Definition: Caffeine addiction , a

Definition: Caffeine addiction , a dependence on caffeine, is marked by the development of withdrawal symptoms if caffeine is not ingested. Experts are not sure if this dependence should be categorized as an actual addiction because clinical studies demonstrate mixed results concerning symptom occurrence and frequency. Also, the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders of the American Psychiatric Association does not classify caffeine as addictive because data are insufficient to prove that the symptoms of caffeine addiction cause any clinically significant mental or physical impairment.
Causes
Caffeine acts as a central and peripheral nervous system stimulant and is considered a mood-altering substance. Caffeine also leads to the release of dopamine in the prefrontal cortex of the brain, an area that reinforces the positive excitatory properties of caffeine. Addiction occurs when a person consumes excessive amounts of drinks or foods that contain caffeine to maximize the positive effects from caffeine and to avoid withdrawal symptoms. Several studies also have demonstrated a genetic predisposition for caffeine tolerance and dependence.
94415345-89767.jpg
Health effects of caffeine. By Mikael Häggström (Own work) [CC0], via Wikimedia Commons
94415345-89768.jpg
Coffee is a popular beverage containing caffeine. By Julius Schorzman (Own work) [CC-BY-SA-2.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0)], via Wikimedia Commons
Coffee and cocoa beans, tea leaves, and fruit all contain caffeine and are harvested to manufacture food and drink products. Regular coffee contains more caffeine per serving than either tea or caffeinated cola soft drinks. Energy drinks and over-the-counter caffeine supplements (in tablet form) have become popular among people wanting to consume large amounts of the substance. Medications such as over-the-counter pain relievers and cold and cough medicines also often contain caffeine. Chocolate, cocoa products, and decaffeinated coffee have lower levels of the substance.
Risk Factors
Persons who consume a high level of caffeinated products (750 milligrams to 1 gram per day) have the greatest possibility of developing a caffeine addiction; this consumed amount equates to a minimum of five to seven cups of coffee per day. Males, who consume more caffeine on average than females, are at a higher risk for caffeine addiction. Also, smokers and substance abusers are more likely to develop a caffeine addiction. Although scientific literature once showed that young adults ages eighteen to thirty-five years made up the largest group of consumers of caffeine, newer research suggests that young children and adolescents are a rising at-risk population because of media advertisements and the development and marketing of new products that target this demographic.
Caffeine consumption and dependence typically decrease after age sixty-five years because of the adverse effects of caffeine on common age-related health problems.
Symptoms
The effects of caffeine can be observed within thirty to sixty minutes of consuming caffeinated foods or drinks. When ingested in recommended doses, caffeine produces the desired effects of increased alertness and decreased lethargy. Many people do not experience symptoms of excess caffeine intake because they develop a tolerance to the substance. However, overconsumption still may lead to insomnia, nausea, restlessness, mental confusion, and tremors. At high doses caffeine increases the heart rate and causes ringing of the ears and visualized flashes of light. It also may induce cardiac arrhythmias, seizures, respiratory failure, gastrointestinal irregularities, and even, but rarely, death.
Whether or not caffeine withdrawal occurs remains debatable, as some studies have found no evidence of withdrawal and others have reported a 100 percent incidence. Withdrawal symptoms typically begin twelve to twenty-four hours after an abrupt discontinuation of caffeine use, although some persons report withdrawal effects for days or weeks. A variety of withdrawal symptoms has been reported in the literature, such as irritability, headaches, sleepiness, insomnia, tremors, slowness in performing physical tasks (such as working), anxiety, runny nose, and nausea and vomiting.
Screening and Diagnosis
A caffeine addiction diagnosis is controversial, as most reports of this addiction are subjective and cannot be reliably confirmed by randomized clinical trials. The majority of the relevant literature contains case reports from individual examples of caffeine addiction.
No reliable blood or laboratory tests exist to help establish the diagnosis. Therefore, persons who feel they are having a problem with dependence or withdrawal should seek the care of a physician to confirm the diagnosis and to rule out other medical problems.
Treatment and Therapy
As with any substance of addiction, a gradual tapering off of the caffeinated substance may help to minimize withdrawal symptoms. To decrease caffeine intake, one should switch from drinking regular to drinking decaffeinated coffee, tea, or soda. Some people may benefit from outpatient therapy to treat any underlying behavioral addiction. Also, people who have additional substance abuse problems should be treated for the co-occurring addiction issues.
Prevention
The primary means of preventing a caffeine addiction is to abstain from consuming products that contain the substance. To prevent addiction among children and adolescents, parents and caretakers should be educated about caffeine’s effects and should be aware of products that contain large amounts of caffeine.
Bibliography
Chou, Tony. “Wake up and Smell the Coffee: Caffeine, Coffee, and the Medical Consequences.” Western Journal of Medicine 157 (1992): 544–53. Print. Provides an overview of the history of coffee as the primary source of caffeine intake.
