Hoping for a brighter future, Maung

Hoping for a brighter future, Maung Htay left Burma when he was just a teenager. He is now 42, but his dream is still far from realized. He is still impoverished and has lost all contact with his parents after more than 20 years of working in Thailand.

Maung Htay’s long journey has had its ups and downs. He has worked on construction sites and at a timber factory, and was imprisoned as a slave on the high seas.

About six years ago, while working at a construction site in a Thai border town, Maung Htay was arrested by Thai police during a raid cracking down on illegal migrant workers. He was taken from the site and detained.

A Burmese broker, Naing Oo, paid a fine of 3,000 baht (US$85) to the police in exchange for Maung Htay’s release, promising him a good job. Maung Htay was delighted by the offer, but the job never materialized. He quickly realized that his release from jail actually meant he had been sold to a human trafficking gang and was being sent to work as a slave on a fishing boat in Indonesian waters.

Maung Htay is one of thousands of modern-day Burmese who have been held captive and made to work as slaves by traders in the ocean off Thailand and Indonesia.

“I worked days and nights, in the rain, in the heat and in the storm,” Maung Htay said in a telephone interview. “We were not fed sufficiently. We had to work even [when] we were injured and sick. They gave no medicine and treatments. Sick people who couldn’t work got shot.”

He said he witnessed at least 15 fishermen being tortured and shot by captains and crewmembers because they were sick and asking for medicine. The men’s bodies were thrown into the sea.

“I was very sad seeing my colleagues killed. But I could do nothing except feel sad. They have pistols and we have nothing. We can’t go against them,” Maung Htay said of his captors.

Through the five years he was held prisoner at sea, Maung Htay had no money. Whatever salary he earned was paid to the brokers who had sold him to work on the fishing boats. When he realized that he would likely never be released, and could die in the sea, Maung Htay resolved to risk everything to escape.

“I decided to swim for my life, no matter what happened, because nothing could be worse than being a slave. I knew only two things. I would die or be liberated. If I didn’t die, I would get freedom. So, it was at night. I and a friend jumped into water and swam for our lives. All I had was the clothes I was wearing and a phone.”

He’d held onto the phone he’d bought when he worked at a timber factory, wrapping it in plastic before jumping into the water. “When we reached the

shore, I used my phone to call for help,” Maung Htay said.

When he reached the shore on an island in Indonesia that borders Thai waters, Maung Htay said he called phone numbers he saw written on signs and billboards offering help. He was rescued by a team from Anti-Slavery International, a human rights nongovernmental organization (NGO) that works to eliminate all forms of slavery around the world. He was taken to Phuket island in Thailand, where Anti-Slavery International released him to the Foundation for Education and Development (FED), a Burmese labor rights organization based in Southern Thailand.

