นานมาแล้ว มีชายผู้เกียจคร้านมากคนหนึ่ง เขามีลักษณะรูปร่างที่อ้วนท้วม สูง160 เซนติเมตร หนัก80กิโลกรัมเขาเป็นผูชายที่ขี้เหล่ มีผมสีดำ ตาสีดำ มีปากคล้ายปากเป็ด ผิวสีเหลืองคล้ายเปลือกกล้วย เขาสวมชุดสีขาว กางเกงขาสั้น เสื้อกล้าม เขามีภรรยาแสนสวยอยู่คนหนึ่ง มีรูปร่างหน้าตาที่สวยงาม มีผมสีน้ำตาลมัดรวบหางม้า ตาสีน้ำตาล จมูกโด่ง ผิวสีขาวดั่งนุ่น หล่อนสูง172เซนติเมตร น้ำหนัก46กิโลกรัม ในแต่ละวันชายผูเกียจคล้านจะอยู่แต่ในบ้าน กินๆนอนๆ และดูแต่ทีวีทั้งวันไม่ทำงาน เมื่อเป็นเช่นนั้นภรรยาแสนสวยของเขาต้องทำหน้าที่หาเลี้ยงสามีผู้เกียจคร้านเอง โดยเธอจะออกไปปลูกผักเช่นผักคะน้า กว้างตุ้ง ผักบุ้ง แครอท บล๊อกโคลี่และหล่อนต้องผักที่หล่อนปลูกไปขายที่ตลาดซึ่งตลาดนั้นก็อยู่ไกลจากบ้านของหล่อนหลายกิโลเมตร และหล่อนต้องเดินไปกลับทุกวัน
ฝ่ายสามีไม่ยอมทำอะไรเอาแต่กินจนพุงป่อง ทำให้มือเท้าผอมลีบเพราะไม่ค่อยได้เคลื่อนไหว ต่างจากภรรยาของเขา เธอเป็นคนขยันขันแข็ง ทำให้ร่างกายแข็งแรง ในทุกๆวันหลังจากตื่นนอนตอนเช้าตรู่ เธอจะรีบออกไปที่สวน เพื่อพรวนดินใส่ปุ๋ย รดน้ำผัก ทำให้ผักงอกงามเต็มแปลง จากนั้นเธอก็จะใช้จอบขุดดินทำแปลงผักเพื่อขยายพื้นที่ปลูกผักให้มากขึ้น หรือไม่ก็ปลูกใหม่ทดแทนผักที่ขายไป วันไหนที่เธอต้องไปขายผัก เธอจะตื่นนอนเร็วกว่าปกติ เธอหาบผักที่ตัดเตรียมใส่ตะกร้าขนาดใหญ่ไปขายที่ตลาด เมื่อขายผักหมด เธอจะซื้ออาหารเพื่อนำมาทำกับข้าวให้สามีผู้เกียจคร้านกิน เธอทำแบบนีทุกๆวัน
อยู่มาวันหนึ่งสามีภรรยาคู่นี้ได้รับเชิญไปงานเลี้ยงในเมือง และเมื่อสามีภรรยาคู่นี้มาถึงงานเลี้ยง ชายผู้เป็นสามีที่ผู้เอาแต่เกียจคล้านก็กินอาหารในงานเลี้ยงด้วยความตระกะตระกามอย่างเอร็ดอร่อย เขากิน กิน และก็กิน กินจนเขาลุกไม่ขึ้น เดินกลับบ้านเองไม่ได้ เมื่อเห็นเช่นนั้น ภรรยาจึงช่วยเอาสามีของเขาใส่ในรถเข็นผัก แล้วเธอก็เข็นสามีกลับบ้าน ซึ่งในระหว่างทางกลับบ้านต้องข้ามสะพานไม้เล็กๆที่พุพัง ด้วยเหตุที่สามีของเธอกินจนตัวใหญ่หนักมาก ทำให้รถเข็นผักที่หนักตกจากสะพานที่พุพังลงไปในแม่น้ำ เมื่อชายพุงป่องตกลงไปในน้ำ
เขาโกรธภรรยาของเขามาก เขาตะโกนดุด่าภรรยา ด้วยเสียงอันดัง แต่เสียงที่เขาพูดด่าออกมากลายเป็นเสียง ” โอ๊บ โอ๊บ โอ๊บ “ เขามองดูตัวเองก็พบว่าตัวเอง กลายเป็นนกบเสียแล้ว ทำให้เขาต้องว่ายน้ำหนีไปเพราะอับอายภรรยาตนเอง ที่เขาเอาแต่เกียจคล้าน ไม่ทำงานปล่อยให้ภรรยาทำงานคนเดียว จนตนเองต้องกลายมาเป็นกบเช่นนี้ เมื่อคิดได้มันก็สายไปแล้ว เขาจึงว่ายน้ำไปเรื่อยๆโดยไม่รู้จุดหมาย ครั้งเมื่อตนจะกลับบ้านก็ไม่ได้เพราะขณะนี้เป็นกบอยู่