Dews, P., C. O’Brien, and J. Bergman. “Caffeine: Behavioral Effects of Withdrawal and Related Issues.” Food and Chemical Toxicology 40 (2002): 1257–61. Print. Details the concepts and controversies of tolerance of, withdrawal from, and dependence on caffeine.
Satel, Sally. “Is Caffeine Addictive? A Review of the Literature.” American Journal of Drug and Alcohol Abuse 32 (2006): 493–502. Print. Argues that caffeine should not be classified as a substance of addiction and reviews the literature supporting this argument.
Temple, Jennifer. “Caffeine Use in Children: What We Know, What We Have Left to Learn, and Why We Should Worry.” Neuroscience Behavioral Research 33.6 (2009): 793–806. Print. Summary article that discusses the growing popularity and addiction concerns of caffeine intake in children and adolescents.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิยาม: ติดคาเฟอีน พึ่งคาเฟอีน ถูกทำเครื่องหมาย โดยการพัฒนาของอาการถอนถ้าไม่มีกินคาเฟอีน ผู้เชี่ยวชาญไม่แน่ใจว่าพึ่งพานี้ควรแบ่งเป็นการติดยาเสพติดจริงเนื่องจากการศึกษาทางคลินิกแสดงให้เห็นถึงผลลัพธ์ผสมที่เกี่ยวข้องกับการเกิดอาการและความถี่ ยัง การวินิจฉัยและสถิติด้วยตนเองของจิตโรคของสมาคมจิตแพทย์อเมริกันไม่จัดประเภทเป็นเสพติดคาเฟอีนเนื่องจากข้อมูลไม่เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่า อาการติดคาเฟอีนทำให้เกิดผลทางจิตใจ หรือทางกายภาพใด ๆ อย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกทำให้เกิดคาเฟอีนทำหน้าที่เป็นกลางและกระตุ้นระบบประสาทรอบนอก และถือว่าเป็นสารที่เปลี่ยนแปลงอารมณ์ คาเฟอีนยังนำไปสู่การปล่อยโดพามีนใน cortex prefrontal ของสมอง reinforces คุณสมบัติ excitatory บวกของคาเฟอีน ยาเสพติดเกิดขึ้นเมื่อผู้ใช้จำนวนเครื่องดื่มหรืออาหารที่ประกอบด้วยคาเฟอีน เพื่อขยายผลในเชิงบวกจากคาเฟอีน และหลีกเลี่ยงอาการถอน มากเกินไป การศึกษาต่าง ๆ ยังมีสาธิต predisposition พันธุคาเฟอีนยอมรับและพึ่งพา94415345-89767.jpgผลกระทบสุขภาพของคาเฟอีน โดย Mikael Häggström (ทำเอง) [CC0], ผ่านตำรา94415345-89768.jpgกาแฟเป็นเครื่องดื่มยอดนิยมที่ประกอบด้วยคาเฟอีน โดยจูเลีย Schorzman (ทำเอง) [CC-โดย-SA-2.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0)], ผ่านตำราเมล็ดกาแฟ และโกโก้ ใบชา และผลไม้ทั้งหมดประกอบด้วยคาเฟอีน และเก็บเกี่ยวเพื่อผลิตอาหาร และเครื่องดื่มผลิตภัณฑ์ ปกติกาแฟประกอบด้วยคาเฟอีนมากกว่าต่อให้บริการกว่าชาหรือเครื่องดื่ม caffeinated โคล่า เครื่องดื่มพลังงานและอาหารเสริมยาคาเฟอีน (เป็นเม็ด) ได้กลายเป็นนิยมในหมู่คนที่ต้องใช้จำนวนมากของสาร ยาเช่นอาการปวดยาปวันและยาเย็นและไอมักประกอบด้วยคาเฟอีน ช็อกโกแลต โกโก้ผลิตภัณฑ์ และมีระดับต่ำกว่าของสารกาแฟที่ไม่มีกาเฟอีนปัจจัยเสี่ยงผู้บริโภคระดับสูงของผลิตภัณฑ์ caffeinated (750 milligrams กับ 1 กรัมต่อวัน) มีความเป็นไปได้มากที่สุดโรคติดยาเสพติดคาเฟอีน ยอดเงินนี้ใช้เท่ากับอย่างน้อยห้าถึงเจ็ดถ้วยกาแฟต่อวัน