1 I'll never forget the first pet w

1 I'll never forget the first pet we ever had. My family and I had lived in an apartment forever, and it didn't allow pets. That never stopped my pet-loving sister and me from begging for a pet constantly, though. 2 Finally one summer we moved into our own home. It was a small bungalow in the city. It took us awhile to get moved in and feel like we had ownership of the place. My mother, for example, continued to say, "Turn down the music; you'll disturb the people upstairs." Finally it dawned on us--the house belonged to us. We could do whatever we wanted, including having a pet.

3 Right on schedule a cat showed up on our front steps. My sister and I were sunning ourselves on the steps and trying to decide what to do next during a rather boring summer vacation The huge tabby-colored tomcat came and brushed his long fur against our legs. He never asked for any food, mind you, but just seemed to want to be petted. We learned later the cat was a Maine coon, so named because of its size and because some people in Maine evidently thought the large breed looked like a raccoon This is a sweet kitty," my sister Denise crooned, scratching the cat's ears. Hardly a kitty at that size, I thought, but the cat just bellied up for more sunning and scratching as if he belonged with us We aren't keeping that cat," said Mom. "It's a stray; we don't know anything about it, and it's too big." The cat didn't seem to mind. He just sauntered away like he owned the whole neighborhood

6 We saw the cat only occasionally during the hot days of August and the milder days of September, but when the rain showers of October came, the cat renewed its efforts to be adopted. Try to enjoy a fall evening with a cat the size of a small raccoon howling on top of your mailbox. Still, our parents wouldn't let us bring the cat inside, which reduced Denise to tears The cat is wet and cold," Denise cried. "He needs us! 8 It was a rainy October. By this time the cat had spent several wet, cold nights outside. Finally our parents relented 9 Dad said, "Okay, bring the cat onto the porch for the night. But don't let it into the house 10 From the way my sister carried on I think my parents realized it was a fight they would not win. Denise was all smiles as she dried the cat with a towel, fed him, and then made him a bed from old