Min Oo, a labor rights activist who works for FED, told the Journal, “Anti-Slavery contacted our office and asked us to take care of him. We went to rescue him with our lawyer and colleagues. He is now with us and safe.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hoping for a brighter future, Maung Htay left Burma when he was just a teenager. He is now 42, but his dream is still far from realized. He is still impoverished and has lost all contact with his parents after more than 20 years of working in Thailand.Maung Htay’s long journey has had its ups and downs. He has worked on construction sites and at a timber factory, and was imprisoned as a slave on the high seas.About six years ago, while working at a construction site in a Thai border town, Maung Htay was arrested by Thai police during a raid cracking down on illegal migrant workers. He was taken from the site and detained.A Burmese broker, Naing Oo, paid a fine of 3,000 baht (US$85) to the police in exchange for Maung Htay’s release, promising him a good job. Maung Htay was delighted by the offer, but the job never materialized. He quickly realized that his release from jail actually meant he had been sold to a human trafficking gang and was being sent to work as a slave on a fishing boat in Indonesian waters.Maung Htay is one of thousands of modern-day Burmese who have been held captive and made to work as slaves by traders in the ocean off Thailand and Indonesia.“I worked days and nights, in the rain, in the heat and in the storm,” Maung Htay said in a telephone interview. “We were not fed sufficiently. We had to work even [when] we were injured and sick. They gave no medicine and treatments. Sick people who couldn’t work got shot.”เขากล่าวว่า เขาเห็นชาวประมงน้อย 15 ถูกทรมาน และถูกยิงทางแคบเทินส์ crewmembers เพราะป่วย และเพื่อขอยา ร่างกายของมนุษย์ถูกโยนลงทะเล"ผมเศร้ามากเห็นเพื่อนที่ตาย แต่สามารถทำอะไรยกเว้นความรู้สึกเศร้า สินค้าที่ต้องมี และเราไม่มีอะไร เราไม่ไปกับพวกเขา หม่อง Htay พูดของ captors ของเขาปี 5 ที่เขาจัดขึ้นนักโทษซี Htay หม่องมีเงินไม่ เงินเดือนสิ่งนั้นได้ถูกชำระให้โบรกเกอร์ที่มีขายเขาให้ทำงานบนเรือประมง เมื่อรู้ว่า เขาจะมีแนวโน้มไม่ออก และตายในทะเล หม่อง Htay