Fanfic ImaginesI do fandom one-shot

Fanfic Imagines
I do fandom one-shots these days and I take requests! I usually do Avengers, Supernatural, The 100, Walking Dead, but literally just ask about a fandom and I'll let you know. There's a list of prompts, or you can make up one of your own! Requests are open.
MASTERLIST PROMPTS ASK :) LIKES ARCHIVE
Someone Like You- Percival Graves

Originally posted by nifflersandmooncows
Pairing: Percival/OC
Request: “anonymous asked:
Or something for New Year’s since that’s around the corner! Working late on New Year’s Eve, walking our dear reader home because it’s late and people are crazy in New York on NYE … and someone realizes it’s midnight, and of course you have to kiss someone at midnight, don’t you?”
Warnings: SO MUCH FLUFF
A/N: Alright so…I know Graves comes off as this serious, big grump. But I’m convinced he’s actually a softie deep down and just once someone to care about. So you know. Here it is. Tis the season. PS- Please send more Xmas themed ideas because I love them.
All evening, I’d been listening to the sounds of laughter and chatter as people walked past my office door. Some of them poked their heads inside, flashing me a smile and wishing me a Happy New Year. Others, like Tina, had meandered inside and begged me to come out and celebrate. She and Queenie were planning on drinking coco on the rooftop of their apartment building while they watched the no-maj fireworks. I declined her offer with a tired smile, claiming I had too much work to finish. She hadn’t looked surprised…it was the same answer I almost always gave.
I didn’t want to tell her the truth, to unload the pitiful reasoning as to why I didn’t enjoy holidays. Especially Christmas and New Years Eve. My parents had both passed away years ago, at different times and for different reasons. They had no siblings, and I had no siblings either. Which meant I’d been without a family for almost a decade now. Naturally, I’d thrown myself into work in order to fill that void. I had first joined the Investigations Department, a subdivision of the Auror Office, right after leaving Ilvermorny. Last year, I became Deputy Director…a position I loved and was proud of. To me, there was little that was more rewarding than bringing in dark, dangerous wizards off the streets.
I was always the first one in the office in the morning, and the last to leave at night. It was a running joke that I actually never left but set up a cot in my office in order to sleep. Sometimes I considered it, as I spent more time at work than home anyways. But next to work, coming home after a long day and sitting in front of my big, bay window with a cup of coffee and a book was what I loved most.
Now, the entire floor was silent. The only sounds were the scratching of my quill against parchment, and the quiet ticking of the clock in the corner. I snuck a glance. Already past eleven. Most people were probably out, pint in hand and ready to bring in the new year with a bang. I leaned back in my chair, letting out a yawn. Perhaps it was finally time to call it a night. I began organizing the papers on my desk, trying to arrange them into neat piles for when I came back after the holiday. I sighed a little. I’d almost forgotten there was no work tomorrow. To me, that spelled out a particularly long day of itching to be back in the office.
I pushed my chair away from my desk and stood, turning to grab my coat from the hook behind my desk.
“Why am I not surprised to see you still here?”
A smile automatically lifted the corners of my mouth. I turned back around to see Percival Graves, Director of Magical Security, standing in the door of my office. He slid his hands into the pockets of his trousers and leaned one shoulder against the doorjam. The silver tie around his neck had been loosened, the sleeves of his black dress shirt rolled up to reveal his muscular forearms.
“I could say the same thing about you, couldn’t I?” I teased, sliding my arms through the sleeves of my navy blue peacoat. I received a rare smile in return.