towels. She would have slept out there with the cat if my parents had let her So, the next morning we packed the cat into the car for a trip to the veterinarian. "If we're going to have a cat, we'd better make sure it's a healthy one," our parents declared The veterinarian pronounced the cat healthy but was surprised by the cat's size. "He must weigh more than twenty pounds," she said"I don't know

that he needs that much food. Try feeding him twice a day, and see how much he eats 13 It was Denise who finally named the cat Let's call him Beau she said dreamily 14 We often let Beau outside during the day, but he always returned when we called him. "Beau! Beau!" we'd yell, then watch as Beau shot a straight line for home in hopes of getting an extra meal 15 In the evenings, Beau curled up with us on the couch. At night, when we stretched and turned off the television, Beau continued to head for the porch. He always slept there, even during cold snowy December nights. Finally, Denise decided to cure Beau of his porch sleeping habit, and she carried him to bed with her one night. Beau liked this even better 16 But when Denise, who had read that indoor cats are healthier and live longer, decided Beau should become an indoor cat, Beau rebelled Evidently he had only been looking for a place to spend his nights 17"Why is that cat howling at the door?" my father yelled. "Jason, put him outside." Even Denise didn't complain, for she couldn't stand the wild howls Beau emitted any more than the rest of us

18 Denise fed Beau canned cat food morning and night, but he often begged for more when she got home from school. "No, Beau, you can't eat now," she told the cat soothingly. Beau responded by heading straight to the door for a howl session. These invariably ended with one of us putting Beau outside. Later we learned that one of our neighbors had fed Beau when he was a stray. She didn't know that we had adopted Beau, so she continued to feed him whenever he came by 19 Then Beau, who thought watching television was a bad habit, initiated games of hide-and seek with us at night. Hopping off the couch he crouched on the carpet in a playful position Then he hid, often behind the couch, and waited to be fished out. His antics mobilized the entire family even Dad as we chased him around the house, searching and laughing 20 Finally we had everything a family could possibly want a house of our own a loving family, and our very own pet, at last

