We study the effects of labor mobil

We study the effects of labor mobility within a currency union suffering from nominal rigidities. When the demand shortfall in depressed region is mostly internal, migration may not help regional macroeconomic adjustment. When external demand is also at the root of the problem, migration out of depressed regions may produce a posi- tive spillover for stayers. We consider a planning problem and compare its solution to the equilibrium. We find that the equilibrium is generally constrained inefficient, although the welfare losses may be small if the economy suffers mainly from internal demand imbalances.


Mundell (1961) is famously cited for his exaltation of labor mobility as a precondition for optimal currency areas. This idea, which quickly settled as a cornerstone of the growing Optimal Currency Area (OCA) literature, seems broadly consistent with the preciously few experiences we have to date. The United States enjoys relatively high mobility and has proven to be a successful currency union. Mobility is arguably much lower within the Eurozone, which sunk into trouble scarcely ten years after its inauguration.



For useful comments and discussions we thank Arnaud Costinot, Thomas Philippon and Robert Shimer, as well as seminar participants at MIT and the Federal Reserve Bank of Atlanta.
1See Dellas and Tavlas (2009) for a review of the OCA literature. Important precedents to Mundell (1961) are Friedman (1953), Meade (1957), and Scitovsky (1958). Mundell emphasized that labor mobility may be imperfect across regions within national borders, so that this OCA condition may not hold even for a single country, thereby weakening Friedman’s argument for flexible exchange rates at the national level.
For example, according to Bonin et al. (2008) annual interstate mobility in the US was 2-2.5% in 2005 and 2006, while cross-border moves within Europe are around 0.1%.
The OCA literature has isolated other factors for a union’s success, including fiscal and product market integration, which also differ between the US and the Eurozone.


Intuitive as Mundell’s notion may be, we know of no formal study connecting mobility with macroeconomic adjustment within a currency union. To remedy this, we set up a currency union model featuring nominal rigidities and incorporate labor mobility across the different regions (or countries) that compose the currency union. We use this simple model to tackle two related questions. First, does mobility help stabilize macroeconomic conditions across regions in a union? Second, is equilibrium mobility socially optimal?
Our findings do not fully validate the Mundellian view, but they are consistent with a potential important role for mobility. Workers migrating away from depressed regions naturally benefit from the option to pick up and go somewhere better. The interesting and less obvious question is whether their exodus also helps those that stay behind. That is, whether it aids in the macroeconomic adjustment of regions. A major insight of our analysis is that the answer to this question is subtle because workers leaving a region depart not only with their labor, but also with their purchasing power.
Indeed, we provide a benchmark case where migration has no effect on the per capita allocations across regions. For this benchmark, the entire demand shortfall in depressed regions is internal, located within the non-tradable sector. When workers migrate out of a depressed region local labor supply is reduced, but so is the demand non-traded goods, which, in turn, lowers the demand for labor. The two effects cancel, leaving the situation for stayers unchanged.
Away from this neutral benchmark, depressed regions might also suffer from external demand shortfalls. When this is the case, migration out of depressed regions may help improve the region’s macroeconomic outcome. For example, at the opposite end of the spectrum, suppose regions only produce traded goods and that there is no home bias in the demand for these goods. The demand for each region’s product is then determined entirely by external demand at the union level, and internal demand plays no special role. In this case, migration out of a depressed region improves the outcome of stayers by increasing their employment, income and consumption.
Overall, these results highlight that the macroeconomic spillover benefits from mobilty are not straightforward. In particular, the degree of economic openness (how much regions trade with one another) turns out to be a key parameter. Openness was proposed by McKinnon (1963) as another precondition for an optimal currency area. Our findings thus reveal an interesting interaction between these two separate notions discussed in the OCA literature.
