The visual system is inundated by a

The visual system is inundated by a tremendous amount of sensory input that enters from across the retina at a rapid rate. However, only a limited amount of this enters our awareness or influences our behavior. For these reasons, there have long been questions about the amount that can be selected simultaneously and the factors that guide attention to select one subset over another. These issues are investigated using the attentional blink, which occurs when the detection of a target in a rapid stream of distractors leads to impaired detection of a second target that occurs shortly after the first.

In Experiments 1-3, this paradigm is used to examine subitizing, the rapid and accurate enumeration of up to 3 or 4 objects. Some propose they can be enumerated preattentively (Trick & Pylyshyn, 1994) or selected by attention in parallel. Others suggest that more resources are necessary for enumerating each additional object within this subitizing range. The enumeration task was performed under conditions that were likely to produce an attentional blink for the to-be-enumerated targets. There were attentional blinks for the numerosities of 2 and 3, suggesting that differential resources are required for enumeration of numerosities within the subitizing range. However, no significant attentional blink was found for 0 or 1 objects, even when presented among distractors.

Previous work by Joseph, Chun, and Nakayama (1997) used a similar paradigm and found that singleton detection was drastically impaired during the attentional blink. Since the enumeration of 0 and 1 objects among homogenous distractors is conceptually similar, the finding of preserved performance during the attentional blink seems contradictory. Experiments 4-6 investigated how our earlier findings could be reconciled with the work of Joseph et al. (1997). One particular difference between the studies was that knowledge of the upcoming target feature was available to our participants. This top-down guidance was found to increase the probability of singleton detection during the attentional blink. These findings are discussed with regard to a competitive model of processing, as well as the apparent contradiction of capacity-limited processing and the rich subjective experience of visual awareness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบภาพถูกครอบ โดยจำนวนมหาศาลเข้าทางประสาทสัมผัสที่ป้อนจากในเรตินาในอัตรารวดเร็ว อย่างไรก็ตาม เท่านั้นจำนวนจำกัดนี้เข้าสู่จิตสำนึกของเรา หรือมีผลต่อพฤติกรรมของเรา ด้วยเหตุนี้ จึงมีคำถามเกี่ยวกับจำนวนที่สามารถเลือกได้พร้อมกันและปัจจัยที่นำสนใจเพื่อเลือกชุดย่อยหนึ่งกว่าอีก ปัญหาเหล่านี้จะตรวจสอบการใช้กะพริบ attentional ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อการตรวจพบเป้าหมายในกระแสอย่างรวดเร็วของ distractors นำไปสู่เป้าหมายที่สองที่เกิดขึ้นหลังจากครั้งแรกตรวจความทดลอง 1-3 ใช้กระบวนทัศน์นี้พินิจ subitizing ระบุอย่างรวดเร็ว และแม่นยำของถึงวัตถุ 3 หรือ 4 บางคนเสนอสามารถระบุ preattentively (เคล็ดลับ & Pylyshyn, 1994) หรือเลือกตามความสนใจพร้อมกัน อื่น ๆ แนะนำว่า ทรัพยากรเพิ่มเติมจำเป็นสำหรับการตรวจแต่ละวัตถุที่เติมในช่วงนี้ subitizing ระบุงานที่ดำเนินการภายใต้เงื่อนไขที่มีแนวโน้มที่จะผลิตการกะพริบ attentional สำหรับไป-be-ระบุเป้าหมาย มีกะพริบ attentional สำหรับ numerosities 2 และ 3 แนะนำทรัพยากรส่วนจำเป็นสำหรับการแจงนับของ numerosities อยู่ในช่วง subitizing อย่างไรก็ตาม ไม่กะพริบ attentional