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1 ฉันไม่เคยจะลืมสัตว์เลี้ยงแรกที่เราเคยมี ครอบครัวของฉันและฉันได้อาศัยอยู่ในอพาร์ทเม้นตลอดไป และจะไม่อนุญาตให้นำสัตว์เลี้ยงเข้า ที่ไม่เคยหยุดผมและน้องสาวที่รักสัตว์เลี้ยงของฉันจากขอทานสำหรับสัตว์เลี้ยงตลอดเวลา แม้ว่า ฤดูร้อนหนึ่งในที่สุด 2 เราย้ายเข้าไปในบ้านของเราเอง บังกะโลพักได้ มันเอาเราสักครู่ได้รับย้ายใน และรู้สึกเป็นเจ้าของมา แม่ ตัวอย่าง ต่อว่า "ปิดเพลง คุณจะรบกวนคนอยู่ชั้นบน" สุดท้าย ก็เริ่มขึ้นเรา - อยู่บ้านเรา เราสามารถทำสิ่งที่เราต้อง รวมทั้งมีสัตว์เลี้ยงได้3 บนเวลาแมวปรากฏตัวในตอนหน้าของเรา น้องสาวของฉันและฉันได้ทอดตนเองในขั้นตอน และพยายามตัดสินใจว่า จะทำต่อไปในช่วงวันหยุดฤดูร้อนค่อนข้างน่าเบื่อทอมแคท tabby สีขนาดใหญ่มา และงานของเขาขนยาวกับขาของเรา เขาไม่เคยถามสำหรับอาหาร คุณ แต่เพียงดูเหมือนต้องการจะ petted เราเรียนรู้ในภายหลังแมวได้เป็น coon เมน ชื่อดังนั้น ขนาดของ และเนื่องจากบางคนในเมนอย่างเห็นได้ชัดคิดว่า สายพันธุ์ขนาดใหญ่เหมือนกับสัตว์คล้ายหมีเล็กนี้เป็นคิตตี้หวาน เดนิสน้องสาวของฉัน crooned เกาหูแมว ไม่คิตตี้ขนาดนั้น คิด แต่แมว bellied สำหรับทอดเพิ่มเติม และเกาว่า เขาอยู่กับเราเพียงแค่ เราไม่ได้รักษาที่แมว กล่าวว่า แม่ "มันคือไตรโลก เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมัน และมากเกินไป" แมวไม่ได้ดูเหมือนจิตใจ เขาเพียงแค่ sauntered ไปเหมือนเขาเป็นเจ้าของพื้นที่ใกล้เคียงทั้งหมด6 เราเห็นแมวเพียงบางวันร้อนเดือนสิงหาคมและกันยายนวันพะแนง แต่เมื่อฝนเดือนตุลาคมมา แมวต่ออายุความพยายามในการจะนำ ลองไปตกตอนเย็นกับแมวขนาดของสัตว์คล้ายหมีเล็กเล็กเห่าหอนอยู่ด้านบนของกล่องจดหมายของคุณ ยังคง พ่อแม่ของเราไม่ให้เราให้แมวภายใน เดนิสที่ลดน้ำตาแมวเปียกและเย็น เดนิสร้อง "เขาต้องการเรา 8 ได้ตุลาคมฝน โดยขณะนี้ แมวได้ใช้เวลาหลายเปียก เย็นคืนนอก ในที่สุดพ่อแม่ของเรากล่าวว่า พ่อ relented 9 "เอาล่ะ นำแมวบนระเบียงสำหรับกลางคืน แต่อย่าให้มันเข้าบ้าน 10 จากแบบที่น้องทำในคิดว่า พ่อรับรู้มันเป็นการต่อสู้ที่พวกเขาจะไม่ชนะ เดนิสมีทั้งหมดยิ้มเธอแห้งแมวกับผ้าเช็ดตัว เลี้ยงเขา และจากนั้น ทำให้เขานอนจากผ้าขนหนูเก่า เธอจะได้นอนหลับออกมีกับแมวถ้าพ่อแม่ของฉันมีให้เธอนั้น นี้เราบรรจุแมวในรถสำหรับการเดินทางไปลงที่ "เรากำลังจะมีแมว เราจะดีขึ้นแน่เป็นหนึ่งในอาหารเสริมเพื่อสุขภาพ พ่อแม่ของเราประกาศสัตวแพทย์ออกเสียงแมวสุขภาพดี แต่ประหลาดขนาดแมว "เขาต้องมีน้ำหนักมากกว่ายี่สิบปอนด์ เธอกล่าวว่า "ฉันไม่รู้ว่าเขาต้องการอาหารที่มาก ลองให้อาหารเขาสามี และดูว่าเขากิน 13 ก็เดนิสที่สุด