Turning to the second, normative, question we find that the equilibrium with free mobility is not generally constrained efficient. Typically, there is too little mobility from a social welfare perspective

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราศึกษาผลกระทบของการเคลื่อนไหวแรงงานภายในสหภาพสกุลที่ทุกข์ทรมานจาก rigidities ระบุ เมื่อกรณีอุปสงค์ในภูมิภาคตกอยู่ภายในส่วนใหญ่ โยกย้ายอาจไม่ช่วยปรับปรุงเศรษฐกิจมหภาคระดับภูมิภาค เมื่อความต้องการภายนอกเป็นที่รากของปัญหา ย้ายจากภูมิภาคที่ตกอาจผลิต spillover posi tive สำหรับเปิด เราพิจารณาปัญหาวางแผน และการเปรียบเทียบการแก้ไขสมดุล เราพบว่า สมดุลได้โดยทั่วไปจำกัดต่ำ แม้ว่าการสูญเสียสวัสดิการอาจถ้าเศรษฐกิจ suffers จากความไม่สมดุลของความต้องการภายในส่วนใหญ่ซึ่งมีการอ้างถึง Mundell (1961) สำหรับเขา exaltation เคลื่อนไหวแรงงานเป็นเงื่อนไขการสกุลเงินที่เหมาะสม ความคิดนี้ ซึ่งชำระเป็นรากฐานของวรรณกรรมที่ตั้งสกุลเงินสูงสุด (OCA) เติบโตอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนทั่วไปสอดคล้องกับประสบการณ์ไม่กี่ preciously ที่มีวัน สหรัฐอเมริกาตลอดการเคลื่อนไหวค่อนข้างสูง และได้พิสูจน์ให้ สหภาพสกุลประสบความสำเร็จ เห็นว่าต่ำกว่ามากในยูโรโซน ซึ่งจมลงในปัญหาแทบสิบปีหลังจากของนอก ได้ความคิดเห็นที่เป็นประโยชน์และสนทนา เราขอบคุณ Arnaud Costinot, Thomas Philippon และโรเบิร์ต Shimer ตลอดจนผู้เข้าร่วมสัมมนาที่ MIT และธนาคารกลางของแอตแลนต้า1See Dellas and Tavlas (2009) for a review of the OCA literature. Important precedents to Mundell (1961) are Friedman (1953), Meade (1957), and Scitovsky (1958). Mundell emphasized that labor mobility may be imperfect across regions within national borders, so that this OCA condition may not hold even for a single country, thereby weakening Friedman’s argument for flexible exchange rates at the national level.For example, according to Bonin et al. (2008) annual interstate mobility in the US was 2-2.5% in 2005 and 2006, while cross-border moves within Europe are around 0.1%.The OCA literature has isolated other factors for a union’s success, including fiscal and product market integration, which also differ between the US and the Eurozone.Intuitive as Mundell’s notion may be, we know of no formal study connecting mobility with macroeconomic adjustment within a currency union. To remedy this, we set up a currency union model featuring nominal rigidities and incorporate labor mobility across the different regions (or countries) that compose the currency union. We use this simple model to tackle two related questions. First, does mobility help stabilize macroeconomic conditions across regions in a union? Second, is equilibrium mobility socially optimal?Our findings do not fully validate the Mundellian view, but they are consistent with a potential important role for mobility. Workers migrating away from depressed regions naturally benefit from the option to pick up and go