Li Xiao Yao……”As the morning sun sh

Li Xiao Yao……”

As the morning sun shone lightly, I opened my eyes slowly, and saw a woman more beautiful than a dream. She rocked the cradle slowly, and stared at me with a happy smile at the corner of her mouth, “Quickly grow up so you can protect Mama……”

I turned my head to look, but only found myself lying in the cradle. I raised my young, tender and tiny hands with all my effort, wanting to touch the woman’s face. Yet, my hands were unable to stretch higher. Instead, I uttered in a squeaky voice.

“Mama, Mama……”

I widened my eyes, trying as hard as I could to to see her more clearly. Was this an illusion or reality?

Suddenly, the images disappeared and the gentle face of the woman disappeared, along with the scenery. A wide, desolate meadow then appeared. I was carrying a bag of broken long swords, and staggering as I walked through the field in the dark of night.

“Bang!”

A gunshot rang out, and flashes lit up the side of the mountain. Right in front of me, one of my teammates collapsed on the ground with a hole through his skull. Blood kept flowing out in a seemingly endless stream. His body twitched involuntarily, but his young soul had already withdrawn rapidly from his body.

“It’s an ambush! Find cover!” Someone shouted loudly.

With lightning speed, everyone dropped into the bushes. Yet, the sounds of gunfire on the mountain rang out incessantly. Every gunshot was accompanied by the loss of a life. I tumbled in the mud, and suddenly leapt up. With my top speed, I dashed towards the faraway forest. As bullets flew past my ears, I raised my hand, and flung the long sword I was grasping!

“Ah……”

With a groan one of the enemies was killed by my long sword. At this moment, I felt a burning sensation in my arm – I had been shot. I waved my fist and drove it towards the other direction. One by one, I slaughtered the enemy like a trapped beast that fought with a desperate determination. Yet, the sounds of gunfire did not stop. It was only until the end that the sounds finally died down, and the fertile field regained its calmness.

I returned with bloodstains all over me, only to see my buddies lying dead in a pool of blood. They had been aiming and searching for the ambush spot, yet all of them were killed as easily as oxen were slaughtered.

“Ahhhhhh…….”

My long sword dropped to the ground as I lifted my head and roared furiously. The lightning tore the earth, and heavy rain poured down. The icy cold rain pattered on my face; no one cared about my agony and pain, and no one understood the grief of losing a brother. I held Tian Tong’s corpse in my arms, and I felt his warmth disperse as sadness and rage filled my heart.

……

“Ah……”

I suddenly woke up. My whole body started trembling while the dreadful scene of Tian Tong’s body being shot several times to the point that it was almost mashed, danced through my mind. I clenched my fist, and sat up straight on the sickbed while uttering with a lump in my throat, “I……I……”

Beside me, a pretty little beauty sat there. As soon as she saw that I was awake, she immediately leapt into my arms and cried furiously. Yet, not a word was spoken.

My body also trembled. My mind was filled with pieces of my memories. The scenes that I had almost forgotten, or the scenes that I had never remembered, lingered. Until the moment I raised my hands to hug the girl in my arms, I didn’t realize that I had returned to reality. Wan Er couldn’t stop crying, and her tears rapidly wet my shoulder.

“Wan Er……”

I held her, and caressed her back softly, “I’m awake. It’s alright. It’s alright……”