I’d grown fond of Percival over the past year, although this wasn’t something I had ever shared with anyone. At first, he’d intimidated the daylights out of me, with his unwavering confidence and authoritative presence. I’d learned quickly that most of my co-workers felt the same way. But then I’d gotten to know him. He was the only other person I knew of that worked as late as I did, and sometimes I often found myself wandering past his office late at night when I was feeling lonely or in need of a distraction. Polite conversation had turned into long talks over coffee, and long talks had turned into a friendship built over late nights and dinners eaten out of to-go containers. I knew I’d been given something rare, a side of Percival Graves he didn’t share with anyone else. It made me happier than I would’ve liked to admit. To say I now harbored somewhat of a juvenile crush on the man was an understatement. This was yet another secret I kept to myse

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จินตนาการ-Fanficทำ fandom หนึ่งภาพนี้ และฉันจะร้องขอ ผมมักจะทำเวนเจอร์ส เหนือธรรมชาติ 100 ตัว เดินตาย แต่แท้จริงแค่ถามใน fandom และจะแจ้งให้คุณทราบ จะมีรายการของแจ้ง หรือคุณสามารถสร้างของคุณเอง คำขอเปิดอยู่MASTERLIST พร้อมท์ถาม:) เก็บถาวรถูกใจคนอย่างคุณ Percival หลุมฝังศพโพสต์ดั้งเดิมโดย nifflersandmooncowsการจับคู่: Percival/OCคำขอ: "คำถามที่ไม่ระบุชื่อ:หรือบางสิ่งบางอย่างสำหรับปีใหม่ของที่เป็นรอบมุม ทำปลายปี อ่านของเราเรียนที่บ้าน เพราะมันดึก และคนเป็นบ้าในนิวยอร์กจาก NYE และคนตระหนักก็เที่ยงคืน และแน่นอนคุณต้องจูบคนเที่ยง ไม่คุณ"คำเตือน: ละอองดอกหญ้ามากA / n:ไม่เป็นไรดังนั้น... หลุมฝังศพออกมาเป็น grump ใหญ่ ร้ายแรงนี้ได้ แต่ผมเชื่อเขาเป็นจริง softie ลึกลงและเพียงครั้งเดียวคนไยดี เพื่อให้คุณทราบ ที่นี่ได้ ก.ฤดูกาล PS-โปรดส่งความคิดธีมคริสต์มาสเพิ่มเติม เพราะผมรักพวกเขาทุกเย็น ฉันได้รับฟังเสียงของเสียงหัวเราะและสาระขณะที่คนเดินผ่านประตูสำนักงาน บางส่วนของพวกเขาแหย่หัว กระพริบฉันยิ้ม และขอสวัสดีปีใหม่อวยพรฉัน อื่น ๆ เช่น Tina มี meandered ภายใน และขอร้องให้ออกมา และเฉลิมฉลอง เธอและ Queenie ได้วางแผนในการดื่มโกโก้บนดาดฟ้าของอาคารของพวกเขาในขณะที่พวกเขาเฝ้าดูพลุไม่มีมัจ ฉันปฏิเสธข้อเสนอของเธอ ด้วยรอยยิ้มเหนื่อย อ้างว่า มีงานมากเกินไปจนจบ เธอไม่มองแปลกใจ...