Okay, /x/, I need your help with th

Okay, /x/, I need your help with this. This is not copypasta, this is a long read, but I feel like my safety or well-being could very well depend on this. This is video game related, specifically Majora's Mask, and this is the creepiest shit that has ever happened to me in my entire life.

Having said that, I recently moved into my dorm room starting as a Sophomore in college and a friend of mine gave me his old Nintendo 64 to play. I was stoked, to say the least, I could finally play all of those old games of my youth that I hadn't touched in at least a decade. His Nintendo 64 came with one yellow controller and a rather shoddy copy of Super Smash Brothers, and while beggars can't be choosers, needless to say it didn't take long until I became bored of beating up LVL 9 CPUs.

That weekend I decided to drive around a few neighborhoods about twenty minutes or so off campus, hitting up the local garage sales, hoping to score on some good deals from ignorant parents). I ended up picking up a copy of Pokemon Stadium, Goldeneye (fuck yeah), F-Zero, and two other controllers for two dollars. Satisfied, I began to drive out of the neighborhood when one last house caught my attention. I still have no idea why it did, there were no cars there and only one table was set up with random junk on it, but something sort of drew me there. I usually trust my gut on these things so I got out of the car and I was greeted by an old man. His outward appearance was, for lack of a better word, displeasing. It was odd, if you asked me to tell you why I thought he was displeasing, I couldn't really pinpoint anything - there was just something about him that put me on edge, I can't explain it. All I can tell you is that if it wasn't in the middle of the afternoon and there were other people within shouting distance, I would not have even thought of approaching this man.

He flashed a crooked smiled at me and asked what I was looking for, and immediately I noticed that he must be blind in one of his eyes; his right eye had that "glazed over" look about it. I forced myself to look to his left eye instead, trying not to offend, and asked him if he had any old video games.

I was already wondering how I could politely excuse myself from the situation when he would tell me he had no idea what a video game was, but to my surprise he said he had a few ones in an old box. He assured me he'd be back in a "jiffy" and turned to head back into the garage. As I watched him hobble away, I couldn't help but notice what he was selling on his table. Littered across his table were rather… peculiar paintings; various artworks that looked like ink blots that a psychiatrist might show you. Curious, I looked through them - it was obvious why no one was visiting this guy's garage sale, these weren't exactly aesthetically pleasing. As I came to the last one, for some reason it looked almost like Majora's Mask - the same heart-shaped body with little spikes protruding outward. Initially I just thought that since I was secretly hoping to find that game at these garage sales, some Freudian bullshit was projecting itself into the ink blots, but given the events that happened afterward I'm not so sure now. I should have asked the man about it. I wish I would have asked the man about it.

After staring at the Majora-shaped blot, I looked up and the old man was suddenly there again, arms-length in front of me, smiling at me. I'll admit I jumped out of reflex and I laughed nervously as he handed me a Nintendo 64 cartridge. It was the standard grey color, except that someone had written Majora on it in black permanent marker. I got butterflies in my stomach as I realized what a coincidence this was and asked him how much he wanted for it.

The old man smiled at me and told me that I could have it for free, that it used to belong to a kid who was about my age that didn't live here anymore. There was something weird about how the man phrased that, but I didn't really pay any attention to then, I was too caught up in not only finding this game but getting it for free.

I reminded myself to be a bit skeptical since this looked like a pretty shady cartridge and there's no guarantee it would work, but then the optimist inside me interjected that maybe it was some kind of beta version or pirated version of the game and that was all I needed to be back on cloud nine. I thanked the man and the man smiled at me and wished me well, saying "Goodbye then!" - at least that's what it sounded like to me. All the way in the car-ride home, I had a nagging doubt that the man had said something else. My fears were confirmed when I booted up the game (to my surprise it worked just fine) and there was one save file named simply "BEN". "Goodbye Ben", he was saying "Goodbye Ben". I felt bad for the man, obviously a grandparent and obviously going senile, and I - for some reason or another - reminded him of his grandson "Ben".

Out of curiosity I looked at the save file. Eyeballing it, I could tell that he was pretty far in the game - he had almost all of the masks and 3/4 remains of the bosses. I noticed that he had used an owl statue to save his game, he was on Day 3 and by the Stone Tower Temple with hardly an hour left before the moon would crash. I remember thinking that it was a shame that he had come so close to beating the game but he never finished it. I made a new file named "Link" out of tradition and started the game, ready to relive my childhood.

For such a shady looking game cartridge, I was impressed at how smoothly it ran - literally just like a retail copy of the game save for a few minor hiccups here and there (like textures being where they shouldn't be, random flashes of cutscenes at odd intervals, but nothing too bad). However the only thing that was a little unnerving was that at times the NPCs would call me "Link" and at other times they would call me "BEN". I figured it was just a bug - a fluke in the programming causing our files to get mixed up or something. It did kind of creep me out though after a while, and it was around after I had beaten the Woodfall Temple that I regrettably went into the save files and deleted "BEN" (I had intended to preserve the file just out of respect of the game's original owner, it's not like I needed two files anyway), hoping that that would solve the problem. It did and it didn't, now NPCs wouldn't call me anything, where my name should be in the dialogue there was just a blank space (my save file name was still called "Link", though). Frustrated, and with homework to do, I put the game down for a day.

