A. Limsakul and I. G. Joaquim [1] u

A. Limsakul and I. G. Joaquim [1] used Principal Component Analysis to examine the spatio-temporal variations of monthly averaged maximum, mean and minimum surface air temperatures (Tmax, Tmean, Tmin) in Thailand for the period between 1951 and 2003. They determined the dominant patterns of interannual and longer period variability and illustrated their connection to largescale climate variability. The results reveal that the dominant variability in Tmax, Tmean and Tmin can be explained in large measure by the first principal component (PC1), which accounts for 60%, 61% and 62% of the total variance, respectively. The coefficient time series associated with PC1 appears to have oscillated in relation to the primary global climate variability. There are significant indications that El Ni˜no-Southern Oscillation (ENSO) events are an important source of interannual/interdecadal variability in Thailand surface air temperatures. On an interannual timescale, surface air temperatures in Thailand were anomalously higher (lower) than normal during the El Ni˜no (La Ni˜na) years. In addition, the overall warming trends of Tmax, and Tmin in the 1980s and 1990s were consistent with the tendency for more frequent El Ni˜no events and fewer La Ni˜na events since the late 1970s. From a long-term perspective, the data suggest that Tmin has been on the rise at an unprecedented rate since the early 1950s, consistent with the patterns of globally and hemispherically-averaged air temperatures in the 20th century. The change in Tmin has been occurring at a faster rate than Tmax. One consequence of differential changes in maximum and minimum temperatures is the progressive narrowing of temperature ranges over most parts of Thailand. These results are consistent with the well-documented evidence, illustrating that the diurnal temperature ranges in most parts of the world are continuing to decrease because minimum temperatures are increasing at about twice the rate of maximum temperatures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

A. ลิ่มสกุลและ Joaquim G. I. [1] ใช้วิเคราะห์ส่วนประกอบหลักในการตรวจสอบรูปแบบ spatio ขมับของสูงสุดเฉลี่ยรายเดือน ค่าเฉลี่ย และอุณหภูมิอากาศต่ำสุดผิว (Tmax, Tmean, Tmin) ในประเทศไทยสำหรับรอบระยะเวลาระหว่าง 1951 และ 2003 จะกำหนดรูปแบบหลัก ของ interannual และอีกต่อไปสำหรับรอบระยะเวลาความผันผวน และแสดงการเชื่อมต่อสำหรับความผันผวนของสภาพภูมิอากาศ largescale ผลการเปิดเผยว่า ความแปรผันหลักใน Tmax, Tmean และ Tmin สามารถถูกอธิบายในวัดใหญ่แรกสำคัญคอมโพเนนต์ (PC1), บัญชีที่ 60%, 61% และ 62% ของความแปรปรวนทั้งหมด ตามลำดับ ชุดเวลาสัมประสิทธิ์สัมพันธ์กับ PC1 ให้ มี oscillated เกี่ยวกับความแปรผันของสภาพภูมิอากาศโลกหลักแล้ว อย่างมีนัยสำคัญบ่งชี้ว่า เหตุการณ์สั่น Ni˜no ทางตอนใต้ของเอล (ENSO) เป็นแหล่งที่สำคัญของความแปรผัน interannual/interdecadal ในประเทศไทยอุณหภูมิอากาศที่พื้นผิวได้ บนสเกล interannual อุณหภูมิพื้นผิวอากาศในประเทศไทยมี anomalously สูง (ต่ำกว่า) มากกว่าปกติในช่วงปี Ni˜no เอล (La Ni˜na) นอกจากนี้ โดยรวมร้อนแนวโน้มของ Tmax และ Tmin ในแถบเอเชียได้สอดคล้องกับแนวโน้มเหตุการณ์เอล Ni˜no บ่อยกว่าและเหตุการณ์ Ni˜na ลาน้อยตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1970 จากมุมมองระยะยาว แนะนำข้อมูลที่ Tmin ได้รับเพิ่มขึ้นในอัตราเป็นประวัติการณ์ตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1950 สอดคล้องกับรูปแบบของทั่วโลก และ hemispherically averaged อากาศอุณหภูมิในศตวรรษ 20 มีการเกิดการเปลี่ยนแปลงใน Tmin ที่อัตราเร็วกว่า Tmax หนึ่งผลมาจากการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิสูงสุด และต่ำสุดแตกต่างเป็นการก้าวหน้าจำกัดให้แคบลงของช่วงอุณหภูมิมากกว่าส่วนใหญ่ของประเทศไทย ผลลัพธ์เหล่านี้จะสอดคล้องกับหลักฐานเอกสารห้อง แสดงที่ช่วงอุณหภูมิ diurnal ในส่วนใหญ่ของโลกได้ทำการลดลงเนื่องจากอุณหภูมิต่ำจะเพิ่มที่เกี่ยวกับอัตราสองเท่าของอุณหภูมิสูงสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