มันเป็นคำตอบเดียวกันเกือบตลอดเวลาให้ไม่อยากจะบอกความจริง การยกเลิกการโหลดเหตุผลน่าสงสารว่าทำไมผมไม่ชอบวันหยุด โดยเฉพาะคริสต์มาสและปีใหม่ พ่อแม่ของฉันมีทั้งกรรมปี ต่างเวลา และเหตุผลที่แตกต่าง พวกเขาไม่มีพี่น้อง และผมเป็นพี่น้องไม่มีอย่างใดอย่างหนึ่ง ซึ่งหมายถึง ฉันได้รับเปล่า ๆ สำหรับเกือบทศวรรษที่ผ่านมา ธรรมชาติ ผมได้โยนตัวเองเข้างานเพื่อกรอกข้อมูล void ครั้งแรกผมได้เข้าร่วมสืบสวนฝ่าย การแบ่งย่อยของ Auror Office หลังจากออกจาก Ilvermorny ปี ฉันกลายเป็นรองผู้อำนวยการ...ตำแหน่งที่ผมรัก และภูมิใจ ฉัน ได้น้อยที่คุ้มค่ามากยิ่งกว่าการนำในตัวช่วยสร้างที่มืด อันตรายปิดถนนผมเสมออันแรกทำงานในตอนเช้า และสุดท้ายจะออกเวลากลางคืน มันเป็นตลกวิ่งที่ผมปล่อยจริงไม่ แต่ตั้งเด็กในสำนักงานเพื่อการนอนหลับ บางครั้งผมถือว่ามัน เป็นใช้เวลาในการทำงานมากกว่าบ้านอยู่ดี แต่ติดทำงาน มาที่บ้านพักและที่นั่งด้านหน้าของหน้าต่างของฉันอ่าวใหญ่ พร้อมจิบกาแฟและหนังสือ อะไรที่ฉันรักมากที่สุดตอนนี้ ชั้นทั้งเป็นเงียบ เสียงเดียวก็เป็นรอยปากกากับกระดาษของฉัน และที่ผ้าหุ้มที่นอนเงียบของนาฬิกาที่มุม ผมแอบชำเลืองมอง แล้วผ่านมาสิบเอ็ด คนส่วนใหญ่ก็คงออก ไพน์ในมือ และพร้อมที่จะนำมาในปีใหม่ด้วยความสนุกสนาน ผมก็เอนหลังเก้าอี้ของฉัน ให้ออกอ้าปากค้าง บางทีมันถูกสุดก็เรียกคืน เริ่มการจัดเอกสารบนโต๊ะทำงาน พยายามจัดวางให้เป็นกองเรียบร้อยสำหรับเพิ่มหลังจากวันหยุดนั้น ผมถอนหายใจเล็กน้อย ผมมีเกือบลืมก็ทำไม่ ฉัน ที่สะกดออกนานวันอาการคันจะกลับมาอยู่ในสำนักงานฉันผลักฉันเก้าอี้ห่างจากโต๊ะทำงาน และ ยืน หันไปคว้าเสื้อของฉันจากตะขอหลังโต๊ะทำงาน"ทำไม:ผมไม่แปลกใจที่เห็นคุณยังคงที่นี่"รอยยิ้มยกมุมปากของฉันโดยอัตโนมัติ ผมหันกลับไปดูสุสาน Percival กรรมการของขลังความ ยืนในประตูของ office ของฉัน เขาฝ่อมือของเขาลงในกระเป๋ากางเกงของเขา และก็เอนไหล่ข้างหนึ่งกับการ doorjam เน็คไทสีเงินรอบคอของเขามีการหลวม สะสมเพื่อการเปิดเผยของเขากล้ามเนื้อแขนเสื้อแต่งแขนสีดำของเขา"ไม่รู้จะพูดเหมือนคุณ ไม่ฉัน" ผมล้อ เลื่อนแขน โดยแขนของฉัน peacoat น้ำเงิน ฉันได้รับรอยยิ้มที่หายากกลับมาผมได้ปลูกรักของ Percival ปีผ่านมา แม้ว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันมีเคยใช้ร่วมกันกับทุกคน ครั้งแรก เขาก็กลัว daylights จากฉัน กับความเชื่อมั่นแน่วแน่และมีสิทธิ์ของเขา ฉันได้เรียนรู้อย่างรวดเร็วที่สุดของเพื่อนร่วมงานของฉันรู้สึกแบบเดียวกัน แต่แล้ว ฉันมีอากาศรู้จักพระองค์ เขาเป็นเพียงคนอื่นรู้ว่าทำงานดึกเป็นฉันได้ และบางครั้งมักจะพบตัวเองที่หลงผ่านสำนักงานของเขาดึกเมื่อฉันรู้สึกโดดเดี่ยว หรือต้องการสิ่งรบกวน บทสนทนาได้หันมาเจรจานานกาแฟ และพูดถึงยาวได้กลายเป็นมิตรภาพที่สร้างเหนือปลายคืนและมื้อค่ำกินจากภาชนะไป ฉันรู้ว่า ฉันได้รับสิ่งที่หายาก ของ Percival สุสานเขาไม่ร่วมกับบุคคลอื่น มันทำให้ผมมีความสุขกว่าที่ฉันจะถูกใจที่ยอมรับ จะบอกว่า ฉันตอนนี้ harbored โกรธเยาวชนกับคนค่อนข้างพูดได้ นี้เป็นความลับอื่นที่เก็บไว้ myse