somewhere better. The interesting and less obvious question is whether their exodus also helps those that stay behind. That is, whether it aids in the macroeconomic adjustment of regions. A major insight of our analysis is that the answer to this question is subtle because workers leaving a region depart not only with their labor, but also with their purchasing power.Indeed, we provide a benchmark case where migration has no effect on the per capita allocations across regions. For this benchmark, the entire demand shortfall in depressed regions is internal, located within the non-tradable sector. When workers migrate out of a depressed region local labor supply is reduced, but so is the demand non-traded goods, which, in turn, lowers the demand for labor. The two effects cancel, leaving the situation for stayers unchanged.Away from this neutral benchmark, depressed regions might also suffer from external demand shortfalls. When this is the case, migration out of depressed regions may help improve the region’s macroeconomic outcome. For example, at the opposite end of the spectrum, suppose regions only produce traded goods and that there is no home bias in the demand for these goods. The demand for each region’s product is then determined entirely by external demand at the union level, and internal demand plays no special role. In this case, migration out of a depressed region improves the outcome of stayers by increasing their employment, income and consumption.Overall, these results highlight that the macroeconomic spillover benefits from mobilty are not straightforward. In particular, the degree of economic openness (how much regions trade with one another) turns out to be a key parameter. Openness was proposed by McKinnon (1963) as another precondition for an optimal currency area. Our findings thus reveal an interesting interaction between these two separate notions discussed in the OCA literature.Turning to the second, normative, question we find that the equilibrium with free mobility is not generally constrained efficient. Typically, there is too little mobility from a social welfare perspective

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราศึกษาผลกระทบของการเคลื่อนย้ายแรงงานภายในสหภาพสกุลเงินที่ทุกข์ทรมานจากเข้มงวดเล็กน้อย เมื่อขาดแคลนอุปทานในภูมิภาคมีความสุขเป็นส่วนใหญ่ภายในการโยกย้ายไม่อาจช่วยให้การปรับตัวทางเศรษฐกิจมหภาคของภูมิภาค เมื่อมีความต้องการภายนอกยังเป็นที่รากของปัญหาการอพยพออกจากพื้นที่ที่มีความสุขอาจทำให้กระทบเชิงบวกสำหรับ stayers เราพิจารณาปัญหาการวางแผนและเปรียบเทียบวิธีการแก้ปัญหาที่จะสมดุล เราพบว่าการสมดุลเป็นข้อ จำกัด โดยทั่วไปไม่มีประสิทธิภาพแม้ว่าการสูญเสียสวัสดิการอาจจะเล็กถ้าเศรษฐกิจได้รับความทุกข์ความไม่สมดุลของส่วนใหญ่มาจากความต้องการภายใน. Mundell (1961) อ้างที่มีชื่อเสียงสำหรับความปลื้มปีติของเขาในการเคลื่อนย้ายแรงงานเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับพื้นที่สกุลเงินที่เหมาะสมที่สุด ความคิดนี้ซึ่งตัดสินได้อย่างรวดเร็วเป็นรากฐานที่สำคัญของการเจริญเติบโตของพื้นที่ที่เหมาะสมสกุลเงิน (OCA) วรรณกรรมดูเหมือนว่าสอดคล้องกันในวงกว้างที่มีประสบการณ์ไม่กี่ preciously เรามีถึงวันที่ สหรัฐอเมริกาสนุกกับการเคลื่อนไหวที่ค่อนข้างสูงและมีการพิสูจน์แล้วว่าเป็นสกุลเงินที่ประสบความสำเร็จสหภาพ Mobility เป็น arguably ที่ต่ำกว่ามากภายในยูโรโซนซึ่งจมลงไปในปัญหาแทบสิบปีหลังจากเข้ารับตำแหน่ง. สำหรับความคิดเห็นที่มีประโยชน์และการอภิปรายเราขอขอบคุณ Arnaud Costinot โทมัส Philippon และโรเบิร์ต Shimer เช่นเดียวกับผู้เข้าร่วมสัมมนาที่ MIT และธนาคารกลางของแอตแลนตา . 1See Dellas และ Tavlas (2009) สำหรับการทบทวนวรรณกรรม OCA ทำนองสิ่งสำคัญที่จะ Mundell (1961) เป็นฟรีดแมน (1953) มี้ด (1957) และ Scitovsky (1958) Mundell เน้นย้ำว่าการเคลื่อนย้ายแรงงานอาจจะไม่สมบูรณ์ทั่วทุกภูมิภาคภายในพรมแดนของประเทศเพื่อให้สภาพนี้ OCA ไม่อาจถือถึงแม้จะเป็นประเทศเดียวจึงลดลงโต้แย้งของฟรีดแมนสำหรับอัตราแลกเปลี่ยนที่มีความยืดหยุ่นในระดับชาติ. ยกตัวอย่างเช่นตาม Bonin et al, (2008) การเคลื่อนไหวของรัฐประจำปีในสหรัฐอเมริกาเป็น 2-2.5% ในปี 2005 และปี 2006 ในขณะที่การเคลื่อนย้ายข้ามพรมแดนในยุโรปอยู่ที่ประมาณ 0.1%. วรรณกรรม OCA ได้แยกปัจจัยอื่น ๆ สำหรับความสำเร็จของสหภาพรวมทั้งบูรณาการทางการคลังและการตลาดผลิตภัณฑ์ ซึ่งยังแตกต่างกันระหว่างสหรัฐและยูโรโซน. ที่ใช้งานง่ายเป็นความคิด Mundell อาจจะเรารู้ไม่ทางการศึกษาการเชื่อมต่อการเคลื่อนไหวที่มีการปรับเศรษฐกิจมหภาคภายในสหภาพสกุลเงิน เพื่อแก้ไขปัญหานี้เราตั้งรูปแบบสหภาพสกุลเงินที่มีการเข้มงวดเล็กน้อยและรวมการเคลื่อนย้ายแรงงานในภูมิภาคที่แตกต่างกัน (หรือประเทศ) ที่ประกอบด้วยสหภาพสกุลเงิน เราใช้รูปแบบนี้ง่ายที่จะแก้ไขปัญหาสองคำถามที่เกี่ยวข้อง ขั้นแรกให้ความช่วยเหลือการเคลื่อนไหวไม่รักษาเสถียรภาพทางเศรษฐกิจมหภาคเงื่อนไขทั่วภูมิภาคในสหภาพหรือไม่? ประการที่สองคือการเคลื่อนไหวสมดุลที่ดีที่สุดสังคม? ค้นพบของเราไม่ได้ตรวจสอบอย่างเต็มที่มุมมอง Mundellian แต่พวกเขามีความสอดคล้องกับบทบาทที่สำคัญที่มีศักยภาพสำหรับการเคลื่อนไหว แรงงานอพยพออกจากพื้นที่ที่มีความสุขตามธรรมชาติได้รับประโยชน์จากตัวเลือกในการรับและไปที่ไหนสักแห่งที่ดีขึ้น คำถามที่น่าสนใจและไม่ชัดเจนว่าการอพยพของพวกเขายังช่วยให้ผู้ที่อยู่ข้างหลัง นั่นคือไม่ว่าจะช่วยในการปรับตัวทางเศรษฐกิจมหภาคของภูมิภาค ข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญของการวิเคราะห์ของเราคือคำตอบสำหรับคำถามนี้เป็นที่ลึกซึ้งเพราะคนงานออกจากพื้นที่ที่ออกไม่เพียง แต่มีแรงงานของพวกเขา แต่ยังมีกำลังซื้อของพวกเขา. อันที่จริงเรามีให้กรณีมาตรฐานที่ย้ายถิ่นไม่มีผลกับต่อหัว การจัดสรรในแต่ละภูมิภาค สำหรับมาตรฐานนี้ขาดแคลนความต้องการทั้งในภูมิภาคเป็นความสุขภายในที่ตั้งอยู่ในภาคที่ไม่ได้ซื้อขาย เมื่อคนงานอพยพออกจากพื้นที่ที่มีความสุขอุปทานแรงงานในท้องถิ่นจะลดลง แต่เพื่อให้เป็นสินค้าที่ไม่ใช่การซื้อขายความต้องการซึ่งในที่สุดก็จะช่วยลดความต้องการแรงงาน ทั้งสองผลกระทบยกเลิกการออกจากสถานการณ์สำหรับ stayers