Wan Er’s delicate shoulders quivered continuously as she spoke with tears in her eyes, “Do you know how long have you been unconscious? Three days, three whole days. Everyone thought you wouldn’t wake up again. Sniff. If you had left, we…… we……”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Li Xiao ยาว..."อาทิตย์ยามเช้าส่องเบา ๆ ฉันเปิดตาของฉันช้า และเห็นผู้หญิงสวยขึ้นกว่าความฝัน เธอโยกเปลช้า และจ้องมองที่ฉัน ด้วยรอยยิ้มที่มุมปากของเธอมีความสุข "รวดเร็วเติบโตขึ้นเพื่อให้คุณสามารถปกป้องแม่..."ฉันเปิดหัวดู แต่เพียง พบตัวเองนอนอยู่ในเปล ฉันยกมือหนุ่ม ชำระเงิน และเล็ก ๆ กับความพยายามของฉันทั้งหมด อยากสัมผัสใบหน้าของผู้หญิง ยัง มือไม่สามารถที่จะยืดสูงขึ้น แทน ฉันพูดในเสียงสุทธ์"มาม่า มาม่า..."ผม widened ดวงตา พยายามอย่างหนักสามารถไปเพื่อดูเธอชัดเจนยิ่งขึ้น มีเป็นภาพลวงตาหรือความจริงหรือไม่ทันใดนั้น ภาพหายไป และหาย ไปใบหน้าอ่อนโยนของผู้หญิง พร้อมทิวทัศน์ ทุ่งหญ้ากว้าง อ้างว้างปรากฏตัวแล้ว ผมพกถุงเสีย ดาบยาว และส่ายขณะที่ฉันเดินผ่านฟิลด์ในมืด"บาง"กระสุนปืนรังออก และกะพริบแสงด้านข้างของภูเขา อยู่หน้าฉัน เพื่อนร่วมทีมของฉันอย่างใดอย่างหนึ่งยุบอยู่บนพื้นดินที่มีรูผ่านกะโหลกศีรษะของเขา เลือดยังคงไหลออกมาในกระแสดูเหมือนจะสิ้นสุด ร่างกายของเขา twitched สถาน แต่วิญญาณของเขาหนุ่มได้ถอนเงินอย่างรวดเร็วจากร่างกายของเขา"มันเป็นการลอบโจมตี หาฝาครอบ" มีคนตะโกนเสียงดังด้วยความเร็วฟ้าผ่า ทุกคนหลุดเข้าไปในพุ่มไม้ ยัง เสียงของปืนบนภูเขารังออกประสิทธิภาพ กระสุนปืนทุกพร้อมกับการสูญเสียของชีวิต ผมร่วงลงในโคลน และก็หลุดค่า ด้วยความเร็วสูงสุดของฉัน ฉันเส้นประไปทางป่าห่างไกล กระสุนบินผ่านหูของฉัน ฉันยกมือ และโยนออกดาบยาวที่ฉันถูกโลภ"อา..."มีครวญเป็น ศัตรูอย่างใดอย่างหนึ่งถูกฆ่า ด้วยดาบยาวของฉัน ขณะนี้ ผมรู้สึกแสบแขนของฉัน – ฉันมีถ่าย ผมโบกกำปั้นของฉัน และขับรถไปเส้นทางอื่น หนึ่ง ฉันจะฆ่าศัตรูเช่นสัตว์ติดอยู่ที่ มีการกำหนดหมดหวัง ยัง เสียงของปืนก็ไม่หยุด มันก็เท่านั้นจนจบที่เสียงสุดท้ายตายลง และสนามอุดมงยนต์ความสงบฉันกลับมา bloodstains ทั่วฉัน เพียงเพื่อดูเพื่อนฉันนอนตายในสระของเลือด พวกเขามีเป้าหมาย และค้นหาจุดซุ่ม แต่พวกเขาทั้งหมดถูกฆ่าตายอย่างง่ายดายเป็นวัวถูกฆ่า"Ahhhhhh..."