ผู้ชาย ผู้บริโภคคาเฟอีนมากกว่าโดยเฉลี่ยกว่าหญิง มีความเสี่ยงสูงสำหรับติดคาเฟอีน ยัง ผู้สูบบุหรี่และสาร abusers มีแนวโน้มพัฒนาติดคาเฟอีน แม้ทางวิทยาศาสตร์วรรณคดีครั้งแสดงให้เห็นว่า ผู้ใหญ่อายุจำนวนถึงสามสิบห้าปีประกอบด้วยกลุ่มใหญ่ที่สุดของผู้บริโภคคาเฟอีน วิจัยใหม่แนะนำให้เด็กและวัยรุ่นประชากรมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นเนื่องจากสื่อโฆษณา และการพัฒนา และการตลาดของผลิตภัณฑ์ใหม่ที่เป้าหมายนี้ประชากรปริมาณคาเฟอีนและพึ่งพาโดยทั่วไปลดลงหลังอายุห้าหกปีเนื่องจากการกระทบของคาเฟอีนในปัญหาสุขภาพที่เกี่ยวข้องอายุอาการผลของคาเฟอีนจะสังเกตได้จากภายในสามสิบ-หกนาทีใช้ caffeinated อาหารหรือเครื่องดื่ม เมื่อกินในปริมาณที่แนะนำ คาเฟอีนผลิตผลต้องเตรียมพร้อมเพิ่มขึ้น และลดการถูกกระตุ้น หลายคนไม่พบอาการของบริโภคคาเฟอีนส่วนเกินเนื่องจากพวกเขาพัฒนาการยอมรับเพื่อสาร อย่างไรก็ตาม overconsumption ยังอาจทำให้นอนไม่หลับ คลื่นไส้ อาการ ความสับสนทางจิตใจ และ tremors ที่สูงปริมาณ คาเฟอีนเพิ่มอัตราการเต้นหัวใจ และทำให้เกิด ringing ของหูและแฟลช visualized แสง มันยังอาจก่อให้เกิด arrhythmias หัวใจ เส้น การหายใจล้มเหลว ความผิดปกติระบบ แล้ว แต่ แต่ ไม่ค่อยตายหรือไม่ถอนคาเฟอีนที่เกิดขึ้นยังคงคุย บางการศึกษาพบความถอน และอื่น ๆ มีรายงานอุบัติการณ์เป็น 100 เปอร์เซ็นต์ อาการถอนเริ่มสิบสองถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงหลังจากการ discontinuation อย่างทันทีทันใดของคาเฟอีน โดยทั่วไปแม้ว่าบางคนรายงานผลถอนสำหรับวันหรือสัปดาห์ หลากหลายอาการถอนได้ถูกรายงานในวรรณคดี irritability ปวดหัว sleepiness นอนไม่หลับ tremors, slowness ในปฏิบัติงานจริง (เช่นการทำงาน), วิตกกังวล น้ำมูก และคลื่นไส้ และอาเจียนตรวจกรองและวินิจฉัยวินิจฉัยการติดยาเสพติดคาเฟอีนจะแย้ง รายงานยาเสพติดนี้ส่วนใหญ่จะตามอัตวิสัย และไม่ได้ยืนยันจากการทดลองทางคลินิก randomized ส่วนใหญ่ของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องประกอบด้วยกรณีรายงานจากแต่ละตัวอย่างของยาเสพติดคาเฟอีนไม่ทดสอบเลือดหรือห้องปฏิบัติการที่เชื่อถือได้ที่มีอยู่จะทำให้เกิดการวินิจฉัย ดังนั้น ผู้ที่รู้สึกว่า พวกเขามีปัญหากับการพึ่งพาหรือถอนควรแสวงหาการดูแลของแพทย์ เพื่อยืนยันการวินิจฉัย และ การยกเลิกปัญหาอื่น ๆ ทางการแพทย์บำบัดและรักษาการค่อย ๆ เรียวออกจากสาร caffeinated อาจช่วย ด้วยสารใด ๆ ของยาเสพติด เพื่อลดอาการถอน ลดปริมาณคาเฟอีน หนึ่งควรเปลี่ยนจากดื่มปกติดื่มกาแฟไม่มีกาเฟอีน ชา หรือโซดา บางคนอาจได้รับประโยชน์จากการบำบัดรักษาเยียวยาใด ๆ ติดพฤติกรรมต้นแบบ ยัง ควรรักษาผู้ที่มีปัญหาละเมิดสิทธิสารเพิ่มเติมสำหรับปัญหายาเสพติดเกิดขึ้นร่วมกันป้องกันเป็นวิธีการหลักของการป้องกันการติดยาเสพติดคาเฟอีนงดใช้ผลิตภัณฑ์ที่ประกอบด้วยสาร เพื่อป้องกันยาเสพติดในหมู่เด็กและวัยรุ่น caretakers และผู้ปกครองควรศึกษาเกี่ยวกับผลของคาเฟอีน และควรตระหนักถึงผลิตภัณฑ์ที่ประกอบด้วยจำนวนมากของคาเฟอีนบรรณานุกรมโชว โทนี่ "ตื่นขึ้นมา และกลิ่นกาแฟ: คาเฟอีน กาแฟ และ ผลทางการแพทย์" วารสารตะวันตกการแพทย์ 157 (1992): 544 – 53 พิมพ์ แสดงภาพรวมของประวัติความเป็นมาของกาแฟเป็นแหล่งหลักของบริโภคคาเฟอีนDews, P., C. โอไบรอัน และ J. Bergman "คาเฟอีน: ผลพฤติกรรมถอนและประเด็นที่เกี่ยวข้องกัน" อาหารและสารเคมีพิษวิทยา 40 (2002): 1257-61 พิมพ์ รายละเอียดแนวคิดและ controversies การยอมรับของ ถอนจาก และพึ่งคาเฟอีนSatel แฮร์รี "คือคาเฟอีนเสพติด ทบทวนวรรณคดี" สมุดอเมริกันของยาเสพติดและการละเมิดแอลกอฮอล์ 32 (2006): 493-502 พิมพ์ จนว่า คาเฟอีนไม่ควรจัดประเภทเป็นสารของยาเสพติด และตรวจทานเอกสารประกอบการสนับสนุนอาร์กิวเมนต์นี้วัด เจนนิเฟอร์ "คาเฟอีนใช้ในเด็ก: อะไรเรารู้ เราได้ทิ้งการเรียน และ เหตุผลที่เราควรกังวล" พฤติกรรมวิจัยประสาทวิทยาศาสตร์ 33.6 (2009): 793-806 พิมพ์ สรุปบทความที่กล่าวถึงความกังวลเพิ่มขึ้นของความนิยมและติดยาเสพติดของบริโภคคาเฟอีนในเด็กและวัยรุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความหมาย: ติดยาเสพติดคาเฟอีน, การพึ่งพาคาเฟอีนจะถูกทำเครื่องหมายโดยการพัฒนาของอาการถอนหากคาเฟอีนไม่ได้กิน ผู้เชี่ยวชาญไม่แน่ใจว่าการพึ่งพาอาศัยกันนี้ควรจะแบ่งเป็นติดยาเสพติดที่เกิดขึ้นจริงเพราะการศึกษาทางคลินิกแสดงให้เห็นถึงผลการผสมที่เกี่ยวข้องกับการเกิดอาการและความถี่ นอกจากนี้คู่มือการวินิจฉัยและสถิติของการเกิดความผิดปกติทางจิตของสมาคมจิตแพทย์อเมริกันไม่แบ่งประเภทคาเฟอีนเป็นเสพติดเนื่องจากข้อมูลไม่เพียงพอที่จะพิสูจน์ให้เห็นว่าอาการของสาเหตุที่ติดยาเสพติดคาเฟอีนใด ๆ จิตอย่างมีนัยสำคัญทางการแพทย์หรือทางกายภาพ.
ก่อให้เกิดการ
กระทำที่คาเฟอีนเป็นส่วนกลางและอุปกรณ์ต่อพ่วง กระตุ้นระบบประสาทและถือว่าเป็นสารอารมณ์เปลี่ยนแปลง คาเฟอีนยังนำไปสู่การเปิดตัวของ dopamine ใน prefrontal นอกของสมองบริเวณที่ตอกย้ำคุณสมบัติ excitatory บวกของคาเฟอีน ติดยาเสพติดเกิดขึ้นเมื่อคนกินปริมาณที่มากเกินไปของเครื่องดื่มหรืออาหารที่มีคาเฟอีนเพื่อเพิ่มผลในเชิงบวกจากคาเฟอีนและเพื่อหลีกเลี่ยงอาการถอน งานวิจัยหลายชิ้นยังได้แสดงให้เห็นความบกพร่องทางพันธุกรรมสำหรับความอดทนและการพึ่งพาคาเฟอีน.
94415345-89767.jpg
ผลกระทบต่อสุขภาพของคาเฟอีน โดยมิคาเอลHäggström (การทำงานของตัวเอง) [CC0] ผ่านวิกิพีเดีย
94415345-89768.jpg
กาแฟเป็นเครื่องดื่มที่นิยมมีคาเฟอีน โดยจูเลียส Schorzman (การทำงานของตัวเอง) [CC-BY-SA 2.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0)] ผ่านวิกิพีเดีย
กาแฟและโกโก้ถั่วใบชาและผลไม้ทั้งหมดที่มีคาเฟอีน และมีการเก็บเกี่ยวในการผลิตผลิตภัณฑ์อาหารและเครื่องดื่ม เครื่องชงกาแฟปกติมีคาเฟอีนมากขึ้นต่อการให้บริการกว่าทั้งชาหรือคาเฟอีนโคล่าน้ำอัดลม เครื่องดื่มให้พลังงานและกว่าที่เคาน์เตอร์ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารที่มีคาเฟอีน (ในรูปแบบแท็บเล็ต) ได้กลายเป็นที่นิยมในหมู่คนที่ต้องการที่จะบริโภคจำนวนมากของสาร เช่นยาบรรเทาอาการปวดมากกว่าที่เคาน์เตอร์และยารักษาโรคและไอเย็นก็มักจะมีคาเฟอีน ช็อคโกแลต, ผลิตภัณฑ์โกโก้และกาแฟไม่มีคาเฟอีนมีระดับต่ำของสาร.