ไม่เปลี่ยนแปลง. ห่างจากมาตรฐานที่เป็นกลางนี้ภูมิภาคหดหู่นอกจากนี้ยังอาจต้องทนทุกข์ทรมานจากการไขความต้องการภายนอก เมื่อเป็นกรณีนี้การอพยพออกจากพื้นที่ที่มีความสุขอาจช่วยปรับปรุงผลทางเศรษฐกิจมหภาคของภูมิภาค ยกตัวอย่างเช่นที่ปลายตรงข้ามของสเปกตรัมสมมติว่าภูมิภาคเพียง แต่ผลิตสินค้าและการซื้อขายที่ไม่มีอคติบ้านในความต้องการสินค้าเหล่านี้ ความต้องการสินค้าของแต่ละภูมิภาคจะถูกกำหนดแล้วทั้งหมดโดยอุปสงค์จากต่างประเทศในระดับสหภาพและความต้องการภายในไม่เล่นบทบาทพิเศษ ในกรณีนี้การอพยพออกจากพื้นที่ที่มีความสุขช่วยเพิ่มผลของ stayers โดยการเพิ่มการจ้างงานรายได้และการบริโภค. โดยรวม, ผลลัพธ์เหล่านี้เน้นที่ผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจมหภาคที่ล้นจาก mobilty ไม่ได้ตรงไปตรงมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งระดับของการเปิดกว้างทางเศรษฐกิจ (การค้าเท่าใดภูมิภาคกับคนอื่น) จะออกมาเป็นพารามิเตอร์ที่สำคัญ การเปิดกว้างที่เสนอโดย McKinnon (1963) เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับพื้นที่ที่ดีที่สุดของสกุลเงินอื่น ค้นพบของเราจึงเผยให้เห็นการทำงานร่วมกันที่น่าสนใจระหว่างทั้งสองความคิดแยกต่างหากที่กล่าวถึงในวรรณคดี OCA. หันไปที่สองกฎเกณฑ์คำถามที่เราพบว่าสมดุลที่มีความคล่องตัวฟรีที่ไม่ได้ จำกัด โดยทั่วไปที่มีประสิทธิภาพ โดยปกติจะมีการเคลื่อนไหวน้อยเกินไปจากมุมมองของสวัสดิการสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราศึกษาผลกระทบของการเคลื่อนย้ายแรงงานภายในสหภาพเงินตรา ทุกข์จากตราสาร rigidities . เมื่อความต้องการในภูมิภาคยังคงซบเซาอยู่ภายในเป็นส่วนใหญ่ การอพยพอาจช่วยการปรับตัวทางเศรษฐกิจของภูมิภาค เมื่อมีความต้องการจากภายนอก ก็เป็นรากของปัญหาการย้ายถิ่นออกของภูมิภาคหดหู่อาจผลิต posi - การสั่งให้ stayers .เราพิจารณาปัญหาการวางแผนและการเปรียบเทียบโซลูชันของการสมดุล เราพบว่า สมดุล โดยทั่วไปจะ จำกัด ประสิทธิภาพ ถึงแม้ว่าสวัสดิการขาดทุนอาจจะเล็ก ถ้าเศรษฐกิจทุกข์เป็นผลจากความไม่สมดุลของความต้องการภายใน


มันเดลล์ ( 1961 ) ได้อ้างถึงความสูงส่งของเขาแรงงานเป็นเงื่อนไขล่วงหน้าสำหรับพื้นที่แลกเปลี่ยนที่ดีที่สุด ความคิดนี้ซึ่งรีบตัดสินเป็นหลักสําคัญของการเติบโตที่ดีที่สุดแลกเปลี่ยนเงิน พื้นที่ ( OCA ) วรรณกรรม ดูเหมือนจะสอดคล้องกับประสบการณ์ในวงกว้างไม่กี่อย่างดีเราได้ถึงวันที่ สหรัฐอเมริกาตลอดการเคลื่อนไหวค่อนข้างสูงและมีพิสูจน์เป็น สหภาพสกุลเงินที่ประสบความสำเร็จ การลดลงอย่างมากในยูโรโซน ซึ่งปัญหาแทบจมลงไปในสิบปีหลังจากเปิดตัว



)สำหรับความคิดเห็นและการสนทนาที่มีประโยชน์เราขอบคุณอาร์โนด์ costinot โทมัส philippon และโรเบิร์ต ชิมเมอร์ รวมทั้งผู้เข้าร่วมสัมมนาที่ MIT และธนาคารกลางของแอตแลนต้า เดลลัส และ tavlas
1see ( 2009 ) สำหรับความคิดเห็นของตัวแทนวรรณกรรม ตัวอย่างที่สำคัญมันเดล ( 1961 ) ฟรีดแมน ( 1953 ) , มี้ด ( 1957 ) และ scitovsky ( 1958 )มันเดลเน้นว่าแรงงานที่อาจจะไม่สมบูรณ์ในภูมิภาคภายในพรมแดนประเทศ ดังนั้นเงื่อนไขทางการเงินนี้อาจถือแม้แต่ประเทศเดียว งบลง ฟรีดแมนเป็นอาร์กิวเมนต์สำหรับอัตราแลกเปลี่ยนที่ยืดหยุ่นในระดับชาติ .
ตัวอย่างเช่นตามที่โบนิน et al . ( 2008 ) การเคลื่อนย้ายระหว่างรัฐต่อปีในสหรัฐอเมริกา 2 % ในปี 2005 และ 2006