แก้ไขเพื่อความเสี่ยงทุกอย่างเพื่อหลบหนี"ฉันตัดสินใจว่ายน้ำสำหรับชีวิตของฉัน ไม่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะอะไรอาจจะเลวร้ายยิ่งกว่าการเป็นทาส ผมรู้เพียงสองสิ่ง ฉันจะตาย หรือจะ liberated ถ้าฉันไม่ตาย ฉันจะได้รับอิสรภาพ ดังนั้น มันเป็นตอนกลางคืน ผมและเพื่อนไปน้ำ และพยายามในชีวิตของเรา ทั้งหมดผมได้ฉันสวมเสื้อผ้าและโทรศัพท์"เขาได้จัดขึ้นบนโทรศัพท์ที่เขาได้ซื้อมาเมื่อเขาทำงานที่โรงงานไม้ ตัดในพลาสติกก่อนที่จะกระโดดลงในน้ำ "เมื่อเราไปถึงฝั่ง ผมใช้โทรศัพท์ของฉันจะเรียกร้องให้ช่วย หม่อง Htay กล่าวเมื่อเขาถึงฝั่งบนเกาะในอินโดนีเซียที่เส้นขอบทะเลไทย Htay หม่องกล่าวว่า เขาเรียกว่าหมายเลขโทรศัพท์เห็นเขียนป้ายและป้ายโฆษณาที่เสนอความช่วยเหลือ เขาได้ช่วยทีมจากนานาชาติต่อต้านทาส การสิทธิมนุษยชนเอกชนองค์กร (NGO) ที่ทำงานเพื่อขจัดทุกรูปแบบทาสทั่วโลก เขาถูกนำไปเกาะภูเก็ตในประเทศไทย ที่นานาชาติต่อต้านทาสออกเขาไปมูลนิธิศึกษาและพัฒนา (เฟด), องค์กรสิทธิแรงงานพม่าที่อยู่ในประเทศไทยนาทีดา แรงงานมีสิทธิราคากิจกรรมผู้เฟด บอกราย "ทาสป้องกันติดต่อสำนักงานของเรา และขอให้เราดูแลเขา เราไปช่วยเหลือเขา ด้วยทนายความและเพื่อนร่วมงานของเรา ขณะนี้เขามีเราและปลอดภัย"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หวังสำหรับอนาคตที่สดใสหม่อง Htay ซ้ายพม่าเมื่อเขาเป็นเพียงวัยรุ่น ตอนนี้เขาเป็น 42 แต่ความฝันของเขาก็ยังคงห่างไกลจากความตระหนัก เขายังคงยากจนและได้หายไปทั้งหมดติดต่อกับพ่อแม่ของเขาหลังจากกว่า 20 ปีของการทำงานในประเทศไทย. หม่อง Htay ของการเดินทางที่ยาวนานมีอัพและดาวน์ของ เขาได้ทำงานในสถานที่ก่อสร้างและที่โรงงานไม้และถูกจำคุกเป็นทาสในทะเลสูง. เกี่ยวกับหกปีที่ผ่านมาขณะที่ทำงานที่สถานที่ก่อสร้างในเมืองชายแดนไทย, Maung Htay ถูกจับโดยตำรวจไทยในระหว่างการโจมตี แตกลงในแรงงานข้ามชาติที่ผิดกฎหมาย เขาถูกนำมาจากเว็บไซต์และกักตัว. โบรกเกอร์พม่า Naing Oo, ชำระค่าปรับ 3,000 บาท (US $ 85) กับตำรวจในการแลกเปลี่ยนสำหรับการเปิดตัวหม่อง Htay ของสัญญาว่าเขาได้งานที่ดี Maung Htay มีความยินดีด้วยข้อเสนอ แต่งานที่ไม่เคยปรากฏ ได้อย่างรวดเร็วเขาตระหนักว่าการปล่อยตัวจากคุกจริงหมายความว่าเขาได้รับการขายให้กับแก๊งค้ามนุษย์และถูกส่งไปทำงานเป็นทาสบนเรือประมงในน่านน้ำอินโดนีเซีย. หม่อง Htay เป็นหนึ่งในพันของพม่าที่ทันสมัยวันที่ได้รับ ที่จัดขึ้นเป็นเชลยและทำให้การทำงานเป็นทาสโดยผู้ค้าในมหาสมุทรออกประเทศไทยและอินโดนีเซีย. "ผมทำงานวันและคืนในสายฝนในความร้อนและพายุ" หม่อง Htay กล่าวในการสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ "เราไม่ได้รับอาหารอย่างเพียงพอ เราต้องทำงานได้ [เมื่อ] เราได้รับบาดเจ็บและป่วย พวกเขาไม่ได้ให้ยาและการรักษา ผู้ป่วยที่ไม่สามารถทำงานได้ยิง. "เขากล่าวว่าเขาเห็นอย่างน้อย15 ชาวประมงที่ถูกทรมานและถูกยิงโดยกัปตันและลูกเรือเพราะพวกเขาป่วยและขอยา ศพชายถูกโยนลงไปในทะเล. "ผมรู้สึกเสียใจมากที่ได้เห็นเพื่อนร่วมงานเสียชีวิต แต่ผมไม่สามารถทำอะไรยกเว้นรู้สึกเศร้า พวกเขามีปืนพกและเรามีอะไร เราไม่สามารถไปกับพวกเขา "หม่อง Htay กล่าวว่าจากการจับกุมของเขา. ผ่านห้าปีที่เขาถูกขังอยู่ในทะเลหม่อง Htay ไม่มีเงิน สิ่งที่เขาได้รับเงินเดือนได้จ่ายให้แก่โบรกเกอร์ที่มีการขายเขาในการทำงานในเรือประมง เมื่อเขารู้ว่าเขาจะมีแนวโน้มที่ไม่เคยได้รับการปล่อยตัวและจะตายในทะเลหม่อง Htay มติให้เสี่ยงทุกอย่างที่จะหลบหนี. "ฉันตัดสินใจที่จะว่ายน้ำสำหรับชีวิตของฉันไม่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะไม่มีอะไรที่อาจจะเลวร้ายยิ่งกว่าการเป็นทาส . ผมรู้ว่ามีเพียงสองสิ่ง ฉันจะตายหรือได้รับการปลดปล่อย ถ้าผมไม่ตายฉันจะได้รับเสรีภาพ ดังนั้นมันเป็นเวลากลางคืน ผมและเพื่อนกระโดดลงไปในน้ำและว่ายน้ำสำหรับชีวิตของเรา ทั้งหมดที่ฉันต้องเป็นเสื้อผ้าที่ผมใส่และโทรศัพท์. "เขาต้องการจับโทรศัพท์เขาต้องการซื้อเมื่อเขาทำงานที่โรงงานไม้ห่อในพลาสติกก่อนที่จะกระโดดลงไปในน้ำ "เมื่อเรามาถึงฝั่งผมใช้โทรศัพท์ของฉันเรียกขอความช่วยเหลือ" หม่อง Htay กล่าว. เมื่อเขาไปถึงฝั่งบนเกาะในอินโดนีเซียที่ชายแดนน่านน้ำไทยที่ Maung Htay กล่าวว่าเขาเรียกว่าหมายเลขโทรศัพท์ที่เขาเห็นเป็นลายลักษณ์อักษรบนป้ายและป้ายโฆษณา ช่วยเหลือการเสนอขาย เขาได้รับการช่วยเหลือจากทีมงานจากต่อต้านระบบทาสระหว่างประเทศด้านสิทธิมนุษยชนขององค์กรพัฒนาเอกชน (NGO) ที่ทำงานเพื่อขจัดทุกรูปแบบของการเป็นทาสทั่วโลก เขาถูกนำตัวไปยังเกาะภูเก็ตในประเทศไทยที่ต่อต้านระบบทาสนานาชาติปล่อยเขาให้กับมูลนิธิเพื่อการศึกษาและการพัฒนา (FED) ซึ่งเป็นแรงงานที่องค์กรสิทธิมนุษยชนชาวพม่าที่อยู่ในภาคใต้ของประเทศไทย. มินอู, แรงงานสิทธิมนุษยชนกิจกรรมที่ทำงานให้กับ FED บอก วารสาร "ต่อต้านระบบทาสติดต่อสำนักงานของเราและขอให้เราดูแลเขา เราไปช่วยเขากับทนายความและเพื่อนร่วมงานของเรา ตอนนี้เขาเป็นกับเราและปลอดภัย. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หวังสำหรับอนาคตที่สดใส หม่องเทซ้ายพม่า ตั้งแต่เขายังเป็นวัยรุ่น ตอนนี้เขาเป็น 42 แต่ความฝันของเขายังห่างไกลจากตระหนัก เขายังยากจน และไม่มีการติดต่อกับพ่อแม่ของเขา หลังจากกว่า 20 ปีของการทำงานในไทย