A . G . กุล และ โจ [ 1 ] ใช้ในการวิเคราะห์องค์ประกอบหลักในการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นที่และเวลาของรายเดือนเฉลี่ยสูงสุดและต่ำสุดของอุณหภูมิ ( หมายถึงผิว tmean Tmax , อากาศ , tmin ) ในประเทศไทยในช่วงระหว่าง 2494 และ 2003 .พวกเขากำหนดรูปแบบเด่นของระยะเวลาและอัตราความแปรปรวนและภาพประกอบของพวกเขาเกี่ยวข้องกับความผันแปรภูมิอากาศมากกว่า . ผลการศึกษาพบว่าตัวแปรเด่นในเวลา tmean tmin , และสามารถอธิบายในวัดใหญ่ โดยส่วนประกอบหลักแรก ( PC ) , ที่บัญชีสำหรับร้อยละ 60 , 61 และ 62 เปอร์เซ็นต์ของความแปรปรวนทั้งหมด ตามลำดับสัมประสิทธิ์ของอนุกรมเวลาที่เกี่ยวข้องกับ PC จะได้ oscillated ในความสัมพันธ์กับหลักความแปรปรวนของภูมิอากาศโลก มีข้อบ่งชี้ที่สำคัญที่ เอล นิ˜ไม่ซีกโลกใต้ ( ปรากฏการณ์ ) เหตุการณ์เป็นแหล่งสำคัญของอัตราความแปรปรวนในไทย / interdecadal พื้นผิวอากาศอุณหภูมิ อัตราในเวลา ,อากาศในประเทศไทยมีอุณหภูมิพื้นผิว anomalously สูงกว่า ( ล่าง ) กว่าปกติ ใน เอล นิ˜ไม่มี ( LA ผม˜ na ) ปี นอกจากนี้ ภาพรวมแนวโน้มร้อน Tmax และ tmin ในช่วงปี 1980 และปี 1990 ที่สอดคล้องกับแนวโน้ม บ่อยมาก เอลนิ˜ไม่มีเหตุการณ์น้อยลงและลาผม˜ na เหตุการณ์ตั้งแต่ปลายทศวรรษ จากมุมมองระยะยาวข้อมูลแนะนำว่า tmin ได้ที่เพิ่มขึ้นในอัตราประวัติการณ์ตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1950 , สอดคล้องกับรูปแบบของทั่วโลก และ hemispherically อุณหภูมิเฉลี่ยอากาศในศตวรรษที่ 20 การเปลี่ยนแปลงใน tmin ได้รับที่เกิดขึ้นในอัตราที่เร็วกว่าเวลา .หนึ่งผลของความแตกต่างในการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิสูงสุดและต่ำสุดคือ ก้าวหน้าไป ส่วนช่วงอุณหภูมิแคบที่สุดของเมืองไทย ผลลัพธ์เหล่านี้สอดคล้องกับหลักฐานอย่างดีเอกสาร ,ที่แสดงในช่วงที่อุณหภูมิในส่วนต่างๆ ของโลกจะยังคงลดลง เนื่องจากอุณหภูมิต่ำสุด จะเพิ่มขึ้นประมาณสองเท่าของอัตราของอุณหภูมิสูงสุด .