I started playing the game again last night, getting the Lens of Truth and working my way towards completing the Snowhead Temple. Now, some of you more hardcore Majora's Mask players know about the "4th Day" glitch - for those who don't you can Google it but the jist of it is that right as the clock is about to hit 00:00:00 on the final day, you talk to the astronomer and look through the telescope. If you time it right the countdown disappears and you essentially have another day to finish whatever you were doing. Deciding to do the glitch to try and finish the Snowhead Temple, I happened to get it right on the first try and the time counter at the bottom disappeared.

However, when I pressed B to exit the telescope, instead of being greeted by the astronomer I found myself in the Majora boss fight room at the end of the game (the trippy boxed in arena) staring at Skull Kid hovering above me. There was no sound, just him floating in the air above me, and the background music which was regular for the area (but still creepy). Immediately my palms began to sweat - this was definitely not normal. Skull Kid NEVER appeared here. I tried moving around the area, and no matter where I went, Skull Kid would always be facing me, looking at me, not saying anything. Nothing would happen though, and this kept up for around sixty seconds. I thought the game had bugged or something - but I was beginning to doubt that very much.

I was about to reach for the reset button when text appeared on my screen: "You're not sure why, but you apparently had a reservation…" I instantly recognized that text - you get that message when you get the Room Key from Anju at the Stock Pot Inn, but why was it playing here? I refused to entertain the notion that it was almost as if the game was trying to communicate with me. I started navigate the room again, testing to see if that was some sort of trigger that enabled me to interact with something here, then I realized how stupid I was - to even think that someone could reprogram the game like this was absurd. Sure enough, fifteen seconds later another message appeared on the screen, and again like the first one it was already a pre-existing phrase "Go to the lair of the temple's boss? Yes/No". I paused for a second, contemplating what I should press and how the game would react, when I realized that I couldn't select no. Taking a deep breath, I pressed Yes and the screen faded to white, with the words "Dawn of a New Day" with the subtext "||||||||" beneath it. Where I was ported to filled me with the most intense sense of dread and impending fear I had ever experienced

The only way I can describe the way I felt here is having this feeling of inexplicable depression on a profound scale. I am normally not a depressed person, but the way I felt here was a feeling that I didn't even knew existed - it was such a twisted, powerful presence that seemed to wash over me.

I appeared in some kind of weird twilight-zone version of Clock Town. I walked out of the Clock Tower (as you normally do when you start from Day 1) only to find that all of the inhabitants were gone. Usually with the 4th Day glitch you can still find the guards and the dog that runs around outside the tower - this time they were all gone. What replaced them was the ominous feeling that there was something out there, in the same area as me and that it wa