สำคัญพบวัตถุ 0 หรือ 1 แม้แสดงระหว่าง distractorsงานก่อนหน้านี้ โดยโจเซฟ ชุน นะกะยะมะ (1997) ใช้กระบวนทัศน์คล้ายกัน และพบว่า ตรวจสอบเดี่ยวเป็นอย่างมากความกะพริบ attentional เนื่องจากการแจงนับของ 0 และ 1 วัตถุระหว่าง distractors ให้คล้ายกันทางแนวคิด ค้นหาผลการรักษาระหว่างกะพริบ attentional ดูเหมือนขัดแย้ง ทดลอง 4-6 ตรวจสอบว่าผลการวิจัยของเราก่อนหน้านี้อาจจะกระทบยอดกับการทำงานของโจเซฟและ al. (1997) หนึ่งเฉพาะความแตกต่างระหว่างการศึกษาได้ว่า มีการร่วมความรู้คุณลักษณะเป้าหมายเกิดขึ้น พบคำแนะนำบนลงล่างนี้เพื่อเพิ่มความน่าเป็นของการตรวจสอบซิงเกิลตันระหว่างกะพริบ attentional ผลการวิจัยเหล่านี้จะกล่าวถึงเกี่ยวกับรูปแบบประมวลผลการแข่งขัน ตลอดจนความขัดแย้งที่ชัดเจนของการประมวลผลจำกัดกำลังการผลิต และประสบการณ์รวยตามอัตวิสัยของการรับรู้ภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบการมองเห็นมีน้ำท่วมโดยจำนวนมากของประสาทที่เข้ามาจากทั่วจอประสาทตาในอัตราที่รวดเร็ว แต่เพียงจำนวน จำกัด นี้จะเข้าสู่การรับรู้ของเราหรือมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของเรา ด้วยเหตุผลเหล่านี้มีคำถามมานานแล้วเกี่ยวกับจำนวนเงินที่สามารถเลือกได้พร้อมกันและปัจจัยที่มีความสนใจที่จะเป็นแนวทางในการเลือกชุดย่อยไปอีกหนึ่ง ปัญหาเหล่านี้จะถูกตรวจสอบโดยใช้พริบตั้งใจซึ่งเกิดขึ้นเมื่อการตรวจสอบของเป้าหมายในกระแสอย่างรวดเร็วของ distractors จะนำไปสู่การตรวจสอบความบกพร่องของเป้าหมายที่สองที่เกิดขึ้นไม่นานหลังจากที่ครั้งแรก. ในการทดลองที่ 1-3 กระบวนทัศน์นี้จะใช้ในการตรวจสอบ subitizing ที่นับอย่างรวดเร็วและถูกต้องได้ถึง 3 หรือ 4 วัตถุ บางคนเสนอให้พวกเขาสามารถแจกแจง preattentively (เคล็ดลับและ Pylyshyn, 1994) หรือเลือกโดยให้ความสนใจในแบบคู่ขนาน อื่น ๆ ชี้ให้เห็นว่าทรัพยากรมากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับแต่ละวัตถุแจงเพิ่มเติมภายในช่วง subitizing นี้ งานนับได้ดำเนินการภายใต้เงื่อนไขที่ว่ามีแนวโน้มที่จะผลิตพริบตั้งใจสำหรับเป้าหมายเพื่อจะแจกแจง มีกะพริบตั้งใจสำหรับ numerosities 2 และ 3 บอกว่าทรัพยากรที่แตกต่างกันที่จำเป็นสำหรับการแจงนับของ numerosities อยู่ในช่วง subitizing อย่างไรก็ตามยังไม่มีการกระพริบตาตั้งใจที่สำคัญพบ 0 หรือ 1 วัตถุแม้เมื่อนำเสนอในหมู่ distractors. ทำงานก่อนหน้าโดยโจเซฟ, จุนและยามา (1997) ที่ใช้ในกระบวนทัศน์ที่คล้ายกันและการตรวจสอบพบว่ามีความบกพร่องเดี่ยวได้อย่างเห็นได้ชัดในช่วงพริบตั้งใจ นับตั้งแต่ 0 และ 1 วัตถุหมู่ distractors คุณสมบัติเหมือนกันจะคล้ายแนวคิดการค้นพบของการปฏิบัติงานที่เก็บรักษาไว้ในช่วงพริบตั้งใจดูเหมือนขัดแย้ง การทดลองที่ 4-6 วิธีการตรวจสอบผลการวิจัยก่อนหน้านี้เราอาจจะกระทบกับการทำงานของโจเซฟเอตอัล (1997) หนึ่งความแตกต่างโดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างการศึกษาความรู้คุณลักษณะเป้าหมายที่จะเกิดขึ้นที่มีอยู่ให้ผู้เข้าร่วมของเรา คำแนะนำนี้จากบนลงล่างก็พบว่าการเพิ่มขึ้นของความน่าจะเป็นของการตรวจสอบเดี่ยวในช่วงพริบตั้งใจ การค้นพบนี้จะกล่าวถึงในเรื่องเกี่ยวกับรูปแบบการแข่งขันของการประมวลผลเช่นเดียวกับความขัดแย้งที่เห็นได้ชัดของการประมวลผลกำลังการผลิตที่ จำกัด และประสบการณ์ส่วนตัวที่อุดมไปด้วยของการรับรู้ภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบภาพน้ำท่วมโดยจำนวนมากของการป้อนข้อมูลที่เข้าสู่จากในเรตินาในอัตราที่รวดเร็ว อย่างไรก็ตาม มีเพียงจำนวน จำกัด ของนี้เข้าสู่ความตระหนักของเราหรือมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของเรา ด้วยเหตุผลเหล่านี้ มันมีมานานแล้ว คำถามเกี่ยวกับปริมาณที่สามารถเลือกพร้อมกันและปัจจัยที่นำความสนใจที่จะเลือกหนึ่งย่อยไปอีกปัญหาเหล่านี้จะตรวจสอบการใช้สะกดความสนใจ ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อระบบตรวจจับเป้าหมายในกระแสอย่างรวดเร็วของ distractors นำไปสู่การบกพร่องของเป้าหมายที่สองที่เกิดขึ้นไม่นานหลังจากที่ครั้งแรก