ปัจจัยความเสี่ยง
ผู้ที่บริโภคในระดับสูงของผลิตภัณฑ์ที่มีคาเฟอีน (750 มิลลิกรัมต่อ 1 กรัมต่อวัน) มีความเป็นไปได้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการพัฒนาติดยาเสพติดคาเฟอีน; ปริมาณการบริโภคนี้เท่ากับอย่างน้อย 5-7 ถ้วยกาแฟต่อวัน เพศชายที่บริโภคคาเฟอีนมากขึ้นโดยเฉลี่ยกว่าเพศหญิงที่มีความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับติดยาเสพติดคาเฟอีน นอกจากนี้การสูบบุหรี่และผู้ที่ทำร้ายสารมีแนวโน้มที่จะพัฒนาติดยาเสพติดคาเฟอีน แม้ว่าวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์ครั้งเดียวแสดงให้เห็นว่าคนหนุ่มสาววัย 18-35 ปีขึ้นกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดของผู้บริโภคคาเฟอีนการวิจัยใหม่แสดงให้เห็นว่าเด็กและวัยรุ่นที่มีการเพิ่มขึ้นของประชากรที่มีความเสี่ยงเพราะสื่อโฆษณาและการพัฒนาและการตลาดของ ผลิตภัณฑ์ใหม่ที่กำหนดเป้าหมายทางด้านประชากรศาสตร์นี้.
การบริโภคคาเฟอีนและการพึ่งพามักจะลดลงหลังจากอายุหกสิบห้าปีเนื่องจากผลกระทบของคาเฟอีนในปัญหาสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับอายุที่พบบ่อย.
อาการ
ผลกระทบของคาเฟอีนสามารถสังเกตได้ภายในสามสิบหกสิบนาทีของการบริโภคคาเฟอีน อาหารหรือเครื่องดื่ม เมื่อกินในปริมาณที่แนะนำ, คาเฟอีนก่อให้เกิดผลที่ต้องการของการเตรียมพร้อมที่เพิ่มขึ้นและลดลงง่วง หลายคนไม่พบอาการของการบริโภคคาเฟอีนส่วนเกินเพราะพวกเขาพัฒนาความทนทานต่อสารเคมี อย่างไรก็ตาม overconsumption ยังอาจนำไปสู่การนอนไม่หลับ, คลื่นไส้, กระสับกระส่ายสับสนจิตและแรงสั่นสะเทือน คาเฟอีนในปริมาณสูงเพิ่มอัตราการเต้นของหัวใจและทำให้เกิดเสียงเรียกของหูและกะพริบมองเห็นของแสง นอกจากนี้ยังอาจทำให้เกิดภาวะหัวใจวายชักหายใจล้มเหลว, ความผิดปกติของทางเดินอาหารและแม้กระทั่ง แต่ไม่ค่อยตาย.
หรือไม่ถอนคาเฟอีนที่เกิดขึ้นยังคงเป็นที่ถกเถียงกันในขณะที่การศึกษาบางส่วนได้พบหลักฐานของการถอนไม่มีและคนอื่น ๆ มีรายงานอุบัติการณ์ร้อยละ 100 อาการถอนมักจะเริ่มต้น 12-24 ชั่วโมงหลังจากการหยุดอย่างกระทันหันของการใช้คาเฟอีนถึงแม้ว่าบางคนรายงานผลกระทบถอนวันหรือสัปดาห์ ความหลากหลายของอาการถอนได้รับการรายงานในวรรณคดีเช่นหงุดหงิด, ปวดหัวง่วงนอน, นอนไม่หลับ, แรงสั่นสะเทือน, ความช้าในการปฏิบัติงานทางกายภาพ (เช่นที่ทำงาน) ความวิตกกังวลอาการน้ำมูกไหลและคลื่นไส้และอาเจียน.
การคัดกรองและวินิจฉัย
คาเฟอีน การวินิจฉัยโรคติดยาเสพติดเป็นที่ถกเถียงกันในขณะที่รายงานส่วนใหญ่ของยาเสพติดนี้เป็นอัตนัยและไม่สามารถยืนยันได้อย่างน่าเชื่อถือโดยการทดลองทางคลินิกแบบสุ่ม ส่วนใหญ่ของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องมีรายงานจากกรณีตัวอย่างของแต่ละบุคคลติดยาเสพติดคาเฟอีน.
