพัก อาวุธมุ่งอากาศว่างเปล่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อภายในเขานั่งลงจ้องเงียบออกมาเป็นสีดำ เขาคิดว่าการได้รับการขึ้นไปเทเครื่องดื่ม แต่คิดว่าดีกว่าของมัน พระเยซูก็กลายเป็นนักบุญที่เหมาะสม! ไม่มีเพศไม่มีแอลกอฮอล์เร็ว ๆ นี้เขาจะเป็นดังต่อไปนี้การควบคุมฟลีทกับตัวอักษรเช่นสป็อค ... ไม่ที่ไม่ได้เป็นปัญหา. ปัญหาคือการที่เขาไม่สามารถนอนหลับ. "บอกเจมส์ทำไมไม่สามารถที่คุณนอนหลับ? "มา Purr มืดลึกจากข้างหลังเขา เสียงล้างมากกว่าเขาชอบคลื่นด้วยความโล่งอก มันเสียงให้คุ้นเคยและเขายังไม่สามารถวางไว้ เขาควรจะสงสัยว่าพวกเขาจัดการที่จะเข้ามาในห้องของเขาว่าพวกเขารู้ว่ารหัสการเข้าถึง ... แต่. แต่. "ผมไม่ทราบว่า ... ฉันไม่สามารถ มัน like- "เขาตัดทันทีหันไปมองหาคนที่ได้พูด พักผ่อนบนเตียงของเขาทำให้เรียบร้อยถูกข่าน. จิมกระโดดขึ้นอย่างรวดเร็วโลภสำหรับอาวุธของเขา. "วิธีที่คุณที่นี่? คุณไม่สามารถอยู่ที่นี่ผมเห็นพวกเขาล็อคคุณออกไป! "เขากรีดร้อง, มือสั่นคึก ข่านเพิ่มขึ้นอย่างช้า ๆ การเคลื่อนไหวแต่ละหรูหราและวัด เขาก้าวจนกว่าเขาจะได้ยืนนิ้วห่างจากใบหน้าของจิม กัปตันสั่นในขณะที่อีกโน้มตัวในจนกว่าพวกเขาจะรู้สึกถึงลมหายใจเย็นกับคอของเขา. "โอ้ฉันยังไม่ออก อันที่จริงผมที่นี่ ... "เขาเอามือข้างหนึ่งเย็นและวิ่งมันลงที่หน้าอกของกัปตันหยุดหัวใจของเขา. ข่านสูดดมลึกและแล้วเขาก็หายออกจากจิมอยู่คนเดียวในห้องของเขาอาวุธที่มุ่งอากาศที่ว่างเปล่า 

 



 



 



  





 





 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเข้าไปข้างใน เขานั่งจ้องเงียบลงดำ ทำไมเขาคิดจะมาเทดื่ม แต่นึกขึ้นได้ พระเจ้า เขาได้กลายเป็นนักบุญที่เหมาะสม ! ไม่มีเพศ ไม่มีเหล้า แล้วเขาจะตามไปยังจดหมาย เช่น ระเบียบสตาร์ฟลีท สป็อค . . . . . . . ไม่ นั่นไม่ใช่ปัญหา

ไหม

ปัญหาคือเขานอนไม่หลับ

รึเปล่า

" บอกเจมส์ ทำไมนายไม่นอนเหรอ" มามืดมิด เสียงมาจากข้างหลังเขา เสียงเขาเหมือนคลื่นซัดโล่ง มันฟังดูคุ้นๆ แต่เขาไม่สามารถวางมัน เขาจะสงสัยว่าพวกเขามีการจัดการเพื่อเข้าไปในห้องของเขา แล้วพวกเขาก็รู้รหัส แต่ทำไม . . . . . . . .



แต่ . . . . .

  

" ไม่รู้ . . . . . . . ก็ไม่ได้ มันเหมือน " เขาตัดทันที หันไปมองผู้ชายที่พูด นั่งเล่นบนเตียงของเขาอย่างประณีตทำให้ได้

ข่านจิมกระโดดขึ้น รีบคว้าอาวุธของเขา . . . . . .

รึเปล่า

" เธอมาที่นี่ได้ยังไง คุณไม่สามารถ here-i เห็นพวกเขาจับคุณไป " เขาตะโกน มือสั่นมาก ข่านค่อยๆเพิ่มขึ้นในแต่ละการเคลื่อนไหวสง่างามและวัด เขาสูงจนเขายืนนิ้วห่างจากใบหน้าของจิม กัปตันตัวสั่นๆพิงในจนกว่าเขาจะรู้สึกเย็น ลมหายใจกับคอของเขา

" โอ้ ผมไม่ได้ออกมาเลยที่จริง ฉันอยู่นี่ . . . . . . . " เขาเอาหนึ่งเย็นมือและวิ่งลงกัปตันหน้าอก หยุดเหนือหัวใจของเขา . . . . .

ไหม

ข่านสูดดมลึกและจากนั้นเขาก็หายตัวไป ทิ้งให้จิมคนเดียวในห้องของเขา อาวุธที่มุ่งอากาศว่างเปล่า ไหม