ชื่อแมวลองโทรเขาโบก็ dreamily เรามักจะให้โบว์ภายนอกระหว่างวัน 14 แต่เขาจะกลับมาเมื่อเราเรียกเขา "โบว์ โบ "เราจะร้อง แล้วดูโบยิงเส้นตรงสำหรับไปรับอาหารเสริม 15 ใน โบว์โค้งขึ้นกับเราบนโซฟา ในเวลากลางคืน เมื่อเรายืด และปิดโทรทัศน์ โบว์ยังคงมุ่งหน้าระเบียง เขาเสมอนอนหลับมี แม้แต่ในช่วงคืนเดือนธันวาคมหิมะเย็น สุดท้าย เดนิสตัดสินใจที่จะรักษาโบของนิสัยของเขานอนระเบียง และเธอทำให้เขานอนกับเธอคืน โบชอบ 16 นี้ยิ่ง แต่เมื่อเดนิส ที่ได้อ่านว่า ร่มแมวสุขภาพดี และโบว์ยาว เลือกที่สดควรจะ มีแมวในร่ม โบว์ฝ่าฝืนกรีซ เขามีเท่านั้นรอที่จะใช้จ่ายคืนเขา 17" ทำไมเป็นแมวที่เห่าหอนที่ประตู? " พ่อ yelled "Jason แมวนอก" เดนิสแม้ไม่บ่น สำหรับเธอไม่สามารถยืนป่าแล่นลอยเรื่อยไปโบออกมาได้มากกว่าของเราเดนิส 18 อาหารกระป๋องแมวอาหารตอนเช้าและคืนโบ แต่เขามักจะขอร้องสำหรับขึ้นเมื่อเธอได้รับบ้านจากโรงเรียน "ไม่ โบ คุณไม่กินตอนนี้ เธอบอกแมวเงียบ โบตอบตามหัวข้อที่ตรงกับประตูสำหรับเซสชัน howl เหล่านี้สิ้นสุดคงเส้นคงวาของเราวางโบนอก หลังจากเราเรียนรู้เพื่อนบ้านของเราอย่างใดอย่างหนึ่งได้เลี้ยงโบเมื่อไตรโลกเป็น เธอไม่ทราบว่า เราได้นำโบ เพื่อเธอต่อให้อาหารเขาทุกครั้งที่เขามา 19 แล้วโบ ที่คิดว่า ดูโทรทัศน์มีนิสัยไม่ดี เริ่มต้นเกมซ่อน- หากับเราในเวลากลางคืน กระโดดออกจากโซฟาเขา crouched บนพรมในตำแหน่งขี้เล่น แล้วเขา ซ่อน มักอยู่หลังโซฟา และรอการถูกล้วงออกมา เขาใช้ปฏิบัติทั้งครอบครัวแม้แต่พ่อกับเราคนนั้นได้ไล่เขารอบบ้าน ค้นหา และการหัวเราะ 20 สุดท้าย เรามีทุกอย่างที่ครอบครัวสามารถอาจต้องบ้านของเราเองรักครอบครัว สัตว์เลี้ยงของเราเองมาก ในที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1 ฉันจะไม่ลืมสัตว์เลี้ยงที่แรกที่เราเคยมี ผมและครอบครัวได้อาศัยอยู่ในอพาร์ทเม้นตลอดไปและจะไม่อนุญาตให้มีสัตว์เลี้ยง ที่ไม่เคยหยุดน้องสาวของสัตว์เลี้ยงที่รักของฉันและฉันจากการขอทานสำหรับสัตว์เลี้ยงอย่างต่อเนื่องแม้ว่า 2 ในที่สุดคนหนึ่งในช่วงฤดูร้อนที่เราย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านของเราเอง มันเป็นบังกะโลขนาดเล็กในเมือง มันต้องใช้เวลาสักครู่เราจะได้รับการย้ายไปอยู่และความรู้สึกเหมือนเรามีความเป็นเจ้าของสถานที่ แม่ของฉันเช่นยังคงพูดว่า "เปิดลงเพลง. คุณจะรบกวนคนข้างบน" ในที่สุดมันก็ dawned กับเรา - บ้านเป็นของเรา เราสามารถทำสิ่งที่เราต้องการรวมทั้งมีสัตว์เลี้ยง. 3 ขวาในตารางแมวปรากฏตัวขึ้นบนบันไดหน้าบ้านของเรา น้องสาวและฉันกำลังอาบแดดตัวเองของฉันเกี่ยวกับขั้นตอนและพยายามที่จะตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปในช่วงวันหยุดฤดูร้อนที่ค่อนข้างน่าเบื่อคราวแมวลายสีขนาดใหญ่ที่มาและแปรงขนยาวของเขากับขาของเรา เขาไม่เคยถามหาอาหารใจคุณ แต่เพียงดูเหมือนจะต้องการที่จะ petted เราได้เรียนรู้ต่อมาแมวเป็นเมนคูนดังนั้นชื่อเพราะขนาดของมันและเพราะบางคนในรัฐเมนชัดคิดว่าสายพันธุ์ที่มีขนาดใหญ่ดูคล้ายแรคคูนนี้เป็นคิตตี้หวาน "น้องสาวของฉันเดนิส crooned เกาหูของแมว. แทบจะไม่ คิตตี้ขนาดนั้นผมคิดว่า แต่แมวเพียงขลาดสำหรับ sunning มากขึ้นและรอยขีดข่วนราวกับว่าเขาเป็นกับเราเราไม่ได้รักษาแมวที่ "แม่กล่าวว่า "มันเป็นความหลงทางเราไม่ทราบอะไรเกี่ยวกับมันและมันใหญ่เกินไป." แมวไม่ได้ดูเหมือนจะคิด เขาเพียง แต่ sauntered ไปเหมือนอย่างที่เขาเป็นเจ้าของพื้นที่ใกล้เคียงทั้ง6 เราเห็นแมวเพียงบางครั้งในช่วงวันที่อากาศร้อนของเดือนสิงหาคมและวันจ้าของเดือนกันยายน แต่เมื่ออาบน้ำฝนของเดือนตุลาคมมาแมวต่ออายุความพยายามที่จะถูกนำมาใช้ พยายามที่จะเพลิดเพลินกับยามเย็นในฤดูใบไม้ร่วงที่มีแมวขนาดของแรคคูนยิ่งใหญ่ขนาดเล็กด้านบนของกล่องจดหมายของคุณ ยังพ่อแม่ของเราจะไม่ปล่อยให้เรานำแมวภายในซึ่งช่วยลดเดนิสน้ำตาแมวเปียกและเย็น "เดนิสร้องไห้." เขาต้องการเรา! 8 มันเป็นฝนตุลาคม โดยขณะนี้แมวได้ใช้เวลาหลายเปียกคืนนอกเย็น ในที่สุดพ่อแม่ของเรายอมอ่อนข้อ 9 พ่อกล่าวว่า "เอาล่ะนำแมวบนระเบียงสำหรับคืน. แต่อย่าให้มันเข้ามาในบ้าน 10 จากวิธีการที่น้องสาวของฉันดำเนินการเกี่ยวกับที่ผมคิดว่าพ่อแม่ของฉันรู้ว่ามันเป็นการต่อสู้พวกเขาจะไม่ ชนะ. เดนิสเป็นรอยยิ้มที่เธอแห้งแมวด้วยผ้าขนหนูเลี้ยงเขาแล้วทำให้เขานอนจากผ้าขนหนูเก่า. เธอจะได้นอนหลับออกมีกับแมวถ้าพ่อแม่ของฉันมีให้เธอดังนั้นเช้าวันรุ่งขึ้นเราบรรจุ แมวเข้าไปในรถสำหรับการเดินทางไปสัตวแพทย์ที่. "ถ้าเรากำลังจะมีแมวเราควรที่จะให้แน่ใจว่ามันเป็นหนึ่งที่มีสุขภาพดี" พ่อแม่ของเราประกาศสัตวแพทย์ออกเสียงแมวมีสุขภาพดี แต่รู้สึกประหลาดใจโดยแมวที่ ขนาด. "เขาจะต้องมีน้ำหนักมากกว่า 20 £" เธอกล่าว "ผมไม่ทราบว่าเขาต้องการอาหารมากว่า ลองให้อาหารเขาวันละสองครั้งและดูว่าเขากิน 13 มันเป็นเดนิสที่ในที่สุดชื่อแมวขอเรียกเขาว่าแฟนเธอบอกว่าฝัน 14 เรามักจะปล่อยให้แฟนนอกในระหว่างวัน แต่เขามักจะกลับมาเมื่อเราเรียกเขาว่า "Beau! Beau!" เราจะตะโกนแล้วดูเป็น Beau ยิงเป็นเส้นตรงสำหรับบ้านในความหวังของการได้รับอาหารเสริม 15 ในตอนเย็น, Beau ขดกับเราบนโซฟา ในเวลากลางคืนเมื่อเรายืดและปิดโทรทัศน์ Beau ยังคงมุ่งหน้าระเบียง เขามักจะนอนหลับมีแม้ในช่วงคืนที่หิมะตกเย็นธันวาคม สุดท้ายเดนิสตัดสินใจที่จะรักษา Beau มุขนิสัยการนอนหลับของเขาและเธอพาเขาไปนอนกับเธอในคืนหนึ่ง Beau ชอบดียิ่งขึ้น 16 แต่เมื่อเดนิสที่ได้อ่านว่าแมวในร่มมีสุขภาพดีและมีชีวิตอยู่อีกต่อไปตัดสินใจ Beau ควรจะเป็นแมวในร่ม, Beau กบฎเห็นได้ชัดว่าเขาได้รับการมองหาสถานที่ที่จะใช้จ่ายคืนของเขา 17 "ทำไมว่า แมวยิ่งใหญ่ที่ประตู? " พ่อของฉันตะโกน "เจสันทำให้เขาออกไปข้างนอก." แม้เดนิสไม่บ่นเพราะเธอไม่สามารถยืนป่าโหยหวน Beau ปล่อยออกมามากกว่าที่เหลือของเรา18 เดนิสโบอาหารเช้าอาหารแมวกระป๋องและกลางคืน แต่เขามักจะขอร้องให้มากขึ้นเมื่อเธอได้กลับจากโรงเรียน "ไม่มีแฟนคุณไม่สามารถที่จะกินตอนนี้" เธอบอกกับแมวอย่างปลอบโยน Beau ตอบโดยมุ่งตรงไปที่ประตูสำหรับช่วงเห่าหอน เหล่านี้สิ้นสุดวันที่เสมอกับหนึ่งของเราวางโบนอก ต่อมาเราได้เรียนรู้ว่าหนึ่งในประเทศเพื่อนบ้านของเราเลี้ยง Beau เมื่อเขาเป็นจรจัด เธอไม่ได้รู้ว่าเราได้นำ Beau ดังนั้นเธอก็ยังคงที่จะเลี้ยงเขาเมื่อใดก็ตามที่เขามา 19 แล้ว Beau ใครจะคิดว่าการดูโทรทัศน์เป็นนิสัยที่ไม่ดีเริ่มเกมซ่อนและแสวงหากับเราในเวลากลางคืน กระโดดปิดที่นอนเขาหมอบบนพรมในตำแหน่งที่ขี้เล่นแล้วเขาซ่อนตัวมักจะอยู่เบื้องหลังโซฟาและรอคอยที่จะได้ออกไปตกปลา การแสดงตลกของเขาระดมทั้งครอบครัวพ่อแม้ในขณะที่เราไล่เขาไปรอบ ๆ บ้านค้นหาและหัวเราะ 20 ในที่สุดเรามีทุกอย่างในครอบครัวอาจจะต้องการบ้านของเราเองรักครอบครัวและสัตว์เลี้ยงของตัวเองมากของเราที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 ฉันจะไม่ลืม สัตว์เลี้ยงตัวแรกที่เราเคยมี ผมและครอบครัวได้อาศัยอยู่ในอพาร์ทเม้นท์ ตลอดไป และจะไม่อนุญาตให้สัตว์เลี้ยง นั่นไม่เคยหยุดรักสัตว์เลี้ยงน้องสาวของฉันและฉันจากขอทานสำหรับสัตว์เลี้ยงอย่างต่อเนื่อง แม้ว่า 2 ในที่สุดหน้าร้อนเราย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของเราเอง เป็นบังกะโลขนาดเล็กในเมือง เราใช้เวลาสักครู่เพื่อให้ย้ายในและรู้สึกเหมือนเราได้เป็นเจ้าของสถานที่ แม่ของฉันตัวอย่างเช่น ยังคงบอกว่า " เปิดเพลงหน่อย จะรบกวนคนที่อยู่ข้างบน สุดท้าย มันก็เกิดขึ้นกับเรา . . . บ้านนี้เป็นของเรา เราสามารถทำอะไรก็ได้ที่เราต้องการ รวมทั้งมีสัตว์เลี้ยง

3 ตารางที่ถูกต้องแมวขึ้นไปบนบันไดหน้าประตูของเราน้องสาวของฉันและฉันอยู่ในขั้นตอน sunning ตัวเองและพยายามที่จะตัดสินใจว่าจะทำอะไรต่อไปในช่วงฤดูร้อนวันหยุดค่อนข้างน่าเบื่อมาก แมวลายสีและแปรงขนยาวคราวมาของเขากับขาของเรา เขาไม่เคยขออาหาร จิตใจเธอ แต่ดูเหมือนจะเลี้ยง . เราได้เรียนรู้ต่อมาแมวเมนคูน ,ดังนั้นชื่อเพราะขนาดของมัน และเพราะบางคนในรัฐเมนเห็นได้ชัดว่าพันธุ์ใหญ่เหมือนแรคคูนเป็นคิตตี้หวาน " น้องสาวของเดนิส crooned เกาหูแมว . แทบจะเป็นคิตตี้ ขนาด ที่ผมคิด แต่แมวมันขลาดใน sunning และเกา ถ้าเขาเป็นของเรา เราไม่ได้รักษาแมวตัวนั้นกล่าวว่า " แม่ " มันหลงทาง ;เราไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับมันและมันใหญ่เกินไป " แมวไม่เหมือนใจ เขาเดินทอดน่องไปเหมือนเขาเป็นเจ้าของเพื่อนบ้าน

