[F/n]-chan~ I'm going home, okay?"

[F/n]-chan~ I'm going home, okay?" your co-worker said after a while, slapping you on the back. "You'll lock the doors, right?"

"Sure," you answered, smiling as the woman picked up her coat and walked to the door.

"Don't do naughty things," she said, suddenly smiling rather devilishly, "like looking in the reservations book for the name of swishy purple-haired handsome on the page of Wednesday last week at two pm, okay~? See you Monday~" And with that she was out of the door.

You stared at the door, your mouth hanging slightly open. Could you do that? Should you do that?

You glanced at the front desk where the book lay on, the front cover looking far more inviting than ever.

Biting you lower lip in thought, you already were next to the desk before you even noticed.

Shooting a long glance behind you, a guilty look on your face, you concentrated on the book in front of you again.

You inhaled deeply as you flipped the book open, quickly making your way to last week's Wednesday. Your finger going down the time schedule until you reached two o'clock in the midday.

There was only one name there: Minamisawa Atsushi.

You exhaled a breath you hadn't noticed you had been holding this entire time as you looked at the name.

You let out a squeal when you finally noticed you had theoretically been invading someone's privacy and slammed the book close. You grabbed your coat as well and quickly left the shop.

Just as you were locking the door, you heard hasty footsteps that came to an abrupt stop next to you.

"Are you closing?" a rather rough voice asked.

"Yes, sorry," you said, not looking at the person as you put the keys of the salon inside your jacket.

The person cursed as you looked up, though you couldn't even see anything of his face because of the hood he was wearing.

"You can just make a reservation for tomorrow," you said, giving the, you assumed he was, man a look.

"It can't wait that long!" the man howled.

"I'm really sorry," you turned to leave, "but I have to g-"

"Wait!" he said, grabbing your arm.

"What?" you asked, blinking and staring at him.

"You're a hairdresser, right? You can do mine now! I'll pay you! Just name your price!" he said, almost sounding desperate.

You looked at him, taken aback. "Whatever happened to your hair that it needs fixing now?" you asked, carefully.

"You'll see if you agree to help me," he said, his voice colder again. "So, are you?"

"I can't just agree to helping you!" you exclaimed.

"Why not!?" he yelled.

"Because I haven't even finished my study yet! I might make it worse!" you yelled back.

"I highly doubt you will! And why are you closing up a hairdressing salon when you should still study?" he asked, trying to keep his voice down.

"I'm an intern!" you huffed, slightly desperate.

"If you're sort of hired by a hairdresser then you're a good enough one! Now will you help me, yes or no?" he asked once again, clutching your arm tighter.

You stared at him, not knowing anymore things to say. Vaguely, you saw red with golden eyes shining from underneath the hood.

Uhm," you started, "I can try, I suppose."

"Thank you!" he said, relieved. "Let's go to my apartment."

"Eh?" you exclaimed before he pulled you along, rushing through the streets.

He finally let go of you when you reached an apartment complex, quickly opening the door and dragging you inside.

"I live on the fourth floor but there aren't any elevators, so we need to take the stairs," he said.

"Oh, okay," you answered, finally allowed to walk on your own.