ไม่มีเลือดที่เชื่อถือได้หรือการทดสอบทางห้องปฏิบัติการที่มีอยู่เพื่อช่วยสร้างการวินิจฉัย ดังนั้นผู้ที่รู้สึกว่าพวกเขากำลังมีปัญหากับการพึ่งพาอาศัยหรือถอนควรแสวงหาการรักษาของแพทย์เพื่อยืนยันการวินิจฉัยและการออกกฎปัญหาทางการแพทย์อื่น ๆ .
การรักษาและการบำบัด
เช่นเดียวกับสารเสพติดใด ๆ ค่อยๆเรียวออกจากคาเฟอีน สารนี้อาจช่วยลดอาการถอน เพื่อลดการบริโภคคาเฟอีนหนึ่งควรเปลี่ยนจากการดื่มเป็นประจำเพื่อดื่มกาแฟไม่มีคาเฟอีนชาหรือโซดา บางคนอาจได้รับประโยชน์จากการรักษาผู้ป่วยนอกในการรักษาติดยาเสพติดพฤติกรรมใด ๆ ที่อยู่ภายใต้ นอกจากนี้ผู้ที่มีปัญหาสารเสพติดเพิ่มเติมควรได้รับการรักษาสำหรับปัญหายาเสพติดที่เกิดขึ้นร่วม.
การป้องกัน
วิธีการหลักในการป้องกันการติดยาเสพติดคาเฟอีนคือการละเว้นจากการบริโภคผลิตภัณฑ์ที่มีส่วนผสมของสาร เพื่อป้องกันการติดยาเสพติดในเด็กและวัยรุ่นที่พ่อแม่และผู้ดูแลเด็กควรได้รับการศึกษาเกี่ยวกับผลกระทบของคาเฟอีนและควรจะตระหนักถึงผลิตภัณฑ์ที่มีจำนวนมากของคาเฟอีน.
บรรณานุกรม
โจวโทนี่ "ตื่นขึ้นมาและกลิ่นกาแฟ:. คาเฟอีน, กาแฟ, และผลกระทบการแพทย์" วารสารการแพทย์ตะวันตก 157 (1992): 544-53 พิมพ์ ให้ภาพรวมของประวัติศาสตร์ของกาแฟเป็นแหล่งที่มาหลักของการบริโภคคาเฟอีน.
Dews พีซีโอไบรอันเจแมน "คาเฟอีน. ผลกระทบต่อพฤติกรรมของการถอนและปัญหาที่เกี่ยวข้องกับ" อาหารและสารเคมีพิษวิทยา 40 (2002): 1257-1261 พิมพ์ รายละเอียดของแนวคิดและการถกเถียงกันของความอดทนของถอนตัวออกจากและการพึ่งพาคาเฟอีน.
Satel แซลลี่ "มีคาเฟอีนเสพติด? รีวิวของวรรณกรรม "อเมริกันวารสารยาเสพติดและการละเมิดสุรา 32 (2006). 493-502 พิมพ์ ระบุว่าคาเฟอีนไม่ควรที่จะจัดเป็นสารที่ติดยาเสพติดและความคิดเห็นวรรณกรรมสนับสนุนเรื่องนี้.
วัดเจนนิเฟอร์ "การใช้คาเฟอีนในเด็ก: สิ่งที่เรารู้สิ่งที่เรามีเหลือที่จะเรียนรู้และทำไมเราควรกังวล." ประสาทกับพฤติกรรมการวิจัย 33.6 (2009): 793-806 พิมพ์ บทความข้อมูลอย่างที่กล่าวถึงความนิยมเพิ่มขึ้นและความกังวลติดยาเสพติดการบริโภคคาเฟอีนในเด็กและวัยรุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิยาม : คาเฟอีนติดยาเสพติด , การพึ่งพาคาเฟอีน มีการทำเครื่องหมายโดยการพัฒนาของอาการถอนถ้าคาเฟอีนไม่กิน ผู้เชี่ยวชาญไม่แน่ใจว่าถ้าการพึ่งพานี้ควรจะจัดอยู่ในประเภทเสพติดจริง เพราะการศึกษาทางคลินิกแสดงให้เห็นถึงผลผสมกับอาการที่เกิดขึ้น และความถี่ นอกจากนี้โดยЃของสมาคมจิตแพทย์อเมริกัน ไม่แยกประเภทคาเฟอีนเป็นเสพติดเนื่องจากข้อมูลไม่เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าอาการของคาเฟอีนติดยาเสพติด เพราะความบกพร่องทางจิตหรือทางกายภาพใด ๆทางการแพทย์ที่สำคัญ สาเหตุ

คาเฟอีนทำหน้าที่เป็นกลาง และกระตุ้นระบบประสาทต่อพ่วงและถือว่าอารมณ์เปลี่ยนแปลงสาร คาเฟอีนยังทำให้เกิดการปล่อย dopamine ในเปลือกสมองส่วนหน้าของสมอง พื้นที่ที่ตอบสนอง excitatory คุณสมบัติในเชิงบวกของคาเฟอีนติดยาเสพติดเกิดขึ้นเมื่อบุคคลใช้ปริมาณที่มากเกินไปของเครื่องดื่มหรืออาหารที่มีคาเฟอีนเพื่อเพิ่มผลในเชิงบวกจากคาเฟอีนและเพื่อหลีกเลี่ยงอาการถอน หลายการศึกษายังได้แสดงให้เห็นถึงความอดทนคาเฟอีนจูงใจทางพันธุกรรมและการพึ่งพา 94415345-89767
. jpg
สุขภาพผลกระทบของคาเฟอีน โดยไมเคิล H และ ggstr ö m ( เอง ) [ cc0 ] ผ่านทางวิกิพีเดีย