หม่องเทของการเดินทางมี ups และดาวน์ เขาได้ทำงานในสถานที่ก่อสร้างและโรงงานยางพาราและถูกจับไปเป็นทาสในทะเลสูง

ประมาณ 6 ปีที่แล้ว ตอนที่ทำงานที่ไซต์งานก่อสร้างในเมืองชายแดน ไทย เมือง ไฮ ถูกจับกุมโดยเจ้าหน้าที่ตำรวจในระหว่างการโจมตีการปราบปรามแรงงานต่างด้าวผิดกฎหมาย เขาถูกนำมาจากเว็บไซต์ตัว

พม่านายหน้า นายอู , จ่ายค่าปรับ 3 , 000 บาท ( US $ 85 ) ตำรวจในการแลกเปลี่ยนสำหรับหม่องเทรุ่นสัญญาว่าเขาทำได้ดีมาก หม่องเท ซึ่งตามข้อเสนอ แต่งานที่ไม่เคยปรากฏ . เขาตระหนักอย่างรวดเร็วว่าปล่อยเขาจากคุกจริงหมายถึงเขาได้ขายให้กับแก๊งค้ามนุษย์และถูกส่งมาทำงานเป็นทาสบนเรือประมงในน่านน้ำอินโดนีเซีย .

หม่องเทเป็นหนึ่งในพันของสมัยพม่าที่ถูกจับและให้ทำงานเป็นทาสโดยผู้ค้าในมหาสมุทรนอกประเทศไทยและอินโดนีเซีย

" ผมทำงานวันและคืน ลมฝน ในความร้อนและในพายุ " หม่องเทกล่าวในการสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ . " เราไม่ได้เลี้ยงอย่างเพียงพอ เราต้องทำงาน [ เมื่อ ] เราได้รับบาดเจ็บและป่วย พวกเขาให้ยา และการรักษาคนป่วยที่ไม่สามารถทำงานได้ถูกยิง "

เขาบอกว่าเขาเห็นอย่างน้อย 15 ชาวประมงถูกทรมานและถูกยิงโดยกัปตัน และลูกเรือ เพราะพวกเขาป่วยและขอยาด้วย ร่างกายของมนุษย์ถูกโยนลงไปในทะเล

" ฉันกำลังเศร้ามากเห็นเพื่อนร่วมงานตาย แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากรู้สึกเศร้า พวกเขามี ปืนพก และเราไม่มีอะไรเลย เราไม่สามารถไปสู้เขา" หม่องเทกล่าวว่าการจับกุมของเขา

ผ่านห้าปีเขาถูกขังอยู่ในทะเล เมือง ไฮ ไม่มีเงิน สิ่งที่เขาได้รับคือเงินเดือนที่จ่ายให้นายหน้าที่ขายเขาไปทำงานบนเรือตกปลา เมื่อเขาตระหนักว่าเขาจะไม่มีวันถูกเปิดเผย และอาจตายในทะเล เมือง ไฮ มีมติที่จะเสี่ยงทุกอย่างเพื่อหนี

" ผมตัดสินใจว่ายน้ำสำหรับชีวิตของฉันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพราะไม่มีอะไรจะเลวร้ายยิ่งกว่าการเป็นทาส ผมรู้แค่สองอย่าง ฉันจะตายหรือรอด . ถ้าฉันไม่ตาย ฉันก็จะได้รับอิสรภาพ ดังนั้น มันคือตอนกลางคืน ผมและเพื่อนกระโดดลงไปในน้ำและว่ายน้ำเพื่อเอาชีวิตรอด ทั้งหมดที่ผมมีคือเสื้อผ้าที่ผมใส่ และโทรศัพท์ "

เขาจะจับโทรศัพท์ เขาจะซื้อตอนที่เค้าทำงานไม้โรงงานห่อในพลาสติกก่อนที่จะกระโดดลงไปในน้ำ " เมื่อเราไปถึงฝั่ง

ผมใช้โทรศัพท์เรียกให้ช่วย " หม่องเทบอกว่า

เมื่อเขาถึงฝั่งบนเกาะในอินโดนีเซีย ที่ติดกับน่านน้ำไทยเมือง ไฮ บอกว่าเขาเรียกหมายเลขโทรศัพท์ที่เขาเห็นเขียนบนป้ายและป้ายเสนอความช่วยเหลือ เขาถูกช่วยโดยทีมงานจากต่อต้านทาสนานาชาติเป็นสิทธิมนุษยชน องค์กรพัฒนาเอกชน ( NGO ) ซึ่งทำงานเพื่อขจัดทุกรูปแบบของการเป็นทาสทั่วโลก เขาถูกนำตัวไปยังเกาะภูเก็ต ประเทศไทย ที่ต่อต้านทาสนานาชาติ ปล่อยตัวเขาให้กับมูลนิธิเพื่อการศึกษาและการพัฒนา ( FED ) , องค์กรสิทธิแรงงานพม่าที่อยู่ในภาคใต้

มินอู เป็นสิทธิของชนชั้นแรงงานที่ทำงานให้เฟดบอกวารสาร" ต่อต้านทาสติดต่อสำนักงานของเราและให้เราดูแลเขา เราก็ช่วยเหลือเขา กับทนาย และเพื่อนร่วมงานของเรา ตอนนี้เขาอยู่กับเรา และปลอดภัย