As the two of you climbed the stairs in silence you became more and more curious as to who was under that hood. Those eyes certainly had been captivating, even though you hadn't seen much of them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[F/n] -จันทร์ ~ ฉันจะโอเควันบ้าน ? "วันผู้ร่วมงานกล่าวว่า หลัง slapping คุณหลัง "คุณจะล็อกประตู ขวา""แน่ใจว่า คุณตอบ ยิ้มเป็นผู้หญิงรับเสื้อของเธอ แล้วเดินไปประตู"อย่าทำสิ่งซน เธอกล่าวว่า ก็ยิ้มแทนที่จะ devilishly, " เช่นมองในสมุดจองในชื่อของ swishy สีม่วง haired หล่อหน้าวันพุธสัปดาห์ที่ 2 pm โอเควัน ~ ดูวันจันทร์ ~ "ที่เธอได้ออกจากประตูคุณจ้องไปที่ประตู ปากของคุณแขวนเปิดเล็กน้อย คุณสามารถทำได้อย่างไร คุณควรทำอย่างไรคุณ glanced ต้อนที่หนังสือวางบน ปกมอง เชิญขึ้นไปไกลกว่าที่เคยเสียดสีคุณ lip ล่างในความคิด แล้วอยู่ถัดจากโต๊ะก่อนที่คุณจะสังเกตเห็นยิงคร่าว ๆ ยาวอยู่ข้างหลังคุณ ดูผิดบนใบหน้าของคุณ คุณเข้มข้นในหนังสือหน้าคุณอีกครั้งคุณช่วยในลึกกับคุณพลิกเปิดหนังสือ ได้อย่างรวดเร็วทำให้ทางของคุณเพื่อวันพุธสัปดาห์สุดท้ายของการ นิ้วของคุณไปลงตารางเวลาจนกว่าคุณถึงสองโมงในตอนกลางวันมีชื่อเดียวมี: Minamisawa Atsushiคุณ exhaled ลมคุณไม่ได้พบคุณมีจับเวลาทั้งหมดที่คุณมองชื่อคุณให้ออกการร้องเมื่อคุณพบในที่สุดคุณมีครั้งแรกราคาถูกบุกรุกข้อมูลส่วนบุคคลของผู้อื่น และถาโถมสมุดปิด คุณคว้าเสื้อของคุณเป็นอย่างดี และรวดเร็วจากร้านเหมือนคุณได้ล็อกประตู คุณได้ยินอย่างเข้าที่เข้ามาทำการหยุดฉับพลันคุณ"คุณใจปิด" ถามเสียงค่อนข้างหยาบ"ใช่ ขออภัย คุณกล่าวว่า ไม่มองบุคคล ตามที่คุณใส่คีย์ของร้านเสริมสวยอยู่ภายในเสื้อของคุณคนที่ซวยเป็นคุณมองขึ้น แม้ว่าคุณไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่หน้าเนื่องจากฮูดที่เขาสวม"คุณสามารถเพียงสำรองสำหรับวันพรุ่งนี้ คุณกล่าวว่า ให้การ คุณสันนิษฐานเขา คนดู"มันไม่สามารถรอที่ยาว! " คนเห่าหอน"ฉันเสียใจจริง ๆ คุณเปิดไป "แต่ได้ g-""รอ" เขากล่าวว่า โลภแขน"อะไร" คุณถาม กะพริบ และจ้องเขา"คุณเป็นช่างตัดผม ขวา คุณสามารถทำเหมืองขณะนี้ จะจ่ายคุณ เพียงชื่อราคา "เขากล่าวว่า เสียงเกือบหมดหวังคุณมองดูที่เขา ตะลึง "หากผมของคุณที่ต้องแก้ไขตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับ" คุณถาม ระมัดระวัง"คุณจะเห็นถ้าคุณตกลงที่จะช่วยฉัน เขากล่าวว่า เสียงเขาหนาวอีก ดังนั้นคุณ""ฉันไม่เพียงยอมรับช่วยให้คุณ" คุณทางหลุดรอดได้"ทำไมไม่?" เขา yelled"เนื่องจากไม่ได้จบศึกษายัง ฉันอาจทำให้แย่ลง "คุณ yelled กลับมา"ฉันขอสงสัยคุณจะ และทำไมมีคุณปิดค่าร้านทำผมคุณควรยังคงศึกษา "เขาถาม พยายามที่จะให้เสียงของเขาลง"ผมเป็นช่างเทคนิคฝึกหัด" คุณ huffed หมดหวังเล็กน้อย"ถ้าคุณจัดเรียงของได้รับการว่าจ้าง โดยเป็นช่างตัดผม แล้วคุณหนึ่งดีพอ ตอนนี้ จะคุณช่วยฉัน ใช่หรือไม่ "เขาถามครั้ง กำแขนสัดคุณจ้องไปที่เขา ไม่ทราบว่าอีกสิ่งที่จะพูด คลับ คุณเห็นสีแดง มีตาสีทองที่ส่องจากใต้กระโปรงหน้ารถUhm คุณเริ่มต้น "ลอง ฉันคิดว่า การ""ขอบคุณ" เขากล่าวว่า บรรเทาลง "ลองไปที่อพาร์ทเมนท์ของฉัน""เอ๊ะ" คุณทางหลุดรอดก่อนเขาลากคุณไป วิ่งผ่านถนนเขาก็ให้ไปของคุณเมื่อคุณถึงท เปิดประตูอย่างรวดเร็ว และลากคุณภายใน"ฉันอยู่ชั้นสี่ แต่ไม่มีลิฟท์ใด ๆ ดังนั้นเราจำเป็นต้องใช้บันได เขากล่าวว่า"โอ้ ถูก คุณตอบ ในที่สุดสามารถเดินเองสองของคุณปีนบันไดเงียบ คุณก็อยากรู้อยากเห็นมากเป็นผู้ที่อยู่ภายใต้กระโปรงหน้ารถที่ ตาคู่นั้นอย่างแน่นอนได้น่ารัก แม้ว่าคุณไม่ได้เห็นมากของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

[ F / N ] - ชาน ~ ฉันกำลังจะกลับบ้าน โอเค ? เพื่อนร่วมงานของคุณ กล่าวหลัง ตบหลังคุณ . คุณจะล็อคประตู ใช่ไหม ?

" ว่า " เธอตอบยิ้มๆเป็นผู้หญิงที่หยิบเสื้อของเธอและเดินไปเปิดประตู . . .

" อย่าซนๆ " เธอพูด อยู่ๆก็ยิ้มอย่างชั่วร้ายมากกว่า ," เหมือนอย่างในหนังสือการจองชื่อเกิดเสียงดังเฟี้ยวสีม่วงผมหล่อบนหน้า วันพุธสัปดาห์ที่ 2 PM , โอเค ? เจอกันวันจันทร์ ~ " และด้วยความที่เธอออกจากประตู

คุณจ้องมองที่ประตู ปากห้อยออกเล็กน้อย คุณทำอย่างนั้นได้ยังไง คุณควรทำอย่างนั้น

คุณมองที่โต๊ะด้านหน้าที่หนังสือวางบนหน้าปกมองไกล เชิญเพิ่มเติมกว่าที่เคย

คุณกัดริมฝีปากล่าง ในความคิด คุณก็อยู่ถัดจากโต๊ะก่อนที่คุณจะสังเกตเห็น

ยิงยาวเหลือบมองข้างหลังคุณดูผิดบนใบหน้าของคุณ คุณจดจ่ออยู่กับหนังสือตรงหน้าอีกครั้ง

คุณสูดดมลึกตามที่คุณพลิกเปิดหนังสือได้อย่างรวดเร็ว ทำให้ทางของคุณ วันพุธสัปดาห์สุดท้ายของ นิ้วของคุณลงไปที่ตารางจนกว่าจะถึงเวลา 2 นาฬิกาในเที่ยงวัน