ดาบยาวของฉันลดลงไปพื้นฉันยกหัว และคำรามอย่างดุเดือด ฟ้าผ่าฉีกโลก และฝนเทลง ฝนที่เย็นเป็นน้ำแข็ง pattered หน้า ไม่มีใครดูแลเกี่ยวกับการทรมานและความเจ็บปวดของฉัน และไม่มีใครเข้าใจความเศร้าโศกการสูญเสียพี่น้อง ผมจัดศพ Tian ทองอุ้ม และรู้สึกอบอุ่นเขากระจายเป็นความเศร้า และความเต็มใจ……"อา..."ผมก็ตื่นขึ้นมา ร่างกายเริ่มตัวสั่นในขณะที่ฉากเฉือน dreadful ของ Tian ทองถูกยิงหลายครั้งไปยังจุดที่มันถูกเกือบบด เต้นผ่านใจของฉัน ผมกัดหมัดของฉัน และเสาร์ขึ้นตรงบน sickbed ในขณะที่กล่าวมีก้อนในคอ, "ฉัน... ฉันนี้... "ฉัน ความงามเล็ก ๆ นั่ง ทันทีที่เธอเห็นว่า ผมทำงานอยู่ เธอทันทีหลุดเข้าไปในแขนของฉัน และร้องอย่างดุเดือด ยัง ไม่พูดคำไม่ร่างกายของฉัน trembled ใจของฉันเต็มไป ด้วยชิ้นส่วนความทรงจำของฉัน ฉากที่ผมเกือบลืม หรือฉากที่ผมไม่ได้จำได้ ตวาม จนถึงขณะนี้ ผมยกมือไปกอดหญิงสาวในอ้อมแขนของฉัน ผมไม่รู้ว่า ฉันได้กลับกลายเป็นความจริง Er หว่านไม่สามารถหยุดร้องไห้ และน้ำตาของเธอเปียกไหล่ของฉันอย่างรวดเร็ว"วาน Er..."ผมจัดของเธอ และลูบหลังเธอเบา ๆ "ผมตื่น มันเป็นไร มันก็ไม่เป็นไร..."หวานไหล่บอบบางของ Er quivered อย่างต่อเนื่อง ตามที่เธอพูด ด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอ "คุณ รู้นานมาสติ สามวัน ทั้งสามวัน ทุกคนคิดว่า คุณจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง สูดอากาศ หากคุณมี เรา...เรา... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Li Xiao Yao ...... " ขณะที่ดวงอาทิตย์ตอนเช้าส่องเบา ๆ ผมลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ และเห็นผู้หญิงคนหนึ่งสวยกว่าความฝัน เธอโยกเปลช้าและจ้องมองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขที่มุมปากของเธอ "ได้อย่างรวดเร็วเติบโตขึ้นเพื่อให้คุณสามารถปกป้องแม่ ...... " ผมหันหัวของฉันจะมอง แต่เพียงพบว่าตัวเองนอนอยู่ในเปล ผมยกหนุ่มของฉันซื้อและมือเล็ก ๆ ที่มีความพยายามทั้งหมดของฉันต้องการที่จะสัมผัสใบหน้าของผู้หญิง แต่มือของฉันก็ไม่สามารถที่จะยืดสูงขึ้น แต่ฉันเอ่ยออกมาในเสียงส่งเสียงดังเอี้ย. "แม่แม่ ...... " ฉันเบิกตากว้างของฉันพยายามอย่างหนักเท่าที่ผมสามารถทำได้เพื่อที่จะเห็นเธอได้ชัดเจนมากขึ้น เป็นแบบนี้เป็นภาพลวงตาหรือความจริง? ทันใดนั้นภาพที่หายไปและใบหน้าอ่อนโยนของผู้หญิงคนนั้นหายไปพร้อมกับฉาก กว้างทุ่งหญ้ารกร้างก็ปรากฏตัวขึ้น ฉันกำลังถือถุงเสียดาบยาวและส่ายที่ผมเดินผ่านสนามในความมืดของคืน. "แบง!" ลูกกระสุนปืนดังออกมาและกระพริบไฟขึ้นด้านข้างของภูเขา ขวาในด้านหน้าของฉันซึ่งเป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมทีมของผมทรุดตัวลงบนพื้นดินที่มีรูผ่านกะโหลกศีรษะของเขา เลือดยังคงไหลออกมาในกระแสดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด ร่างของเขากระตุกโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่จิตวิญญาณสาวของเขาต้องถอนตัวออกไปแล้วอย่างรวดเร็วจากร่างกายของเขา. "มันเป็นที่ซุ่ม! ค้นหาปก! "ใครบางคนตะโกนเสียงดัง. ด้วยความเร็วสูงทุกคนลดลงในพุ่มไม้ แต่เสียงของปืนบนภูเขาที่ดังออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน ทุกกระสุนปืนที่มาพร้อมกับการสูญเสียของชีวิต ผมร่วงลงในโคลนและก็กระโจนขึ้น ด้วยความเร็วสูงสุดของฉันฉันประต่อป่าที่ห่างไกล ในฐานะที่เป็นกระสุนบินผ่านหูของฉันฉันยกมือของฉันและโยนดาบยาวฉันถูกจับ! "อา ...... " ด้วยคร่ำครวญหนึ่งในศัตรูถูกฆ่าด้วยดาบยาวของฉัน ตอนนี้ผมรู้สึกแสบที่แขนของฉัน - ฉันถูกยิง ผมโบกมือกำปั้นของฉันและขับรถไปในทิศทางอื่น ๆ หนึ่งโดยหนึ่งฉันฆ่าศัตรูเหมือนสัตว์ที่ถูกขังอยู่ที่ต่อสู้กับความมุ่งมั่นที่หมดหวัง แต่เสียงปืนก็ไม่ได้หยุด มันเป็นเพียงจนกว่าจะสิ้นสุดที่เสียงในที่สุดก็เสียชีวิตลงและข้อมูลที่อุดมสมบูรณ์คืนความสงบของ. ผมกลับมาพร้อมกับคราบเลือดทั่วฉันเท่านั้นที่จะเห็นเพื่อนของฉันนอนตายในสระว่ายน้ำของเลือด พวกเขาได้รับการเล็งและค้นหาจุดซุ่มโจมตี แต่ทั้งหมดของพวกเขาถูกฆ่าตายได้อย่างง่ายดายเช่นวัวถูกฆ่า. "Ahhhhhh ...... ." ดาบยาวของฉันลดลงถึงพื้นดินเป็นผมยกหัวของฉันและคำรามคึก ฟ้าผ่าฉีกแผ่นดินและมีฝนตกหนักไหลรินลงมา ฝนเย็นฉ่ำ pattered บนใบหน้าของฉัน; ไม่มีใครดูแลเกี่ยวกับความทุกข์ทรมานและความเจ็บปวดของฉันและไม่มีใครเข้าใจความเศร้าโศกจากการสูญเสียพี่ชาย ผมจัดศพเทียนทองในอ้อมแขนของฉันและฉันก็รู้สึกถึงความอบอุ่นของเขาแยกย้ายกันไปเป็นความโศกเศร้าและความโกรธเต็มหัวใจของฉัน. ...... "อา ...... " ผมก็ตื่นขึ้นมา ร่างกายทั้งหมดของฉันเริ่มสั่นในขณะที่ฉากที่น่ากลัวของร่างกาย Tian ตองถูกยิงหลายครั้งไปยังจุดที่มันจะถูกบดเกือบเต้นผ่านใจของฉัน ผมกำหมัดแน่นของฉันและลุกขึ้นนั่งบนเตียงคนไข้ตรงในขณะที่เปล่งเสียงที่มีก้อนเนื้อในลำคอของฉัน "ฉัน ...... ฉัน ...... " ข้างๆความงามที่สวยน้อยนั่งอยู่ที่นั่น ทันทีที่เธอเห็นว่าฉันตื่นทันทีที่เธอกระโดดลงไปในอ้อมแขนของฉันและร้องไห้คึก แต่ไม่ได้เป็นคำพูด. ร่างกายของฉันยังกลัวจนตัวสั่น