Chapter 146: Poison (1)Under the co

Chapter 146: Poison (1)

Under the cover of night, fifty plainly dressed figures slipped out the back gates of the Imperial Palace. They quickly dispersed to various parts of the city. If one were to observe carefully, their varied destinations were evenly spread out over the grounds in the Imperial City.

In silence, fifty doors were tightly latched, hiding the very source of the nightmare, unknown to the people in the Imperial City, that will soon engulf them all.

Days passed…..

Jun Wu Xie’s Rui Lin Army had been in the Imperial City for a week, in these seven days, Jun Wu Xie had been quietly hiding in the Lin Palace, training her spiritual powers. Jun Xian, under the meticulous care of Jun Wu Xie, had miraculously fully recovered.

Passing the Imperial Palace, he saw that it has been cleaned and had regained its regal grandeur. Under Jun Wu Xie’s instructions, he had in these seven days undergone a crash course, being forced to see the realities the commoners faced daily.

It has become his routine to walk the streets daily doing good deeds and dispensing favours as the Crown Prince of Qi.

As he was walking pass a residence with Rui Lin Army guards, the tightly latched door burst open suddenly and a figure rushed out, wailing in anguish, running in the street, seemingly gone mad.

As it was morning, the streets were crowded with people and the lunatic had knocked down a few passerby, with the initial outburst.

“Go see what is the matter!” Mo Qian Yuan seeing the uproar on the street, ordered the Rui Lin Army guards to investigate.

In the middle of the crowd, the man’s body was bloated and flushed in a shade of red. He was moaning in pain. His body continued to bloat freakishly and his clothes tore and his skin stretched. Blood gushed out where the skin and flesh stretched to its limits as the number of wounds multiplied.

His face had bloated to be beyond recognition and wounds started to open up and blood covered his face, it was a gruesome sight.

He rushed into the crowd, his hands clawing at his own body. The Rui Lin Army guards who went up to investigate wanted to suppress him but were thrown off with brute strength. That power he possessed, was abnormal for any man.

The lunatic’s actions, had driven the people into a frenzy, many screaming in terror, and fleeing in all directions.

Mo Qian Yuan saw the mayhem in front decided to see for himself. He summoned his contractual spirit, and it took the form of a long spear with a black tassel. He kicked off the ground and flew towards the lunatic, his spear point whipped out like a dragon’s strike through the man’s arm, pinning him to the ground and stopping his raging rush.

Despite being pinned to the ground by the spear, he struggled fiercely paying no heed to the pain, oblivious to the spearhead lodged in his arm. He roared like a beast, struggling to get up.

Mo Qian Yuan stood beside the man, deep in thought about the beast-like man. His weird antics made him very suspicious and he was about to ask…..

The raging lunatic suddenly let out a ear splitting roar, and his body suddenly expanded exponentially.

With a loud explosion, his body scattered in all directions and rained down in pieces. The blast had Mo Qian Yuan covered from head to toe, in blood and other remnants from the explosion.