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอาล่ะ / x /, ต้องการความช่วยเหลือของคุณนี้ ไม่ copypasta นี้จะยาวอ่าน แต่ฉันรู้สึกเหมือนฉันปลอดภัย หรือสุขภาพไม่ดีขึ้นอยู่นี้ นี่คือวิดีโอเกมที่เกี่ยวข้อง โดยเฉพาะของ Majora หน้ากาก และเป็นคน creepiest ที่เคยเกิดขึ้นกับฉันในชีวิตต้องบอกว่า ฉันเพิ่งย้ายเข้าของฉันหอพักห้องพักเริ่มต้น Sophomore ในวิทยาลัยและเพื่อนของฉันให้ฉันเขา 64 Nintendo เก่าเล่น ฉันถูก stoked จะ อาจสุดท้ายเล่นเกมเหล่านั้นอายุของเยาวชนของฉันที่ฉันไม่ได้สัมผัสในทศวรรษน้อยทั้งหมด นินเทนโด 64 เขามาพร้อมกับตัวควบคุมสีเหลืองและสำเนาตลอดแต่พี่ชนซุปเปอร์ และขณะ beggars ไม่ choosers จำเป็นต้องพูดก็ไม่ได้รับจนเบื่อของการตีค่า Cpu ระดับ 9 เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ฉันตัดสินใจขับรอบละแวกใกล้เคียงกี่ประมาณยี่สิบนาที หรือดังนั้น ปิดวิทยาเขต กดปุ่มขายรถท้องถิ่น หวังคะแนนในบางข้อเสนอที่ดีจากผู้ปกครองซะ) ฉันสิ้นสุดขึ้นสำเนาของโปเกมอนสเตเดียม Goldeneye (fuck ใช่), F- ศูนย์ และตัวควบคุมสองสำหรับสองดอลลาร์ พอใจ เริ่มขับออกจากพื้นที่ใกล้เคียงเมื่อบ้านหลังสุดท้ายหนึ่งจับผม นอกจากนี้ผมยังมีความคิดทำไมมัน มีรถไม่มี และตารางเดียวตั้งจังค์สุ่มมัน แต่สิ่งที่จัดเรียงของวาดฉันมี ฉันมักจะเชื่อลำไส้ของฉันในสิ่งเหล่านี้เพื่อให้ผมออกจากรถ และฉันได้รับการต้อนรับ โดยมีคน รูปลักษณ์ภายนอกของเขาได้ ขาดคำดี displeasing ก็แปลก ถ้าคุณถามฉันจะบอกคุณทำไมผมคิดว่า เขา displeasing ฉันไม่สามารถจริง ๆ แม่นยำอะไร - มีเพียงบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเขาที่ฉันวางบนขอบ ฉันไม่สามารถอธิบายได้ ทั้งหมดที่ฉันสามารถบอกคุณได้ว่าถ้ามันไม่ได้อยู่ตรงกลางของตอนบ่าย และมีคนอื่นอยู่ shouting จะไม่มีแม้แต่คิดของกำลังคนนี้เขาถ่ายที่คดยิ้มที่ฉัน และถามฉันถูกมองหา และทันทีผมสังเกตเห็นว่า เขาต้องตาบอดหนึ่งดวงตาของเขา ตาขวาของเขามีลักษณะที่ "เคลือบผ่าน" เลย ฉันบังคับตัวเองมองไปที่ตาซ้ายของเขาแทน พยายามไม่บาด และขอให้เขาถ้า เขามีวิดีโอเกมเก่าI was already wondering how I could politely excuse myself from the situation when he would tell me he had no idea what a video game was, but to my surprise he said he had a few ones in an old box. He assured me he'd be back in a "jiffy" and turned to head back into the garage. As I watched him hobble away, I couldn't help but notice what he was selling on his table. Littered across his table were rather… peculiar paintings; various artworks that looked like ink blots that a psychiatrist might show you. Curious, I looked through them - it was obvious why no one was visiting this guy's garage sale, these weren't exactly aesthetically pleasing. As I came to the last one, for some reason it looked almost like Majora's Mask - the same heart-shaped body with little spikes protruding outward. Initially I just thought that since I was secretly hoping to find that game at these garage sales, some Freudian bullshit was projecting itself into the ink blots, but given the events that happened afterward I'm not so sure now. I should have asked the man about it. I wish I would have asked the man about it.After staring at the Majora-shaped blot, I looked up and the old man was suddenly there again, arms-length in front of me, smiling at me. I'll admit I jumped out of reflex and I laughed nervously as he handed me a Nintendo 64 cartridge. It was the standard grey color, except that someone had written Majora on it in black permanent marker. I got butterflies in my stomach as I realized what a coincidence this was and asked him how much he wanted for it.The old man smiled at me and told me that I could have it for free, that it used to belong to a kid who was about my age that didn't live here anymore. There was something weird about how the man phrased that, but I didn't really pay any attention to then, I was too caught up in not only finding this game but getting it for free.I reminded myself to be a bit skeptical since this looked like a pretty shady cartridge and there's no guarantee it would work, but then the optimist inside me interjected that maybe it was some kind of beta version or pirated version of the game and that was all I needed to be back on cloud nine. I thanked the man and the man smiled at me and wished me well, saying "Goodbye then!" - at least that's what it sounded like to me. All the way in the car-ride home, I had a nagging doubt that the man had said something else. My fears were confirmed when I booted up the game (to my surprise it worked just fine) and there was one save file named simply "BEN". "Goodbye Ben", he was saying "Goodbye Ben". I felt bad for the man, obviously a grandparent and obviously going senile, and I - for some reason or another - reminded him of his grandson "Ben".Out of curiosity I looked at the save file. Eyeballing it, I could tell that he was pretty far in the game - he had almost all of the masks and 3/4 remains of the bosses. I noticed that he had used an owl statue to save his game, he was on Day 3 and by the Stone Tower Temple with hardly an hour left before the moon would crash. I remember thinking that it was a shame that he had come so close to beating the game but he never finished it. I made a new file named "Link" out of tradition and started the game, ready to relive my childhood.For such a shady looking game cartridge, I was impressed at how smoothly it ran - literally just like a retail copy of the game save for a few minor hiccups here and there (like textures being where they shouldn't be, random flashes of cutscenes at odd intervals, but nothing too bad). However the only thing that was a little unnerving was that at times the NPCs would call me "Link" and at other times they would call me "BEN". I figured it was just a bug - a fluke in the programming causing our files to get mixed up or something. It did kind of creep me out though after a while, and it was around after I had beaten the Woodfall Temple that I regrettably went into the save files and deleted "BEN" (I had intended to preserve the file just out of respect of the game's original owner, it's not like I needed two files anyway), hoping that that would solve the problem. It did and it didn't, now NPCs wouldn't call me anything, where my name should be in the dialogue there was just a blank space (my save file name was still called "Link", though). Frustrated, and with homework to do, I put the game down for a day.
I started playing the game again last night, getting the Lens of Truth and working my way towards completing the Snowhead Temple. Now, some of you more hardcore Majora's Mask players know about the "4th Day" glitch - for those who don't you can Google it but the jist of it is that right as the clock is about to hit 00:00:00 on the final day, you talk to the astronomer and look through the telescope. If you time it right the countdown disappears and you essentially have another day to finish whatever you were doing. Deciding to do the glitch to try and finish the Snowhead Temple, I happened to get it right on the first try and the time counter at the bottom disappeared.