ใจของฉันก็เต็มไปด้วยชิ้นส่วนของความทรงจำของฉัน ฉากที่ผมเกือบลืมไปแล้วหรือฉากที่ฉันไม่เคยจำอ้อยอิ่ง จนกว่าจะถึงช่วงเวลาที่ผมยกขึ้นมือของฉันจะกอดหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของฉันฉันไม่ทราบว่าผมเพิ่งกลับมาสู่ความเป็นจริง Wan Er ไม่สามารถหยุดร้องไห้และน้ำตาของเธออย่างรวดเร็วเปียกไหล่ของฉัน. "วรรณเอ่อ ...... " ผมจัดของเธอและเธอกลับลูบเบา ๆ "ฉันตื่น ไม่เป็นไร. ไม่เป็นไร ...... " ไหล่ละเอียดอ่อน Wan เอ้อสั่นอย่างต่อเนื่องขณะที่เธอได้พูดคุยกับน้ำตาในดวงตาของเธอ" คุณรู้หรือไม่ว่านานแค่ไหนที่คุณได้รับหมดสติ? สามวันสามวันทั้ง ทุกคนคิดว่าคุณจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง สูดอากาศ. หากคุณมีเหลือเรา ...... เรา ...... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลี่เซียวเหยา . . . . . . . "เมื่อแสงแดดยามเช้าส่องเบาๆ ฉันลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ และเห็นผู้หญิงสวยงามกว่าความฝัน เธอโยกเปลช้าๆ แล้วจ้องมองฉันด้วยรอยยิ้มพึงพอใจที่มุมปากของเธอ " เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อให้คุณสามารถปกป้องแม่ . . . . . . . "ฉันหันหน้าไปมอง แต่ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในเปล ฉันเลี้ยงของฉัน ยังนุ่ม และมือเล็กๆ กับความพยายามทั้งหมดของฉันต้องการสัมผัสใบหน้าของหญิงสาว แต่มือของฉันไม่สามารถที่จะยืดสูงขึ้น ผมพูดด้วยเสียงแหลม ." แม่ แม่ . . . . . . . "ฉันขยายตา พยายามเต็มที่ ฉันสามารถเห็นเธอได้ชัดเจนยิ่งขึ้น มันเป็นภาพลวงตาหรือความจริง ?ทันใดนั้น ภาพหายไปและใบหน้าที่อ่อนโยนของผู้หญิงที่หายตัวไปพร้อมกับทิวทัศน์ ทุ่งหญ้ากว้าง อ้างว้าง ก็ปรากฏตัวขึ้น ฉันแบกกระเป๋าของดาบยาวแตก และส่ายขณะฉันเดินผ่านสนามในความมืดของคืน" ปัง ! "เสียงปืนดังขึ้นและกะพริบไฟขึ้นด้านข้างของภูเขา ตรงหน้าฉัน หนึ่งในเพื่อนร่วมทีมของผมล้มลงบนพื้น ทะลุกะโหลกศีรษะของเขา เลือดยังคงไหลออกมาเป็นสายปรากฏอยู่เจ็ดชั่วโคตร ร่างกายเขากระตุกรัว แต่จิตใจของเขายังได้ถอนตัวอย่างรวดเร็วจากร่างกายของเขา" มันซุ่มโจมตี ! หาที่กำบัง " มีคนตะโกนเสียงดังกับความเร็วฟ้าผ่า ทุกคนลงไปในพุ่มไม้ แต่เสียงของการยิงปืนบนภูเขาดังขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน ทุกปืนมาพร้อมกับการสูญเสียของชีวิต ผมร่วงลงในโคลน และพลันกระโจนขึ้น ด้วยความเร็วสูงสุดของผม ผมกลับสู่ป่าที่ห่างไกล