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

fanfic ภาพจาก
ฉันทำแฟนหนึ่งนัดวันนี้และฉันใช้เวลาการร้องขอ! ฉันมักจะทำเวนเจอร์สอภินิหาร 100 Walking Dead แต่แท้จริงเพียงแค่ถามเกี่ยวกับแฟน ๆ และฉันจะแจ้งให้คุณทราบ มีรายชื่อของแจ้งเอหรือคุณสามารถทำขึ้นของคุณเอง! การร้องขอมีการเปิด
MASTERLIST PROMPTS ASK :) LIKES เก็บ
Someone Like You- Percival เกรฟส์

โพสต์โดย nifflersandmooncows
จับคู่: Percival / OC
คำขอ: "ไม่ระบุชื่อถาม
หรือบางสิ่งบางอย่างสำหรับปีใหม่ตั้งแต่ที่รอบมุม! ทำงานสายในวันส่งท้ายปีเก่า, เดินกลับบ้านอ่านของเรารักเพราะมันเป็นช่วงปลายและผู้คนที่บ้าในนิวยอร์กเมื่อ NYE ... และคนที่ตระหนักว่ามันเป็นเวลาเที่ยงคืนและแน่นอนคุณต้องจูบใครบางคนในเวลาเที่ยงคืนไม่ได้คุณ? "
คำเตือน: มาก FLUFF
A / N: เอาล่ะ ... ฉันรู้ว่าเกรฟส์ออกมาเป็นร้ายแรง Grump ใหญ่นี้ แต่ผมเชื่อว่าเขาเป็นคนขี้แยจริงลึกลงและเพียงครั้งเดียวคนที่จะดูแลเกี่ยวกับ งั้นคุณก็รู้. นี่มันเป็น พ่อฤดูกาล PS-กรุณาส่งเพิ่มเติม Xmas ความคิดแกนเพราะผมรักพวกเขา
ตอนเย็นทั้งหมดที่ฉันต้องการได้รับฟังเสียงของเสียงหัวเราะและพูดคุยเป็นคนที่เดินผ่านประตูสำนักงานของฉัน บางส่วนของพวกเขาแหย่หัวของพวกเขาภายในกระพริบฉันยิ้มและต้องการฉันมีความสุขปีใหม่ อื่น ๆ เช่นทีน่าได้วนเวียนภายในและขอร้องให้ฉันออกมาและเฉลิมฉลอง เธอและควีนนี่ได้รับการวางแผนในการดื่มโกโก้บนชั้นดาดฟ้าของอาคารอพาร์ตเมนต์ของพวกเขาขณะที่พวกเขาดูไม่มีพลดอกไม้ไฟ ผมปฏิเสธข้อเสนอของเธอด้วยรอยยิ้มเหนื่อยอ้างว่าฉันได้ทำงานมากเกินไปที่จะเสร็จสิ้น เธอไม่เคยมองแปลกใจ ... มันเป็นคำตอบเดียวกับที่ฉันมักจะให้
ฉันไม่ได้ต้องการที่จะบอกความจริงกับเธอเพื่อขนเหตุผลที่น่าสงสารว่าทำไมฉันไม่สนุกกับวันหยุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันคริสต์มาสและวันปีใหม่ พ่อแม่ผมมีทั้งผ่านไปปีที่ผ่านมาในช่วงเวลาที่แตกต่างกันและสำหรับเหตุผลที่แตกต่าง พวกเขาไม่มีพี่น้องและผมไม่มีพี่น้องทั้ง ซึ่งหมายความว่าฉันต้องการได้รับโดยไม่ต้องครอบครัวเป็นเวลาเกือบหนึ่งทศวรรษในขณะนี้ ธรรมชาติฉันโยนตัวเองในการทำงานเพื่อเติมช่องว่างที่ ผมได้เข้าร่วมกรมสืบสวนแผนกของสำนักงาน Auror ขวาหลังจากที่ออกจาก Ilvermorny ปีที่แล้วผมก็กลายเป็นรองผู้อำนวยการ ... ตำแหน่งที่ฉันรักและเป็นความภาคภูมิใจของ ให้ฉันมีน้อยที่ได้รับรางวัลมากกว่าการนำเสนอในที่มืด, พ่อมดอันตรายออกจากถนน
