The notion of communicative compete

The notion of communicative competence is one of the theories that underlies the communicative approach to foreign language teaching.[3]

Canale and Swain (1980) defined communicative competence in terms of three components:[5]

grammatical competence: words and rules
sociolinguistic competence: appropriateness
strategic competence: appropriate use of communication strategies
Canale (1983) refined the above model, adding discourse competence: cohesion and coherence

A more recent survey of communicative competence by Bachman (1990) divides it into the broad headings of "organizational competence," which includes both grammatical and discourse (or textual) competence, and "pragmatic competence," which includes both sociolinguistic and "illocutionary" competence.[6] Strategic Competence is associated with the interlocutors' ability in using communication strategies (Faerch & Kasper, 1983; Lin, 2009).

Through the influence of communicative language teaching, it has become widely accepted that communicative competence should be the goal of language education, central to good classroom practice.[7] This is in contrast to previous views in which grammatical competence was commonly given top priority. The understanding of communicative competence has been influenced by the field of pragmatics and the philosophy of language concerning speech acts as described in large part by John Searle and J.L. Austin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนวคิดของความสามารถหลักเป็นหนึ่งในทฤษฎีที่ underlies วิธีการสื่อสารเพื่อการสอนภาษาต่างประเทศ [3]กำหนดความสามารถหลักในคอมโพเนนต์ที่สาม Canale และ Swain (1980): [5]ความสามารถทางไวยากรณ์: คำและกฎความสามารถ sociolinguistic: ความความสามารถเชิงกลยุทธ์: การใช้กลยุทธ์การสื่อสารที่เหมาะสมCanale (1983) กลั่นแบบข้างต้น เพิ่มความสามารถของวาทกรรม: สามัคคีและศักยภาพการสำรวจล่าสุดสายสื่อสารโดย Bachman (1990) แบ่งเป็นหัวข้อคร่าว ๆ ของ "องค์กรความสามารถ ซึ่งรวมทั้งไวยากรณ์และวาทกรรม (หรือเป็นที่ข้อความ) และความ สามารถ และ"ปฏิบัติความ สามารถ ซึ่งรวมทั้ง sociolinguistic และความสามารถของ "illocutionary" [6] ความสามารถเชิงกลยุทธ์จะเกี่ยวข้องกับความสามารถของ interlocutors ในการใช้กลยุทธ์การสื่อสาร (Faerch และ Kasper, 1983 หลิน 2009)โดยอิทธิพลของภาษาเพื่อสอน มันได้กลายเป็นอย่างกว้างขวางยอมรับว่า ความสามารถหลักควรมีเป้าหมายของการศึกษาภาษา ศูนย์กลางการฝึกเรียนดี [7] ซึ่งจะตรงข้ามกับมุมมองก่อนหน้านี้ซึ่งความสามารถทางไวยากรณ์ทั่วไปให้ความสำคัญสูงสุด ความเข้าใจของความสามารถสื่อสารได้รับอิทธิพลมาจากฟิลด์ของวจนปฏิบัติศาสตร์ และปรัชญาของภาษาที่เกี่ยวข้องกับเสียงที่ทำหน้าที่ตามที่อธิบายไว้ในส่วนใหญ่ไร John Searle และ J.L. Austin

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดของการสื่อสารเป็นหนึ่งในทฤษฎีที่รองรับวิธีการสื่อสารเพื่อการเรียนการสอนภาษาต่างประเทศ [3]. Canale และลูกทุ่ง (1980) ที่กำหนดไว้การสื่อสารในแง่ของสามองค์ประกอบ [5] สามารถไวยากรณ์คำและกฎระเบียบสามารถ sociolinguistic: ความเหมาะสมความสามารถเชิงกลยุทธ์: การใช้งานที่เหมาะสมของกลยุทธ์การสื่อสารCanale (1983) การกลั่นแบบข้างต้นการเพิ่มความสามารถในการสนทนา: การทำงานร่วมกันและการเชื่อมโยงกันจากการสำรวจล่าสุดของการสื่อสารโดยลัง(1990) แบ่งลงในส่วนหัวกว้างของ "ความสามารถขององค์กร" ซึ่ง รวมทั้งไวยากรณ์และวาทกรรม (หรือต้นฉบับเดิม) ความสามารถและ "ความสามารถในทางปฏิบัติ" ซึ่งมีทั้ง sociolinguistic และ "illocutionary" ความสามารถ [6] ยุทธศาสตร์ความสามารถมีความสัมพันธ์กับความสามารถในการเป็นต้น 'ในการใช้กลยุทธ์การสื่อสาร (Faerch และ Kasper 1983. หลิน 2009). อิทธิพลของการเรียนการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารที่มันได้กลายเป็นที่ยอมรับกันว่าการสื่อสารควรจะเป็นเป้าหมายของการศึกษาภาษากลางในการปฏิบัติในห้องเรียนที่ดี. [7] นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับมุมมองก่อนหน้านี้ในที่สามารถไวยากรณ์เป็น โดยทั่วไปให้ความสำคัญด้านบน ความเข้าใจของความสามารถในการสื่อสารได้รับอิทธิพลจากด้านการเน้นและปรัชญาของภาษาที่เกี่ยวข้องกับการกระทำคำพูดตามที่อธิบายไว้ในส่วนใหญ่โดยจอห์นเซิลและ JL ออสติน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดของความสามารถในการสื่อสารเป็นหนึ่งในทฤษฎีที่แผ่นอยู่แนวทางการสื่อสารเพื่อการสอนภาษาต่างประเทศ . [ 3 ]

คานา สเวน ( 1980 ) และกำหนดความสามารถทางด้านการสื่อสารในแง่ของทั้งสามองค์ประกอบ : [ 5 ]

ความสามารถทางไวยากรณ์ ถ้อยคำ และกฎ
เปรียบเทียบความสามารถ : ความสามารถเชิงกลยุทธ์ ความเหมาะสม เลือกใช้ตามความเหมาะสม

: กลยุทธ์การสื่อสารคานา ( 1983 ) การกลั่นแบบข้างต้น การเพิ่มความสามารถในการทำงานร่วมกัน และการสลาย

ล่าสุดการสำรวจความสามารถในการสื่อสารโดยหมอผี ( 2533 ) แบ่งเป็นหัวข้อกว้างของ " ความสามารถขององค์กร " ซึ่งมีทั้งไวยากรณ์และความหมาย ( หรือข้อความ ) ความสามารถ และ อย่างจริงจัง " ความสามารถ " ซึ่งมีทั้งภาษาและ " ความสามารถ illocutionary "[ 6 ] เชิงกลยุทธ์ ความสามารถเกี่ยวข้องกับผู้ฟัง ' ความสามารถในการใช้กลวิธีการสื่อสาร ( faerch & Kasper 1983 ; หลิน , 2009 ) .

ผ่านอิทธิพลของการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร มันได้กลายเป็นที่ยอมรับว่า ความสามารถในการสื่อสารควรเป็นเป้าหมายของการศึกษาเพื่อฝึกภาษา กลางห้องเรียนดี[ 7 ] นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับก่อนหน้านี้ความคิดเห็นที่ความสามารถทางไวยากรณ์ที่ได้รับเป็นอันดับแรก ความเข้าใจของความสามารถในการสื่อสารได้รับอิทธิพลด้านภาษาและปรัชญาของภาษาเกี่ยวกับการพูดการกระทำตามที่อธิบายไว้ในส่วนที่มีขนาดใหญ่ โดย จอห์น เซิร์ล และ J.L . ออสติน