94415345-89768 . jpg
กาแฟเป็นที่นิยมเครื่องดื่มที่มีคาเฟอีน โดย จูเลีย schorzman ( เอง ) cc-by-sa-2.0 ( [ http : / / creativecommons . org / ใบอนุญาต / โดยซา / 2.0 ) ] ผ่านทางวิกิพีเดีย
กาแฟและโกโก้ถั่ว ใบชา และผลไม้ทั้งหมดประกอบด้วยคาเฟอีน และจะเก็บเกี่ยวในการผลิตผลิตภัณฑ์อาหารและเครื่องดื่มกาแฟปกติประกอบด้วยคาเฟอีนต่อการให้บริการกว่าชาหรือโคล่าเครื่องดื่ม caffeinated . เครื่องดื่มให้พลังงาน และคาเฟอีน ( over-the-counter อาหารเสริมในรูปแบบเม็ด ) ได้กลายเป็นที่นิยมในหมู่คนที่ต้องการบริโภคจำนวนมากของสาร ยา เช่น ยาแก้ปวด ยา over-the-counter และและไอเย็นก็มักจะมีคาเฟอีน ผลิตภัณฑ์ช็อกโกแลต โกโก้กาแฟไม่มีคาเฟอีนและระดับล่างของวัตถุ ปัจจัยความเสี่ยงที่กิน

คนระดับสูงของผลิตภัณฑ์ที่มีคาเฟอีน ( 750 มิลลิกรัม 1 กรัมต่อวัน ) มีความเป็นไปได้มากที่สุดของการพัฒนาคาเฟอีนติดยาเสพติด นี้ใช้ปริมาณเท่ากับอย่างน้อยห้าถึงเจ็ดถ้วยของกาแฟต่อวัน ผู้ชายที่บริโภคคาเฟอีนมากขึ้นเฉลี่ยมากกว่าเพศหญิงมีความเสี่ยงสูงสำหรับคาเฟอีนติดยาเสพติด นอกจากนี้ การสูบบุหรี่และสาร abusers มีแนวโน้มที่จะพัฒนาเป็นคาเฟอีนติดยาเสพติด แม้ว่าวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์ เมื่อพบว่า เยาวชนวัย 18 ปี ทำให้กลุ่มที่ใหญ่ที่สุดของผู้บริโภคคาเฟอีนงานวิจัยใหม่ชี้ให้เห็นว่าเด็กและวัยรุ่นมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของประชากรเพราะโฆษณาสื่อและการพัฒนาและการตลาดของผลิตภัณฑ์ใหม่ที่เป้าหมายนี้ประชากร
ปริมาณคาเฟอีนและพึ่งพามักจะลดลงหลังจากอายุ 65 ปี เพราะผลกระทบของคาเฟอีนต่อปัญหาสุขภาพของ

อาการทั่วไปผลของคาเฟอีนสามารถสังเกตได้ภายใน 30-60 นาที ในการบริโภคอาหารหรือเครื่องดื่มที่มีคาเฟอีน . เมื่อกินเข้าไปในปริมาณที่แนะนำ คาเฟอีน ผลิตผล เพิ่มความตื่นตัวและความง่วงลดลง หลายคนไม่พบอาการของการบริโภคคาเฟอีนมากเกินไปเพราะพวกเขาพัฒนาความต้านทานต่อสาร อย่างไรก็ตามoverconsumption ยังอาจนำไปสู่โรคนอนไม่หลับ คลื่นไส้ กระวนกระวาย จิตใจสับสน และสั่น . ที่ปริมาณคาเฟอีนสูง เพิ่มอัตราการเต้นของหัวใจ และทำให้เสียงของหูและปรากฏการณ์การกะพริบของแสง มันยังอาจทำให้เกิดภาวะหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ชัก การหายใจล้มเหลว ระบบทางเดินอาหารผิดปกติ และยัง แต่ แทบ ตาย
หรือไม่ว่า การถอนคาเฟอีนที่เกิดขึ้นยังคงเป็นที่ถกเถียงกัน เช่น บางการศึกษายังไม่พบหลักฐานของการถอนเงินและอื่น ๆ มีรายงานว่า 100 เปอร์เซ็นต์การเกิด . อาการมักจะเริ่ม 12 ยี่สิบสี่ชั่วโมงหลังจากหยุดใช้ทันทีทันใดของคาเฟอีน แม้ว่าบางคนถอนรายงานผลสำหรับวันหรือสัปดาห์ความหลากหลายของอาการถอนที่ได้รับรายงานในวรรณคดี เช่น หงุดหงิด ปวดศีรษะ ง่วง นอนไม่หลับ ใจสั่น ช้าในการปฏิบัติงานทางกายภาพ ( เช่นทำงาน ) , ความวิตกกังวล , มูกไหลและอาการคลื่นไส้อาเจียน การคัดกรองและวินิจฉัย

มีคาเฟอีนติดยาเสพติดการวินิจฉัยข้อโต้แย้งรายงานส่วนใหญ่ของยาเสพติดนี้เป็นอัตนัยและไม่สามารถเชื่อถือได้ยืนยันโดยการทดลองทางคลินิกแบบสุ่ม . ส่วนใหญ่ของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง ประกอบด้วย กรณี รายงานจาก ตัวอย่างบุคคลของคาเฟอีนติดยาเสพติด .