6 เราเห็นแมวเท่านั้นบางครั้งในระหว่างวันร้อนของเดือนสิงหาคมและ milder วันของเดือนกันยายน แต่เมื่อฝนตก ตุลามา แมวต่ออายุความพยายามที่จะนำมาใช้พยายามที่จะเพลิดเพลินกับยามเย็นตกอยู่กับแมว ขนาดเล็ก แรคคูนหอนที่ด้านบนของกล่องจดหมายของคุณ แต่พ่อแม่เราไม่ให้เราเอาแมวเข้าไป ซึ่งทำให้เดนิสน้ำตาแมวเปียกและเย็น " เดนิส ร้องไห้ " เขาต้องการเรา มันคือวันที่ฝนตก โดยครั้งนี้ได้ใช้เวลาหลายแมวเปียก เย็น คืน ข้างนอก ในที่สุดพ่อแม่โทษพ่อพูดว่า " โอเคเอาแมวไว้บนระเบียงในตอนกลางคืน แต่อย่าให้มันเข้าบ้านจากทางน้องสาวอุ้มฉันคิดว่าพ่อแม่ของฉันตระหนักว่ามันคือการต่อสู้ พวกเขาจะไม่ชนะ เดนิสก็ยิ้มขณะที่เธอแห้งแมวด้วยผ้าขนหนู ที่เลี้ยงเขา แล้วทำให้เขาลุกจากเตียง ผ้าขนหนูเก่า เธอคงต้องนอนกับแมว ถ้าพ่อแม่มีให้แล้วเช้าวันรุ่งขึ้นเราเอาแมวเข้าไปในรถสำหรับการเดินทางไปยังสัตวแพทย์ " ถ้าเราจะมีแมว เราน่าจะทำให้มันมีสุขภาพดี " พ่อแม่ของเราประกาศสัตวแพทย์ออกเสียงแมวที่มีสุขภาพดี แต่รู้สึกประหลาดใจที่ขนาดของแมว " . เขาต้องหนักกว่า 20 ปอนด์ , " เธอกล่าวว่า " ผมไม่รู้

ที่เขาต้องการอาหารมาก ลองให้อาหารเขาวันละ 2 ครั้งและดูว่าเขาจะกินมันถูก เดนิส ที่ในที่สุดก็ตั้งชื่อแมวขอเรียกเขาว่าแฟน เธอพูดอย่างเพ้อฝันเรามักจะให้โบอยู่ในระหว่างวัน แต่เขามักจะกลับเมื่อเราเรียกเขา " . โบ ! โบ ! เราก็ตะโกน แล้วดูโบ ยิงเป็นเส้นตรงสำหรับบ้านในหวังของการเสริมอาหารในตอนเย็นกับเรา โบนอนขดตัวอยู่บนโซฟา ตอนกลางคืนเมื่อเรายืดและปิดโทรทัศน์ โบ ยังคงมุ่งหน้าไปที่ระเบียง เขามักจะนอนที่นั่น แม้ในช่วงเย็นหิมะตกหนักธันวาคมคืน ในที่สุด , เดนิส ตัดสินใจที่จะรักษาแฟนของเขาที่ระเบียงนอน นิสัย เธออุ้มเขาไปนอนกับเธอคืนหนึ่ง โบชอบกว่า 16 แต่เมื่อ เดนิส ใครได้อ่านแมวในร่มมีสุขภาพดีและมีชีวิตอยู่อีกต่อไปตัดสินใจดีควรเป็นแมวในร่ม , โบ กบฏ ทำให้เขาถูกมองหาสถานที่ที่จะใช้จ่ายคืนของเขา 17 " ทำไมแมวหอนที่ประตู ? พ่อตะโกน " เจสัน เอาเขาออกไป แม้เดนิส ไม่เคยบ่น เธอทนไม่ได้ที่ป่าโหยหวนโบออกมามากกว่าพวกเราที่เหลือ

18 เดนิส เดวิส บิ้วกระป๋องอาหารแมวตอนเช้าและกลางคืนแต่เขามักจะร้องขอมากกว่าตอนที่เธอกลับจากโรงเรียน . ไม่ , โบ , คุณกินตอนนี้ไม่ได้ " เธอบอกแมวปลอบโยน . โบตอบโดยตรงไปที่ประตูสำหรับชั้นเซสชัน เหล่านี้ต้องจบลงด้วยคนใส่โบ นอก ต่อมาเราได้เรียนรู้ว่า หนึ่งในเพื่อนบ้านของเราเลี้ยงโบ เมื่อเขาเป็นสุนัขจรจัด หล่อนไม่รู้ว่าเราได้ใช้โบเธอยังคงให้อาหารเขาเมื่อใดก็ตามที่เขามา แล้วแฟนที่คิดว่าดูโทรทัศน์เป็นนิสัยที่ไม่ดี เริ่มต้นเกมซ่อนและแสวงหากับเราในเวลากลางคืน กระโดดจากโซฟา เขาย่อตัวลงบนพรมในตำแหน่งขี้เล่น เขามักจะซ่อนอยู่หลังโซฟา และรอที่จะหยิบออกมา การแสดงตลกของเขาระดมทั้งครอบครัวแม้แต่พ่อในขณะที่เราวิ่งไล่เขาไปทั่วบ้านการค้นหาและหัวเราะในที่สุดเราได้ทุกอย่าง ครอบครัวอาจจะต้องการบ้านของเราเอง เป็นคนที่รักครอบครัวและสัตว์เลี้ยงของเราเองมาก ในที่สุด