The violent explosion in the city, caused a red rain of flesh and blood, like a devilish red lotus, that bloomed in the street.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 146: ยาพิษ (1)Under the cover of กลางคืน ห้าสิบตัวเลขชัดถ้อยชัดคำแต่งตัวเล็ดรอดออกประตูหลังพระราชวังอิมพีเรียล พวกเขาได้อย่างรวดเร็วกระจายไปยังส่วนต่าง ๆ ของเมือง หากสังเกตอย่างระมัดระวัง จุดหมายหลากหลายได้กระจายออกผ่านสวนในเมืองอิมพีเรียลในความเงียบ ห้าสิบประตูได้แน่นล็อค ซ่อนแหล่งที่มามากของฝันร้าย ไม่รู้จักคนในเมืองอิมพีเรียล ที่จะเร็ว ๆ นี้ engulf ทั้งหมดผ่านวัน...มิ.ย.อู๋เจียรุ่ยหลินกองทัพได้ในเมืองอิมพีเรียลสำหรับสัปดาห์ ในวันที่เจ็ดเหล่านี้ มิ.ย. Wu Xie เคยเงียบ ๆ ซ่อนในวัง Lin ฝึกพลังจิตของเธอ ซีอานมิ.ย. ใต้พิถีพิถันดูแลมิ.ย. Wu Xie มีปาฏิหาริย์ในคืนผ่าน Imperial Palace เขาเห็นว่า มันได้ทำความสะอาด และมีชัวเธจรีกัล ใต้มิ.ย. Wu Xie คำแนะนำ เขาได้ในวันที่เจ็ดเหล่านี้ผ่านหลักสูตรความผิดพลาด ถูกบังคับให้ดูความเป็นจริงไพร่ที่ต้องเผชิญทุกวันมันได้กลายเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาเดินถนนทำความดีทุกวัน และจ่ายสิทธเป็นมกุฎฉีขณะที่เขา เดินผ่านที่อยู่อาศัยกับเจ้าหน้าที่กองทัพหลินรุ่ย ระเบิดประตูล็อคแน่นเปิดทันที และรูปเยื่ยม wailing ในความเจ็บปวด ทำถนน ดูเหมือนจะไปบ้ามันเป็นตอนเช้า ถนนคึกคักไป ด้วยคน และคนบ้าที่มีล้มลงกี่ล้วน กับระเบิดครั้งแรก"ไปดูคือเรื่อง" โมเคียนยวนเห็นความโกลาหลบนถนน สั่งยามกองทัพหลินรุ่ยที่จะตรวจสอบกลางฝูงชน ร่างกายของคนอ้วน และล้างในเฉดสีของสีแดง เขาได้สวดในความเจ็บปวด ร่างกายของเขายังคงอลึ่งฉึ่ง freakishly และเสื้อผ้าของเขาฉีก และยืดผิวหนังของเขา เลือดประดังที่ผิวและเนื้อยืดขยายไปถึงขีดจำกัดเป็นจำนวนคูณแผลใบหน้าของเขาได้เลยที่จะเกินการรับรู้ และเริ่มเปิดแผลเลือดปกคลุมใบหน้าของเขา มันเป็นสายตาน่าสยดสยองเขาวิ่งเข้าไปในฝูงชน มือ clawing ที่ร่างกายของเขาเอง เจ้าหน้าที่กองทัพหลินรุ่ยที่ถึงการตรวจสอบต้องการที่ระงับเขา แต่ทิ้งปิด ด้วยเยี่ยง พลังที่เขาครอบครอง เป็นปกติสำหรับคนการดำเนินการของการคนบ้า ได้ขับคนเป็นความตื่นเต้น หลายคนกรีดร้องในความหวาดกลัว และหลบหนีในทุกทิศทางโมเคียนยวนเห็นประทุษร้ายตัดสินใจหน้าดูสำหรับตัวเอง เขาเรียกจิตวิญญาณของเขาตามสัญญา และมันเอารูปแบบของหอกยาวมีพู่สีดำ เขาเตะออกจากพื้นดิน และบินไปกับคนบ้า จุดหอกของเขาวิปออกชอบตีของมังกรผ่านแขนของมนุษย์ เขาตรึงกับพื้นดิน และหยุดวิ่งเขาโกรธแม้จะถูกตรึงไว้กับพื้นโดยหอก เขาต่อสู้ดุเดือดจ่ายไม่ปฏิบัติตามให้ความเจ็บปวด ปิตุลาจะปลายหอกปลายดาบแขนของเขา เขาคำรามเช่นสัตว์ ดิ้นรนเพื่อให้ได้ค่าMo Qian Yuan stood beside the man, deep in thought about the beast-like man. His weird antics made him very suspicious and he was about to ask…..The raging lunatic suddenly let out a ear splitting roar, and his body suddenly expanded exponentially.With a loud explosion, his body scattered in all directions and rained down in pieces. The blast had Mo Qian Yuan covered from head to toe, in blood and other remnants from the explosion.The violent explosion in the city, caused a red rain of flesh and blood, like a devilish red lotus, that bloomed in the street.