However, when I pressed B to exit the telescope, instead of being greeted by the astronomer I found myself in the Majora boss fight room at the end of the game (the trippy boxed in arena) staring at Skull Kid hovering above me. There was no sound, just him floating in the air above me, and the background music which was regular for the area (but still creepy). Immediately my palms began to sweat - this was definitely not normal. Skull Kid NEVER appeared here. I tried moving around the area, and no matter where I went, Skull Kid would always be facing me, looking at me, not saying anything. Nothing would happen though, and this kept up for around sixty seconds. I thought the game had bugged or something - but I was beginning to doubt that very much.

I was about to reach for the reset button when text appeared on my screen: "You're not sure why, but you apparently had a reservation…" I instantly recognized that text - you get that message when you get the Room Key from Anju at the Stock Pot Inn, but why was it playing here? I refused to entertain the notion that it was almost as if the game was trying to communicate with me. I started navigate the room again, testing to see if that was some sort of trigger that enabled me to interact with something here, then I realized how stupid I was - to even think that someone could reprogram the game like this was absurd. Sure enough, fifteen seconds later another message appeared on the screen, and again like the first one it was already a pre-existing phrase "Go to the lair of the temple's boss? Yes/No". I paused for a second, contemplating what I should press and how the game would react, when I realized that I couldn't select no. Taking a deep breath, I pressed Yes and the screen faded to white, with the words "Dawn of a New Day" with the subtext "||||||||" beneath it. Where I was ported to filled me with the most intense sense of dread and impending fear I had ever experienced

The only way I can describe the way I felt here is having this feeling of inexplicable depression on a profound scale. I am normally not a depressed person, but the way I felt here was a feeling that I didn't even knew existed - it was such a twisted, powerful presence that seemed to wash over me.

I appeared in some kind of weird twilight-zone version of Clock Town. I walked out of the Clock Tower (as you normally do when you start from Day 1) only to find that all of the inhabitants were gone. Usually with the 4th Day glitch you can still find the guards and the dog that runs around outside the tower - this time they were all gone. What replaced them was the ominous feeling that there was something out there, in the same area as me and that it wa