เป็นกระสุนบินผ่านหูของฉัน ฉันยกมือขึ้นและเขวี้ยงดาบยาวผมโลภ !" อ่า . . . . . . . "โหยหวนของศัตรูที่ถูกฆ่าด้วยดาบยาวของฉัน ณ เวลานี้ ผมรู้สึกปวดแสบปวดร้อนในแขนของฉันและฉันได้ถูกยิง ฉันโบกกำปั้นและขับรถไปทิศทางอื่น ๆ หนึ่งโดยหนึ่งฉันฆ่าศัตรูเหมือนติดกับดักสัตว์ที่ต่อสู้กับความพยายามที่สิ้นหวัง แต่เสียงปืนดังไม่หยุด มันก็แค่จนจบที่เสียงสุดท้ายตายลง และเขตที่อุดมสมบูรณ์กลับคืนมาของความสงบผมกลับมาพร้อมกับรอยเลือดทั่วฉันเท่านั้นที่จะเห็นเพื่อนของฉันนอนตายอยู่ในสระว่ายน้ำของเลือด พวกเขาได้รับการเล็งและหาจุดซุ่มโจมตี แต่ทั้งหมดของพวกเขาถูกฆ่าตายอย่างง่ายดายเช่น วัวถูกฆ่า" . . . . . . . ahhhhhh "ดาบยาวของฉันตกลงสู่พื้นดินเมื่อฉันเงยหน้าขึ้น และส่งเสียงคำรามอย่างร่าเริง สายฟ้าทำลายโลก และฝนตกหนัก เทลงไป สายฝนที่เย็นเป็นน้ำแข็ง pattered บนใบหน้าของฉัน ไม่มีใครห่วงใยฉันทุกข์ทรมานและความเจ็บปวด และไม่มีใครเข้าใจความโศกเศร้าจากการสูญเสียน้องชาย ผมจัดของเทียนตงไว้ในอ้อมแขน และรู้สึกอบอุ่นของเขาสลายเป็นเศร้าและโกรธเต็มหัวใจของฉัน. . . . . . ." อ่า . . . . . . . "อยู่ๆ ฉันก็ตื่นขึ้นมา ร่างกายของฉันเริ่มสั่น ในขณะที่ฉากน่ากลัวร่างกายเทียนถงถูกยิงหลายครั้งไปยังจุดที่เกือบจะถูกบด , เต้นเข้ามาในจิตใจของฉัน ฉันกำกำปั้นและนั่งตัวตรงอยู่บนเตียงผู้ป่วย ขณะที่กล่าวกับก้อนเนื้อในลำคอของฉัน " ฉัน . . . ฉัน . . . . . . . "อยู่เคียงข้างผม ความงามเล็กๆ นั่งอยู่ตรงนั้น ทันทีที่เธอเห็นผมตื่น เธอรีบกระโดดเข้าไปในแขนของฉันและร้องไห้มาก ยังไม่คําพูดร่างกายของผมสั่นสะท้าน จิตใจของฉันเต็มไปด้วยชิ้นส่วนของความทรงจำ . ฉากที่ฉันเกือบจะลืมไปแล้ว หรือฉากที่ผมไม่เคยได้อยู่ . จนถึงขณะนี้ฉันยกมือของฉันไปกอดสาวในอ้อมแขนของผม ผมไม่คิดว่าผมกลับมาสู่ความเป็นจริง วาน เอ้อ หยุดร้องไห้ไม่ได้ และน้ำตาเธออย่างรวดเร็ว เปียกที่ไหล่ของฉัน" วาน เอ้อ . . . . . . . "ผมกอดเธอและลูบหลังเธอเบาๆ " ฉันตื่นแล้ว ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร . . . . . . . "ก็วานเอ้อละเอียดอ่อนไหล่ quivered อย่างต่อเนื่องขณะที่เธอพูดด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอ , " คุณรู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้สติ 3 วัน , 3 วันทั้งหมด ทุกคนคิดว่าเธอจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย สูดอากาศ ถ้าคุณทิ้งเรา . . . . . . . เรา . . . . . . . "