ไม่มีเลือดหรือการทดสอบทางห้องปฏิบัติการที่เชื่อถือได้ที่มีอยู่เพื่อช่วยสร้างการวินิจฉัย ดังนั้นผู้ที่รู้สึกว่าพวกเขามีปัญหากับการพึ่งพาหรือถอนควรแสวงหาการดูแลของแพทย์ เพื่อยืนยันการวินิจฉัย และการแยกแยะปัญหาทางการแพทย์อื่น ๆ การรักษาและบำบัด .

กับสารใด ๆของยาเสพติด , ค่อยๆเรียวออกจากสารคาเฟอีนอาจช่วยลดอาการถอน เพื่อลดการบริโภคคาเฟอีน ,ควรเปลี่ยนจากการดื่มปกติดื่มกาแฟไม่มีคาเฟอีน , ชาหรือโซดา บางคนอาจได้รับประโยชน์จากการรักษาและการรักษาใด ๆต้นแบบพฤติกรรมเสพติด นอกจากนี้ ผู้ที่มีปัญหาการใช้สารเสพติดเพิ่มเติมควรปฏิบัติสำหรับ CO ที่เกิดขึ้นปัญหายาเสพติด การป้องกัน

วิธีการหลักของการป้องกันการติดคาเฟอีน คือการละเว้นจากการบริโภคผลิตภัณฑ์ที่ประกอบด้วยสาร เพื่อป้องกันการติดยาเสพติดในเด็กและวัยรุ่น พ่อแม่และผู้เลี้ยงดูควรได้รับการศึกษาเกี่ยวกับผลกระทบของคาเฟอีน และควรทราบว่าผลิตภัณฑ์ที่ประกอบด้วยจำนวนมากของคาเฟอีน บรรณานุกรม

ชู , โทนี่ " ตื่นขึ้นมาและกลิ่นกาแฟ คาเฟอีน , กาแฟและการแพทย์ผล . " วารสารการแพทย์ตะวันตก 157 ( 1992 ) : 544 – 53 พิมพ์ ให้ภาพรวมของประวัติศาสตร์ของกาแฟเป็นแหล่งหลักของคาเฟอีน .
ดิวส์ พี ซี โอ ไบรอัน และ เจ เบิร์กแมน " คาเฟอีน : พฤติกรรมของการถอนเงิน และปัญหาที่เกี่ยวข้อง " อาหารเคมีและพิษวิทยา 40 ( 2002 ) : 1.055 – 61 พิมพ์ รายละเอียดแนวคิดและข้อโต้แย้งของความอดทนของการถอนและการพึ่งพาคาเฟอีน .
satel แซลลี่ " คือ คาเฟอีน เสพติด ? การทบทวนวรรณกรรม " วารสารของยาเสพติดและการละเมิดแอลกอฮอล์ 32 อเมริกัน ( 2006 ) : 493 - 502 . พิมพ์ ระบุว่า คาเฟอีนไม่ควรจัดเป็นสารของการเสพติดและบทวิจารณ์วรรณกรรมสนับสนุนอาร์กิวเมนต์นี้ .
วัด , เจนนิเฟอร์ " คาเฟอีนใช้ในเด็ก : สิ่งที่เรารู้สิ่งที่เราได้เรียนรู้ และทำไมเราต้องกังวล " ประสาทวิทยาศาสตร์พฤติกรรมการวิจัย 33.6 ( 2009 ) : 793 - 806 . พิมพ์ สรุปบทความที่กล่าวถึงความนิยมเพิ่มขึ้นและติดกังวลของคาเฟอีนในเด็กและวัยรุ่น