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอาล่ะ / x / ฉันต้องการความช่วยเหลือของคุณด้วย นี้ไม่ได้เป็น copypasta นี้เป็นอ่านนาน แต่ฉันรู้สึกเหมือนความปลอดภัยหรือความเป็นอยู่ที่ดีของฉันเป็นอย่างดีอาจขึ้นอยู่กับการนี้ นี่คือวิดีโอเกมที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะ Majora หัวโขนและนี่คืออึ creepiest ที่เคยเกิดขึ้นกับผมในชีวิตของฉันทั้งหมด. ต้องบอกว่าฉันเพิ่งย้ายเข้าไปอยู่ในห้องพักหอพักของฉันเริ่มต้นปีในวิทยาลัยและเพื่อนของฉันให้ ฉันเก่าของเขานินเทน 64 ในการเล่น ผมได้รับความสุขในการบอกว่าอย่างน้อยที่สุดผมก็สามารถเล่นทุกคนเกมเก่าของเยาวชนของฉันที่ฉันไม่เคยได้สัมผัสอย่างน้อยทศวรรษที่ผ่านมา นินเทน 64 ของเขามากับตัวควบคุมสีเหลืองหนึ่งและสำเนาค่อนข้างต่ำของบราเดอร์ซูเปอร์ชนและในขณะที่ขอทานไม่สามารถ choosers จำเป็นต้องพูดมันไม่ได้ใช้เวลานานจนกว่าฉันจะกลายเป็นเบื่อของการตีขึ้น LVL 9 ซีพียู. ฉันวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ ตัดสินใจที่จะขับรถไปรอบละแวกใกล้เคียงไม่กี่ประมาณยี่สิบนาทีหรือดังนั้นนอกมหาวิทยาลัยตีขึ้นขายอู่ท้องถิ่นหวังที่จะทำคะแนนในบางข้อเสนอที่ดีจากพ่อแม่ไม่รู้) ฉันสิ้นสุดขึ้นยกขึ้นสำเนาของโปเกมอนสนามกีฬา Goldeneye (เพศสัมพันธ์ใช่) F-Zero และสองตัวควบคุมอื่น ๆ สำหรับสองดอลลาร์ พอใจผมเริ่มที่จะขับรถออกมาจากพื้นที่ใกล้เคียงเมื่อหนึ่งบ้านหลังสุดท้ายที่จับความสนใจของฉัน ผมยังมีความคิดว่าทำไมมันไม่มีรถไม่มีอยู่ที่นั่นและมีเพียงหนึ่งโต๊ะได้รับการตั้งค่ากับขยะสุ่มกับมัน แต่สิ่งที่จัดเรียงของการดึงฉันมี ฉันมักจะไว้วางใจลำไส้ของฉันในสิ่งเหล่านี้ดังนั้นผมจึงได้ออกจากรถและผมได้รับการต้อนรับจากคนเก่า รูปลักษณ์ภายนอกของเขาคือการขาดคำดี, ไม่พอใจ มันก็แปลกถ้าคุณถามฉันจะบอกคุณว่าทำไมผมคิดว่าเขาไม่พอใจฉันไม่สามารถจริงๆหาอะไร - มีอะไรบางอย่างเพียงเกี่ยวกับเขาที่ทำให้ฉันบนขอบผมไม่สามารถอธิบายได้ ทั้งหมดที่ผมสามารถบอกคุณได้ว่าถ้ามันไม่ได้อยู่ในช่วงกลางของช่วงบ่ายและมีคนอื่น ๆ ภายในตะโกนระยะทาง, ฉันจะไม่ได้คิดแม้แต่ใกล้ชายคนนี้. เขาประกายคดเคี้ยวยิ้มที่ผมและถามว่าสิ่งที่ฉันเป็น มองหาและทันทีที่ผมสังเกตเห็นว่าเขาจะต้องเป็นคนตาบอดในหนึ่งในสายตาของเขา; ตาขวาของเขามีว่า "เคลือบมากกว่า" มองเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมบังคับตัวเองให้มองไปที่ตาซ้ายของเขาแทนที่จะพยายามที่จะไม่รุกรานและถามเขาว่าเขามีวิดีโอใด ๆ เกมเก่า. ผมสงสัยอยู่แล้วว่าฉันจะขอโทษอย่างสุภาพตัวเองออกจากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเขาจะบอกผมว่าเขามีความคิดว่า วิดีโอเกมได้ แต่แปลกใจของฉันเขาบอกว่าเขามีคนไม่กี่คนในกล่องเก่า เขามั่นใจผมว่าเขาต้องการจะกลับมาอยู่ใน "ระยะเวลาอันสั้น" และหันไปมุ่งหน้ากลับเข้าไปในโรงรถ ขณะที่ผมดูเขาเดินกะโผลกกะเผลกออกไปผมไม่สามารถช่วย แต่สังเกตเห็นสิ่งที่เขาขายบนโต๊ะของเขา เกลื่อนบนโต๊ะของเขาค่อนข้าง ... ภาพวาดแปลก; งานศิลปะต่างๆที่ดูเหมือน blots หมึกที่จิตแพทย์อาจจะแสดงให้คุณเห็น อยากรู้อยากเห็นผมมองผ่านพวกเขา - มันเป็นที่ชัดเจนว่าทำไมไม่มีใครไปเยี่ยมโรงรถขายผู้ชายคนนี้ของเหล่านี้ไม่ว่า aesthetically ที่ชื่นชอบ ขณะที่ผมมาถึงคนสุดท้ายด้วยเหตุผลบางอย่างมันดูเกือบจะเหมือน Majora หัวโขน - ร่างกายรูปหัวใจเดียวกันมีหนามแหลมที่ยื่นออกมาเล็ก ๆ น้อย ๆ ออกไปด้านนอก ตอนแรกผมคิดว่าตั้งแต่ผมก็แอบหวังที่จะหาเกมที่ขายอู่เหล่านี้บางพล่ามฟรอยด์ได้รับการฉายตัวเองลงใน blots หมึก แต่ให้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นผมไม่แน่ใจว่าในขณะนี้ ฉันควรจะได้ถามคนเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันหวังว่าฉันจะได้ถามคนเกี่ยวกับเรื่องนี้. หลังจากที่จ้องมองที่ดวง Majora รูปผมเงยหน้าขึ้นและคนเก่าที่เป็นอยู่ ๆ ก็มีอีกครั้งแขนยาวด้านหน้าของฉันยิ้มมาที่ผม ฉันจะยอมรับฉันกระโดดออกมาจากการสะท้อนและฉันหัวเราะประหม่าในขณะที่เขามือฉัน Nintendo 64 ตลับ มันเป็นสีเทามาตรฐานยกเว้นคนที่เคยเขียน Majora กับมันในเครื่องหมายถาวรสีดำ ผมได้ผีเสื้อในท้องของฉันเป็นฉันตระหนักถึงสิ่งนี้คือความบังเอิญและถามเขาว่าเขาอยากให้มัน. ชายชรายิ้มให้ผมและบอกผมว่าผมสามารถมีได้ฟรีที่มันเคยเป็นเด็กที่ เป็นเรื่องเกี่ยวกับอายุของฉันที่ไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่อีกต่อไป มีบางอย่างแปลก ๆ เกี่ยวกับวิธีการที่คน phrased แต่ฉันไม่ได้จริงๆให้ความสนใจใด ๆ แล้วผมก็ติดกันในไม่เพียง แต่การหาเกมนี้ แต่ได้รับมันได้ฟรี. ฉันเตือนตัวเองให้เป็นบิตสงสัยตั้งแต่นี้ ดูเหมือนตลับร่มรื่นสวยและมีการรับประกันว่ามันจะทำงานไม่ได้ แต่แล้วมองโลกในแง่แทรกในตัวฉันว่าบางทีมันอาจจะเป็นชนิดของรุ่นเบต้ารุ่นบางส่วนหรือละเมิดลิขสิทธิ์ของเกมและนั่นคือทั้งหมดที่ฉันต้องการที่จะกลับมาในวันที่เก้าเมฆ ผมขอบคุณคนและคนที่ยิ้มให้ฉันและอยากฉันดีว่า "ลาก่อนแล้ว!" - อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่มันฟังดูเหมือนกับผม ทุกวิธีทางในบ้านนั่งรถผมมีข้อสงสัยจู้จี้ว่าผู้ชายคนนั้นได้กล่าวว่าอย่างอื่น ความกลัวของฉันได้รับการยืนยันเมื่อฉันเด้งขึ้นเกม (ที่แปลกใจของฉันมันทำงานได้ดี) และมีผู้หญิงคนหนึ่งบันทึกไฟล์ชื่อเพียง "เบน" "ลาก่อนเบน" เขาบอกว่า "ลาก่อนเบน" ผมรู้สึกไม่ดีสำหรับคนที่เห็นได้ชัดว่าปู่ย่าตายายและเห็นได้ชัดจะชราและฉัน - เหตุผลบางส่วนหรืออื่น - ทำให้เขานึกถึงหลานชายของเขา "เบน". จากความอยากรู้ผมมองที่บันทึกไฟล์ eyeballing