Genetic variation alone cannot acco

Genetic variation alone cannot account for a dramatic increase in disease prevalence over such a short time frame. Emerging evidence suggests that twenty-first century environmental interventions, including widespread antibiotic use, consumption of a high-fat/low fiber diet, elimination of previously common enteropathogenesis (including Helicobacter pylori and helminthic parasites), reduced exposures to infectious disease, Caesarean birth, and formulafeeding, may have perturbed the mutually beneficial interactions established over millions of years of coevolution with the bacteria that comprise our commensal microbiota (Cho and Blaser, 2012). This dysbiosis can predispose genetically susceptible individuals to allergic disease

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความแปรปรวนทางพันธุกรรมเพียงอย่างเดียวไม่สามารถอธิบายความชุกของโรคที่เพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วงเวลาอันสั้นดังกล่าวได้ หลักฐานที่เกิดขึ้นใหม่แสดงให้เห็นว่าการแทรกแซงด้านสิ่งแวดล้อมในศตวรรษที่ 21 รวมถึงการใช้ยาปฏิชีวนะอย่างกว้างขวาง การบริโภคอาหารที่มีไขมันสูง/มีกากใยต่ำ การกำจัดโรคที่เกิดจากลำไส้ที่พบบ่อยก่อนหน้านี้ (รวมถึงเชื้อ Helicobacter pylori และปรสิตจากหนอนพยาธิ) ลดความเสี่ยงต่อโรคติดเชื้อ การผ่าตัดคลอด และการให้อาหารตามสูตรอาจรบกวนปฏิสัมพันธ์ที่เป็นประโยชน์ร่วมกันซึ่งเกิดขึ้นเป็นเวลาหลายล้านปีของวิวัฒนาการร่วมกันกับแบคทีเรียที่ประกอบด้วยจุลินทรีย์ในชุมชนของเรา (Cho และ Blaser, 2012) ภาวะ dysbiosis นี้สามารถจูงใจบุคคลที่มีความอ่อนไหวทางพันธุกรรมต่อโรคภูมิแพ้ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกลายพันธุ์ทางพันธุกรรมเองไม่สามารถอธิบายความชุกของโรคที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้ หลักฐานที่เกิดขึ้นใหม่แสดงให้เห็นว่าการแทรกแซงด้านสิ่งแวดล้อมในศตวรรษที่ 21 รวมถึงการใช้ยาปฏิชีวนะอย่างแพร่หลายการบริโภคอาหารที่มีไขมันสูง / เส้นใยต่ำการกำจัดสาเหตุของลำไส้ที่พบบ่อยก่อนหน้านี้ (รวมถึง Helicobacter pylori และพยาธิหนอน) การลดโรคติดเชื้อการผ่าตัดคลอดและสูตร
การให้อาหารอาจรบกวนปฏิสัมพันธ์ที่เป็นประโยชน์ร่วมกันที่สร้างขึ้นมานานหลายล้านปีวิวัฒนาการร่วมกับแบคทีเรียที่ประกอบขึ้นเป็นจุลินทรีย์ symbiosis ของเรา (Cho and Blaser 2012) microdysbiosis นี้สามารถทำให้บุคคลที่มีความบกพร่องทางพันธุกรรมมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคภูมิแพ้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงเวลาสั้นๆการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมเพียงอย่างเดียวไม่สามารถอธิบายการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของความชุกของโรคได้ หลักฐานที่เกิดขึ้นใหม่แสดงให้เห็นว่าการแทรกแซงด้านสิ่งแวดล้อมในศตวรรษที่21รวมถึงการใช้ยาปฏิชีวนะอย่างกว้างขวางการบริโภคอาหารที่มีไขมันสูง/เส้นใยต่ําการกําจัดเชื้อโรคในลําไส้(รวมถึงhelicobacter pyloriและปรสิตหนอน)ลดการสัมผัสกับโรคติดเชื้อการผ่าตัดคลอดและสูตรผง
การให้อาหารอาจขัดขวางการมีปฏิสัมพันธ์ที่เป็นประโยชน์ร่วมกันกับแบคทีเรียที่สร้างจุลินทรีย์symbiosisของเราในช่วงหลายล้านปีของการวิวัฒนาการร่วมกัน( ChoและBlaser,2012 ) ความผิดปกติทางนิเวศวิทยานี้สามารถทําให้บุคคลที่มีความอ่อนแอทางพันธุกรรมมีความเสี่ยงต่อโรคภูมิแพ้