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 146 : ยาพิษ ( 1 )ภายใต้ฝาครอบของคืน 50 สมถะแต่งตัวเลขหลบออกประตูด้านหลังของพระราชวังด้วย พวกเขาได้อย่างรวดเร็วกระจายไปยังส่วนต่างๆของเมือง ถ้าจะสังเกตให้ดี จุดหมายปลายทางที่แตกต่างกันของพวกเขาอย่างเท่าเทียมกันกระจายไปทั่วบริเวณในเมืองหลวงในความเงียบ ประตูห้าแน่น ล็อค , ซ่อนแหล่งที่มาของฝันร้ายที่ไม่รู้จักกับผู้คนในเมืองหลวง ที่กำลังจะเขมือบหมดวันเวลาผ่านไป . . . . .จุนวูเซี่ยรุ่ยหลินกองทัพได้รับในเมืองหลวงเป็นสัปดาห์ ตลอดเจ็ดวัน จุน วู เซี้ยได้เงียบๆ ซ่อนตัวอยู่ในพระราชวัง หลิน ฝึกพลังทางจิตวิญญาณของเธอ จุนเซียน ภายใต้การดูแลอย่างพิถีพิถันของ จุน วู เซี่ย ได้เกิดปาฏิหาริย์ หายดีแล้วผ่านพระราชวัง เขาเห็นว่ามันถูกทำความสะอาด และได้นำบารมีของพระราช ภายใต้คำแนะนำของจุนวู เซี่ย เขาได้ใน 7 วันผ่านหลักสูตรความผิดพลาด , ถูกบังคับให้เห็นความเป็นจริงสามัญชนเผชิญทุกวันมันกลายเป็นกิจวัตรของเขาเดินตามถนนทุกวัน ทำดี และจ่ายยาโปรดปรานเป็นรัชทายาทของฉีขณะที่เขากำลังเดินผ่านที่พักกับรุยกองทัพหลินยามล็อคประตูแน่นหนาระเบิดออกมากระทันหันและตัวเลขวิ่งออกไปร้องไห้ในความเจ็บปวด วิ่งในถนนที่ดูเหมือนจะบ้าแล้วมันเป็นเช้า ถนนที่แออัดด้วยผู้คนและคนบ้าได้ล้มลงเท่าไหร่ ไม่กี่ กับการปะทุครั้งแรก" ไปดูอะไรกัน " โม เฉียนหยวนเห็นความวุ่นวายบนถนน สั่งรุยกองทัพหลินยามเพื่อตรวจสอบในช่วงกลางของฝูงชน , ร่างกายของมนุษย์ที่ถูกบวมและหน้าแดง ในเฉดสีแดง เขาครางด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของเขายังคงบวมผิดปกติ และเสื้อผ้าของเขาฉีก และผิวหนังตึง เลือดทะลักออกมาที่ผิวหนังและเนื้อยืดถึงขีดจำกัดของจำนวนบาดแผลอย่างทวีคูณใบหน้าของเขาบวมเป็นแผลเกินรับรู้และเริ่มที่จะเปิดขึ้นและเลือดปกคลุมใบหน้าของเขา มันเป็นสายตาที่น่ากลัวเขาวิ่งเข้าไปในฝูงชน มือของเขาปัดที่ตัวของเขาเอง วันรุ่ยกองทัพหลินยามที่ขึ้นไปตรวจสอบต้องการจะลืมเขา แต่ถูกโยนออกไปด้วยการทำงานหนัก ว่าพลังที่เขาสิง มันผิดปกติสำหรับใด ๆผู้ชายการกระทำของคนบ้า มีการขับเคลื่อนคนเข้าเมามันมากมาย กรีดร้องด้วยความหวาดกลัวและหลบหนีได้ทุกเส้นทางโมเชียนหยวนเห็นความโกลาหลตรงหน้าตัดสินใจดูเอง เขาเรียกวิญญาณสัญญาของเขาและเอารูปของหอกยาว มีพู่สีดำ เขาเตะปิดพื้นและบินต่อ บ้า ชี้หอกของเขาตีเหมือนตีมังกรผ่านแขนของมนุษย์ ให้เขาไปที่พื้นดินและหยุดของเขาพลุ่งพล่าน รัชแม้จะถูกตรึงกับพื้นดินโดยหอก เขาต่อสู้อย่างดุเดือดจ่ายไม่ใส่ใจกับความเจ็บปวด ลืมไป หัวหอกที่ฝังอยู่ในแขนของเขา เขาคำรามเหมือนสัตว์ร้าย , ดิ้นรนเพื่อให้ได้มาโมเชียนหยวนยืนอยู่ข้างๆเพื่อน ในห้วงความคิด เกี่ยวกับสัตว์ เช่นพวก ตลกแปลก ๆของเขาทำให้เขาสงสัยมาก และเขาก็จะถาม . . . . .โกรธคนบ้าก็ปล่อยหูแยกคำราม และร่างกายของเขาก็ขยายชี้แจงกับการระเบิดดัง ร่างกายของเขากระจายไปในทุกทิศทางและฝนตกลงในชิ้น ระเบิดว่า โม เฉียนหยวน ครอบคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้า เลือด และเศษซากอื่น ๆจากการระเบิดการระเบิดที่รุนแรงในเมือง ที่เกิดฝนแดงของเลือดและเนื้อ เช่น โลตัส วายร้ายสีแดง ที่เบ่งบานในถนน