นั้นผมบอกได้เลยว่าเขาเป็นคนน่ารักไกลในเกม - เขามีเกือบทั้งหมดของมาสก์และ 3/4 ยังคงเป็นของผู้บังคับบัญชา ผมสังเกตเห็นว่าเขาใช้รูปปั้นนกฮูกที่จะบันทึกเกมของเขาเขาเป็นวันที่ 3 และวัดหอหินแทบจะไม่เหลือชั่วโมงก่อนที่ดวงจันทร์จะผิดพลาด ผมจำได้ว่าคิดว่ามันเป็นความอัปยศที่เขามาให้ใกล้เคียงกับเกมเต้น แต่เขาไม่เคยเสร็จ ฉันทำไฟล์ใหม่ชื่อ "เชื่อมโยง" จากประเพณีและเริ่มเกมพร้อมที่จะมีชีวิตอีกวัยเด็กของฉัน. สำหรับเช่นร่มรื่นตลับเกมที่ดูผมรู้สึกประทับใจที่ว่ามันวิ่งได้อย่างราบรื่น - ตัวอักษรเช่นเดียวกับสำเนาการค้าปลีกของเกมที่บันทึก สำหรับสะอึกเล็กน้อยไม่กี่ที่นี่และมี (เช่นพื้นผิวที่เป็นที่พวกเขาไม่ควรจะกะพริบสุ่มของ cutscenes ในช่วงเวลาที่แปลก แต่ไม่มีอะไรเลวร้ายเกินไป) แต่สิ่งเดียวที่เป็นความตกใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็คือว่าในช่วงเวลาที่ NPCs จะเรียกผมว่า "เชื่อมโยง" และในเวลาอื่น ๆ ที่พวกเขาจะเรียกผมว่า "เบน" ฉันคิดว่ามันเป็นเพียงข้อผิดพลาด - ความบังเอิญในการเขียนโปรแกรมที่ทำให้เกิดไฟล์ของเราที่จะได้รับการผสมขึ้นหรือบางสิ่งบางอย่าง มันไม่คืบชนิดของฉันออก แต่หลังจากที่ในขณะและมันก็เป็นรอบหลังจากที่ฉันได้ตี Woodfall วัดที่น่าเสียใจที่ฉันเดินเข้าไปในห้องบันทึกไฟล์และลบ "เบน" (ฉันตั้งใจที่จะรักษาไฟล์เพียงแค่ออกจากส่วนที่เกี่ยวกับ เจ้าของเดิมของเกมก็ไม่ชอบผมจำเป็นต้องมีสองไฟล์แล้ว) หวังว่าที่จะแก้ปัญหา มันไม่ได้และมันไม่ได้ตอนนี้ NPCs จะไม่เรียกฉันอะไรที่ชื่อของฉันควรจะอยู่ในการเจรจามีเพียงพื้นที่ว่างเปล่า (ฉันบันทึกชื่อไฟล์ก็ยังคงเรียกว่า "เชื่อมโยง" แม้ว่า) ผิดหวังและมีการบ้านที่ต้องทำผมวางเกมลงวัน. ผมเริ่มเล่นเกมอีกครั้งคืนที่ผ่านมาได้รับเลนส์ของความจริงและวิธีการทำงานของฉันที่มีต่อการกรอก Snowhead วัด ตอนนี้บางส่วนของคุณมากขึ้นไม่ยอมใครง่ายๆ Majora ผู้เล่นหน้ากากรู้เกี่ยวกับ "วันที่ 4" ความผิดพลาด - สำหรับผู้ที่ไม่ได้คุณสามารถ Google แต่ jist ของมันคือเป็นนาฬิกาที่เหมาะสมเป็นเรื่องเกี่ยวกับที่จะตี 00:00:00 บน วันสุดท้ายที่คุณพูดคุยกับนักดาราศาสตร์และมองผ่านกล้องโทรทรรศน์ ถ้าคุณมีเวลานับถอยหลังมันขวาหายไปและคุณเป็นหลักมีอีกวันที่จะเสร็จสิ้นสิ่งที่คุณทำ การตัดสินใจที่จะทำผิดพลาดและพยายามจบ Snowhead วัดฉันเกิดขึ้นที่จะได้รับมันขวาในครั้งแรกลองและนับเวลาที่ด้านล่างหายไป. แต่เมื่อผมกด B เพื่อออกจากกล้องโทรทรรศน์แทนการถูกต้อนรับจากนักดาราศาสตร์ ฉันพบตัวเองอยู่ในห้องต่อสู้เจ้านาย Majora ตอนท้ายของเกม (trippy ชนิดบรรจุกล่องในเวที) จ้องมองที่กะโหลกศีรษะเด็กโฉบเหนือเรา ไม่มีเสียงเป็นเพียงแค่เขาลอยอยู่ในอากาศมากกว่าฉันและเพลงพื้นหลังซึ่งเป็นปกติสำหรับพื้นที่ (แต่ก็ยังน่าขนลุก) ทันทีที่ฝ่ามือของฉันเริ่มที่จะเหงื่อ - นี้เป็นมั่นเหมาะไม่ปกติ กะโหลกศีรษะเด็กไม่เคยปรากฏที่นี่ ฉันพยายามย้ายไปรอบ ๆ พื้นที่และเรื่องที่ผมไปไม่มีกะโหลกศีรษะเด็กมักจะต้องเผชิญฉันมองที่ผมไม่ได้พูดอะไร ไม่มีอะไรที่จะเกิดขึ้นแม้ว่าและนี้เก็บไว้ประมาณหกสิบวินาที ผมคิดว่าเกมได้ร้องหรืออะไร - แต่ผมเริ่มสงสัยว่ามาก. ผมกำลังจะเข้าถึงสำหรับปุ่มรีเซ็ตเมื่อข้อความที่ปรากฏบนหน้าจอของฉัน: "คุณไม่แน่ใจว่าทำไม แต่คุณเห็นได้ชัดว่ามีการจองห้องพัก ... "ผมได้รับการยอมรับทันทีข้อความที่ - คุณได้รับข้อความว่าเมื่อคุณได้รับกุญแจห้องจากเอนจูที่หม้อสต็อก Inn แต่ทำไมมันเล่นที่นี่? ฉันปฏิเสธที่จะสร้างความบันเทิงให้ความคิดที่ว่ามันก็เกือบจะเป็นถ้าเกมได้พยายามที่จะสื่อสารกับฉัน ผมเริ่มนำทางห้องพักอีกครั้งการทดสอบเพื่อดูว่าคือการจัดเรียงของทริกเกอร์บางอย่างที่ช่วยให้ผมในการโต้ตอบกับบางสิ่งบางอย่างที่นี่แล้วผมรู้ว่าผมเป็นคนโง่ - จะได้คิดว่าคนที่สามารถตั้งโปรแกรมเกมเช่นนี้เป็นเรื่องเหลวไหล พอแน่ใจว่าสิบห้าวินาทีต่อมาอีกข้อความหนึ่งที่ปรากฏบนหน้าจอและอีกครั้งเหมือนคนแรกแล้วมันเป็นวลีที่มีอยู่ก่อน "ไปซ่อนของเจ้านายของวัด? Yes / No" ฉันหยุดชั่วคราวเป็นครั้งที่สอง, ใคร่ครวญสิ่งที่ฉันควรกดและวิธีการที่เกมนี้จะตอบสนองเมื่อฉันตระหนักว่าฉันไม่สามารถเลือกไม่มี การหายใจลึก ๆ ผมกด Yes และหน้าจอจางเป็นสีขาวกับคำว่า "รุ่งอรุณของวันใหม่" ที่มีความนัย "||||||||" อยู่ข้างใต้ ที่ผมย้ายมาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่รุนแรงที่สุดของความกลัวและความกลัวที่กำลังจะมาฉันได้เคยมีประสบการณ์วิธีเดียวที่ฉันสามารถอธิบายวิธีการที่ผมรู้สึกว่าที่นี่จะมีความรู้สึกของภาวะซึมเศร้าลึกลับนี้ในระดับที่ลึกซึ้ง ปกติผมไม่ได้เป็นคนมีความสุข แต่วิธีที่ผมรู้สึกว่าที่นี่เป็นความรู้สึกว่าผมทำไม่ได้รู้ว่าตัวตน -. มันเป็นเช่นบิดการแสดงตนที่มีประสิทธิภาพที่ดูเหมือนจะล้างมากกว่าฉันฉันปรากฏในชนิดของ twilight- บางลาง รุ่นโซนเมืองนาฬิกา ฉันเดินออกจากหอนาฬิกา (ตามที่คุณทำตามปกติเมื่อคุณเริ่มต้นจาก 1 วัน) เพียงเพื่อจะพบว่าทุกคนที่อาศัยอยู่ก็หายไป มักจะมีความผิดพลาดวันที่ 4 คุณยังสามารถหายามและสุนัขที่วิ่งไปรอบ ๆ ด้านนอกหอ - เวลานี้พวกเขาทั้งหมดหายไป สิ่งที่เข้ามาแทนที่พวกเขาคือความรู้สึกที่เป็นลางไม่ดีว่ามีบางสิ่งบางอย่างออกมีอยู่ในพื้นที่เดียวกับผมและมันวา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โอเค , / x / ฉันต้องการให้คุณช่วย นี่ไม่ใช่ copypasta นี้เป็นอ่านยาว แต่ฉันรู้สึกเหมือนฉันความปลอดภัยหรือความผาสุก อาจขึ้นอยู่กับมัน นี้เป็นวิดีโอเกมที่เกี่ยวข้อง โดยเฉพาะของหน้ากาก Majora และนี้คือ creepiest เวรที่เคยเกิดขึ้นในชีวิตฉัน