ในการทดลอง 1-3 , กระบวนทัศน์นี้จะใช้เพื่อตรวจสอบ subitizing , การรวดเร็วและถูกต้องถึง 3 หรือ 4 วัตถุ .บางคนเสนอให้พวกเขาสามารถระบุ preattentively ( หลอก& pylyshyn , 1994 ) หรือเลือกจากความสนใจในแบบคู่ขนาน คนอื่นแนะนำว่าทรัพยากรมากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับ enumerating แต่ละวัตถุนี้ subitizing เพิ่มเติมภายในช่วง การแจงนับ งานถูกจัดขึ้นภายใต้เงื่อนไขว่ามีแนวโน้มที่จะผลิตหัวเชื้อใส่ใจเพื่อจะระบุเป้าหมายมีความสนใจใน numerosities ครั้ง 2 และ 3 แนะนำว่าทรัพยากรความแตกต่างที่จําเป็นสําหรับการ numerosities ภายใน subitizing ช่วง อย่างไรก็ตาม ไม่พบความสนใจกระพริบตาพบ 0 หรือ 1 วัตถุ แม้เมื่อนำเสนอใน distractors

ก่อนหน้านี้ทำงานโดยโจเซฟ ชุนนากายาม่า ( 1997 ) และใช้กระบวนทัศน์ที่คล้ายกันและพบว่าตรวจจับ Singleton เป็นอย่างมากที่บกพร่องในช่วงกระพริบตาใส่ใจ . ตั้งแต่ใช้ของ 0 และ 1 วัตถุระหว่าง homogenous distractors คล้ายคลึงแนวคิดการหาประสิทธิภาพรักษาช่วงกระพริบตาใส่ใจดูขัดแย้งกันการทดลองศึกษาผล 4-6 ว่าก่อนหน้านี้ของเรา อาจจะกระทบกับการทำงานของโจเซฟ et al . ( 1997 ) หนึ่งโดยเฉพาะ ความแตกต่างระหว่างการศึกษาคือความรู้เกี่ยวกับคุณลักษณะเป้าหมายต่อไปคือพร้อมที่จะเข้าร่วมของเรา แนวทางจากบนลงล่างนี้ถูกพบเพื่อเพิ่มความน่าจะเป็นของการตรวจสอบโรงพยาบาลในช่วงกระพริบตาใส่ใจ .การค้นพบนี้จะหารือเกี่ยวกับรูปแบบการแข่งขันของการประมวลผล รวมทั้งความขัดแย้งชัดเจน ความจุจำกัดการประมวลผลและประสบการณ์ส่วนตัวที่อุดมไปด้วยภาพการรับรู้