ฉันถูกเสมอคนแรกในสำนักงานในตอนเช้าและสุดท้ายที่จะออกในเวลากลางคืน มันเป็นเรื่องตลกที่จริงผมไม่เคยทิ้ง แต่ตั้งขึ้นเตียงในสำนักงานของฉันในการสั่งซื้อที่จะนอนหลับ บางครั้งผมก็คิดว่ามันเป็นฉันใช้เวลามากขึ้นในการทำงานมากกว่าที่บ้านนะ แต่ต่อไปในการทำงานกลับมาบ้านหลังจากวันที่ยาวนานและนั่งอยู่หน้าใหญ่หน้าต่างของฉันกับถ้วยกาแฟและหนังสือคือสิ่งที่ผมรักมากที่สุด
ตอนนี้ทั้งชั้นก็เงียบ เสียงแค่รอยขีดข่วนของปากกากับกระดาษของฉันและฟ้องเงียบสงบของนาฬิกาในมุม ฉันแอบรวดเร็ว สิบเอ็ดที่ผ่านมาแล้ว คนส่วนใหญ่อาจจะออกไพน์ในมือและพร้อมที่จะนำมาในปีใหม่ด้วยปัง ผมเอนหลังลงไปในเก้าอี้ของฉันให้ออกหาว บางทีมันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเรียกมันคืน ผมเริ่มจัดระเบียบเอกสารบนโต๊ะของฉันพยายามที่จะจัดให้พวกเขาเป็นกองเรียบร้อยสำหรับเมื่อผมกลับมาหลังจากวันหยุด ผมถอนใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ผมเกือบลืมมีวันพรุ่งนี้ไม่ทำงาน ผมว่าสะกดออกมาเป็นวันที่ยาวนานโดยเฉพาะอย่างยิ่งอาการคันที่จะกลับมาในสำนักงาน
ฉันผลักเก้าอี้ของฉันออกไปจากโต๊ะทำงานของฉันลุกขึ้นยืนและหันไปคว้าเสื้อของฉันจากเบ็ดหลังโต๊ะทำงานของฉัน
"ทำไมฉันจึงไม่แปลกใจที่จะเห็นคุณยังอยู่ที่นี่?"
รอยยิ้มยกมุมปากของฉันโดยอัตโนมัติ ผมหันกลับไปรอบ ๆ เพื่อดู Percival เกรฟส์ผู้อำนวยการรักษาความปลอดภัยที่มีมนต์ขลังยืนอยู่ที่ประตูสำนักงานของฉัน เขาเลื่อนมือของเขาเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของเขาและพิงไหล่ข้างหนึ่งกับ doorjam เน็คไทสีเงินรอบคอของเขาได้รับการคลายแขนของเสื้อเชิ้ตสีดำของเขารีดขึ้นเผยให้เห็นกล้ามเนื้อแขนของเขา
"ฉันจะพูดในสิ่งเดียวกันเกี่ยวกับคุณฉันไม่สามารถ?" ฉันแกล้งเลื่อนแขนของฉันผ่านแขนของกองทัพเรือ Peacoat สีฟ้าของฉัน ฉันได้รับรอยยิ้มที่หาได้ยากในทางกลับกัน
ผมปลูกรัก Percival ปีที่ผ่านมาถึงแม้นี่จะเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยใช้ร่วมกันกับทุกคน ในตอนแรกเขาต้องการข่มขู่หวาดกลัวออกจากฉันที่มีความเชื่อมั่นมั่นของเขาและการปรากฏเผด็จการ ฉันได้เรียนรู้อย่างรวดเร็วว่าส่วนใหญ่ของเพื่อนร่วมงานของฉันรู้สึกแบบเดียวกับที่ แต่แล้วผมต้องการอากาศที่จะรู้ว่าเขา เขาเป็นคนเดียวคนอื่น ๆ ผมรู้ว่าของที่ทำงานเป็นปลายผมและบางครั้งผมมักจะพบว่าตัวเองหลงที่ผ่านมาที่สำนักงานของเขาในช่วงดึกเมื่อผมรู้สึกเหงาหรือในความต้องการของความฟุ้งซ่าน สนทนาสุภาพหันในการเจรจานานกว่ากาแฟและพูดยาวได้กลายเป็นมิตรภาพที่สร้างขึ้นในช่วงดึกคืนและอาหารเย็นกินออกจาก-go ตู้คอนเทนเนอร์ ผมรู้ว่าผมจะได้รับบางสิ่งบางอย่างที่หายากเป็นทางด้านของ Percival หลุมฝังศพของเขาไม่ได้มีส่วนร่วมกับคนอื่น มันทำให้ฉันมีความสุขกว่าที่ฉันจะชอบที่จะยอมรับ ที่จะบอกว่าตอนนี้ฉันเก็บงำบางส่วนของความสนใจของเด็กและเยาวชนในชายคนนั้นพูด นี่เป็นความลับอีกเลยผมเก็บไว้ให้ myse