มีกล่าวฉันเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในหอพักของฉันเริ่มเป็นปีสอง และเพื่อนของฉันให้ฉันเก่าของเขา Nintendo 64 เพื่อเล่น ผมก็เติมเชื้อเพลิง พูดน้อย ในที่สุดฉันก็สามารถเล่นทั้งหมดของเกมเก่าๆของเยาวชนของฉันที่ฉันไม่ได้สัมผัสอย่างน้อย 10 ปี ของเขา นินเทนโด 64 มาด้วยสีเหลืองและคัดลอกตัวควบคุมค่อนข้างมักง่ายของซูเปอร์สแมชบราเดอร์ , และในขณะที่ขอทานไม่สามารถเลือกได้หรอกจำเป็นต้องพูดมันไม่ได้ใช้เวลานานจนฉันเริ่มเบื่อตีเลเวล 9 ซีพียู .

ช่วงนั้นฉันตัดสินใจที่จะขับรถไปรอบ ๆไม่กี่ย่านประมาณยี่สิบนาทีหรือดังนั้นจากวิทยาเขต กดปุ่มตั้งขายโรงรถท้องถิ่น หวังคะแนนบาง deals ดีจากพ่อแม่ไร้การศึกษา ) ฉันสิ้นสุดขึ้นรับสำเนาของโปเกมอนสเตเดียม พยัคฆ์ร้าย 007 รหัสลับทลายโลก ( ใช่ ) , เอฟ - ศูนย์และตัวควบคุมอื่น ๆสำหรับสองดอลลาร์พอผมเริ่มขับรถออกจากบ้านเมื่อบ้านหลังสุดท้ายติดสนใจของฉัน ฉันยังไม่มีความคิดว่าทำไมมันไม่มีรถและมีเพียงหนึ่งตารางถูกตั้งค่ากับขยะแบบสุ่มนะ แต่บางอย่างดึงฉันไปที่นั่น ฉันมักจะเชื่อใจตัวเองในสิ่งเหล่านี้ ดังนั้นฉันได้ออกจากรถและฉันได้รับการต้อนรับโดยชายชรา รูปลักษณ์ภายนอกของเขา ไม่มีคำพูดที่ดีกว่านี้เป็นคนน่าเกลียด มันดูแปลกๆ ถ้าคุณถามฉันว่าทำไมฉันคิดว่าเขาเป็นคนน่าเกลียด ฉันไม่สามารถหาอะไร - มีบางอย่างเกี่ยวกับเขาให้ผม จนผมไม่สามารถอธิบายมันได้ ทั้งหมดที่ฉันสามารถบอกคุณได้ว่า ถ้าไม่ใช่ในช่วงบ่าย และมีคนอื่น ๆภายในตะโกนระยะห่าง ผมก็คงไม่คิดแม้แต่เข้าใกล้ผู้ชายคนนี้

เขาทำทุจริต ยิ้มให้ผม และถามว่าสิ่งที่ฉันถูกมองหาและทันที ผมสังเกตว่าเขาคงตาบอดในดวงตาของเขา ตาขวาของเขามีว่า " ขึ้นมา " ดูเรื่องนี้ ฉันบังคับตัวเองให้มองไปที่ตาซ้ายของเขาแทน พยายามที่จะไม่ล่วงเกิน และขอให้เขาถ้าเขามีวิดีโอเกมเก่า

ผมก็สงสัยว่าผมอาจสุภาพขอตัวจากสถานการณ์เมื่อเขาบอกฉันว่า เขาไม่มีความคิดสิ่งที่วิดีโอเกม แต่เพื่อความประหลาดใจของฉันเขากล่าวว่าเขามีเพียงไม่กี่ตัวในกล่องเก่าๆ เขาบอกว่าเขาจะกลับมาใน " จิฟฟี่ " และเปิดกลับเข้าอู่ เมื่อฉันเห็นเขาเดินกะโผลกกะเผลกออกไป ฉันไม่สามารถช่วย แต่สังเกตเห็นว่าเขากำลังขายบนโต๊ะของเขาทิ้งกระจุยกระจายทั่วโต๊ะของเขาแทน . . . ภาพที่แปลกประหลาด ; ต่างๆ งานศิลปะ ที่เหมือนหมึก blots ว่าจิตแพทย์จะแสดงให้คุณเห็น สงสัย ฉันมองผ่านพวกเขา - มันชัดเจน ทำไมไม่มีใครมาเยี่ยมขายโรงรถของคนๆนี้เหล่านี้ไม่ได้ aesthetically ที่ชื่นชอบ ตามฉันมา คราวที่แล้วด้วยเหตุผลบางอย่างมันดูเกือบจะเหมือนหน้ากาก Majora เป็นรูปหัวใจตัวเดียวกันกับเล็กแหลมยื่นออกไปด้านนอก ตอนแรกผมก็คิดว่าผมแอบหวังที่จะหาเกมที่ขายโรงรถเหล่านี้บางส่วนถูกฉายภาพตัวเองลงในหบ้า blots หมึก แต่จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายหลัง ผมไม่แน่ใจนะ ฉันควรจะถามเขาเกี่ยวกับมัน